Τα ραδιόφωνα και τα μουσικά μαγαζιά έχουν κατακλυστεί τα τελευταία χρόνια από 90s επιτυχίες, πολλές οι επανεκτελέσεις των τραγουδιών αυτών και τα πρόσκαιρα ή όχι comeback καλλιτεχνών, ελληνικές σειρές συνοδευόμενες από χαρακτηριστικά soundtrack της εποχής επιστρέφουν, τα «Φιλαράκια» έγιναν 25 χρονών, η απώλεια του Λαυρέντη και ξαφνικά είναι σαν να έχουμε ξανά 1999... Όλα αυτά σε συνδυασμό με την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, τον χώρο της άλλοτε βιομηχανικής εγκατάστασης του Φωταερίου Αθηνών, που έκλεισε 20 χρόνια από την μετατροπή της σε ένα συναυλιακό κέντρο και μαζί της και εμείς είμαστε 20 χρόνια μεγαλύτεροι, σοφότεροι ή γηραιότεροι αν θέλετε, ωστόσο με την ίδια αγάπη για τη μουσική και τους άξιους εκπροσώπους της!
Την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου μαζευτήκαμε μια φορά για να τραγουδήσουμε για έναν αξέχαστο και σημαδιακό καιρό. 18 αγαπημένοι τραγουδιστές και τραγουδοποιοί, εκπρόσωποι της τότε ή/και της νέας γενιάς μουσικών, επί σκηνής τραγούδησαν 32 κομμάτια που ερμηνεύθηκαν το 1999 από 22 καλλιτέχνες. Ο Μανώλης Φάμελλος κράτησε και ρόλο συντονιστή και όλοι εμείς αφεθήκαμε να θυμηθούμε μαζί τους αυτούς και αυτά που ουσιαστικά ποτέ δεν ξεχάσαμε!
Η Nalyssa Green και η Νατάσσα Μποφίλιου άνοιξαν τη βραδιά τραγουδώντας «Τώρα αρχίζω και θυμάμαι» από τα Ξύλινα Σπαθιά, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και ο Γιάννης Παπαγεωργίου ερμήνευσαν «Του έρωτα σημάδι» της πρώτης, η Κορίνα Λεγάκη με τον Γιάννης Παπαγεωργίου που έμεινε στη σκηνή το «Παραμύθι» του Ορφέα Περίδη και σιγά σιγά αρχίσαμε να ζεσταινόμαστε. Στη συνέχεια, εμφανίστηκε ο νεαρός Δημήτρης Κόψης που οι συντάκτριες δεν είχαμε ξανακούσει και ενθουσιαστήκαμε με την ωραία χροιά της φωνής του για να ερμηνεύσει το «Θα 'μαι κοντά σου» του Αλκίνοου Ιωαννίδης συνοδεία όλων μας. Τον Δημήτρη ήρθε να συνοδεύσει ο κεφάτος και αεικίνητος Στάθης Δρογώσης στο «Πού να σε βρω» των Ενδελέχεια.
Τραγούδια καλά επιλεγμένα που μιλούν κατευθείαν στην ψυχή. Ο πάντα εξαιρετικός Απόστολος Ρίζος συνέχισε με «Το νερό της βροχής» του συντονιστή όπως προαναφέραμε Μανώλη Φάμελλου, ο οποίος έμεινε στη σκηνή καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς και ως μουσικός. Ένα ακόμη αντρικό ντουέτο είχαμε από τον Απόστολο Ρίζο και τον Στάθη Δρογώση στο «Κοντραπούντο» του αγαπημένου Σωκράτη Μάλαμα. Οι νεαροί Δραμαμίνη μαζί με τον Στάθη Δρογώση συνέχισαν με το «Φεύγει η ζωή» του ιδίου και στη συνέχεια είχαμε μία παρά πολύ ωραία διασκευή του «Θέλω να σε ξεπεράσω» του Φοίβου Δεληβοριά από τους Δραμαμίνη & την αέρινη Nalyssa. Το κουπλέ του τραγουδιού ταίριαξε τόσο πολύ στη φωνή της και εμείς σιγοτραγουδούσαμε παρέα τους! Το '90 ήταν αναμφίβολα η δεκαετία του. Ο Κωνσταντίνος Βήτα, κεφαλαιώδης για την ηλεκτρονική μουσική στην Ελλάδα μαζί με τους Στέρεο Νόβα δεν θα μπορούσε να μην είναι παρών σε ένα τέτοιο αφιέρωμα. Ερμήνευσε μαζί με τη Nalyssa Green το πανέμορφο «Η δύναμη της αγάπης» του ιδίου και μαζί με την Κορίνα Λεγάκη το «Κάθε όνειρο στον χάρτη» του Φάμελλου.
Για πρώτη φορά στη σκηνή ανέβηκε έπειτα η Μαρία Παπαγεωργίου για να πει ένα από τα «ιστορικά κομμάτια της δεκαετίας» σύμφωνα με τα λόγια του Μανώλη Φάμελλου, με τον οποίο συμφωνούμε, το «Για πού το' βαλες καρδιά μου» του Ορφέα Περίδη και στη συνέχεια με τον Θοδωρή Μαυρογιώργη ερμήνευσαν ένα από τα τραγούδια της Δήμητρας Γαλάνη. Η Μαρία ήταν ομολογουμένως από τις πιο εκδηλωτικές παρουσίες της βραδιάς, αγκαλιάζοντας τους συναδέλφους της, πράγμα που κατέδειχνε πόσο χαιρόταν που βρισκόταν εκεί και μας άρεσε πολύ. Πήραν τη σκυτάλη η Κορίνα Λεγάκη και η ιδιαίτερη Katerine Duska στο -μα πόσο ωραίο!- "Summertime in Prague" των Παναγιώτη Καλαντζόπουλου και Έλλης Πασπαλά.
Η Νατάσσα Μποφίλιου απέδειξε για άλλη μια φορά γιατί είναι μία από τις κορυφαίες ερμηνεύτριες της γενιάς της τραγουδώντας «Όνειρο ήτανε» του Αλκίνοου, με τον οποίο και η ίδια έχει συνεργαστεί στον «Λοχαγό Έρωτα». Φωνή μαγική, άρθρωση αλάνθαστη, συναίσθημα, πάθος, σεβασμός. Η Νατάσσα είναι μια παρουσία που όταν βρίσκεται στη σκηνή, μόνη ή με δεκάδες άλλους, δεν μπορεί παρά να ξεχωρίζει. Την ακούσαμε και σε ένα ακόμη σπουδαίο τραγούδι, στη «Γιορτή» από τις Τρύπες παρέα με τον Θοδωρή Μαυρογιώρη. Ένα λάθος στην «είσοδο» του τραγουδιού δεν ήταν αρκετό για να χαλάσει τη διάθεση κανενός. Με σεβασμό στο τραγούδι, ξανάρχισαν από την αρχή και ήμασταν και εμείς εκεί. Ο Στάθης Δρογώσης ξανανέβηκε στη σκηνή για να ερμηνεύσει ένα δικό του κομμάτι του 1999, τον «Ήλιο του μεσημεριού». Και τώρα, βαρύ πυροβολικό... Μοναδικός τόσα χρόνια, Νίκος Πορτοκάλογλου! Ερμήνευσε τα «Παιχνίδια με τον Διάβολο» από τον ομότιτλο δίσκο του, ένα τραγούδι που είχαμε χρόνια να ακούσουμε και το ερμήνευσε σαν να άκουγες CD, ενώ μαζί με τον Μανώλη Φάμελλο μας μίλησαν περί του ότι... «Είναι ωραία να πέφτεις». Η κυρία Τσαλιγοπούλου επέστρεψε με τον Θοδωρή Μαυρογιώργη για να μας πουν το «Χάθηκα» και πάλι από Ξύλινα Σπαθιά για να μείνει μόνη της στη σκηνή και να πει το «Πιάσε με», ένα τραγούδι που το έγραψε ως demo ξημερώματα... Η ίδια τόσα χρόνια δήλωσε ότι δεν ξέρει ποιο θα είναι το επόμενο hit και ποια τα συστατικά του, αλλά όσοι θυμούνται ξέρουν ότι το 1999 το «Πιάσε με» ήταν ένα απόλυτο hit με τα ραδιόφωνα να το παίζουν όλη μέρα!
Μεγάλος ενθουσιασμός από το κοινό για την κυρία Μελίνα Κανά που πήρε τη σκυτάλη. Μας ευχαρίστησε για την αποδοχή που έχει το «Αερικό» της όλα αυτά τα χρόνια και μαζί με τη Μαρία Παπαγεωργίου τραγούδησαν για «Της αγκαλιάς η ξενιτιά» του Μάλαμα. Στη συνέχεια είχαμε μία από τις χαρακτηριστικότερες ερμηνείες της βραδιάς. Την Katerine Duska δεν την ακούμε συχνά να τραγουδά ελληνικά. Το έκανε για το υπέροχο «Αυτή η νύχτα μένει» του Σταμάτη Κραουνάκη που στιγμάτισε με τη μπάσα φωνή της η Δήμητρα Παπίου. Η Katerine δεν προσπάθησε να μιμηθεί την ερμηνεία αλλά την έφερε κοντά της και μας άρεσε.
1999 χωρίς Πυξ Λαξ γίνεται; Και μπορεί ο Μπάμπης Στόκας να μην ήταν εκεί, ο Φίλιππος Πλιάτσικας όμως ήταν και τον συνόδευσε ο Στάθης Δρογώσης και οι Δραμαμίνη για τα «Ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου» και «Είναι ωραία η θάλασσα (Μέλυδρον)». Όσο για τον Μάνο Ξυδού θα είναι πάντα παρών όποτε ακούμε Πυξ Λαξ... Ο Φίλιππος Πλιάτσικας σχολίασε ωστόσο χαριτολογώντας το γεγονός ότι το 1999 ήμασταν όρθιοι, ως διαφωνία για τις θέσεις καθήμενων που είχαν στηθεί στην Τεχνόπολη!
Και ο Γιάννης Κότσιρας στη σκηνή. Ένας καλλιτέχνης άξιος εκπρόσωπος όλων των μεγάλων με μια φωνή απίθανη στο πέρασμα των χρόνων και αμέτρητες επιτυχίες. Άλλωστε υπήρχε κόσμος που βρέθηκε στη συναυλία μόνο και μόνο για εκείνον. Σε ντουέτο με τον Απόστολο Ρίζο μας χάρισαν μία ανατριχιαστική ερμηνεία από τις «Μικρές Νοθείες» της συνεργασίας Θάνου Μικρούτσικου και Βασίλη Παπακωνσταντίνου και συνέχισε με τα αγαπημένα δικά του «Φύλακα Άγγελo» και «Πώς μπορώ». Η πιο ενθουσιώδης στιγμή της βραδιάς ήρθε από τη Μελίνα Κανά και το «Μιλώ για σένα» που όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδειχτεί ότι πρόκειται για ένα συναυλιακό κομμάτι! Τραγουδήσαμε μαζί της κάθε στίχο και χορέψαμε στον εύθυμο ρυθμό του.
Για το τέλος ανέβηκαν στη σκηνή ο Νίκος Πορτοκάλογλου και Ελένη Τσαλιγοπούλου που μας έχουν χαρίσει πολλές επιτυχημένες συνεργασίες. Δεν ερμήνευσαν το «Να με προσέχεις» γιατί δεν πρόκειται για τραγούδι του 1999 (ο ίδιος λόγος για τον οποίο δεν ακούσαμε και το «Κλείσε τα μάτια σου» που έχουν τραγουδήσει ο Νίκος Πορτοκάλογλου μαζί με τη Μελίνα Κανά). Επέλεξαν το «Δεν μας συγχωρώ», ένα από τα πιο λαϊκά κομμάτι που έχει γράψει ο αστείρευτος Νίκος και έχουν τραγουδήσει τόσο εκείνος όσο και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.
Το κλείσιμο δεν θα μπορούσε να μην είναι αφιερωμένο στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που «έφυγε» για τον Παράδεισο λίγες ημέρες πριν. Όλοι οι καλλιτέχνες ξανανέβηκαν στη σκηνή τραγουδώντας το «Και τι ζητάω» προς τιμήν του και μια όμορφη νοσταλγική βραδιά έφτασε στο τέλος της. Το μόνο που θα ζητούσαμε παραπάνω από εκείνη τη βραδιά θα ήταν τη συμμετοχή περισσότερων καλλιτεχνών που έχουν πολλές φορές περάσει από τη σκηνή της Τεχνόπολης. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν ικανοποιητική, όμως για ένα τόσο μεγάλο πολιτιστικό γεγονός θα περιμέναμε ακόμα μεγαλύτερο πλήθος - βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι την ίδια ημέρα είχαμε την πρώτη συναυλία των Florence + The Machine στο Ηρώδειο.
Χρόνια πολλά Τεχνόπολη! Και στα 30 χρόνια θα είμαστε ΞΑΝΑ εκεί.
ΥΓ. Όσοι από εσάς δεν κατάφερατε να βρεθείτε αυτή τη μοναδική βραδιά στην Τεχνόπολη, πατήστε Play στην παρακάτω λίστα για να μεταφερθείτε στον χρόνο.
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Θοδωρή Μάρκου και την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων.