Τι θα ακούσεις:
Electronic, house, synth pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
CFU, Under A Common Sky (Refugee), England
Βαθμολογία:
7,5
Η αίσθηση που μου έχει μείνει ακούγοντας το νέο τρίτο άλμπουμ των Electric Litany είναι πως πρόκειται για το πιο δύσκολό τους. Είναι εκείνο το άλμπουμ που χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να το νιώσεις, περισσότερη ψυχή για να σε αγγίξει.
Και το καταφέρνουν, όχι εύκολα, όπως προείπα, αφού ναι μεν εξελίσσουν τον ήχο τους έστω και με μικρά βήματα, δεν αποποιούνται όμως τη βάση της μουσικής τους οντότητας. Πόσο περίεργη και μοναδική ήταν η επιλογή του “Azure”, για να μας συστήσουν το άλμπουμ αυτό; Ένα άλμπουμ που ενώ παραμένει πιστό στις βαριές, σκοτεινές ατμόσφαιρες των Electric Litany, μας χαρίζει κι ένα “England” ή ένα “Under A Common Sky (Refugee)," από τα πιο φωτεινά τραγούδια που έχουν γράψει, τουλάχιστον από άποψη μουσικής.
Αυτό που είναι ξεχωριστό στο “Under a Common Sky” είναι η εξαιρετική ενορχήστρωση και παραγωγή. Παίζουν συνεχώς με ήχους και κουμπάκια, πειράζουν τις συνθέσεις τους ασταμάτητα, τις γεμίζουν και τις αδειάζουν, υπάρχουν παύσεις και γκάζια, πειραγμένα φωνητικά κι όχι, ψάξιμο και ξανά ψάξιμο. Σε σημείο που ίσως σε κάποια τραγούδια, να φτάνουν και σε μια υπερβολή από τη συνεχή αποδόμηση κι επανασύνθεση.
Στα εννέα, μεγάλης διάρκειας, τραγούδια του, οι Electric Litany παραμένουν πιστοί στο όραμα τους, φαίνεται κι ακούγεται, πως ότι μας προσφέρουν αυτή τη δεκαετία, είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής και σκληρής δουλειάς. Ξέρουν κάθε φορά πώς να διαχειριστούν το υλικό τους, δεν κάνουν εκπτώσεις. Μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι μέσα σε μια 10ετία, έχουν κυκλοφορήσει 3 άλμπουμ, με μεγάλες αποστάσεις ενδιάμεσα, τα οποία τους/μας φέρνουν μπροστά σε νέα ερεθίσματα που δημιουργούν τις αντίστοιχες εικόνες.
Χρειάζεται χρόνος για να φτάσεις στην κορύφωση που προσφέρει το “Bedroom”. Θέλει υπομονή για να παλέψεις με τις αλλαγές αυτού του κόσμου που συμβαίνουν όταν κοιμάσαι (“The World Is Changing While You Sleep”).
«Καλη ώρα να ’χουν οι ελιές, που κάνουνε το λάδι,
και φέγγει της αγάπης μου για να κεντάει το βράδυ»
μας λένε στα «κερκυραίικα» στην εισαγωγή του “CFU”, ενώνοντας αριστοτεχνικά 2 κόσμους, την κερκυραϊκή παράδοση με την δυτική post-rock.
Το άλμπουμ, όπως αποδεικνύεται, είναι μία ακόμη νίκη για τους Electric Litany, χωρίς απαραίτητα να ξεπερνάει τους προκατόχους τους, αν κι είμαι σίγουρος, ότι δεν πρόκειται για αυτοσκοπό του συγκροτήματος. Δεν έχει τους δυναμίτες εκείνους που σε άρπαζαν μονομιάς στα 2 προηγούμενα άλμπουμ τους, σα σύνολο όμως έχει σπουδαίες αρετές και χάρες. Είναι κι οι ερμηνείες του Αλέξανδρου Μίαρη, τόσο μοναδικές κι απόκοσμες όπως πάντα, που κάνουν τις ηλεκτρικές λιτανείες τόσο ξεχωριστές (αναρωτιέμαι αν υπάρχει πιο ταιριαστό όνομα μπάντας με τον ήχο της).
Είναι σπουδαίο συγκρότημα οι Electric Litany, από τα πιο ξεχωριστά της ελληνικής σκηνής (ναι, κάποιοι τους θεωρούμε δικούς μας), που αξίζει κάθε τους μουσικό ίχνος κάποιος να το ακολουθήσει. Συγκεκριμένοι, συμπαγείς κι οραματιστές. Έτσι ακριβώς και το “Under A Common Sky”.
Σχετικό θέμα