Οι Berlin Brides, η Νατάσα Γιανναράκη και η Μαριλένα Ορφανού δηλαδή, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ολοκληρωμένο album με τίτλο Modern Celibacy τον περασμένο Οκτώβριο, από την εταιρεία Inner Ear. Μετά από μια σειρά εμφανίσεών τους εντός και εκτός Ελλάδας, και με αφορμή την επερχόμενη παρουσίαση του Modern Celibacy στις 16 Δεκεμβρίου στο Metropolis Live Stage, τα κορίτσια βρέθηκαν στο studio του MixGrill και μας μίλησαν για πολλά. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να μοιραστούμε μαζί σας μερικά σημεία από τη ραδιοφωνική κουβέντα μας.
MixGrill (MG): Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πότε ξεκινήσατε ως Berlin Brides; Συμμετείχατε σε άλλα σχήματα πριν;
Νατάσα (Ν): Ξεκινήσαμε μαζί το 2007, πριν από τρία χρόνια. Γνωριστήκαμε το καλοκαίρι και ξεκινήσαμε πρόβες το φθινόπωρο. Γράψαμε το πρώτο μας demo τέτοια εποχή περίπου...
Μαριλένα (Μ): ... το Δεκέμβριο φτιάξαμε το myspace μας...
Ν:...οπότε έχουμε επέτειο τριών ετών!
MG: Χρόνια πολλά! Και τι θα κάνετε για να το γιορτάσετε;
Berlin Brides (BB): Την παρουσίαση του δίσκου μας βέβαια!
MG: Ο τύπος σας χαρακτηρίζει συχνά ως girl group και δίνει μεγάλη βάση στο γεγονός ότι είστε κοπέλες. Είναι αλήθεια ότι σας ενοχλεί πολύ αυτό το γεγονός και γιατί;
Ν: Ο χειρότερος χαρακτηρισμός είναι το girly electro pop! Αυτό που μας ενοχλεί είναι ότι εστιάζουν στο ότι είμαστε δύο γυναίκες που κάνουμε μουσική και όχι τόσο στην ίδια τη μουσική. Μας γκρουπάρουν δηλαδή με άλλες γυναίκες απλώς και μόνο λόγο φύλου, χωρίς μουσικά να έχουμε καμία σχέση.
MG: Πώς ήταν η εμπειρία σας με το Velvet Bus; Πώς σας φάνηκε που εμφανιστήκατε στην ελληνική επαρχία;
Μ: Η ελληνική επαρχία είναι καταπληκτική! Περάσαμε υπέροχα, κάναμε 11 live μέσα σε 13 ημέρες, παίξαμε σε πολλές πόλεις και τα live ήταν φοβερή εμπειρία. Ήταν πολύ ωραία, ακόμα και άδειο να ήταν το μαγαζί...
Ν: ...που δεν ήταν...
Μ: ...ναι, υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον.
MG: Και έχετε κατά νου και κάποιες επόμενες εμφανίσεις στην επαρχία;
Μ: Ναι, έχουμε ήδη κανονίσει να παίξουμε στις 15 Γενάρη στο Ηράκλειο, ετοιμάζουμε κάποια live στο Αγρίνιο και στη Ναύπακτο, και λέμε να συνεχίσουμε με Γιάννενα και άλλες 5-6 πόλεις που έχουμε κατά νου.
MG: Οι μουσικοί που συμμετέχουν στα live σας είναι μόνιμοι συνεργάτες σας ή άνθρωποι που σας συνοδεύουν περιστασιακά;
Μ: Μας αρέσει να πειραματιζόμαστε με διαφορετικούς μουσικούς και στη σκηνή και στο studio. Τη μουσική τη γράφουμε αποκλειστικά εμείς και μετά έρχονται φίλοι μας, οι οποίοι συμβάλλουν με το δικό τους ύφος σε αυτό που κάνουμε εμείς.
MG: Αυτούς τους φίλους σας δεν θα σας ενδιέφερε να τους κάνετε πιο μόνιμους συνεργάτες σας;
Ν: Ο ντράμερ μας παίζει μαζί μας εδώ και αρκετούς μήνες, είναι ο Μανώλης Παπαδόπουλος που παίζει και στους Mr Cantfind. Και η Κατερίνα από τους Katrin the Thrill έχει παίξει μαζί μας αρκετές φορές.
Μ: Έχουμε ηχογραφήσει και στο δίσκο μας κάποια κομμάτια με την Κατερίνα και με το Ζήση Ανδριόπουλο από τους Zebra Tracks, ο οποίος παίζει και κιθάρα σε κάποια live μας όταν είναι εκτός στρατού!
MG: Ακούγοντας το album, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι έχετε επηρεαστεί από διάφορα μουσικά είδη και έχετε φτιάξει ένα πολύ ενδιαφέρον μίγμα. Τι προτιμάτε περισσότερο να ακούτε; Υπάρχει κάποια δεκαετία ή μουσικό είδος που προτιμάτε;
BB: Μας αρέσουν πολύ τα 60s και τα 90s.
MG: Οι στίχοι σας σίγουρα λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Ποια είναι η επίδραση που έχουν στο κοινό σας και ποια στο μουσικό τύπο; Τι σχόλια έχετε εισπράξει;
Ν: Στο εξωτερικό είναι πολύ πιο άμεση η ανταπόκριση, με το που ακούνε το κομμάτι γελάνε, διασκεδάζουν, ακούνε πιο προσεκτικά τι λέμε και όλο αυτό τους έρχεται σαν έκπληξη. Τους κάνει πολύ θετική εντύπωση και η αντίθεση με τη μουσική που είναι πιο χορευτική, οπότε δεν περιμένουν το συνδυασμό με αυτούς τους στίχους. Επίσης και οι κριτικοί στο εξωτερικό εστιάζουν στους στίχους που είναι ειρωνικοί, ανατρεπτικοί, τολμηροί, βρώμικοι.
Εδώ άλλοι ασχολούνται και άλλοι όχι. Παρόλο που έχουμε βάλει και booklet στο cd με τους στίχους, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τους διαβάζουν. Όσο για το κοινό εδώ, μια φίλη μας, η alepouda στο blog της έχει κάνει μια πολύ ωραία παρατήρηση, ότι καθώς τελειώνουν τα live συνήθως με το Failure to wank και το στίχο ‘One finger or two...’ το κοινό φωνάζει μετά ‘Κι άλλο, κι άλλο’!!
Επίσης, μια Βραζιλιάνα ακαδημαϊκός έγραψε ένα δοκίμιο χρησιμοποιώντας τους στίχους του Off the Rack για να μιλήσει για τον καπιταλισμό και το φεμινισμό!
MG: Έχετε μια πολύ καλή σχέση με το internet. Έχετε φτιάξει ένα πολύ ωραίο site και φαίνεται ότι προσέχετε πολύ τη διαδικτυακή εικόνα του συγκροτήματος. Πόσο θετικά έχει επιδράσει αυτό;
Ν: Πέσαμε σε μια εποχή που το broadband internet έγινε πλέον προσιτό σε όλους και το myspace άρχισε να γίνεται πολύ δημοφιλές για την ανάδειξη συγκροτημάτων. Έτσι, είχαμε στα χέρια μας ένα δωρεάν μέσο για να προβάλουμε τη μουσική μας και το χρησιμοποιήσαμε.
Μ: Έπειτα από ένα-δυο χρόνια ήρθε και το facebook. Το γεγονός όμως ότι όλοι είχαν γρήγορο internet ήταν καθοριστικό για να έχουν πρόσβαση στη μουσική.
MG: Αν σας έλεγε κάποιος ότι έχει κατεβάσει το album σας, θα σας πείραζε;
Μ: Καθόλου.
MG: Κάτι άλλο που έχουμε παρατηρήσει είναι ότι μάλλον υπάρχει κάποιος πολύ καλός φωτογράφος πίσω από το συγκρότημα, έτσι δεν είναι;
Μ: Κυρίως είναι φίλοι μας.
Ν: Ναι, είναι άνθρωποι που μας έχουν βοηθήσει πολύ, έχουν περάσει πολλές ώρες φωτογραφίζοντάς μας χωρίς να πληρώνονται για αυτό. Την πρώτη μας φωτογράφιση για παράδειγμα την είχε κάνει ο Χρήστος Ζήνας που είχε περάσει μια ολόκληρη μέρα μαζί μας για αυτό το σκοπό.
MG: Εκτός από τους Katrin the Thrill, που ήδη αναφέρατε, ποια άλλα ελληνικά συγκροτήματα σας αρέσουν;
Ν: Ο Ζήσης, ο κιθαρίστας μας, παίζει στους Zebra Tracks και στους Delightful και έχει πάιξει και με τους LePage. Μας αρέσουν επίσης οι Callas με τους οποίους είχαμε κάνει και την περιοδεία με το Velvet Bus.
Μ: Και βέβαια και οι Tax Collectors (στους οποίους παίζει η Μαριλένα) και οι Phoenix CatScratch.
MG: Υπάρχουν κάποια σχέδια για να κυκλοφορήσει το Modern Celibacy στο εξωτερικό;
Μ: Θέλουμε πάρα πολύ να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό και με αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε τώρα, ξεκινώντας από τον Καναδά που ήδη έχουμε παίξει και συνεχίζοντας με την Ευρώπη.
MG: Στην παραγωγή του δίσκου ήταν ο Coti K και ο Χρήστος Λαϊνάς, σωστά;
Μ: Ναι και είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένες και χαρούμενες που συνεργαστήκαμε μαζί τους. Επίσης το artwork του εξωφύλλου αποτελείται από μια Polaroid φωτογραφία της Μαρίας Χατζάκου, η οποία πιστεύουμε ότι έδεσε πάρα πολύ καλά με το περιεχόμενο του album.
MG: Υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία που γράφονται τα τραγούδια, για παράδειγμα πρώτα η μουσική ή οι στίχοι;
Ν: Δεν υπάρχει συγκεκριμένη σειρά, άλλοτε μπορεί να προκύψει πρώτα η μουσική και να βρούμε μετά τους στίχους που της ταιριάζουν, άλλες φορές υπάρχουν οι στίχοι και παίζει η Μαριλένα μια φόρμα, οπότε προκύπτει η μουσική και όλα αυτά ενώνονται στην πρόβα.
Μ: Μέχρι τώρα μας έχουν βγει όλα πολύ αυθόρμητα κατά τη διάρκεια των προβών.
Ν: Κοιτάζοντας παλιά ημερολόγια βρίσκω μερικές φορές στοιχεία κομματιών που γίνονται ολοκληρωμένα κομμάτια στην πορεία.
MG: Υπάρχουν σχέδια για να κάνετε κάποιο video clip;
Μ: Ετοιμάζουμε ένα video clip με το Γιώργο Γεωργόπουλο, το σκηνοθέτη της ταινίας Tungsten που θα βγει στις αίθουσες από τη νέα χρονιά, σε μια ιδέα της Μαρίας Χατζάκου, και είμαστε στη διαδικασία της συζήτησης και του σεναρίου.
MG: Αν σας ζητούσαμε να διαλέξετε ένα κομμάτι ως το αγαπημένο σας από το δίσκο, ποιο θα ήταν αυτό;
BB: Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσουμε σ’ αυτό, τα αγαπάμε όλα σαν παιδιά μας! Ακούγεται μπανάλ αλλά είναι αλήθεια.
MG: Μιλήστε μας για το ταξίδι και τις εμφανίσεις σας στο Τορόντο. Πρέπει να ήταν πολύ ξεχωριστή εμπειρία.
Ν: Ήταν όντως! Κάναμε έξι συναυλίες σε τέσσερα βράδια με jet lag και με χαμένες αποσκευές! Είχαμε διάφορα παρατράγουδα, τα οποία όμως δε μας χάλασαν το κέφι. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλόξενος και ενθουσιώδης και όλα τα μέρη που παίξαμε είχαν καλό ήχο. Κοιμόμασταν λίγο ανάποδες ώρες γιατί ξυπνούσαμε από τις 7.30 το πρωί και ήμασταν πτώματα, αλλά παρόλα αυτά ήταν πολύ ωραία.
MG: Εκτός από το Τορόντο όμως, έχετε επισκεφτεί και το Λονδίνο για συναυλίες. Πώς προέκυψαν αυτές;
Ν: Αρχικά, τον Ιούνιο του 2009 παίξαμε στο Buffalo Bar σε μια βραδιά του περιοδικού Artrocker. Έπειτα, το Σεπτέμβριο, μας κάλεσαν στο Offset festival.
MG: Ποιο στοιχείο πιστεύετε ότι κάνει τα live σας να μένουν τόσο πολύ στο κοινό;
BB: Μάλλον είναι ότι μας αρέσει κι εμάς πάρα πολύ να παίζουμε live και αυτό βγαίνει στο κοινό.
Μ: Δεν στηνόμαστε για να παίξουμε, δεν κάνουμε κάτι προσποιητό.
MG: Εκτός από τις BB, ανακαλύψαμε και μια δεύτερη καλλιτεχνική πτυχή της Νατάσας πρόσφατα.
Ν: Συμμετέχω σ’ ένα θεατρικό της Μαρίας Ευσταθιάδη που λέγεται Παρείσακτοι, είναι ένα νέο ελληνικό έργο και το σκηνοθετεί ο Θέμελης Γλυνάτσης στο χώρο Knot στη Μιχαλακοπούλου. Οι παραστάσεις είναι Σάββατο με Τρίτη, μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου.
MG: Έχουμε την απορία αν αυτή η ειρωνεία και ο αυτοσαρκασμός που λέγαμε και πριν ότι χαρακτηρίζει τους στίχους σας, σας χαρακτηρίζει και ως προσωπικότητες.
Ν: Προτιμάμε να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με χιούμορ παρά με dramaqueen-ισμούς. Νομίζω ότι αυτό που χαρακτηρίζει τους στίχους είναι μια ειρωνική απόσταση από το αντικείμενο. Σαν να μην είσαι μέσα στην κατάσταση και να πελαγώνεις, αλλά την παρατηρείς από μια απόσταση και να μπορείς να γελάσεις μ’ αυτήν, να παρατηρήσεις τον εαυτό σου.
Μ: Αν δεν είσαι σαρκαστικός με αυτά που σου συμβαίνουν, πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθεις. Πρέπει να μπορείς να κοροϊδέψεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
MG: Πείτε μας πάλι πού και πότε θα γίνει η επίσημη παρουσίαση του album σας.
BB: Την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου στις 20.30 στο Metropolis Live Stage στην Πανεπιστημίου. Θα υπάρχουν εκεί το cd, το βινύλιο και κάποια κομμάτια από το 7-ιντσό μας που είναι σχεδόν εξαντλημένα, οπότε...όσοι πιστοί προσέλθετε!!
MG: Κορίτσια σας ευχαριστούμε πολύ!
BB: Κι εμείς!
Ακούστε όλη την εκπομπή παρακάτω:
MixGrill (MG): Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πότε ξεκινήσατε ως Berlin Brides; Συμμετείχατε σε άλλα σχήματα πριν;
Νατάσα (Ν): Ξεκινήσαμε μαζί το 2007, πριν από τρία χρόνια. Γνωριστήκαμε το καλοκαίρι και ξεκινήσαμε πρόβες το φθινόπωρο. Γράψαμε το πρώτο μας demo τέτοια εποχή περίπου...
Μαριλένα (Μ): ... το Δεκέμβριο φτιάξαμε το myspace μας...
Ν:...οπότε έχουμε επέτειο τριών ετών!
MG: Χρόνια πολλά! Και τι θα κάνετε για να το γιορτάσετε;
Berlin Brides (BB): Την παρουσίαση του δίσκου μας βέβαια!
MG: Ο τύπος σας χαρακτηρίζει συχνά ως girl group και δίνει μεγάλη βάση στο γεγονός ότι είστε κοπέλες. Είναι αλήθεια ότι σας ενοχλεί πολύ αυτό το γεγονός και γιατί;
Ν: Ο χειρότερος χαρακτηρισμός είναι το girly electro pop! Αυτό που μας ενοχλεί είναι ότι εστιάζουν στο ότι είμαστε δύο γυναίκες που κάνουμε μουσική και όχι τόσο στην ίδια τη μουσική. Μας γκρουπάρουν δηλαδή με άλλες γυναίκες απλώς και μόνο λόγο φύλου, χωρίς μουσικά να έχουμε καμία σχέση.
MG: Πώς ήταν η εμπειρία σας με το Velvet Bus; Πώς σας φάνηκε που εμφανιστήκατε στην ελληνική επαρχία;Μ: Η ελληνική επαρχία είναι καταπληκτική! Περάσαμε υπέροχα, κάναμε 11 live μέσα σε 13 ημέρες, παίξαμε σε πολλές πόλεις και τα live ήταν φοβερή εμπειρία. Ήταν πολύ ωραία, ακόμα και άδειο να ήταν το μαγαζί...
Ν: ...που δεν ήταν...
Μ: ...ναι, υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον.
MG: Και έχετε κατά νου και κάποιες επόμενες εμφανίσεις στην επαρχία;
Μ: Ναι, έχουμε ήδη κανονίσει να παίξουμε στις 15 Γενάρη στο Ηράκλειο, ετοιμάζουμε κάποια live στο Αγρίνιο και στη Ναύπακτο, και λέμε να συνεχίσουμε με Γιάννενα και άλλες 5-6 πόλεις που έχουμε κατά νου.
MG: Οι μουσικοί που συμμετέχουν στα live σας είναι μόνιμοι συνεργάτες σας ή άνθρωποι που σας συνοδεύουν περιστασιακά;
Μ: Μας αρέσει να πειραματιζόμαστε με διαφορετικούς μουσικούς και στη σκηνή και στο studio. Τη μουσική τη γράφουμε αποκλειστικά εμείς και μετά έρχονται φίλοι μας, οι οποίοι συμβάλλουν με το δικό τους ύφος σε αυτό που κάνουμε εμείς.
MG: Αυτούς τους φίλους σας δεν θα σας ενδιέφερε να τους κάνετε πιο μόνιμους συνεργάτες σας;
Ν: Ο ντράμερ μας παίζει μαζί μας εδώ και αρκετούς μήνες, είναι ο Μανώλης Παπαδόπουλος που παίζει και στους Mr Cantfind. Και η Κατερίνα από τους Katrin the Thrill έχει παίξει μαζί μας αρκετές φορές.
Μ: Έχουμε ηχογραφήσει και στο δίσκο μας κάποια κομμάτια με την Κατερίνα και με το Ζήση Ανδριόπουλο από τους Zebra Tracks, ο οποίος παίζει και κιθάρα σε κάποια live μας όταν είναι εκτός στρατού!
MG: Ακούγοντας το album, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι έχετε επηρεαστεί από διάφορα μουσικά είδη και έχετε φτιάξει ένα πολύ ενδιαφέρον μίγμα. Τι προτιμάτε περισσότερο να ακούτε; Υπάρχει κάποια δεκαετία ή μουσικό είδος που προτιμάτε;
BB: Μας αρέσουν πολύ τα 60s και τα 90s.
MG: Οι στίχοι σας σίγουρα λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Ποια είναι η επίδραση που έχουν στο κοινό σας και ποια στο μουσικό τύπο; Τι σχόλια έχετε εισπράξει;
Ν: Στο εξωτερικό είναι πολύ πιο άμεση η ανταπόκριση, με το που ακούνε το κομμάτι γελάνε, διασκεδάζουν, ακούνε πιο προσεκτικά τι λέμε και όλο αυτό τους έρχεται σαν έκπληξη. Τους κάνει πολύ θετική εντύπωση και η αντίθεση με τη μουσική που είναι πιο χορευτική, οπότε δεν περιμένουν το συνδυασμό με αυτούς τους στίχους. Επίσης και οι κριτικοί στο εξωτερικό εστιάζουν στους στίχους που είναι ειρωνικοί, ανατρεπτικοί, τολμηροί, βρώμικοι.
Εδώ άλλοι ασχολούνται και άλλοι όχι. Παρόλο που έχουμε βάλει και booklet στο cd με τους στίχους, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τους διαβάζουν. Όσο για το κοινό εδώ, μια φίλη μας, η alepouda στο blog της έχει κάνει μια πολύ ωραία παρατήρηση, ότι καθώς τελειώνουν τα live συνήθως με το Failure to wank και το στίχο ‘One finger or two...’ το κοινό φωνάζει μετά ‘Κι άλλο, κι άλλο’!!
Επίσης, μια Βραζιλιάνα ακαδημαϊκός έγραψε ένα δοκίμιο χρησιμοποιώντας τους στίχους του Off the Rack για να μιλήσει για τον καπιταλισμό και το φεμινισμό!
MG: Έχετε μια πολύ καλή σχέση με το internet. Έχετε φτιάξει ένα πολύ ωραίο site και φαίνεται ότι προσέχετε πολύ τη διαδικτυακή εικόνα του συγκροτήματος. Πόσο θετικά έχει επιδράσει αυτό;Ν: Πέσαμε σε μια εποχή που το broadband internet έγινε πλέον προσιτό σε όλους και το myspace άρχισε να γίνεται πολύ δημοφιλές για την ανάδειξη συγκροτημάτων. Έτσι, είχαμε στα χέρια μας ένα δωρεάν μέσο για να προβάλουμε τη μουσική μας και το χρησιμοποιήσαμε.
Μ: Έπειτα από ένα-δυο χρόνια ήρθε και το facebook. Το γεγονός όμως ότι όλοι είχαν γρήγορο internet ήταν καθοριστικό για να έχουν πρόσβαση στη μουσική.
MG: Αν σας έλεγε κάποιος ότι έχει κατεβάσει το album σας, θα σας πείραζε;
Μ: Καθόλου.
MG: Κάτι άλλο που έχουμε παρατηρήσει είναι ότι μάλλον υπάρχει κάποιος πολύ καλός φωτογράφος πίσω από το συγκρότημα, έτσι δεν είναι;
Μ: Κυρίως είναι φίλοι μας.
Ν: Ναι, είναι άνθρωποι που μας έχουν βοηθήσει πολύ, έχουν περάσει πολλές ώρες φωτογραφίζοντάς μας χωρίς να πληρώνονται για αυτό. Την πρώτη μας φωτογράφιση για παράδειγμα την είχε κάνει ο Χρήστος Ζήνας που είχε περάσει μια ολόκληρη μέρα μαζί μας για αυτό το σκοπό.
MG: Εκτός από τους Katrin the Thrill, που ήδη αναφέρατε, ποια άλλα ελληνικά συγκροτήματα σας αρέσουν;
Ν: Ο Ζήσης, ο κιθαρίστας μας, παίζει στους Zebra Tracks και στους Delightful και έχει πάιξει και με τους LePage. Μας αρέσουν επίσης οι Callas με τους οποίους είχαμε κάνει και την περιοδεία με το Velvet Bus.
Μ: Και βέβαια και οι Tax Collectors (στους οποίους παίζει η Μαριλένα) και οι Phoenix CatScratch.
MG: Υπάρχουν κάποια σχέδια για να κυκλοφορήσει το Modern Celibacy στο εξωτερικό;
Μ: Θέλουμε πάρα πολύ να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό και με αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε τώρα, ξεκινώντας από τον Καναδά που ήδη έχουμε παίξει και συνεχίζοντας με την Ευρώπη.
MG: Στην παραγωγή του δίσκου ήταν ο Coti K και ο Χρήστος Λαϊνάς, σωστά;
Μ: Ναι και είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένες και χαρούμενες που συνεργαστήκαμε μαζί τους. Επίσης το artwork του εξωφύλλου αποτελείται από μια Polaroid φωτογραφία της Μαρίας Χατζάκου, η οποία πιστεύουμε ότι έδεσε πάρα πολύ καλά με το περιεχόμενο του album.
MG: Υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία που γράφονται τα τραγούδια, για παράδειγμα πρώτα η μουσική ή οι στίχοι;
Ν: Δεν υπάρχει συγκεκριμένη σειρά, άλλοτε μπορεί να προκύψει πρώτα η μουσική και να βρούμε μετά τους στίχους που της ταιριάζουν, άλλες φορές υπάρχουν οι στίχοι και παίζει η Μαριλένα μια φόρμα, οπότε προκύπτει η μουσική και όλα αυτά ενώνονται στην πρόβα.
Μ: Μέχρι τώρα μας έχουν βγει όλα πολύ αυθόρμητα κατά τη διάρκεια των προβών.
Ν: Κοιτάζοντας παλιά ημερολόγια βρίσκω μερικές φορές στοιχεία κομματιών που γίνονται ολοκληρωμένα κομμάτια στην πορεία.
MG: Υπάρχουν σχέδια για να κάνετε κάποιο video clip;
Μ: Ετοιμάζουμε ένα video clip με το Γιώργο Γεωργόπουλο, το σκηνοθέτη της ταινίας Tungsten που θα βγει στις αίθουσες από τη νέα χρονιά, σε μια ιδέα της Μαρίας Χατζάκου, και είμαστε στη διαδικασία της συζήτησης και του σεναρίου.
MG: Αν σας ζητούσαμε να διαλέξετε ένα κομμάτι ως το αγαπημένο σας από το δίσκο, ποιο θα ήταν αυτό;
BB: Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσουμε σ’ αυτό, τα αγαπάμε όλα σαν παιδιά μας! Ακούγεται μπανάλ αλλά είναι αλήθεια.
MG: Μιλήστε μας για το ταξίδι και τις εμφανίσεις σας στο Τορόντο. Πρέπει να ήταν πολύ ξεχωριστή εμπειρία.
Ν: Ήταν όντως! Κάναμε έξι συναυλίες σε τέσσερα βράδια με jet lag και με χαμένες αποσκευές! Είχαμε διάφορα παρατράγουδα, τα οποία όμως δε μας χάλασαν το κέφι. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλόξενος και ενθουσιώδης και όλα τα μέρη που παίξαμε είχαν καλό ήχο. Κοιμόμασταν λίγο ανάποδες ώρες γιατί ξυπνούσαμε από τις 7.30 το πρωί και ήμασταν πτώματα, αλλά παρόλα αυτά ήταν πολύ ωραία.
MG: Εκτός από το Τορόντο όμως, έχετε επισκεφτεί και το Λονδίνο για συναυλίες. Πώς προέκυψαν αυτές;
Ν: Αρχικά, τον Ιούνιο του 2009 παίξαμε στο Buffalo Bar σε μια βραδιά του περιοδικού Artrocker. Έπειτα, το Σεπτέμβριο, μας κάλεσαν στο Offset festival.
MG: Ποιο στοιχείο πιστεύετε ότι κάνει τα live σας να μένουν τόσο πολύ στο κοινό;
BB: Μάλλον είναι ότι μας αρέσει κι εμάς πάρα πολύ να παίζουμε live και αυτό βγαίνει στο κοινό.
Μ: Δεν στηνόμαστε για να παίξουμε, δεν κάνουμε κάτι προσποιητό.
MG: Εκτός από τις BB, ανακαλύψαμε και μια δεύτερη καλλιτεχνική πτυχή της Νατάσας πρόσφατα.
Ν: Συμμετέχω σ’ ένα θεατρικό της Μαρίας Ευσταθιάδη που λέγεται Παρείσακτοι, είναι ένα νέο ελληνικό έργο και το σκηνοθετεί ο Θέμελης Γλυνάτσης στο χώρο Knot στη Μιχαλακοπούλου. Οι παραστάσεις είναι Σάββατο με Τρίτη, μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου.
MG: Έχουμε την απορία αν αυτή η ειρωνεία και ο αυτοσαρκασμός που λέγαμε και πριν ότι χαρακτηρίζει τους στίχους σας, σας χαρακτηρίζει και ως προσωπικότητες.
Ν: Προτιμάμε να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με χιούμορ παρά με dramaqueen-ισμούς. Νομίζω ότι αυτό που χαρακτηρίζει τους στίχους είναι μια ειρωνική απόσταση από το αντικείμενο. Σαν να μην είσαι μέσα στην κατάσταση και να πελαγώνεις, αλλά την παρατηρείς από μια απόσταση και να μπορείς να γελάσεις μ’ αυτήν, να παρατηρήσεις τον εαυτό σου.
Μ: Αν δεν είσαι σαρκαστικός με αυτά που σου συμβαίνουν, πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθεις. Πρέπει να μπορείς να κοροϊδέψεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
MG: Πείτε μας πάλι πού και πότε θα γίνει η επίσημη παρουσίαση του album σας.
BB: Την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου στις 20.30 στο Metropolis Live Stage στην Πανεπιστημίου. Θα υπάρχουν εκεί το cd, το βινύλιο και κάποια κομμάτια από το 7-ιντσό μας που είναι σχεδόν εξαντλημένα, οπότε...όσοι πιστοί προσέλθετε!!
MG: Κορίτσια σας ευχαριστούμε πολύ!
BB: Κι εμείς!
Ακούστε όλη την εκπομπή παρακάτω: