Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987. Απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στον τομέα των χρηματοοικονομικών το 2014, αποφασίζοντας παράλληλα να υπηρετήσει την αστυνομική λογοτεχνία. Φανατικός θαυμαστής της σχολής του Ζωρζ Σιμενόν, λατρεύει τον Ιζζό και δε διστάζει να αναγνωρίσει το Μεσογειακό νουάρ ως το αγαπημένο του είδος αστυνομικής λογοτεχνίας. Για τα «Βατράχια», την πρώτη του συγγραφική δουλειά, έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο του πανελλήνιου διαγωνισμού μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα. Το πρώτο του θεατρικό έργο «Το κόκκινο μελίσσι», ανέβηκε στη σκηνή του Θεάτρου Πόλη. Από τον Ιανουάριο του 2016 είναι ένα από τα νεότερα μέλη της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας.
Με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου με τίτλο «Σώσε με» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το οποίο από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του έγινε ανάρπαστο, μιλήσαμε μαζί του.
Μετά από τρία «καθαρόαιμα» αστυνομικά βιβλία, τα οποία έλαβαν όλα πολύ καλές κριτικές ( «Τα Βατράχια», «Τυφλά Ψάρια», «Τοξικά Μάτια» Εκδόσεις Bell) επανέρχεσαι με νέο βιβλίο, ψυχολογικό θρίλερ αυτή τη φορά και σε άλλο εκδοτικό οίκο. Εσωτερική ανάγκη; «Συγγραφική διαστροφή»; Ή κάτι άλλο;
Πρόκληση, θα το ονόμαζα. Το νέο μου μυθιστόρημα ξεφεύγει από τα όρια του αστυνομικού μυθιστορήματος και μπαίνει σε ένα είδος για μένα, αυτό του ψυχολογικό θρίλερ.
Πάντως, σιγά σιγά στο «Μεταίχμιο» έχουν μαζευτεί όλοι οι «δυνατοί» του σύγχρονου αστυνομικού μυθιστορήματος, Έλληνες και ξένοι.
Είναι μεγάλη τιμή για μένα που οι εκδόσεις Μεταίχμιο αποφάσισαν να με εντάξουν στο συγγραφικό του δυναμικό.
Αποκαλείς τον εαυτό σου «γραφιά» και όχι συγγραφέα. Είναι συστολή, σεμνότητα ή αδιαφορία προς την ιδιότητα του συγγραφέα;
Θα έλεγα πως είναι η προσέγγισή μου, προς τον ίδιο μου τον εαυτό. Είμαι απλά ένας άνθρωπος που του αρέσει να λέει ιστορίες. Εδώ και κάποια χρόνια, αντί να τις λέω προφορικά, αποφάσισα να τις γράφω.
Ο John Grisham αξιοποίησε στο μέγιστο τις σπουδές και την εμπειρία του ως δικηγόρος στην συγγραφική του πορεία, χαρίζοντας μας αξεπέραστα «δικαστικά θρίλερ». Εσένα οι οικονομικές σπουδές βρήκαν τρόπο να χωρέσουν στα γραπτά σου.
Ναι, είναι αλήθεια. Οι σπουδές έχουν συμβάλλει στους μύθους μου, σε πολλά σημεία σε διάφορα μέρη των κειμένων μου, ακόμα και στη διαμόρφωση και στην δράση κάποιων χαρακτήρων μου.
Πώς επέλεξες ως χώρο δράσης του νέου σου βιβλίου «Σώσε με» τον ευρύτερο χώρο της Θράκης; Μήπως είσαι και φαν των Θραξ Πανκc;
(Γελάει) Θραξ Πανκc δεν ακούω, αλλά μάλλον πρέπει να αρχίσω…. Η ατμόσφαιρα είναι ο πρωταγωνιστής στα περισσότερα έργα μου και η Θράκη ενδείκνυται για την τοπογεωγραφία που ήθελα να χρησιμοποιήσω. Επίσης, η ύπαρξη κοινοτήτων με διαφορετικό θρησκευτικό πολιτισμό από την πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής δημιουργούσε μια εξαιρετική ευκαιρία να ανακαλύψω μια πολύ-πολιτισμικότητα που έδινε την εξωτική χροιά που ήθελα να έχει το κείμενο.
Θα σε ρωτήσω κάτι με προβοκατόρικη διάθεση. Οι κεντρικοί χαρακτήρες στο νέο σου βιβλίο είναι γυναίκες. Πόσο εύκολο είναι για έναν άνδρα συγγραφέα να προσεγγίσει γυναικείους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες σε τέτοιου είδους μυθοπλαστικά έργα;
Ήταν αρκετά δύσκολο και τα κατάφερα - αν τα κατάφερα- (γελάει) έπειτα από πολλές συζητήσεις με γυναίκες για συγκεκριμένα θέματα του βιβλίου και για τον τρόπο που θα προσέγγιζαν εκείνες αυτές τις καταστάσεις. Είναι η πρώτη φορά που πλάθω τόσους διαφορετικούς γυναικείους χαρακτήρες και αποφασίζω να προσεγγίσω τους δεσμούς και τις σχέσεις μιας επαρχιακής μητριαρχικής οικογένειας και μάλιστα σε διάλυση. Η οικογένεια Πομάνου, η μητέρα και οι τρεις κόρες της οικογένειας με έβαλαν σε έναν κόσμο αγάπης και ανταγωνισμού, αδικίας και λύτρωσης. Ήταν πολλές φορές που με προβλημάτισε αν ο πόνος ερμηνεύεται διαφορετικά, βιώνεται με άλλους κανόνες λόγω φύλου και ανώτερης συναισθηματικής ευφυΐας του θηλυκού γένους και σε αυτό το κομμάτι έδωσα τη μεγαλύτερη προσοχή.
Φίλοι που ήξεραν ότι θα βρεθούμε και σε διαβάζουν, μου ζήτησαν να σε ρωτήσω αν υπάρχει πιθανότητα μετά τον αστυνόμο Μπέκα και τον αστυνόμο Χαρίτο, να δούμε με σάρκα και οστά (τηλεοπτικά) και τον αστυνόμο Καπετάνο;
Δεν μπορώ να σου αποκαλύψω πολλά, αλλά είμαστε στα τελικά στάδια διαπραγματεύσεων για την μεταφορά του αστυνόμου Καπετάνου στην μικρή οθόνη.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή και στη καριέρα σου;
Νομίζω πως γενικά ο αυθορμητισμός μου είναι ένα στοιχείο που πολλές φορές με έχει οδηγήσει να κάνω ή να πω πράγματα που αργότερα τα μετάνιωσα. Λάθος που να θυμάμαι και να λέω «αυτό δεν έπρεπε να το κάνω» ευτυχώς ακόμα δεν έχει έρθει.
«Από τη μέρα που γεννιόμαστε αυτομάτως γινόμαστε ιστορίες κι εγώ έχω αποφασίσει να μιλώ γι’ αυτές». Θα ήθελα ένα σχόλιο σ’ αυτό.
Είναι η δική μου προσέγγιση προς την τέχνη που υπηρετώ. Αυτή είναι η αντίληψη μου για την «αύρα» που περικλείει τους ανθρώπους. Αυτή η «αύρα» δημιουργείται από τις ιστορίες μας και έτσι, με το να τις αφηγούμαι, μου δίνει μια ψευδαίσθηση του μεταφυσικού, μια ματιά στο αόρατο.
Μια ερώτηση που θα ήθελες να απαντήσεις και που ποτέ δεν έγινε;
(Χαμογελάει και σκέφτεται) Πολύ καλή ερώτηση. Θα ήθελα να με ρωτούσαν, αν μπορώ να σκεφτώ την ζωή μου χωρίς την συγγραφή. Θα ήθελα αυτή την ερώτηση για να ψάξω την απάντηση.
Το βιβλίο του Δημήτρη Σίμου «Σώσε με» κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Τα βιβλία «Τα Βατράχια», «Τυφλά Ψάρια», «Τοξικά Μάτια» κυκλοφορούν απο τις εκδόσεις Bell.
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Κωνσταντίνο Ρουμελιώτη και το MixGrill.