Ο Γιώργος Μπίλιος, κυκλοφόρησε to 2018, το 1ο του προσωπικό άλμπουμ, με στίχο ελληνικό, τον «Διακόπτη». Ένα άλμπουμ που στο Mixgrill το ακούσαμε και το αγαπήσαμε. Ένα άλμπουμ με μεράκι, καλοφτιαγμένο, καλογραμμένο.
Χρόνια στο χώρο, σεσημασμένος μουσικός της αγγλόφωνης σκηνής, τον πρωτογνωρίσαμε με τους Goya’s Dream, αλλά κι από τη συμμετοχή του στους Gravitysays_i. Το τελευταίο διάστημα, εκτός από την παρουσία του στον ελληνόφωνο χώρο, δραστηριοποιείται και με τους Amnesia Pills, μάλιστα πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο τους single "The Show", αλλά και με την Tribute Band στο έργο του David Bowie.
Με αφορμή την επίσημη παρουσίαση του «Διακόπτη» στον Σταυρό του Νότου Plus την Κυριακή που μας έρχεται (3 Φλεβάρη), ο Γιώργος Μπίλιος απάντησε στις απορίες μας.
Ένας πρώτος δίσκος ήδη κάνει το ταξίδι του. Πως το βιώνεις τώρα που είσαι επιβάτης και εσύ;
Έχει τις αναταράξεις του αυτό το ταξίδι, αλλά γενικά είναι όμορφο. Γενικά είναι μια όμορφη αίσθηση να βγαίνεις λίγο από τον ρόλο του δημιουργού και να προσπαθείς να γίνεις ακροατής του δικού σου υλικού. Στην αρχή δεν ήθελα να το ακούσω καν. Τώρα το απολαμβάνω. Και νομίζω ότι από θέμα timing είναι η καλύτερη στιγμή για να τον παρουσιάσω live.
«Παίζεις» ταυτόχρονα με τον ελληνικό και τον αγγλικό στίχο, τι κερδίζεις ή χάνεις από αυτό το δίπολο και γιατί τελικά να κάνεις κάτι τέτοιο;
Εστιάζω σ' αυτό που κερδίζω, η αλήθεια είναι. Να αλλάζω ρόλους και να βάζω τρικλοποδιές στον εαυτό μου. Εννοώ, να μην συμβιβάζομαι με μια συνθήκη και να δημιουργώ νέες κάθε φορά.
Στην επικείμενη παρουσίαση δίσκου στο Σταυρό του Νότου την επόμενη Κυριακή, θα παίξεις ελληνικά ή ξένα τραγούδια; Γιατί να έρθει να σε ακούσει κάποιος σε αυτό το live;
Θα παίξω ελληνικά και ξένα. Η διαμόρφωση του μουσικού μου χαρακτήρα οφείλεται και στις 2 σκηνές, οπότε για μένα είναι το a priori σχέδιο. Αυτό που θα προσπαθήσουμε στο live είναι μια μουσική πρόταση. Ένα blend ανομοιογενών ηχοτοπίων με στόχο τη δημιουργία μιας ενιαίας εμπειρίας. Επειδή μ' αρέσει να πειραματίζομαι, το συγκεκριμένο live το λες και στοίχημα. Αλλά το ωραίο είναι να φεύγεις συνεχώς από το comfort zone σου.
Πως βιώνεις όλες αυτές τις μέρες μέχρι την παρουσίαση;
Ανυπομονησία και άγχος. Πρόβες και συγκέντρωση. Μελέτη και έξαψη.
Περίμενες περισσότερα από την πορεία αυτού του άλμπουμ; Νιώθεις πως μια αξιόλογη δουλειά όπως η δική σου, για κάποιο λόγο δε βρίσκει διεξόδους στα ραδιόφωνα και δε φτάνει στον κόσμο; Κι αν ναι γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Το πιο σημαντικό νομίζω δεν είναι τι περιμένει ο καθένας. Για έναν καλλιτέχνη η ουσία βρίσκεται στο να είναι δημιουργικός. Να παράγει τέχνη που να τον κάνει να κοιμάται ευχάριστα τα βράδια. Αν το υλικό του θα αφορά, δεν εξαρτάται τόσο από εκείνον, στις μέρες μας. Είναι συγκυριακό, αλλά και θέμα budget. Ποιος θα ασχοληθεί μαζί σου και πόσα χρήματα έχεις να επενδύσεις στην προώθηση του υλικού σου. Γι' αυτό υπάρχουν και τα live για την άμεση επικοινωνία με το κοινό σου.
Τι θα σε σταματούσε από το να κάνεις μουσική; Η οικογένεια ή ένα παιδί θα σε κρατούσε πίσω;
Δεν μπορώ να απαντήσω πως είναι να δημιουργείς έχοντας και ένα παιδί. Θα σου πω σε λίγα χρόνια (χαχαχα). Έχοντας βιώσει μια σημαντική απώλεια ανθρώπου πρόσφατα, θα σου πω αυτό. Είναι δύσκολο να δημιουργείς υπό το βάρος της. Το κουβαλάς μέσα σου, μέχρι να συμφιλιωθείς μαζί του. Γιατί δεν το ξεπερνάς ποτέ.
Tι ευχή κάνεις για το 2019;
Δεν μ' αρέσουν οι ευχές, αν δεν συνοδεύονται από πράξεις. Άρα, μάλλον θα έλεγα «να κάνουμε όμορφα πράγματα».
Το mixgrill είχε γενέθλια πριν μερικές μέρες. Τι μας εύχεσαι;
Για σας θα κάνω μια εξαίρεση...Υγεία και μακροημέρευση.
*Πληροφορίες για το επερχόμενο live του μπορείτε να βρείτε εδώ.