Παρά τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και την έντονη κακοκαιρία, όλα
έδειχναν ότι το βράδυ την Κυριακή θα ήταν ιδιαίτερα θερμό και εκρηκτικό.
Και πώς να μην είναι άλλωστε με ένα τέτοιο εκρηκτικό line up; Κάθε
εμφάνιση των Destruction στην χώρα μας αποτελεί πάντοτε μια
γιορτή για το metal. Φτάσαμε στο Fuzz σχετικά νωρίς και οι πορτες μόλις
που είχαν ανοίξει με μικρή καθυστέρηση (μισή ώρα περίπου), ό,τι πρέπει
για μια γρηγορη μπύρα στα όρθια περιμένοντας στην ουρά. Μόλις καταφέραμε
και μπήκαμε μέσα στο club οι Amken είχαν μόλις βγει επάνω στην σκηνή.
Δυνατοι και συμπαγείς οι Amken έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό παίζοντας κομμάτια από το πρώτο (και μοναδικό προς το παρόν) album τους με τίτλο "Theater Of The Absurd"
Ήταν η πρώτη φορά που τους εβλεπα ζωντανά και ομολογώ οτι με κέρδισαν
από την πρώτη κιόλας νότα. Οι πολύ ωραίες συνθέσεις με τσαμπουκά και
τεχνική και η καταπληκτική τους απόδοσή ζέσταναν για τα καλά το κοινό
που γέμιζε ολοένα το club. Mosh pit και headbanging έδιναν και έπαιρναν
στις πρώτες σειρές και όλοι μας απολαμβάναμε ένα εξαιρετικό show. Μας
ζήτησαν συγγνώμη που μας άφησαν να περιμενουμε έξω στο κρυο για λιγη ώρα
μα αυτή η μικρή ταλαιπωρία είχε διαγραφεί ήδη από τη σκέψη του κοινού
που έδειχνε να απολαμβάνει κάθε ένα από τα περίπου τριάντα πέντε λεπτά
του show τους.
Μετά από μερικά λεπτά διακοπής ηρθε η ώρα για τους βετεράνους Acid Death.
Τριάντα χρόνια παρουσίας στο χώρο δεν τα λές και λίγα. Το set τους ήταν
βασισμένο σε παλαιότερες στιγμές της δισκογραφικής τους πορείας, με
μικρές ωστόσο αναφορές στο νέο υλικό που όπως αποκάλυψαν οι ίδιοι -
«ψηνεται». Πανικός επικράτησε ήδη στις πρώτες νότες του "Supreme Act Of Heroism"
από το "Hall Of Mirrors". H έμπειρη μπάντα έδειχνε να έχει τον πλήρη
έλεγχο της σκηνής και ο επαγγελματισμός τους φαινόταν σε κάθε
δευτερόλεπτο. Παρουσίασαν και ζωντανά μερικά από τα κομμάτια του νέου
τους album και αν λάβουμε σοβαρά αυτά τα δείγματα γραφής, τότε σίγουρα
μιλάμε για ένα πολλά υποσχόμενο δίσκο αντάξιο της ιστορίας του. Το "Planes Of The Eternal Dead"
ήταν από τις δυνατές στιγμές του χορταστικού set τους και ο κόσμος
έδειχνε να το απολαμβάνει με το τεράστιο pit που δεν έλεγε να κλείσει
σχεδόν καθόλη την διάρκεια. Μια εξαιρετική εμφάνιση που κουνησε για τα
καλά τους σβερκους μας. Ελπίζω να τους συναντήσουμε ξανά πολύ πολύ
συντομα.
Η ώρα που όλοι μας περιμέναμε ειχε φτάσει. Οι headliners της βραδιάς, οι Γερμανοί Destruction
μετά από δέκα χρόνια εμφανίζονται ξανά στην Αθήνα και η αναμονή άξιζε
με το παραπάνω. Γύρω στις δέκα και μισή τα φώτα έσβησαν και από τα ηχεία
ακουγόταν η εισαγωγή του "Curse The Gods". Χάος και πανικός! Οι
τρεις γερμανοί όρμησαν με λυσσα επάνω στη σκηνή και τα σφυροκοπήματα από
την κιθάρα το μπάσο και τα τύμπανα ήταν απανωτά και ανελέητα.
Ακολούθησαν τα "Armageddonizer" και "Tormentor"
στο καπάκι και το κοινό αφηνίασε στην κυριολεξία. Όλο το Fuzz
μετατράπηκε σε ένα τεράστιο mosh pit με κόσμο από όλες τις ηλικίες να
χοροπηδά σαν τρελός, ενώ το crowd surfing έδινε και έπαιρνε καθ’ όλη τη
διάρκεια του show. Αφού μας καλωσόρισε όλους θερμα ο Schmier ένα δεύτερο
κύμα ατόφιας thrash καταιγίδας έμελλε να πέσει πάνω στα ανυποψίαστα
κεφάλια μας. "Nailed To The Cross", "Mad Butcher", "Dethroned" και "Life Without Sense".Η μόνη έκφραση που μου ήρθε στο μυαλό εκείνη την ώρα ήταν: «χάνει η μάνα το παιδί...».
Όλοι μας γίναμε μάρτυρες ενός τεράστιου πάρτι που κορυφωνόταν όλο και
πιο πολύ. Ο πανικός στο mosh pit κρατούσε καλά και το κλιμα άκρώς
πολεμικό. Περιττό να πω ότι με την παρέα μου χαθήκαμε ήδη από τα πρώτα
κομμάτια του live καθώς ειχαμε ακροβολιστεί στον χώρο δίνοντας ο καθένας
τη δική του μάχη στο pit. Το συνεχόμενο σφυροκόπημα από τους Γερμανούς
δεν έλεγε να καταλαγιάσει μέχρι που έφτασε η ώρα για το drum solo του
Randy Black στην διάρκεια του οποίου προσπαθήσαμε να περισυλλέξουμε τα
κομμάτια μας και να πάρουμε δυνάμεις γιατι η συνέχεια αναμενόταν άκρως
εξουθενωτική για όλους τους μαχητές του pit.
Ήρθε η ώρα του "Antichrist" και κάποιο οπαδός λιποθύμησε μέσα στο pit. Μόλις
αυτό έγινε αντιληπτό από την μπάντα διέκοψαν για λιγα λεπτά το show
ώστε να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες από το team του Ερυθρου
Σταυρού που βρίσκεται εκεί σε όλα τα events του Fuzz και αντέδρασε
ακαριαία. Μόλις ο νεαρός συνήλθε ο Schmier απευθύνθηκε σε αυτόν και τον
ρώτησε ”are you ok brother?” και όταν εκείνος του έγνεψε ναι
υποβασταζόμενος από τους διασώστες προχώρησε προς τα πίσω εν μέσω ζεστού
χειροκροτήματος από τους υπολοιπους οπαδούς. Αυτό είναι το μεγαλείο του Metal. Από
τη μια, μία μπάντα που σέβεται πάνω απ όλα το κοινό της και δεν θέλει
σε καμία περίπτωση κάποιος να πάθει το παραμικρό και από την άλλη οι
οπαδοί που δείχνουν ότι νοιάζονται για τον διπλανό τους, παρόλο που
μπορεί να τον έχουν ρημάξει στο σπρωξίδι κατα λάθος.
"Black Mass" και "Thrash Attack" για τη συνέχεια και φυσικά ο ύμνος "The Butcher Strikes Back"
με το οποίο μας αποχαιρέτησαν και αποχώρησαν από την σκηνή. Ευτυχώς όχι
για πολύ καθώς επέστρεψαν πολύ σύντομα μας αποτελέιωσαν με τα "Thrash Till Death" και "Bestial Invasion".
Το Fuzz μετά τη συναυλία έμοιαζε στην κυριολεξία με καπνισμένο πεδίο
μάχης. Ιδρωμένοι, ταλαιπωρημένοι και πονεμένοι όλοι μας αλλά με ένα
τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης για το μακελειό που μόλις βιώσαμε.
Οι Destruction
μετά από τόσα χρόνια παραμένουν ανάμεσα στα κορυφαία thrash metal
σχήματα με αστείρευτη ενέργεια και αυθεντικότητα, κάτι που φροντίζουν να
δείχνουν σε όλες τις εμφανίσεις τους. Το δίχως άλλο ήταν ένα άκρως
δυνατό live pου δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Μακάρι να καταφέρουμε να
τους δούμε πολλές φορές ακόμα και σύντομα. Τέλος Αξίζει ένα μπράβο στην
διοργανώτρια εταιρεία Demons Gate Productions για την πραγματικά όμορφη
βραδιά που μας χάρισε.
*Οι Φωτογραφίες ανήκουν στον Αλέξιο Αντωνόπουλο και το Mixgrill.gr.
Σχετικό θέμα