Τι θα ακούσεις;
Έναν εξαιρετικό (thrash) metal δίσκο από μια σπουδαία μπάνταΤραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
"Isolation", "Capital Enslavement", "Guardians Of The Earth", "Fear, Pain, Chaos, Suffering"Βαθμολογία;
9
9
Κάθε αναφορά στο όνομα των Sepultura, είτε πρόκειται για συναυλία τους, είτε για νέο δίσκο όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μας, συνοδεύεται πάντα από σχόλια μεταξύ των οπαδών, τύπου: «οι Sepultura μετά το "Arise" δεν έχουν βγάλει κάτι αξιόλογο» ή «Sepultura χωρίς Cavalera, δεν είναι Sepultura». Δεν λείπει, δε, και ο διαχωρισμός μεταξύ των οπαδών σε παλιούς και νέους Sepultura, επικρίσεις στον Andreas Kisser που συνεχίζει την μπάντα και άλλα τέτοια.
Ας γίνει ξεκάθαρο ότι τα αδέρφια Cavalera (Max και Igor) εγκατέλειψαν το συγκρότημα και ο κιθαρίστας Andreas Kisser πήρε στις πλάτες του το βάρος του ονόματος. Αψηφώντας το κόστος, ο Kisser έδειξε περίτρανα πόσο πολύ πίστεψε και πιστεύει στο σχήμα αυτό. Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι οπαδοί τούς γύρισαν την πλάτη, κάτι που φάνηκε σχεδόν αμέσως τόσο στις πωλήσεις όσο και στην προσέλευσή στις συναυλίες τους. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και την τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα τον Ιούλιο του 2014 στην Arena Volume 1 στο Μοναστηράκι, όπου ενώ η εμφάνισή τους ήταν σαρωτική η προσέλευση του κοινού ήταν άκρως απογοητευτική.
Παρόλα αυτά, η πτώση τους δεν τους έκανε να το βάλουν κάτω και μέσα από κάθε τους κυκλοφορία προσπαθούν να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους και να κρατήσουν ψηλά το βάρος και το κύρος του ονόματός τους. Ήδη από την προηγούμενη τους κυκλοφορία, το "Mashine Messiah", δείχνουν ότι έχουν επιστρέψει για τα καλά στο παιχνίδι, βρίσκουν το νήμα που τους ενώνει με το παρελθόν τους, κοιτάζουν αποφασιστικά το μέλλον και διαγράφουν ξανά λαμπρή μουσική πορεία.
Ο διάδοχος του "Mashine Messiah" ήρθε πριν από λίγο καιρό και ακούει στο όνομα "Quadra". Quadra σημαίνει περιοχή ή πλαίσιο, οριοθετημένο με κανόνες και συγκεκριμένα συστατικά που το απαρτίζουν. Έτσι και ο δίσκος αυτός αποτελείται από τέσσερα quadra (διπλό album με ένα quadra ανά πλευρά) και το κάθε quadra περιέχει τρία τραγούδια.
Στην πρώτη τριάδα έχουμε τα "Isolation", "Means Τo An End" και "Last Time". Εδώ συναντάμε μένος και οργή ήδη από τις πρώτες κιόλας νότες. Αρχέγονο thrash metal που παραπέμπει σε παλαιότερες εποχές του συγκροτήματος, πάντα υπό το πρίσμα του παρόντος. Καταιγισμός επιθετικών riff με τύμπανα που θαρρείς πως δεν τα παίζει ανθρώπινο σώμα. Στο μεγαλείο του drummer Eloy Cassagrande έχουμε αναφερθεί ξανά, αλλά θα το γράψω άλλη μια φορά: είναι ίσως ένας από τους καλύτερους μοντέρνους Metal Drummers και σίγουρα ο κύριος λόγος που η μπάντα αυτή είναι ακόμα εδώ.
Στο δεύτερο quadra έχουμε τα "Capital Enslavement", "Ali" και "Raging Void". Εδώ έχουμε και την εμφάνιση των βραζιλιάνικων οργάνων που συνθέτουν μια tribal ατμόσφαιρα. Σαφείς οι αναφορές στην περίοδο "Roots" του σχήματος, ωστόσο διατηρείται η ισορροπία μεταξύ παλιού και νέου με ιδιαίτερη μαεστρία. Τα πολύ χαρακτηριστικά βραζιλιάνικα ρυθμικά της κιθάρας που τόσο έντονα έχουν συνδεθεί άρρηκτα με τον ήχο των Sepultura κυριαρχούν, ενώ ο frontman Derek Green έχει εδώ και καιρό αποβάλει την «ρετσινιά» του αντικαταστάτη του Max Cavalera και οι συγκρίσεις μεταξύ τους δεν έχουν πλέον κανένα νόημα. Οι ερμηνείες του εδώ είναι εξαιρετικές και οι συνθέσεις του quadra είναι ιδανικό όχημα για να ξεδιπλώσει όλο το ταλέντο του.
Σειρά έχει το τρίτο quadra με το "Guardians Of The Earth", το ορχηστρικό "The Pentagram" και το "Autem". Hardcore αισθητική αναμεμιγμένη με progressive στοιχεία αποτελεί ξεκάθαρα μια άλλη πτυχή των Sepultura στην οποία δεν μας έχουν συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια. Ομολογώ ότι όταν κατά την ακρόαση του δίσκου ξεκίνησε να παίζει το "The Pentagram" νόμιζα πως από λάθος μπήκε στη λίστα και παίζει κάποιο άλλο συγκρότημα. Η έκπληξή μου για το κομμάτι αυτό μόνο ευχάριστη ήταν, καθώς είμαι φίλος του πειραματισμού και πάντα χαίρομαι να ακούω μπάντες που αγαπώ να τολμούν να πάνε ένα βήμα παραπέρα τη μουσική τους. Τα solo του Andreas Kisser είναι εξαιρετικά. Σίγουρα δεν βρίσκεται τυχαία πλέον στο πηδάλιο των Sepultura (καβαλερικοί, σπεύστε να με κράξετε ελεύθερα).
Το έπος αυτό των βραζιλιανών ολοκληρώνεται με το quadra νούμερο τέσσερα και το ομώνυμο και ορχηστρικό "Quadra", το "Agony Of Defeat" και κλείνει με το "Fear, Pain, Chaos, Suffering". Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια τέταρτη πτυχή του συγκροτήματος, πιο ατμοσφαιρικό και απόλυτα μελωδικό. Πραγματικά όλα αυτά είναι στοιχεία που δεν είχαμε ακούσει σε τέτοια έκταση ποτέ ως τώρα από αυτούς. Ακούμε τον Green να τραγουδά για πρώτη φορά με την κανονική του φωνή κάτι που ξεκάθαρα ανοίγει νέους δρόμους, ενώ έχουμε για το φινάλε μια γυναικεία φωνή πίσω από το μικρόφωνο σε ένα υπέροχο ντουέτο με τον D.Green. Την Emmily Barreto από τους επίσης Βραζιλιάνους Far From Alaska. Μια υπέροχη μπαλάντα με κάπως Panter-ίζουσα διάθεση και εκπληκτική ενέργεια.
Στο δια ταύτα, ναι, οι Sepultura επέστρεψαν δυνατά. Ένας δίσκος που πρέπει να ακουστεί από όλους τους φίλους αλλά και «εχθρούς» της μπάντας. Είναι ένας δίσκος που τα έχει όλα. Θυμό, οργή, μελωδίες, γυναικεία φωνητικά, χορωδίες. Πάνω απ' όλα, όμως, φέρει ανεξίτηλη τη σφραγίδα των Sepultura.
Σχετικό θέμα