1. Desolation Row - Bob Dylan
(Bob Dylan)
Ναι έλαβα κι εγώ το γράμμα σου Bob, την ώρα που έσπαγε το χερούλι της πόρτας, ήσουν στο καμαρίνι κοιτώντας στον καθρέφτη το παλιο μπαστούνι σου. Στο σοκάκι της συμφοράς έκανες το συμβόλαιό σου με το διαβολικό ταλέντο, περπάτησες γυμνός στον αυτοκινητόδρομο 61, ξέπλυνες τις αμαρτίες σου με τα δάκρια της Οφηλίας και τιμώρησες τον Καζανόβα με τα συρματένια ακκόρντα σου. Πήγα στο καμαρίνι αλλά έλειπες, χωρίς να με δει μάτι έκλεψα το είδωλο της ξεχασμένης σου χτένας κι εξαφανίστηκα...
2. Dogs - Pink Floyd
(Roger Waters-David Gilmour)
Πρέπει να χαμογελάς ψεύτικα, έτσι ώστε όταν γυρίσουν την πλάτη να μπορέσεις να τους μαχαιρώσεις, είσαι αυτός που θα βρεθεί νεκρός στο τηλέφωνο, αυτός που ήταν δούλος στις καμινάδες του εργοστασίου, αυτός που έφτυσε στα μούτρα τον φανατισμένο θεατή και πέταξε μ' ένα γιγάντιο γουρούνι στα ουράνια, πρέπει να 'σαι τρελός, να 'σαι αφανής, να 'σαι διάσημος, να σου σχίσει την καρδιά η κιθάρα του Δαυίδ, να είσαι ο ηττημένος Γολιάθ!
3. Eleanor Rigby - The Beatles
(John Lennon-Paul McCartney)
Η Eleanor δε ζει, θάφτηκε μαζί με τ' όνομά της, ο Father Mc Kenzie δεν της μίλησε ποτέ, γνωρίζονταν όμως όπως όλοι αυτοί οι μοναχικοί άνθρωποι που έρχονται απ' το πουθενά και ανήκουν στο πουθενά. Το κουαρτέτο έβρεξε ένα θλιμμένο Λονδίνο και κρύφτηκε στις ξεθωριασμένες τουαλέτες του Albert Hall. Το χαμόγελο του μοναχικού δεν ήταν για κανέναν, κανένας δεν πήγε στην κηδεία, και σαν κεραυνός σκάει αφοπλιστικά η σιωπηλή κραυγή "κανένας δεν σώθηκε".
(Μάνος Χατζιδάκις-Νίκος Γκάτσος)
Πότε θα 'ρθουνε καινούριοι ανθρώποι να συνοδεύσουνε τη βλακεία στην τελευταία της κατοικία; Πότε θα ανάψουμε λαμπάδες στις ζωντανές μνήμες του Σουλίου και της Αλαμάνας, πότε θα μπουν στη θέση τους οι αρχαίοι θεοί που ούτε να μας βλέπουν δε θέλουν; Όταν η νεολαία θα μάθει να ξεχωρίζει τον Μίκυ και τον Ντόναλντ απ' τον Μίκη και το Μάνο ή όταν ο Ήλιος, ως άλλος Κρόνος θα συγκεντρώσει στην αγκαλιά του όλους τους πλανήτες-παιδιά του και θα τους καταβροχθίσει;
5. Σε Παλαιό Συμφοιτητή - Σαβίνα Γιαννάτου
(Λένα Πλάτωνος-Κώστας Καρυωτάκης)
Θα τρεκλίσω κι εγώ μεθυσμένος στο Ζάππειο ένα ξημέρωμα, μιας και ο παλιός συμφοιτητής χάθηκε, οι κοπέλες παντρεύτηκαν άλλους, τα σχολικά τετράδια παρέμειναν μπλέ κι αραχνιασμένα και το παλιό σπίτι ανακαινίστηκε και γέμισε νεόπλουτους γιάπηδες. Θα κλάψω τραγουδώντας γιατι κι εγώ μόνο περαστικός με την ελπίδα μου ένιωσα και για τον φίλο μου κι εγώ χάθηκα. Υ.Γ. Τα ασπρόμαυρα πλήκτρα της Λένας μοιάζαν με ασπρόμαυρη φωτογραφία του ποιητή απ' το 1920 εκείνο το βράδυ...
6. The Rite Of Spring (Igor Stravinsky)
Διέκοψε έξαλλος την παράσταση ο σεβάσμιος Camille Saint-Saens φωνάζοντας "απαράδεκτο, ποτέ το φαγκότο δεν έπαιξε τόσο ψηλά, απαράδεκτο κύριοι!", ενώ εκείνο παρωδούσε τον συνθέτη του λέγοντας " I'm not an english horn", η αίθουσα χτυπήθηκε από γιγάντια σφαίρα σαν σε φιλμ του Fellini και οι ντανταϊστές τσουγκρίσαν ακόμα πιο δυνατά τα ποτήρια τους μέσα σ' ένα παραλήρημα ποιητηκής και πρωτοποριακής μέθης. Τελικά ο Disney δεν είχε και τόση φαντασία...
7. Μυστικό Τοπίο - Διονύσης Σαββόπουλος
(Διονύσης Σαββόπουλος)
Όσο μένει μυστικό τόσο πιο πολύ λάμπει και τυρρανάει τα σωθικά, φεγγοβολώντας και γρυλίζοντας, όλο σε κυνηγάει κι άλλο τόσο σου φανερώνεται, εξακολουθεί να τρέχει πίσω απ' το νήμα που χωρίζει το υπαρκτο απ' το ορατό, τρυπώνει βαθιά στις καρδιές και το σκάει αγκομαχώντας για το επόμενο συγκινησιακό εύρημα, είναι αυθεντικό, σαν έργο του δημιουργού του, σαν άγραφο χαρτί που μόνο εσένα περιμένει για να γεμίσει και να φωτίσει, παρέα με την ανατολή, και την πιο αβάσταχτή μας δύση.
8. There's A Place In Hell For Me And My Friends - Morrissey
(Morrissey-Mark E. Nevin)
Δεν είσαι μόνος, μας περιμένει κι εμάς αυτό το μέρος, αν είναι έτσι όπως μας το ΄λεγαν μικροί το φοβάμαι, θέλω στη γη μου να 'μαι. Μα και στον παράδεισο φοβάμαι να πάω, με σκότωσα ήδη εκεί και για τους αυτόχειρες έχουν την πιο φρικτή ποινή. Αν χρειαστεί να κλάψω θα πρέπει να ξανάρθω στη ζώη, να κλάψω και μετά να ξαναμπώ στο τρένο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, δεν θέλω να σ' ενοχλήσω, σ' αγάπησα αληθινά κι αυτό ήδη είναι μεγάλο βάρος. Φύσα τώρα τη στάχτη απ' το αίμα το δέρμα και τα κόκκαλά μου...
(Frank Zappa)
Ότι είναι αυτό ήταν, πάρε, δάκρυ τρελλού, δάκρυα, τα μαλλιά επιπλέει η φύση, το θερμόμετρο συνέρχεται ο πυρετός το σύννεφο μέσα από τη θύελλα του νησιού και της αναθρεμένης άσχημης φυλής, τα επεισόδια είναι για να είμαι ο αρχηγός, δείξε μου, στερέωμα σε άξονα απρόοπτο, βιαστική λογική, πυρήνας του άσχημα τα βλέπει τώρα, σε μισώ, με απολογούμαι, αίθουσα ανοιχτή, πάρε, δεν είμαι υπηρέτης, η βροχή λέει, δάκρυ χαζού, μουστάκι σοφού. Απαγορεύεται;
10. Κάτια - Δημήτρης Αρναούτης
Πολύ καλό κομμάτι.
