Από τους τεκέδες και τα καταγώγια του Πειραιά και των περιχώρων μέχρι το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού είναι πολύ μεγάλη διαδρομή. Χρονικά, κοινωνικά, πολιτιστικά. Όλα αυτά τα χρόνια το ρεμπέτικο τραγούδι έζησε δόξες, πέρασε μπόρες, αναβίωσε, μα πάντα αποτύπωνε καθάρια την κοινωνία και τα προβλήματά της. Είναι το ολόδικό μας blues. Μια μουσική που ξεκίνησε από το περιθώριο και με την αμεσότητα και την αλήθεια της έγινε βίωμα και κτήμα όλων.
Ο Δημήτρης Μυστακίδης, βαθύς γνώστης και μελετητής του ρεμπέτικου και της ιστορίας του, έφτιαξε μια «τέλεια» μουσική παράσταση για τις «ατέλειες» της κοινωνίας και των ανθρώπων της. Όπως μας έχει συνηθίσει τον τελευταίο καιρό, δεν μάζεψε απλά μερικά τραγούδια και τα παρουσίασε όμορφα. Διάλεξε προσεκτικά, εικόνες, μαρτυρίες, γεγονότα που απεικονίζει το ρεμπέτικο τραγούδι και με τα μεστά κείμενα της Θεοπούλας Αρβανιτίδου μας παρουσίασε την ιστορία του μέσα από τις διάφορες θεματικές του.
Καλεσμένοι σ' αυτό το μουσικό ταξίδι, εκτός από τον κόσμο που κατέκλυσε τον ιστορικό χώρο του Ηρωδείου, ήταν μια πλειάδα καλλιτεχνών που ο καθένας μόνος του έχει αφήσει το μουσικό του αποτύπωμα στην ελληνική μουσική.
Από τις πρώτες νότες του ορχηστρικού «Μουρμούρικο» ο κόσμος ενθουσιάστηκε και κατάλαβε ότι κάτι υπέροχο «παίζει» εδώ. Συνέχεια με «Τρικούβερτο» και ο πρώτος «χαμός» είναι γεγονός. Μετά το «Όσοι Έχουνε Πολλά Λεφτά» με αφιέρωση στο Στέλιο Βαμβακάρη, γιο του Μάρκου, που έφυγε πρόσφατα, ο Δημήτρης Μυστακίδης άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας του ρεμπέτικου καλώντας στην σκηνή κατά σειρά τη Φωτεινή Βελεσιώτου, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τη Γιώτα Νέγκα, τον Christian Ronig, τον Εισβολέα (επειδή η hip hop μουσική όπως το ρεμπέτικο παρουσιάζει τα προβλήματα της κοινωνίας χωρίς «φτιαξίδια») το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το Διονύση Σαββόπουλο, τον Ορφέα Περίδη, την Ελένη Βιτάλη και το Γιώργο Νταλάρα.
Κάθε καλλιτέχνης κατέθεσε τη δική του ψυχή και ερμηνεία στα τραγούδια που ερμήνευσε, φτιάχνοντας κομμάτι - κομμάτι το ψηφιδωτό του ρεμπέτικου τραγουδιού, καταλήγοντας όλοι μαζί στην σκηνή να τραγουδούν το εμβληματικό «Μινόρε Της Αυγής» με σύσσωμη την συμμετοχή του κόσμου.
Ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς θεωρώ τη σύμπραξη της Γιώτας Νέγκα με τον «ξένο» μόνο ως προς την προέλευση Cristian Ronig, στην «Προσευχή Του Μάγκα» σε μια εκτέλεση στα ελληνικά και τα αγγλικά που απέσπασε τον έντονο θαυμασμό και χειροκρότημα του κοινού καθ' όλη τη διάρκειά του.
Για το τέλος κράτησα τους μουσικούς συνοδοιπόρους του Δημήτρη Μυστακίδη, μια πραγματική παρέα «εραστών» της μουσικής: το Νίκο Τατασόπουλο και τον Αρίστο Βαμβακούση να «κεντάνε» στο μπουζούκι. Τον Ηρακλή Βαβάτσικα στο ακορντεόν, τον Κώστα Καλατζή στα κρουστά, το Σάκη Καρακώστα στο βιολί και τον Αποστόλη Τσαρδάκα σε βιολί, κανονάκι και μπαγλαμά που με τον ήχο τους μας μετέφεραν σε Σμύρνη και Αϊβαλί και στην περίοδο του μεσοπολέμου. Επίσης, χάρη στο Δημήτρη Τσεκούρα στο κοντραμπάσο και τον Αναστάση Μισυρλή στο τσέλο, είχαμε μια «συμφωνική» προσέγγιση των τραγουδιών.
Μια βραδιά αφιερωμένη σε μια μουσική παλιά, μα συνάμα σύγχρονη που δεν έκρυψε ποτέ την προέλευση της. Μίλησε με αλήθειες για ανθρώπους και κοινωνία με... ατέλειες.
Οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Σταματίου (nothingbutheart.gr)
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ:
Φωτεινή Βελεσιώτου
Ελένη Τσαλιγοπούλου
Γιώτα Νέγκα
Christian Ronig
Εισβολέας
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Διονύσης Σαββόπουλος
Ορφέας Περίδης
Ελένη Βιτάλη
Γιώργος Νταλάρας
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Δημήτρης Μυστακίδης, κιθάρα, φωνή
Νίκος Τατασόπουλος, μπουζούκι
Αρίστος Βαμβακούσης, μπουζούκι
Ηρακλής Βαβάτσικας, ακορντεόν
Κώστας Καλατζής, κρουστά
Δημήτρης Τσεκούρας, κοντραμπάσο
Αποστόλης Τσαρδάκας, βιολί, κανονάκι και μπαγλαμά
Σάκης Καρακώστας, βιολί
Αναστάσης Μισυρλής, τσέλο
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Δημήτρης Μυστακίδης / Fishbowl Music Tank
Επιμέλεια παραγωγής: Frontstage / Μελωδία 99.2
Ηχοληψία: Γιάννης Μπαξεβάνης, Αργύρης Λιανός
Φωτισμοί: Μενέλαος Ορφανός (lighting programming), Χριστίνα Θανασούλα (lighting designer), Δημήτρης Ντάικος (AV/video)