Οι The Nosferatu δημιουργήθηκαν αρχικά το 1987 και κατέχουν μια θρυλική θέση στη Goth σκηνή. Είναι μια μπάντα ιδιαίτερα γνωστή για τα κινηματογραφικής αισθητικής τραγούδια της. Οι συνθέσεις του συγκροτήματος, με σαφή αναφορά στο βαμπιρισιμό, είναι δυναμικές και δραματικές, έντονες και βροντερές, με φλογερά και βαρύτονα φωνητικά που παραδίδονται με τέτοιο στυλ, που δεν απαντώνται συχνά σε goth rock καλλιτέχνες και γκρουπ. Το 2019 αποφάσισαν να επιστρέψουν από τους νεκρούς, για να ανακτήσουν τη θέση τους στο θρόνο της goth σκηνής.
Μιλήσαμε με τον Vlad Janicek, δημιουργό και κινητήρια δύναμη της μπάντας, λίγο πριν την επικείμενη εμφάνιση τους στο Temple Athens, το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου.
Δημήτρης Καμπούρης: Μπορείτε να μας πείτε κάποια πράγματα για τους Nosferatu; Ποιοι είναι οι Nosferatu σήμερα;
Vlad Janicek: Οι The Nosferatu είναι τα 2/3 της αρχικής περιόδου των The Nosferatu, μιας μπάντας που ίδρυσα το 1987 με την πρώτη μας τραγουδίστρια Sapphire Aurora. Σήμερα οι Nosferatu αποτελούνται από τους Louis DeWray στο τραγούδι, τον Vlad Janicek στο μπάσο, τον Rob Leydon στη κιθάρα και τον Chris Clark στα drums.
ΔΚ: Ξανά στη σκηνή μετά από 25 χρόνια, με μια εμφάνιση στο Λονδίνο στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό; Είστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα; Ήταν αυτό που περιμένατε;
VJ: Όταν πρωτοσκέφτηκα να έρθω σε επαφή με τον Louis στις αρχές του 2019, δεν είχα ιδέα αν κάποιος θα ενδιαφερόταν για μένα ή τη μουσική. Καθώς πλησίαζε ο καιρός για την πρώτη μας εμφάνιση, χαιρόμουν που έβλεπα να χτίζεται και να γιγαντώνεται η προσμονή ανάμεσα σε πολλούς οπαδούς. Η υποδοχή εκείνο το βράδυ ήταν πολύ ενθαρρυντική και όλοι αισθανθήκαμε ότι πήγε τόσο καλά.
ΔΚ: Φαίνεται πως υπάρχει μια σύγχυση στους θαυμαστές σας, αφού δύο μπάντες μοιράζονται το ίδιο όνομα. Το ίδιο συνέβη με τους Gene Love Jezebel για παράδειγμα. Μπορείτε να εξηγήσετε γιατί συμβαίνει αυτό;
VJ: Πρώτον, η αρχική μπάντα δεν χωρίστηκε ποτέ αλλά ούτε και έφυγα από τους Nosferatu. Η μπάντα που πολλοί οπαδοί πιστεύουν πως είναι οι Nosferatu, είναι μία πολύ διαφορετική μπάντα που κατά κάποιον τρόπο ακυρώνει τον εαυτό της χρησιμοποιώντας ένα όνομα που δε της ανήκει. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας το 1994, για την προώθηση του “Prophecy”, ένα περιστατικό οδήγησε τον Damien να εγκαταλείψει την περιοδεία. Αφού τα πράγματα ησύχασαν, σχημάτισε μια νέα μπάντα και αποφάσισε να την ονομάσει Nosferatu.
Οι δικαστικές προσπάθειες εγκαταλείφθηκαν αφού κατέστη σαφές ότι ο νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να εγγυηθεί μια πραγματική λύση και δυστυχώς του έδωσε την ευκαιρία να νομιμοποιήσει τη φαντασία του.
Όταν σκεφτόμασταν την επιστροφή μας, συζητήσαμε ώστε να χρησιμοποιήσουμε ένα εντελώς νέο όνομα ή αυτό των Nosferatu (το οποίο από την πλευρά μου νομίμως δικαιούμαι να κάνω). Για να διαφοροποιηθούμε, προσθέσαμε το «The» στο όνομα ώστε να δείξουμε πως εμείς είμαστε το παλιό συγκρότημα. Καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτό προκαλεί σύγχυση στους οπαδούς μας.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι οπαδοί είναι ότι ξεκίνησα αυτή τη μπάντα, ήμουν η κινητήρια δύναμη κι ο δημιουργός. Για μένα το να εγκαταλείψω ένα πνευματικό μου παιδί, δεν είναι κάτι που μπορώ να κάνω. Πιστέψτε με, Θα προτιμούσα πολύ να μην βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση που δημιουργεί αυτήν τη σύγχυση.
ΔΚ: Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο δώσατε ζωή πάλι στο συγκρότημα, που αποτελούσαν τα παλιά μέλη του, μετά από όλα αυτά τα χρόνια;
VJ: Πολλά και διαφορετικά γεγονότα, αλλά για να είμαι σύντομος, προέκυψε μετά από κάποιες ξαφνικές αλλαγές στην προσωπική μου ζωή. Συνειδητοποιήσα ότι ήθελα να δω αν ακόμη μπορούσα να γράψω και αποδώσω ζωντανά τη μουσική μου μετά από τόσα χρόνια.
Η μουσική ήταν πολύ θεραπευτική ώστε να με βοηθήσει σε μια περίοδο σκοτεινών και δύσκολων στιγμών. Δεν μπορούσα να κρατήσω τον εαυτό μου πια σε αυτήν την αυτό-εξορία. Αυτή η τεράστια αλλαγή στα προσωπικά, μου έδωσε την ώθηση και την ευκαιρία να αφιερώσω χρόνο στη σύνθεση και την εκτέλεση των τραγουδιών ξανά, σε συνδυασμό με την αίσθηση μιας ανολοκλήρωτης δουλειάς.
ΔΚ: Είστε στη διαδικασία δημιουργίας νέων τραγουδιών; Και αν ναι, μετά από τόσα χρόνια που ακούτε νέα μουσική και παρακολουθείτε νέες τάσεις μουσικής, θα εξερευνήσετε με τη σειρά σας καινούργιους ήχους; Υπάρχουν σχέδια να κυκλοφορήσετε κάποιο νέο τραγούδι ή άλμπουμ στο εγγύς μέλλον;
VJ: Ναι γράφουμε καινούργια τραγούδια. Το να δημιουργούμε νέα μουσική ήταν πάντα η πρόθεσή μας και εργαζόμαστε σκληρά για να δημιουργήσουμε ένα νέο άλμπουμ. Υφολογικά, θα περιέχει πολλά στοιχεία της εποχής του “Rise”, με μερικές νεότερες πινελιές στο γράψιμο.
Προσπαθούμε να αναπτύξουμε τον ήχο λίγο, αλλά όταν μια μπάντα έχει ένα συγκεκριμένο στυλ ή είδος χρειάζεται ισορροπία στην προσπάθεια να διατηρήσει τα ζωτικά συστατικά της που αποτελούν την μπάντα, αλλά και να προσθέσει κάτι διαφορετικό. Αν απομακρυνθείς πολύ από τη βάση σου, μπορεί να χάσεις τους αρχικούς σου οπαδούς. Αν κολλήσεις όμως μόνο στο παρελθόν πιθανότατα να αποξενώσεις τους νεότερους οπαδούς.
ΔΚ: Πώς βρίσκετε την αλλαγή στη μουσική βιομηχανία (δισκογραφικές εταιρίες απέναντι σε διαδικτυακές κυκλοφορίες) και τη μετάβαση από τον φυσικό ήχο και τα μεγάλα στούντιο σε περισσότερο home studio παραγωγές (DIY);
VJ: Η μουσική βιομηχανία είναι σε μεγάλο βαθμό νεκρή: έχει εκδημοκρατιστεί επιφανειακά. Ωστόσο, στην πραγματικότητα έχει μετατραπεί μόνο σε περιουσιακά στοιχεία που πρέπει να αξιοποιηθούν από εταιρείες τεχνολογίας για ό,τι τους φέρνει κέρδη.
Από την άποψη διαδικασίας γραφής και εγγραφής, είναι τόσο καταπληκτική όσο και καταστροφική. Ο ψηφιακός κόσμος μας δίνει τη δυνατότητα να προσαρμοζόμαστε και να βελτιωνόμαστε διαρκώς, αλλά μας φτάνει και στα άκρα: φοβόμαστε να εκτελούμε, να ολοκληρώνουμε ή γινόμαστε υπεραναλυτικοί.
ΔΚ: Συχνά συνδέεστε με τον βαμπιρισμό. Είναι μία εσωτερική σας έλξη ή απλά ένας τρόπος να υποστηρίξετε το όνομα της μπάντας; Και μιλώντας για το όνομα της μπάντας, πώς προέκυψε και ποιανού ιδέα ήταν;
VJ: Πρώτον, πριν από πολλά χρόνια παρατήρησα ότι είχα μια ομοιότητα με τον Vlad Tzepes, γνωστό και ως Vlad Dracul, στον οποίο βασίζεται ο Δράκουλας του Bram Stoker. Σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της γοτθικής αισθητικής προέρχεται από αυτήν την ιστορία, με οδήγησε στο να αντλήσω την έμπνευσή μου από αυτήν. Ο αιώνιος πόνος και τα βασανιστήρια που ένας βρικόλακας πρέπει να βιώνει από την αιώνια ζωή και να χάσει για πάντα την αγάπη είναι μια μεταφορά για την ανθρώπινη αναζήτηση της αθανασίας.
Όσον αφορά το όνομα, ο αρχικός τραγουδιστής Sapphire Aurora κι εγώ, θέλαμε ένα όνομα που να φέρνει άμεσα μια γοτθική ατμόσφαιρα. Έχοντας δημιουργήσει την μπάντα, μετά τη διάλυση του προηγούμενου μας συγκροτήματος The Dreaming, θέλαμε να δημιουργήσουμε μια Goth μπάντα, ανοιχτά και ξεκάθαρα, σε μια εποχή (στα τέλη της δεκαετίας του ’80), που πολλοί πρωτοπόροι και σύγχρονοι γκοθάδες προσπάθησαν να αποστασιοποιηθούν από το goth κοινό τους ως αντίδραση στο μίσος των μέσων ενημέρωσης προς τη σκηνή.
ΔΚ: Πώς βλέπετε σήμερα τη Goth σκηνή; Νομίζετε ότι είναι ακόμα τόσο ισχυρή όσο ήταν στο παρελθόν;
VJ: Η Goth σκηνή εξακολουθεί να είναι πολύ ζωντανή, αν και αγωνίζεται σκληρά ενάντια στην πλειοψηφική εμμονή της εναλλακτικής σκηνής με το EBM και το Cold Wave. Εκτός από μια περίοδο ακμής μεταξύ 1982-1987, η Goth σκηνή ήταν πάντοτε το παράνομο παιδί που ήταν «ανεκτό», αλλά σε μεγάλο βαθμό «μισητό». Από οπτικής απόψεως φαίνεται να υπάρχει μια αναζωπύρωση της αισθητικής, ειδικά στα social media.
Νομίζω ότι έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί, αν και σήμερα αισθάνομαι ότι η σκηνή διατηρείται ζωντανή και ενισχύεται κυρίως από την παλαιότερη γενιά που είναι περήφανη και προστατεύει την κληρονομιά της. Θα δούμε.
ΔΚ: Πείτε μας για την επικείμενη εμφάνιση σας στην Αθήνα και γιατί επιλέξατε τη χώρα μας για την πρώτη σας εμφάνιση στο εξωτερικό έπειτα από την επαναδημιουργία της μπάντας με τον Louis;
VJ: Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα παίξουμε στην Αθήνα, αφού γνωρίζω από πρώτο χέρι την αγάπη και την αφοσίωση των Ελλήνων οπαδών της σκηνής στα τραγούδια μας. Το να είσαι σε θέση να τους παρουσιάσεις τελικά ένα show γεμάτο κλασσικά τραγούδια, καθώς και η ευκαιρία που θα έχουν να έρθουν σε επαφή με κάποια νέα τραγούδια μας, με κάνει να αισθάνομαι πολύ όμορφα. Έχοντας επισκεφθεί τη χώρα πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο, είμαι εντυπωσιασμένος από την αγάπη για τη μουσική μας και την αφοσίωση και το πάθος της σκηνής εδώ.
ΔΚ: Μπορείτε να μας πείτε για μερικά από τα τραγούδια που θα παίξετε στην Αθήνα; Θα υπάρξουν κάποια νέα κομμάτια στο σετ σας;
VJ: Το κοινό μας στην Ελλάδα θα πρέπει να περιμένει μια επαγγελματική, γεμάτη ένταση και δράμα συναυλία, με πολλά κλασσικά τραγούδια μερικά από τα οποία σπάνια έχουν αποδοθεί ζωντανά στο παρελθόν τα οποία θα παιχτούν σύμφωνα με τις βασικές μας αρχές κι αξίες.
Η λίστα μας θα καλύψει τις εποχές "Legend" και "Rise", ωστόσο έχουμε πολλά νέα κομμάτια που γράφονται και μερικά από αυτά θα αποτελέσουν μέρος της παράστασης μας. Μπορεί να παίξουμε και ένα νέο τραγούδι αποκλειστικά στην Αθήνα! Κάποια παλιά αγαπημένα όπως το "Wiccaman" και το "Lament" πιθανότατα να «επιστρέψουν».
ΔΚ: Έχετε επισκεφθεί την Ελλάδα πολλές φορές πρόσφατα. Τι έχετε να πείτε για τη χώρα μας και την ελληνική γοτθική σκηνή;
VJ: Αρχικά, την πρώτη φορά που την επισκέφτηκα, μαγεύτηκα από τον ρομαντισμό βλέποντας τους ναούς και τη σύνδεση με την έδρα του σύγχρονου πολιτισμού. Βέβαια σχεδόν πέθανα από την εξάντληση λόγω θερμοκρασίας, εξαιτίας βέβαια της επιμονής μου να ντύνομαι με «πλήρη goth εξάρτηση», συμπεριλαμβανομένου ενός παλτό στο Death Disco, προς χάριν ικανοποίησης των Ελλήνων οπαδών μας.
Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα, η οποία έχει υποστεί πολλά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει υποχωρήσει. Όπως κάθε χώρα υπάρχουν καλά και κακά πράγματα, όπως η εξαντλητική εμμονή με την γραφειοκρατία.
Όσον αφορά τη γοτθική σκηνή, μπορεί να σου πάρει τα μυαλά με την αφοσίωσή της αλλά ταυτόχρονα έχει και μια ελαφρώς μπερδεμένη άποψη για το τι είναι goth.