Ο Πρόδρομος Doe τραγουδάει και γράφει στίχους στο συγκρότημα Jane Doe, έχει εκδώσει μερικά βιβλία, σχεδιάζει επιτραπέζια παιχνίδια, παίζει μπάσκετ και διάφορα άλλα. Μια ακόμα ασχολία του είναι η παρουσίαση στο Mix Grill της στήλης «100 αγαπημένοι ελληνικοί στίχοι από το 2000 και μετά».
Γιάννης Χαρούλης - Άγιοι
Γιάννης Χαρούλης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Μαγγανείες [2012]
Στιχουργός: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Θα φτάναμε εδώ. Ήταν αναπόφευκτο. Όσο κι αν προσπάθησα να το καθυστερήσω, η παρουσία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στη συγκεκριμένη λίστα ήταν κάτι που θα συνέβαινε και το ξέραμε όλοι. Πολλώ μάλλον όταν ο ταπεινός συγγραφέας των κειμένων τούτων θεωρεί τον τραγουδοποιό από τη Λάρισα τον καλύτερο εν ζωή στιχουργό της χώρας και σίγουρα τον πιο γόνιμο.
Το υλικό από το οποίο αντλεί έμπνευση ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ανεξάντλητο: καθημερινές ειδήσεις των εφημερίδων, ποίηση και φιλοσοφία, τυχαία περιστατικά της πόλης, εικόνες της υπαίθρου, παραμύθια, μύθοι, νανουρίσματα, ιστορικά γεγονότα.
Όλα τα παραπάνω ποτίζονται με λέξεις περίεργες, σπάνιες, που σου εξάπτουν τη φαντασία και σε κάνουν κατευθείαν να τρέξεις να συμβουλευτείς κάποιο λεξικό (τουτέστιν, να googlάρεις). Τα πονήματά του έχουν ρυθμό, έξυπνες ομοιοκαταληξίες, στιβαρότητα ακόμα και στις πιο σατιρικές τους στιγμές.
Από αυτό το θησαυρό στίχων, όμως, εγώ έπρεπε να επιλέξω μόνο έναν (άντε στο μέλλον να βάλω κι έναν δεύτερο). Οπότε ο προβληματισμός μου ήταν έντονος. Άφησα απ' έξω τραγούδια όπως το «Ηλιόπετρα» και το «Διάφανος», που περιέχουν κομμάτια στίχων των ποιητών από τους οποίους τα εμπνεύστηκε. Κι έδωσα μάχη με ένα σωρό ακόμα.
Νικητής βγήκε το «Οι Άγιοι», τόσο λόγω λέξεων, όσο και λόγω θέματος.
Σα να μην γεννήθηκαν ποτέ,
σα να 'ταν ένα ψέμα
άνθρωποι που 'δώσαν την χαρά,
που 'φτασε και σε μένα.
Άγιοι που δε θα γιορταστούν
γιατί δε θα τους βρουν
ημέρα που ταιριάζει.
Άμυαλοι που 'πέσαν στη φωτιά
για να 'χει τ' όνειρο
φωλιά για να κουρνιάζει.
Οι Άγιοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου είναι εκείνοι που η ζωή τους κι ο θάνατός τους έκαναν τον κόσμο καλύτερο, αλλά ελάχιστοι τους μνημονεύουν. Εκείνοι που έπεσαν στη φωτιά χωρίς να το πολυσκεφθούν για να ανοίξουν το δρόμο για τους υπόλοιπους. Εκείνοι που δεν φοβήθηκαν, που θυσιάστηκαν χωρίς να το επιδιώκουν, που έγιναν ήρωες χωρίς να το ζητήσουν.
Οι Άγιοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου περπάτησαν δίπλα μας, τους σφίξαμε το χέρι, μας χαμογέλασαν.
Δεν τους πρέπουν εικονίσματα
κεριά και καντηλέρια
τις χοές μας πού και πού στη γη
και τη ματιά στ' αστέρια.
Μέσα στης ζωής τον πανικό
ασίκικο χορό
χορεύουν οι ψυχές τους
Αχ! καρδούλα δώσ' μου δύναμη
να βρω κάποια στιγμή
κι εγώ τις αντοχές τους.
Ο στιχουργός θέλει τις αντοχές τους, την πνευματική τους δύναμη. Βρίσκεται σε αυτή την αναζήτηση, όπως άλλοι ψάχνουν το μεγαλείο στη δόξα, στην ύλη. Κι είναι αυτή η αναζήτηση που τον κάνει να προχωράει. Έστω κι αν δεν είναι φιλοδοξία του να «αγιάσει», βρίσκεται συνειδητά σε έναν δύσκολο δρόμο, στραμμένος πρώτα μέσα του σκάβει γι' αυτή την γαλήνη που είδε σε άλλους.
Οι Άγιοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου ποτέ δεν ένιωσαν τέτοιοι. Γι' αυτό πρέπει να υπάρχουν τραγούδια σαν κι αυτό για να τους υμνούν.
Διαβάστε επίσης: