Ο Πρόδρομος Doe τραγουδάει και γράφει στίχους στο συγκρότημα Jane Doe, έχει εκδώσει μερικά βιβλία, σχεδιάζει επιτραπέζια παιχνίδια, παίζει μπάσκετ και διάφορα άλλα. Μια ακόμα ασχολία του είναι η παρουσίαση στο Mix Grill της στήλης «100 αγαπημένοι ελληνικοί στίχοι από το 2000 και μετά».
Νατάσσα Μποφίλιου - Δεμένη
Οι Μέρες Του Φωτός [2012]
Στιχουργός: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Στ' αλήθεια το μισώ που δεν βρίσκω αξιόλογες γυναίκες στιχουργούς.
Η Λίνα Νικολακοπούλου έχει δώσει σχεδόν το σύνολο των αριστουργημάτων της πριν το 2000 (με κάποιες εξαιρέσεις, μία εκ των οποίων θα εμφανιστεί στη λίστα). Οι σκόρπιες προσπάθειες των ανεξάρτητων είναι σε καλό δρόμο αλλά θέλουν δουλειά ακόμα (Δεσποινίς Τρίχρωμη, Nalyssa Green) ενώ κάποιες πιο mainstream που έχουν ταλέντο προτιμούν να κάνουν συνεχώς εκπτώσεις στο όνομα της επιτυχίας και του μεροκάματου (Βραχάλη).
Οπότε, τι μας μένει;
Μας μένουν οι άντρες που γράφουν σαν γυναίκες. Εκείνοι που διαθέτουν την ευαισθησία να μεταμορφωθούν στο θηλυκό, να καταδυθούν στο ρόλο που του επέβαλαν οι κοινωνίες, να αναμετρηθούν με το αρσενικό.
Εγχείρημα δύσκολο, αν όχι αδύνατο.
Για τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο αυτή η μεταμόρφωση μοιάζει με δεύτερη φύση του. Όντας ο βασικός συνεργάτης της Μποφίλιου έχει αναπτύξει έναν ιδιαίτερο δεσμό μαζί της, πράγμα που του επιτρέπει να «μιλάει» εκ μέρους της. Κι επειδή η Μποφίλιου είναι η φωνή της σύγχρονης Ελληνίδας γυναίκας (ναι, είναι), καταλήγει ο Ευαγγελάτος να «μιλάει» και για εκείνες.
Κι αυτό είναι μία μεγάλη ευθύνη. Τρομακτική.
Κι έτσι, οι εναρκτήριοι στίχοι του «Δεμένη», καταλήγουν να είναι ανατριχιαστικοί.
Μεγάλωνα στην τσέπη του πατέρα μου
δεμένη μ' αλυσίδα στα κλειδιά του
με τ' όνομα, τ' αμάξι και τα σπίτια του
και μ' όλα τα μεγάλα όνειρα του
Μεγάλωνα στης μάνας μου τα δάκρυα
σαν σκάλισμα σε βέρα από πλατίνα
που έβγαζε και άφηνε στην άκρια
καθώς έπλενε πιάτα στην κουζίνα
Όσο κι αν προχωράμε προς τα μπροστά, όσο κι αν εξελισσόμεθα, πρέπει να το
παραδεχτούμε πως το να είσαι γυναίκα είναι πολύ πιο σκατά από το να είσαι άντρας (το είπα σχεδόν ποιητικά). Οι θρησκείες έχουν κάνει εγκλήματα πάνω στο θέμα. Το ίδιο και οι οικογένειες. Ακόμα και τα δειλά βήματα που θα βελτιώσουν τα πράγματα αντιμετωπίζονται με ειρωνεία και καχυποψία.
Μεγάλωνα γι' αυτούς που περιμένανε
και ύστερα για χάρη κάποιου ψεύτη
και μέρα με τη μέρα αντί για μένανε
τη μάνα μου αντικρίζω στον καθρέφτη
Είναι μαγικό αυτό που κάνει ο Ευαγγελάτος. Κι αν στα ερωτικά τραγούδια είναι ένα κλικ πιο εύκολο (μιας και το φύλο δεν έχει απαραίτητα σημασία... δηλαδή έχει, αλλά ας μην μπούμε σε αυτούς τους δρόμους γιατί δεν θα τελειώσει το άρθρο ποτέ), στο συγκεκριμένο άσμα ο στιχουργός δίνει τη μάχη του για όλο το γυναικείο φύλο.
Και βγαίνει νικητής.
Ή ηττημένος, αν το δεις από μια άλλη, πιο σκοτεινή πλευρά.
Τι με ρωτάς,
τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις
θες με κρατάς
κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις
Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω
μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο
Διαβάστε επίσης