Tony Bennett @ Royal Albert Hall, Λονδίνο 28&29.06.2019

* Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Ξενοφώντα Καράμπαλη και το Mixgrill.gr



Κάθε φορά που ο Tony Bennett περνάει από την Ευρώπη νιώθουμε πως είναι η αποχαιρετιστήρια περιοδεία του. Αυτό όμως γίνεται την τελευταία δεκαετία αφού ο Tony όχι μόνο δε σταματάει να περιοδεύει, αλλά έχει σπάσει και το ρεκόρ του γηραιότερου καλλιτέχνη που έχει φτάσει στο νούμερο ένα των charts. Δίσκος και περιοδεία με τη Lady Gaga το 2015 και φέτος δίσκος με τη Diana Krall. Έτσι φτάσαμε στο 2019 όπου ο Tony σχεδόν αγγίξε τα 93 χρόνια ζωής και επέστρεψε για ένα διήμερο εορτασμό σε ένα κατάμεστο Royal Albert Hall στο Λονδίνου στην"I Left My Heart" περιοδεία.

Είναι λογικό κάποιος να αναρωτιέται αν έχει νόημα να παρακολουθήσεις μία συναυλία ενός τραγουδιστή που είναι άνω των 90. Για πολλούς μία τέτοια κίνηση αγγίζει τα όρια της τρέλας. Όμως ο Tony δεν είναι ένας οποιοσδήποτε παππούς. Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους τραγουδιστές της jazz και της παραδοσιακής pop, ο οποίος ακόμα τραγουδάει όρθιος με απόδοση που ξαφνιάζει δεδομένης της ηλικίας του.

Προφανώς σε αυτές τις ηλικίες ο χρόνος είναι αμείλικτος, συνεπώς τη τελευταία διετία οι δυνατότητες του έχουν μειωθεί. Στις δύο βραδιές που βρέθηκε στο Λονδίνο ήταν στραβοκουμπωμένος (την πρώτη μέρα) και ξέχασε μερικά λόγια, αν και κατάφερνε να κάνει τα λάθη να φαίνονται σαν φωνητικοί αυτοσχεδιασμοί. Μπέρδεψε λιγάκι και τα τραγούδια: τη μία βραδιά ένα κομμάτι το τραγούδησε δύο φόρες - το "I'm Old Fashioned" μπερδεύοντας το με το "Steppin' Out With My Baby". Ακόμη, δεν είχε τον απόλυτο έλεγχο της φωνής του, ειδικά το δεύτερο βράδυ.



Και όμως ο αειθαλής crooner έδειξε πως είναι ένας πραγματικός ερμηνευτής. Ήταν απόλυτα εκτεθειμένος στη σκηνή, με το κουαρτέτο του να τον συνοδεύει αλλά και να τον βοηθάει αλλάζοντας κομμάτι και ρυθμό αν ο Tony έκανε λάθος. Όταν πάταγε γερά στις νότες, όπως στο κλείσιμο του "How Do You Keep the Music Playing?" σήκωνε όλο το αμφιθέατρο στο πόδι για χειροκρότημα, κάτι που έγινε πολλές φορές. Τα American Standards είχαν τη τιμητική τους και ο Tony τραγούδησε επιλογές από όλη την καριέρα του για μία ώρα και είκοσι λεπτά. Ο George Gershwin, ο Irving Berlin, ο Jerome Kern και ο Johnny Mercer ήταν όλοι εκεί μαζί με το "Cold Cold Heart" του Hank Williams στην jazz εκτέλεση του Tony.

Με τους στίχους του"This Is All I Ask", 'As I approach the prime of my life /I find I have the time of my life' ακούστηκαν γελάκια από τους θεατές, όχι όμως κοροϊδευτικά, αφού ο Bennett έδινε άλλη αξία στην ερμηνεία των τραγουδιών έχοντας ζήσει κάθε λέξη. Οι νεότεροι ερμηνευτές του Great American Songbook (Michael Bubble, Matt Dusk, Robbie Williams κ.α.) μπορεί τώρα πια να ελέγχουν την φωνή τους καλύτερα, αλλά δεν μπορούν να έχουν το βάθος της έμπειρης φωνής του Tony. Φαίνεται πως η τεχνική bel canto - που ακολουθούν οι τραγουδιστές της όπερας - έχει κάνει σωστή δουλεία, αφού και η άρθρωση του ήταν αξιοθαύμαστη, με αποτέλεσμα οι θεατές να σιγοτραγουδάνε στο "Just In Time", στο "The Way You Look Tonight" και βέβαια στο πιο γνωστό του κομμάτι το "I Left My Heart In San Francisco".



Η διάθεση ενίοτε γινόταν και πιο χορευτική με το "Rags To Riches" και το "One For My Baby (And One More for the Road)" ενώ ο Bennett επαναλάμβανε “We play all over the world and we don't remember a night like this!”. Εκεί φάνηκε πως επικοινωνιακά τα τεχνάσματα του ήταν περιορισμένα. Όμως ό,τι λάθη και να έκανε, η χαρά του που βρισκόταν στη σκηνή ήταν έκδηλη, αποδεικνύοντας πως εκεί ανήκει. Το πάθος του για επαφή με το κοινό και η δυνατότητα να τραγουδάει ακόμα αυτά τα κομμάτια είναι αυτό που τον κάνει να συνεχίζει.

Τον Tony Bennett συνόδευαν οι Gray Sargent στη κιθάρα, Marshall Wood στο μπάσο, Harold Jones στα drums και Tom Ranier στο πιάνο. Κάθε φορά που ένας από τους μουσικούς ξεκινούσε το solo του, ο Tony περπατούσε δίπλα του και έστρεφε το μικρόφωνο προς αυτόν. Τη δεύτερη μέρα μάλιστα τραγουδούσε αρκετές φορές μακρυά από το μικρόφωνο, όπως στο "Fly Me To The Moon". Σίγουρα βέβαια το αποτέλεσμα δεν ήταν το ίδιο όπως πριν μερικά χρόνια, που έκλεινε εντελώς το μικρόφωνο για να δείξει την ακουστική του χώρου.

Με το χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπο του, τον Tony τον ενδιέφερε απλά να δώσει ότι έχει. Δεν το κάνει για τα λεφτά όπως καταλαβαίνετε. Το κάνει επειδή αυτή είναι η ζωή του. Έχει άλλωστε δηλώσει πως όπως ο Picasso και ο Fred Astaire, δεν έχει σκοπό να σταματήσει ποτέ. «Τώρα ξεκινάω!» έλεγε το 2015, και το υποστηρίζει ακόμα. Το σίγουρο είναι πως όσο συνεχίζει να τραγουδάει, η ερμηνεία του λειτουργεί σαν χρονοπύλη σε ρομαντικές εποχές που οι περισσότεροι δεν έχουμε ζήσει. Επίσης, καταφέρνει να μεταδίδει το πνεύμα της αυθεντικής pop και να γεφυρώνει το χάσμα των γενεών. Πόσοι άλλοι 93άρηδες έχουν συνεργαστεί με τη Lady Gaga, την Amy Winehouse αλλά και τον B.B. King και τον Ray Charles;

Όπως έλεγαν και οι νεότεροι σε ηλικία θεατές στο Royal Albert Hall φεύγοντας, «Εάν τα 93 είναι έτσι, πρέπει να αναθεωρήσω τη ζωή μου!»



Tony Bennett Setlist RAH Iούνιος 2019