Κυριακή βράδυ, σπίτι ξανά, μπροστά από την τηλεόραση, με τα φώτα κλειστά και τον ήχο δυνατά, περιμένω με αγωνία τη διαδικτυακή συναυλία του Θανάση.
Μπορεί το προηγούμενο βράδυ να γινήκαν όλα στραβά, μα ήταν ευκαιρία να φανερωθεί στο μέγιστο σχεδόν βαθμό η αγάπη όλων όσοι αγαπούν το Θανάση χρόνια τώρα. Και η αγάπη, που εμπεριέχει το σεβασμό, την κατανόηση, την υποστήριξη και την αποδοχή, δεν είναι κάτι που χαρίζεται έτσι απλά. Είναι κάτι που κατακτιέται με το ταλέντο, το ήθος και τη γενικότερη στάση, χτίζεται σταδιακά και διατηρείται ή/και δυναμώνει με το χρόνο. Και είναι ευλογία. Κι επειδή ο Θανάσης έχει επάξια κατακτήσει την αγάπη του κόσμου κι επειδή αυτή η αγάπη του κοινού αποτυπώθηκε ρητά και ξεκάθαρα μέσα από τα σχόλιά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το προηγούμενο, δύσκολο βράδυ, δε γίνεται και σήμερα να πάνε όλα στραβά.
Η αντίστροφη μέτρηση στην οθόνη μου έχει ήδη ξεκινήσει και λίγα δευτερόλεπτα μετά τις 21:00 η αυλαία ανοίγει.
Ο Θανάσης, χαμογελαστός, ευδιάθετος και συγκινημένος, μας καλωσορίζει στην πρώτη του διαδικτυακή συναυλία, μας ευχαριστεί για την αμέριστη κατανόηση και, τιμώντας τους συνεργάτες του, ζητάει τόσο από το κοινό όσο και από τους συναδέλφους του να δείξουν κατανόηση και εμπιστοσύνη στην eStage, τη νέα online καλλιτεχνική κοινότητα/πλατφόρμα, που «γεννήθηκε» από το δημιουργικό συνεταιρισμό «Ουτοπία» και βασίστηκε στην αγάπη και το μεράκι που έχουν νέοι άνθρωποι για την Τέχνη.Και νομίζω πως, παρά τα όποια προβλήματα (μπορείτε να ενημερωθείτε από το σχετικά άρθρα των: Δημήτρη Όρλη, εδώ και Γιώργο Μπαλιώτη, εδώ), η eStage αξίζει την κατανόηση και την υποστήριξη όλων μας. Όχι μόνο γιατί αποτελεί ένα συνεταιρισμό και δη νέων ανθρώπων, αλλά και γιατί εξ' αρχής επέλεξε να αναμετρηθεί με τα δύσκολα. Να ξεκινήσει τολμηρά και δυναμικά, με πίστη και σιγουριά, ένα νέο εγχείρημα. Και, μάλιστα, μ' έναν καλλιτέχνη που γνώριζε εκ των προτέρων πως σίγουρα θα επιθυμούσαν να απολαύσουν χιλιάδες άτομα. Κι ένα τέτοιο ρίσκο φανερώνει από μόνο του τη διάθεση και την ετοιμότητά των ιδρυτών της να τολμήσουν κάτι διαφορετικό, κάτι καινούργιο και πρωτοπόρο τη δύσκολη αυτή για όλους μας περίοδο, της πανδημίας.
Κάποιες φορές, ωστόσο, έρχεται στη ζωή μας το απρόσμενο, το απρόβλεπτο. Και, μάλιστα, την τελευταία στιγμή. Και στο σημείο που νιώθουμε πανέτοιμοι, καλούμαστε να διαχειριστούμε μεγάλα προβλήματα, η λύση των οποίων δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Και χρειάζεται να επιδείξουμε ηρεμία, ψυχραιμία και ευελιξία. Και τα νέα αυτά παιδιά κατάφεραν αποδεδειγμένα, με πολλή δουλειά και σε περιορισμένο χρονικό διάστημα, να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις όποιες τεχνικές δυσκολίες, να βρουν εναλλακτική λύση και να επικοινωνήσουν με χιλιάδες άτομα. Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί με πόσες χιλιάδες άτομα χρειάστηκε να επικοινωνήσουν μέσα σε λίγο χρόνο;
Προσωπικά, κατανοώντας τη ματαίωση, την αγωνία, το άγχος και την πολλή δουλειά τους, άλλα και έχοντας εμπιστοσύνη στους συνεργάτες που χρόνια τώρα επιλέγει ο Θανάσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές για την απρόσμενη βράδια που πέρασα από την άνεση του σπιτιού μου και μετά από ένα καλοκαίρι που δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ζωντανά καμία συναυλία.
Και ας περάσουμε τώρα στη διαδικτυακή συναυλία. Όπως είπα και στην αρχή, λίγα δευτερόλεπτα μετά τις 21:00 η αυλαία ανοίγει και στη σκηνή μπροστά μας βλέπουμε το Θανάση Παπακωνσταντίνου με τους εκλεκτούς, έναν προς έναν, συνεργάτες του: το Δημήτρη Μυστακίδη (κιθάρα, λαούτο, φωνή), τον Κωνσταντή Πιστιόλη (πνευστά, φωνή), τη Βάσω Δημητρίου (κιθάρες, τζουρά), το Γιάννη Λίταινα (τραγούδι, κιθάρα), το Βασίλη Γιασλακιώτη (τύμπανα, λύρα), τον Αποστόλη Γιάγκο (πλήκτρα) και το Βασίλη Κουτσονάνο (μπάσο, κοντραμπάσο). Και αυτή η μεγάλη, καλοδεμένη παρέα, γιατί έτσι φάνηκε πάνω στη σκηνή, μας συντροφεύει για 2 ώρες και 40 λεπτά περίπου.
Και το μουσικό ταξίδι ξεκινάει με την κιθάρα του Δημήτρη Μυστακίδη, το Θανάση να ερμηνεύει το «Άτμαν», τη Βάσω Δημητρίου να δίνει εξ’ αρχής το στίγμα με την ηλεκτρική της κιθάρα, τον Κωνσταντή Πιστιόλη να ξεσηκώνει με τον άσκαυλό του και τους υπόλοιπους μουσικούς να παντρεύουν αρμονικά τις μελωδίες. Κι από τα πρώτα κιόλας λεπτά συνειδητοποιώ ότι, τελικά, ο Θανάσης μου έλειψε πολύ δύο χρόνια τώρα.
Και τι δεν είχε αυτό το ταξίδι, τη μουσική επιμέλεια του οποίου είχε αναλάβει η Βάσω Δημητρίου. Φροντισμένη συνύπαρξη και αρμονικό δέσιμο τραγουδιών από σημαντικούς σταθμούς της δισκογραφικής πορείας του Θανάση. 1993: «Αγία Νοσταλγία» (3 τραγούδια), 1995: «Στην Ανδρομέδα Και Στη Γη» (3 τραγούδια). 1998: «Λάφυρα» (1 τραγούδι). 2000: «Βραχνός Προφήτης» (6 τραγούδια). 2006: «Η Βροχή Από Κάτω» (2 τραγούδια). 2006: «Διάφανος» (4 τραγούδια). 2008: «Ο Σαμάνος» (1 τραγούδι). 2010: «Ο Ελάχιστος Εαυτός» (2 τραγούδια). 2018: «Με Στόμα Που Γελά» (5 τραγούδια). Αλλά και παραδοσιακά από την Ήπειρο, τη Θεσσαλία, την Κάσο και την Κρήτη (5 τραγούδια). Κι ένα νέο τραγούδι του Δημήτρη Μυστακίδη, σε στίχους και μουσική δική του, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2020.
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν για μένα ο Γιάννης Λίταινας, ένα νέο παιδί, ο οποίος μάλιστα θα τραγουδάει στο ένα από τα τρία δισκογραφικά project που ετοιμάζει αυτήν την περίοδο ο Θανάσης, ένα λαϊκότροπο δίσκο, στον οποίο θα παίζουν παιδιά από τη Λάρισα. Ο Γιάννης Λίταινας ερμήνευσε 13 από τα 33 τραγούδια της βραδιάς. Τραγούδια που έχουμε συνηθίσει να ακούμε από σπουδαίους και καταξιωμένους καλλιτέχνες, το Σωκράτη Μάλαμα, το Γιάννη Χαρούλη, τη Μελίνα Κανά. Και όχι τυχαία μπήκε κατευθείαν στα βαθιά. Και ερμήνευσε μοναδικά, με καθαρή, σταθερή, γεμάτη και δυνατή φωνή, που αποπνέει σιγουριά, αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα πολύ γνωστές επιτυχίες του Θανάση. Ήταν πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη και ιδιαίτερα στα παραδοσιακά τραγούδια, επειδή το ηχόχρωμά του είναι πολύ ταιριαστό γι' αυτό το είδος της μουσικής. Κι αν ήταν να ξεχωρίσω την ερμηνεία του σ' ένα τραγούδι, αυτό θα ήταν το «Αφούσης». Το απέδωσε κατ' εμέ εξαιρετικά και απ' ό,τι φάνηκε και από τα λιγοστά πλάνα του ελάχιστου ζωντανού κοινού της βραδιάς, το ξεσήκωσε στο χορό. Το μόνο που θα ήθελα ίσως από εκείνον ήταν να αφήσει περισσότερο ελεύθερο το συναίσθημά του. Και είμαι σίγουρη πως μπορεί, καθώς μπόρεσε να το προσαρμόσει στη θερμοκρασία της ...ζεστής κοιλάδας, «Βάλια Κάλντα».
Και, φυσικά, Γιάννης Λίταινας και Κωνσταντής Πιστιόλης αποτέλεσαν ένα εξαιρετικό δίδυμο και κυρίως στην παραδοσιακή μουσική. Ένας είδος που έχει αναδείξει με το δικό του ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο τα τελευταία χρόνια ο γεμάτος ζωντάνια και ενέργεια Κωνσταντής. Ο πολυτάλαντος αυτός νέος, όπως σε κάθε του εμφάνιση, έτσι και τώρα τραγουδούσε, χόρευε και έπαιζε με όλη του την ψυχή καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Και ό,τι έπιανε στα μαγικά του χέρια, είτε αυτό λέγεται κλαρίνο είτε φλογέρα είτε φλάουτο είτε ασκαυλός, το απογείωνε με τα τζαμαρίσματα και τη δεξιοτεχνία του και μας ανέβαζε το κέφι και τη διάθεση για χορό.
Επίσης ευχάριστη έκπληξη ήταν η μοναδική γυναίκα της παρέας, η Βάσω Δημητρίου. Η Βάσω Δημητρίου στάθηκε πάνω στη σκηνή ως πραγματική δεξιοτέχνισσα στην κιθάρα και τον τζουρά και ξεδίπλωνε το ταλέντο και τη μαεστρία της σε πολλά τραγούδια της βραδιάς, τόσο στην εισαγωγή όσο και μέσα σε αυτά, μαζί με τον επίσης δεξιοτέχνη και σπουδαίο Δάσκαλο της κλασσικής κιθάρας Δημήτρη Μυστακίδη. Και στο «Ζητιανόξυλο» ήρθε να αναδείξει την αξία του οργάνου που κρατούν οι μουσικοί στα χέρια τους, συμμεριζόμενη το παράπονό τους ότι δεν αμείβονται ανάλογα με αυτό που προσφέρουν. Όπως αντίστοιχα στο «San Michele», παρέα πάλι με τον Δημήτρη Μυστακίδη, στο «Βάλια Κάλντα» και στο «Σιμούν».
Βέβαια, την αξία των οργάνων ανέδειξαν και οι υπόλοιποι μουσικοί της παρέας ο Απόστολος Γιάγκος στα πλήκτρα, ο Βασίλης Κουτσονάνος στο μπάσο και το κοντραμπάσο, ο Βασίλης Γιασλακιώτης στα τύμπανα μα και στην κρητική λύρα, με την οποία συνόδευσε το Γιάννη Λίταινα στο «Στις Χαραυγές Ξεχνιέμαι» και στο «Εγείραν Τα Κλωνάρια Μου». Αλλά και λίγο πριν το κλείσιμο της συναυλίας στο «Μιλώ Για Σένα», απολαύσαμε πραγματικά στα τύμπανα τον Βασίλη Γιασλακιώτη, μέσα από μια εξαιρετική εισαγωγή στο τραγούδι.
Και μιας και αναφέρθηκα λίγο παραπάνω στο Δημήτρη Μυστακίδη, δε θα ήθελα να εστιάσω στο ταλέντο και τη μουσική του παιδεία, καθώς αυτά είναι γνωστά και αδιαμφισβήτητα τοις πάσι. Θα ήθελα, όμως, να αναφερθώ στο νέο τραγούδι που μας παρουσίασε, το «Μίλα», το οποίο βασίζεται στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Αν Θέλεις Να Λέγεσαι Άνθρωπος». Ένα τραγούδι εξαιρετικό, με πολύ δυνατό στίχο, που συγκινεί και καθηλώνει. Ένα τραγούδι που μιλάει για τα πρόσωπα του φασισμού που σκοτώνει παιδιά: Παύλος Φύσσας (Killah P), Ζακ Κωστόπουλος, Βαγγέλης Γιακουμάκης, Αλέξης Γρηγορόπουλος. Ένα τραγούδι που μας καλεί να σηκώσουμε το βλέμμα και να δηλώνουμε καθημερινά την εναντίωσή μας σε κάθε μορφή έκφρασης φασισμού. Και ιδιαίτερα στις 7 Οκτωβρίου, ο δημιουργός του μας καλεί να δηλώσουμε δυναμικά και ενωμένοι το παρών μας, στις 11:00 το πρωί, έξω από την αίθουσα του Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, όπου θα εκδοθεί η απόφαση των δικαστών για τους 68 κατηγορούμενους στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Μπορεί το προηγούμενο βράδυ να γινήκαν όλα στραβά, μα ήταν ευκαιρία να φανερωθεί στο μέγιστο σχεδόν βαθμό η αγάπη όλων όσοι αγαπούν το Θανάση χρόνια τώρα. Και η αγάπη, που εμπεριέχει το σεβασμό, την κατανόηση, την υποστήριξη και την αποδοχή, δεν είναι κάτι που χαρίζεται έτσι απλά. Είναι κάτι που κατακτιέται με το ταλέντο, το ήθος και τη γενικότερη στάση, χτίζεται σταδιακά και διατηρείται ή/και δυναμώνει με το χρόνο. Και είναι ευλογία. Κι επειδή ο Θανάσης έχει επάξια κατακτήσει την αγάπη του κόσμου κι επειδή αυτή η αγάπη του κοινού αποτυπώθηκε ρητά και ξεκάθαρα μέσα από τα σχόλιά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το προηγούμενο, δύσκολο βράδυ, δε γίνεται και σήμερα να πάνε όλα στραβά.
Η αντίστροφη μέτρηση στην οθόνη μου έχει ήδη ξεκινήσει και λίγα δευτερόλεπτα μετά τις 21:00 η αυλαία ανοίγει.
Ο Θανάσης, χαμογελαστός, ευδιάθετος και συγκινημένος, μας καλωσορίζει στην πρώτη του διαδικτυακή συναυλία, μας ευχαριστεί για την αμέριστη κατανόηση και, τιμώντας τους συνεργάτες του, ζητάει τόσο από το κοινό όσο και από τους συναδέλφους του να δείξουν κατανόηση και εμπιστοσύνη στην eStage, τη νέα online καλλιτεχνική κοινότητα/πλατφόρμα, που «γεννήθηκε» από το δημιουργικό συνεταιρισμό «Ουτοπία» και βασίστηκε στην αγάπη και το μεράκι που έχουν νέοι άνθρωποι για την Τέχνη.Και νομίζω πως, παρά τα όποια προβλήματα (μπορείτε να ενημερωθείτε από το σχετικά άρθρα των: Δημήτρη Όρλη, εδώ και Γιώργο Μπαλιώτη, εδώ), η eStage αξίζει την κατανόηση και την υποστήριξη όλων μας. Όχι μόνο γιατί αποτελεί ένα συνεταιρισμό και δη νέων ανθρώπων, αλλά και γιατί εξ' αρχής επέλεξε να αναμετρηθεί με τα δύσκολα. Να ξεκινήσει τολμηρά και δυναμικά, με πίστη και σιγουριά, ένα νέο εγχείρημα. Και, μάλιστα, μ' έναν καλλιτέχνη που γνώριζε εκ των προτέρων πως σίγουρα θα επιθυμούσαν να απολαύσουν χιλιάδες άτομα. Κι ένα τέτοιο ρίσκο φανερώνει από μόνο του τη διάθεση και την ετοιμότητά των ιδρυτών της να τολμήσουν κάτι διαφορετικό, κάτι καινούργιο και πρωτοπόρο τη δύσκολη αυτή για όλους μας περίοδο, της πανδημίας.
Κάποιες φορές, ωστόσο, έρχεται στη ζωή μας το απρόσμενο, το απρόβλεπτο. Και, μάλιστα, την τελευταία στιγμή. Και στο σημείο που νιώθουμε πανέτοιμοι, καλούμαστε να διαχειριστούμε μεγάλα προβλήματα, η λύση των οποίων δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Και χρειάζεται να επιδείξουμε ηρεμία, ψυχραιμία και ευελιξία. Και τα νέα αυτά παιδιά κατάφεραν αποδεδειγμένα, με πολλή δουλειά και σε περιορισμένο χρονικό διάστημα, να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις όποιες τεχνικές δυσκολίες, να βρουν εναλλακτική λύση και να επικοινωνήσουν με χιλιάδες άτομα. Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί με πόσες χιλιάδες άτομα χρειάστηκε να επικοινωνήσουν μέσα σε λίγο χρόνο;
Προσωπικά, κατανοώντας τη ματαίωση, την αγωνία, το άγχος και την πολλή δουλειά τους, άλλα και έχοντας εμπιστοσύνη στους συνεργάτες που χρόνια τώρα επιλέγει ο Θανάσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές για την απρόσμενη βράδια που πέρασα από την άνεση του σπιτιού μου και μετά από ένα καλοκαίρι που δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ζωντανά καμία συναυλία.
Και ας περάσουμε τώρα στη διαδικτυακή συναυλία. Όπως είπα και στην αρχή, λίγα δευτερόλεπτα μετά τις 21:00 η αυλαία ανοίγει και στη σκηνή μπροστά μας βλέπουμε το Θανάση Παπακωνσταντίνου με τους εκλεκτούς, έναν προς έναν, συνεργάτες του: το Δημήτρη Μυστακίδη (κιθάρα, λαούτο, φωνή), τον Κωνσταντή Πιστιόλη (πνευστά, φωνή), τη Βάσω Δημητρίου (κιθάρες, τζουρά), το Γιάννη Λίταινα (τραγούδι, κιθάρα), το Βασίλη Γιασλακιώτη (τύμπανα, λύρα), τον Αποστόλη Γιάγκο (πλήκτρα) και το Βασίλη Κουτσονάνο (μπάσο, κοντραμπάσο). Και αυτή η μεγάλη, καλοδεμένη παρέα, γιατί έτσι φάνηκε πάνω στη σκηνή, μας συντροφεύει για 2 ώρες και 40 λεπτά περίπου.
Και το μουσικό ταξίδι ξεκινάει με την κιθάρα του Δημήτρη Μυστακίδη, το Θανάση να ερμηνεύει το «Άτμαν», τη Βάσω Δημητρίου να δίνει εξ’ αρχής το στίγμα με την ηλεκτρική της κιθάρα, τον Κωνσταντή Πιστιόλη να ξεσηκώνει με τον άσκαυλό του και τους υπόλοιπους μουσικούς να παντρεύουν αρμονικά τις μελωδίες. Κι από τα πρώτα κιόλας λεπτά συνειδητοποιώ ότι, τελικά, ο Θανάσης μου έλειψε πολύ δύο χρόνια τώρα.
Και τι δεν είχε αυτό το ταξίδι, τη μουσική επιμέλεια του οποίου είχε αναλάβει η Βάσω Δημητρίου. Φροντισμένη συνύπαρξη και αρμονικό δέσιμο τραγουδιών από σημαντικούς σταθμούς της δισκογραφικής πορείας του Θανάση. 1993: «Αγία Νοσταλγία» (3 τραγούδια), 1995: «Στην Ανδρομέδα Και Στη Γη» (3 τραγούδια). 1998: «Λάφυρα» (1 τραγούδι). 2000: «Βραχνός Προφήτης» (6 τραγούδια). 2006: «Η Βροχή Από Κάτω» (2 τραγούδια). 2006: «Διάφανος» (4 τραγούδια). 2008: «Ο Σαμάνος» (1 τραγούδι). 2010: «Ο Ελάχιστος Εαυτός» (2 τραγούδια). 2018: «Με Στόμα Που Γελά» (5 τραγούδια). Αλλά και παραδοσιακά από την Ήπειρο, τη Θεσσαλία, την Κάσο και την Κρήτη (5 τραγούδια). Κι ένα νέο τραγούδι του Δημήτρη Μυστακίδη, σε στίχους και μουσική δική του, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2020.
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν για μένα ο Γιάννης Λίταινας, ένα νέο παιδί, ο οποίος μάλιστα θα τραγουδάει στο ένα από τα τρία δισκογραφικά project που ετοιμάζει αυτήν την περίοδο ο Θανάσης, ένα λαϊκότροπο δίσκο, στον οποίο θα παίζουν παιδιά από τη Λάρισα. Ο Γιάννης Λίταινας ερμήνευσε 13 από τα 33 τραγούδια της βραδιάς. Τραγούδια που έχουμε συνηθίσει να ακούμε από σπουδαίους και καταξιωμένους καλλιτέχνες, το Σωκράτη Μάλαμα, το Γιάννη Χαρούλη, τη Μελίνα Κανά. Και όχι τυχαία μπήκε κατευθείαν στα βαθιά. Και ερμήνευσε μοναδικά, με καθαρή, σταθερή, γεμάτη και δυνατή φωνή, που αποπνέει σιγουριά, αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα πολύ γνωστές επιτυχίες του Θανάση. Ήταν πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη και ιδιαίτερα στα παραδοσιακά τραγούδια, επειδή το ηχόχρωμά του είναι πολύ ταιριαστό γι' αυτό το είδος της μουσικής. Κι αν ήταν να ξεχωρίσω την ερμηνεία του σ' ένα τραγούδι, αυτό θα ήταν το «Αφούσης». Το απέδωσε κατ' εμέ εξαιρετικά και απ' ό,τι φάνηκε και από τα λιγοστά πλάνα του ελάχιστου ζωντανού κοινού της βραδιάς, το ξεσήκωσε στο χορό. Το μόνο που θα ήθελα ίσως από εκείνον ήταν να αφήσει περισσότερο ελεύθερο το συναίσθημά του. Και είμαι σίγουρη πως μπορεί, καθώς μπόρεσε να το προσαρμόσει στη θερμοκρασία της ...ζεστής κοιλάδας, «Βάλια Κάλντα».
Και, φυσικά, Γιάννης Λίταινας και Κωνσταντής Πιστιόλης αποτέλεσαν ένα εξαιρετικό δίδυμο και κυρίως στην παραδοσιακή μουσική. Ένας είδος που έχει αναδείξει με το δικό του ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο τα τελευταία χρόνια ο γεμάτος ζωντάνια και ενέργεια Κωνσταντής. Ο πολυτάλαντος αυτός νέος, όπως σε κάθε του εμφάνιση, έτσι και τώρα τραγουδούσε, χόρευε και έπαιζε με όλη του την ψυχή καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Και ό,τι έπιανε στα μαγικά του χέρια, είτε αυτό λέγεται κλαρίνο είτε φλογέρα είτε φλάουτο είτε ασκαυλός, το απογείωνε με τα τζαμαρίσματα και τη δεξιοτεχνία του και μας ανέβαζε το κέφι και τη διάθεση για χορό.
Επίσης ευχάριστη έκπληξη ήταν η μοναδική γυναίκα της παρέας, η Βάσω Δημητρίου. Η Βάσω Δημητρίου στάθηκε πάνω στη σκηνή ως πραγματική δεξιοτέχνισσα στην κιθάρα και τον τζουρά και ξεδίπλωνε το ταλέντο και τη μαεστρία της σε πολλά τραγούδια της βραδιάς, τόσο στην εισαγωγή όσο και μέσα σε αυτά, μαζί με τον επίσης δεξιοτέχνη και σπουδαίο Δάσκαλο της κλασσικής κιθάρας Δημήτρη Μυστακίδη. Και στο «Ζητιανόξυλο» ήρθε να αναδείξει την αξία του οργάνου που κρατούν οι μουσικοί στα χέρια τους, συμμεριζόμενη το παράπονό τους ότι δεν αμείβονται ανάλογα με αυτό που προσφέρουν. Όπως αντίστοιχα στο «San Michele», παρέα πάλι με τον Δημήτρη Μυστακίδη, στο «Βάλια Κάλντα» και στο «Σιμούν».
Βέβαια, την αξία των οργάνων ανέδειξαν και οι υπόλοιποι μουσικοί της παρέας ο Απόστολος Γιάγκος στα πλήκτρα, ο Βασίλης Κουτσονάνος στο μπάσο και το κοντραμπάσο, ο Βασίλης Γιασλακιώτης στα τύμπανα μα και στην κρητική λύρα, με την οποία συνόδευσε το Γιάννη Λίταινα στο «Στις Χαραυγές Ξεχνιέμαι» και στο «Εγείραν Τα Κλωνάρια Μου». Αλλά και λίγο πριν το κλείσιμο της συναυλίας στο «Μιλώ Για Σένα», απολαύσαμε πραγματικά στα τύμπανα τον Βασίλη Γιασλακιώτη, μέσα από μια εξαιρετική εισαγωγή στο τραγούδι.
Και μιας και αναφέρθηκα λίγο παραπάνω στο Δημήτρη Μυστακίδη, δε θα ήθελα να εστιάσω στο ταλέντο και τη μουσική του παιδεία, καθώς αυτά είναι γνωστά και αδιαμφισβήτητα τοις πάσι. Θα ήθελα, όμως, να αναφερθώ στο νέο τραγούδι που μας παρουσίασε, το «Μίλα», το οποίο βασίζεται στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Αν Θέλεις Να Λέγεσαι Άνθρωπος». Ένα τραγούδι εξαιρετικό, με πολύ δυνατό στίχο, που συγκινεί και καθηλώνει. Ένα τραγούδι που μιλάει για τα πρόσωπα του φασισμού που σκοτώνει παιδιά: Παύλος Φύσσας (Killah P), Ζακ Κωστόπουλος, Βαγγέλης Γιακουμάκης, Αλέξης Γρηγορόπουλος. Ένα τραγούδι που μας καλεί να σηκώσουμε το βλέμμα και να δηλώνουμε καθημερινά την εναντίωσή μας σε κάθε μορφή έκφρασης φασισμού. Και ιδιαίτερα στις 7 Οκτωβρίου, ο δημιουργός του μας καλεί να δηλώσουμε δυναμικά και ενωμένοι το παρών μας, στις 11:00 το πρωί, έξω από την αίθουσα του Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, όπου θα εκδοθεί η απόφαση των δικαστών για τους 68 κατηγορούμενους στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Όσο για το Θανάση, που άφησα για το τέλος, τα όποια λόγια είναι νομίζω περιττά. Αξία σταθερή και αναλλοίωτη στο χρόνο. Σπουδαίος Δημιουργός και Καλλιτέχνης, που καταφέρνει σε κάθε του εμφάνιση να επιλέγει και να μας παρουσιάζει με τους μουσικούς του τον καλύτερό του εαυτό. Αλλά και σπουδαίος Άνθρωπος, όπως για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε από τη στάση προς τους συνεργάτες του. Είμαστε πραγματικά πολύ τυχεροί που μας δίνεται η ευκαιρία να τον απολαμβάνουμε τόσο μέσα από τις ζωντανές του εμφανίσεις, όσο, όπως και τώρα, μέσα από ένα νέο τρόπο εμφάνισης, που κατέρριψε για πρώτη φορά την έννοια του τόπου και των συνόρων κι έδωσε χαρά σε χιλιάδες ανθρώπους από δεκάδες μέρη της Γης (μπορεί και της Ανδρομέδας). Κι ανάμεσα σε αυτούς, έτσι κι εγώ τον απόλαυσα πραγματικά καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Με ταξίδεψε, μέσα από τους στίχους και τη μουσική του, με συγκίνησε και πολλές φορές γαλήνεψε την ψυχή μου.
Κλείνοντας το κείμενό μου, αν κάτι μου έλειψε από τη συγκεκριμένη βραδιά, αυτό ήταν κυρίως το γυναικείο ηχόχρωμα σε κάποια τραγούδια και το βιολί με τη φωνή του Φώτη Σιώτα. Κι εννοείται πως μια διαδικτυακή συναυλία δε μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με μια κανονική συναυλία. Δε γίνεται άλλωστε να συγκρίνουμε δύο διαφορετικά πράγματα. Επομένως, σημαντικό είναι να εξετάζουμε μεμονωμένα την κάθε περίπτωση.
Η συγκεκριμένη συναυλία είχε για μένα μεγάλη επιτυχία. Όχι μόνο επειδή οι καλλιτέχνες μας χάρισαν απλόχερα τη θετική τους διάθεση και τον καλύτερό τους εαυτό. Όχι μόνο επειδή ο ήχος ήταν εξαιρετικός και τα πλάνα πολύ καλά. Αλλά και για δύο ακόμα, εξίσου σημαντικούς λόγους. Γιατί εκατοντάδες άνθρωποι φρόντισαν με διάφορους τρόπους για την προβολή της συναυλίας, ετοίμασαν τραπέζια γιορτινά, προσκάλεσαν αγαπημένους τους και άνοιξαν τόσο το σπίτι όσο και τη διάθεσή τους. Και γιατί δόθηκε η δυνατότητα παρακολούθησης μιας συναυλίας σε άτομα που αδυνατούν για λόγους απόστασης, πρόσβασης, υγείας και άλλων ιδιαίτερων προσωπικών συνθηκών να παραβρεθούν σε μια κανονική συναυλία. Και κάτι τέτοιο αποτελεί ένας είδος κάθαρσης, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη όλοι μας και δη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.
Και, αν πραγματικά θέλουμε να στηρίξουμε τους καλλιτέχνες, είναι σημαντικό να αγκαλιάζουμε εγχειρήματα σαν κι αυτό. Γιατί για εμάς μπορεί να είναι ζήτημα ψυχικής αγωγής και ευεξίας, για τους καλλιτέχνες όμως και τους υπόλοιπους συντελεστές ζήτημα επιβίωσης.
Καλή αντάμωση!
Setlist
1. Άτμαν
2. Σαν αστραπή
3. Κάτω απ’ το μαξιλάρι
4. Είχα τον κήπο της Εδέμ (Γιάννης Λίταινας)
5. Δέντρο μοναχό (Γιάννης Λίταινας)
6. Σαμπάχ
7. Όνειρο
8. Το ζητιανόξυλο (Γιάννης Λίταινας)
9. Παλιά πληγή
10. Όταν χαράζει
11. Ούτε τριγμός, ούτε λυγμός
12. Στις χαραυγές ξεχνιέμαι (Γιάννης Λίταινας)
13. Ορυχεία
14. San Michele
15. Η καλύβα (Γιάννης Λίταινας)
16. Βάλια Κάλντα (Γιάννης Λίταινας)
17. Σιμούν
18. Τρία ρουμπαγιάτ (Γιάννης Λίταινας)
19. Τα παξιμάδια (Γιάννης Λίταινας)
20. Τάλα
21. Μίλα (Δημήτρης Μυστακίδης)
22. Στα πόδια της
23. Εγείραν τα κλωνάρια μου/ Ωχ μικρό μελαχρινό (Παραδοσιακό Κρήτης) (Γιάννης Λίταινας)
24. Στον Τύρναβο στον καφενέ (Παραδοσιακό Θεσσαλίας) (Γιάννης Λίταινας)
25. Στην κοιλάδα των Τεμπών
26. Στην Αμερική
27. Ξενιτεμένα μου πουλιά (Παραδοσιακό Ηπείρου) (Κωνσταντής Πιστιόλης)
28. Χάιδω (Παραδοσιακό Ηπείρου) (Γιάννης Λίταινας)
29. Ανδρομέδα
30. Αφούσης (Παραδοσιακό Κάσου) (Γιάννης Λίταινας)
31. Μιλώ για σένα (Γιάννης Λίταινας)
32. Διάφανος
33. Πεχλιβάνης
Σημείωση: Να ενεργοποιηθεί κουμπί και για encore, παρακαλώ.
* Φωτογραφίες: Επιλογή δική μου από print screen.
Κλείνοντας το κείμενό μου, αν κάτι μου έλειψε από τη συγκεκριμένη βραδιά, αυτό ήταν κυρίως το γυναικείο ηχόχρωμα σε κάποια τραγούδια και το βιολί με τη φωνή του Φώτη Σιώτα. Κι εννοείται πως μια διαδικτυακή συναυλία δε μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με μια κανονική συναυλία. Δε γίνεται άλλωστε να συγκρίνουμε δύο διαφορετικά πράγματα. Επομένως, σημαντικό είναι να εξετάζουμε μεμονωμένα την κάθε περίπτωση.
Η συγκεκριμένη συναυλία είχε για μένα μεγάλη επιτυχία. Όχι μόνο επειδή οι καλλιτέχνες μας χάρισαν απλόχερα τη θετική τους διάθεση και τον καλύτερό τους εαυτό. Όχι μόνο επειδή ο ήχος ήταν εξαιρετικός και τα πλάνα πολύ καλά. Αλλά και για δύο ακόμα, εξίσου σημαντικούς λόγους. Γιατί εκατοντάδες άνθρωποι φρόντισαν με διάφορους τρόπους για την προβολή της συναυλίας, ετοίμασαν τραπέζια γιορτινά, προσκάλεσαν αγαπημένους τους και άνοιξαν τόσο το σπίτι όσο και τη διάθεσή τους. Και γιατί δόθηκε η δυνατότητα παρακολούθησης μιας συναυλίας σε άτομα που αδυνατούν για λόγους απόστασης, πρόσβασης, υγείας και άλλων ιδιαίτερων προσωπικών συνθηκών να παραβρεθούν σε μια κανονική συναυλία. Και κάτι τέτοιο αποτελεί ένας είδος κάθαρσης, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη όλοι μας και δη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.
Και, αν πραγματικά θέλουμε να στηρίξουμε τους καλλιτέχνες, είναι σημαντικό να αγκαλιάζουμε εγχειρήματα σαν κι αυτό. Γιατί για εμάς μπορεί να είναι ζήτημα ψυχικής αγωγής και ευεξίας, για τους καλλιτέχνες όμως και τους υπόλοιπους συντελεστές ζήτημα επιβίωσης.
Καλή αντάμωση!
Setlist
1. Άτμαν
2. Σαν αστραπή
3. Κάτω απ’ το μαξιλάρι
4. Είχα τον κήπο της Εδέμ (Γιάννης Λίταινας)
5. Δέντρο μοναχό (Γιάννης Λίταινας)
6. Σαμπάχ
7. Όνειρο
8. Το ζητιανόξυλο (Γιάννης Λίταινας)
9. Παλιά πληγή
10. Όταν χαράζει
11. Ούτε τριγμός, ούτε λυγμός
12. Στις χαραυγές ξεχνιέμαι (Γιάννης Λίταινας)
13. Ορυχεία
14. San Michele
15. Η καλύβα (Γιάννης Λίταινας)
16. Βάλια Κάλντα (Γιάννης Λίταινας)
17. Σιμούν
18. Τρία ρουμπαγιάτ (Γιάννης Λίταινας)
19. Τα παξιμάδια (Γιάννης Λίταινας)
20. Τάλα
21. Μίλα (Δημήτρης Μυστακίδης)
22. Στα πόδια της
23. Εγείραν τα κλωνάρια μου/ Ωχ μικρό μελαχρινό (Παραδοσιακό Κρήτης) (Γιάννης Λίταινας)
24. Στον Τύρναβο στον καφενέ (Παραδοσιακό Θεσσαλίας) (Γιάννης Λίταινας)
25. Στην κοιλάδα των Τεμπών
26. Στην Αμερική
27. Ξενιτεμένα μου πουλιά (Παραδοσιακό Ηπείρου) (Κωνσταντής Πιστιόλης)
28. Χάιδω (Παραδοσιακό Ηπείρου) (Γιάννης Λίταινας)
29. Ανδρομέδα
30. Αφούσης (Παραδοσιακό Κάσου) (Γιάννης Λίταινας)
31. Μιλώ για σένα (Γιάννης Λίταινας)
32. Διάφανος
33. Πεχλιβάνης
Σημείωση: Να ενεργοποιηθεί κουμπί και για encore, παρακαλώ.
* Φωτογραφίες: Επιλογή δική μου από print screen.