25. FOUR TET – There is love in youΠρώτο προσωπικό full album για τον Kieran Hebden μετά από σχεδόν πέντε χρόνια και το Everything Ecstatic του 2005. Ο Hebden δεν επαναπαύθηκε ποτέ στις δάφνες του παρελθόντος με τη μεγάλη παρακαταθήκη που του άφησαν τα Dialogue, Pause και φυσικά το Rounds, με τις γοητευτικές πλέξεις ακουστικών, ηλεκτρικών και ψηφιακών οργάνων να είναι, εκτός από το σήμα κατατεθέν της προσωπικότητας του και η τρανή απόδειξη του μεγέθους του τόσο σαν μουσικά πρωτοπόρος όσο και σαν καινοτόμος συνθέτης. Παρ’ όλα αυτά αποφεύγει την εύκολη κατάθεση δεξιοτεχνίας και μας δίνει με άνεση δέκα χορευτικά τραγούδια γεμάτα ζωντάνια και ευεξία, με απελευθερωμένα γυναικεία φωνητικά μέρη και με λιγοστή σε σχέση με το παρελθόν πειραματική διάθεση. Καταφέρνει έτσι να περάσει από την συνήθη εσωστρέφεια που τον χαρακτηρίζει στον δημόσιο διονυσιασμό, μιας και οι σχεδόν ανεπαίσθητες μελωδίες του που συνήθως φωλιάζαν στο βαθύ παρασκήνιο ή εμφανίζονταν κάπως φευγαλέα, στοιχείο της απαράμιλης γοητείας του, εδώ γίνονται πιο φανερές, πιο δεικτικές και χωρίς απαραίτητα να σε ξεσηκώνουν για χορό. -[littlefluffyclouds]
Ακούστε τα: “Plastic People”, “Love Cry”, “Angel Echoes”, “This Unfolds”, “Circling” και “She Just Likes to Fight”
26. CORIΝNE BAILEY RAE – The Sea
Στις αρχές του 2008 έχασε τον συζυγό της, σαξοφωνίστα Jason Rae, γεγονός που την κλόνισε και οδήγησε στην αποχή της Corinne Bailey Rae από τα μουσικά δρώμενα από τότε έως τις αρχές του 2010. Το The Sea περιλαμβάνει τραγούδια που γράφτηκαν πριν και μετά από αυτό το θλιβερό γεγονός και όπως λέει η ίδια είναι ένας δίσκος για «την απώλεια και την ελπίδα που γεννιέται μέσα από αυτήν». Η Corinne Bailey Rae τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο της επιστρέφει δισκογραφικά με το σαφώς ανώτερο, The Sea. Ο δίσκος της τραγουδίστριας από το Leeds συνθέτει ένα σύνολο που σε κάνει να θέλεις να τον ακούς ξανά και ξανά. Σε αρκετές στιγμές φέρνει στο μυαλό μελωδίες των Morcheeba, τόσο λόγω της φωνής της, αλλά και του τίτλου του album που είναι ταυτόχρονα και τίτλος ενός από τα καλύτερα τραγούδια του συγκροτήματος από το Λονδίνο. -[Leonidas from Caravel]
Ακούστε τα: “Paper dolls”, “Feels like the first time”, “The Blackest lily”, “Are you here” “Diving for hearts”, “I’d do it all again”, “Paris nights New York mornings”.
27. DELPHIC - AcolyteΕίναι αδύνατον να κατάγεσαι από το Manchester, να σχηματίζεις ένα electro pop συγκρότημα και να μην έχεις επηρεαστεί από τους New Order… Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους Delphic, παρόλο που όταν η παρέα του Bernard Sumner έγραφε αριστουργήματα στα 80’s, τα μέλη των Delphic δεν είχαν ακόμα γεννηθεί. Με τα δύο πρώτα singles που είχε κυκλοφορήσει το συγκρότημα το 2009 είχε προκαλέσει το απαιτούμενο hype ώστε να περιμένουμε με ανυπομονησία το ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2010. Οι Delphic παρ’ όλο που σίγουρα δεν πρωτοτυπούν, είναι από τα σχήματα που θα πρωταγωνιστήσουν στα μουσικά δρώμενα της Βρετανίας τα επόμενα χρόνια. Εμείς που λατρέψαμε τους New Order έχουμε περισσότερους λόγους να λιώσουμε το cd στις ακροάσεις… -[Leonidas from Caravel]
Ακούστε τα: “Clarion Call”, “Doubt”, “This momentary”, “Halcyon”, “Submission”, “Counterpoint”.
28. WOLF PARADE – Expo 86
Στους Wolf Parade συνυπάρχουν δύο από τους χαρισματικότερους τραγουδοποιούς της Καναδέζικης σκηνής των '00s, ο Spencer Krug και ο Dan Boeckner. Οι δυο τους έχουν χτίσει μια πλούσια δισκογραφία με τα διάφορα σχήματα που ηχογραφούν κατά καιρούς (Sunset Rubdown, Moonface, Swan Lake, Handsome Furs και όχι μόνο), ενώ στους Wolf Parade ενώνουν τις δυνάμεις τους έχοντας ως τώρα στο ενεργητικό τους το εξαιρετικό "Apologies to the Queen Mary" του 2005 και το πιο ιδιόρρυθμο "At Mount Zoomer" του 2008. Στο "Expo 86" καταφέρνουν να συνδυαστούν καλύτερα από κάθε άλλη φορά, χαρίζοντάς μας έναν ορμητικό αλλά απόλυτα ισορροπημένο δίσκο που βρίσκει τη χρυσή τομή ανάμεσα στις δαιδαλώδεις, μελωδικές διαδρομές που συνηθίζει ο Krug στις συνθέσεις του με τον πιο άμεσο, punk-electro pop τρόπο προσέγγισης του Boeckner. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας απολαυστικός, καθαρά δικός τους ήχος, που αποδεικνύει ότι το σύνολο είναι ανώτερο από τα επιμέρους κομμάτια του. -[ody]
Ακούστε τα: “Cloud shadow on the mountain”, “What did my lover say”, “Pobody’s nerfect”, “Two men in new tuxedos” και “Yulia”.
29. ELI PAPERBOY REED – Come and get itΜικρός, συνήθιζε να περνά ώρες ολόκληρες, σκαλίζοντας την (κατά τα λεγόμενα) πλούσια soul – funk - blues δισκοθήκη του πατέρα του. Μεγαλώνοντας, ο Eli Paperboy Reed δεν δυσκολεύτηκε να αποφασίσει για το τι ήθελε να κάνει στη ζωή του. Έχοντας μόνιμα τη συμμορία των True Loves στο πλάι του, επέστρεψε φέτος, με το πολυεθνικό του ντεμπούτο (στην Capitol). Το “Come & Get It” όπως τιτλοφορείται, συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο προκάτοχος του (Roll With You, 2008). Αν και μόλις 26 χρόνων, ο Eli γυρνάει με επιτυχία στο παρελθόν, όχι από μιμητισμό, αλλά για να αναζητήσει τα κατάλληλα εκφραστικά μέσα. Η έμπνευση αντλείται από ιερά τέρατα, όπως είναι οι Otis Redding, Sam Cooke, Jackie Wilson και κατόπιν τροφοδοτεί μια σειρά από στιβαρές συνθέσεις, που ξεχειλίζουν από ψυχωμένες ερμηνείες και απολαυστικά παιξίματα. -[dimkats]
Ακούστε τα: "Young Girl", "Just Like Me", "Come & Get It", "Explosion"
30. FLYING LOTUS – Cosmogramma
Το ντεμπούτο του Steven Ellison για τη Warp και δεύτερο στη καριέρα του, το Los Angeles, ήταν σίγουρα μέσα στα 2-3 καλύτερα album του 2008. Το Cosmogramma σαν δεύτερο συνεχόμενο classic, τον ανεβάζει κατηγορία και τον φέρνει στην ευχάριστη θέση να καταλαμβάνει επάξια τον άδειο θρόνο του Richard D. James. Γεμάτο από επιρροές, ανακατεύει όλα τα είδη της electronica και του hip-hop και βαθμιαία μεταμορφώνεται σε ένα μαγευτικό κολάζ από συμπαγή hip-hop beats, φευγαλέες εγκεφαλικές συνθέσεις, απόκοσμες ambient λούπες και κομματιασμένα φωνητικά, όλα αυτά χωρίς καμία ιδιοτροπία και παραξενιά και χωρίς ξερό παρορμητισμό. Αυτή η εκκεντρική συγκέντρωση στοιχείων ανθεί τελικά με χαρακτηριστική ευκολία, συνεισφέροντας στο εκπληκτικό -από κάθε άποψη- αποτέλεσμα. -[littlefluffyclouds]
Ακούστε τα: “Picled!”, “Satelllliiiiiteee”, “Mmmhmm”, “Zodiac Shit” και “Do The Astral Plane”.
31. KANYE WEST – My Beautiful Dark Twisted FantasyΣε αρκετούς από εμάς κάνει εντύπωση το γεγονός ότι το "My Beautiful Dark Twisted Fantasy" είναι στις πρώτες θέσεις των Λιστών με τα Καλύτερα albums της χρονιάς για πολλά μουσικά περιοδικά. Ο δίσκος όμως πραγματικά αξίζει να είναι εκεί. Ο Kanye West κάνει ένα βήμα παραπάνω συνθετικά και η όλη ενορχήστρωση των τραγουδιών, οι στίχοι που έχουν πολιτική χροιά κάποιες φορές, καθώς και η σειρά των κομματιών συνθέτουν ένα πολύ δυνατό album. Οι συνεργασίες είναι αρκετές για άλλη μια φορά (Jay Z, Rick Ross, Pusha T, John Legend, Bon Iver, Kid Cudi, Nicki Minaj κ.α.), αλλά θεωρώ ότι παίζουν απλά βοηθητικό ρόλο στο "οικοδόμημα" του West. Σε πολλά από τα κομμάτια του album, ο Kanye West χρησιμοποιεί - πειραματίζεται ίσως - με πολλαπλά όργανα. Κάποιες φορές και οι ίδιες οι φωνές συμμετέχουν στα "πειράματα". Μπορεί να μην ακούτε αυτή τη μουσική, μπορεί να μη σας αρέσουν οι μουσικοί των οποίων τα τραγούδια παίζονται στα Clubs, αλλά αυτός ο δίσκος είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό. Who will survive in America (σ.σ. Greece)? -[gbal]
Ξεχωρίσαμε τα: "Runaway", "Dark Fantasy", "Power", "All of the lights", "So appalled", "Monster".
32. FOREST SWORDS – Dagger Paths
Το Dagger Paths στέκεται μακριά από τις κυρίαρχες τάσεις και ακτινοβολεί ισόποσες δόσεις αρχέγονου μυστηρίου και σπάνιας ομορφιάς. -[littlefluffyclouds]
Ακούστε τα: "Rattling cage", "Hjurt"
Δείτε εδώ ποιοι δίσκοι βρίσκονται στις θέσεις #33-#40.
Αύριο οι δίσκοι στις θέσεις #17 έως #24.
Δείτε, επίσης, την ανασκόπηση του 2010 για:
Ελληνικούς Δίσκους εδώ,
Ελληνικά Τραγούδια εδώ,
Συναυλίες εδώ και
Κινηματογραφικές ταινίες εδώ.