Μια άλλη εποχή αναβίωσε μπρος τα μάτια μου την περασμένη Παρασκευή στο Κύτταρο. Όχι όμως με την έννοια του γραφικού ή του ξεπερασμένου. Αντιθέτως, θετικά στοιχεία από το παρελθόν της ελληνικής διασκέδασης έκαναν την εμφάνισή τους στον ιστορικό χώρο της Ηπείρου & Αχαρνών, στη μουσική παράσταση της Ελένης Βιτάλη και του Haig Yazdjian.
Είχα ακούσει από εξιστορήσεις του πατέρα μου για τις παραστάσεις του Σαββόπουλου στο Κύτταρο επί χούντας, όταν το πράγμα δεν περιοριζόταν στη μουσική, αλλά περιελάμβανε και το θέατρο σκιών του αείμνηστου Σπαθάρη ή τα show εποχής του Τζίμη του Τίγρη. Και πού να ξερα ότι στον ίδιο χώρο, τόσα χρόνια μετά, θα έβλεπα Καραγκιόζη, δια χειρός Άθω Δανέλλη, που γέμισε ευχάριστα το συνήθως βαρετό 20λεπτο του διαλείμματος. Δεν ήταν όμως μόνο μια επιτυχής επιλογή για τη συμπλήρωση του μουσικού και τραγουδιστικού μέρους. Ήταν και κάτι απόλυτα ταιριαστό με το γενικότερο ύφος της παράστασης που είναι... αφιερωμένη στην Ανατολή.
Το πήραμε απ’τη μέση το πράγμα όμως. Τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε; Ένα πρόγραμμα που στο μεγαλύτερο μέρος του φροντίζει να θυμίσει ότι η Ελλάδα θα έχει πάντα το μυαλό στη Δύση και την καρδιά στην Ανατολή. Από τον Καραγκιόζη και το χαλί που ήταν στρωμένο στο κέντρο της σκηνής μέχρι την ορχήστρα και την επιλογή των κομματιών, όλα μύριζαν Ανατολή. Ο δεξιοτέχνης Haig Yazdjian στο ούτι και προφανώς στο γενικό πρόσταγμα ενορχηστρωτικά, τράβηξε το περισσότερο κουπί όντας σχεδόν ασταμάτητα επί σκηνής. Συνόδευσε μουσικά και ερμηνευτικά την Ελένη Βιτάλη, τραγούδησε παραδοσιακά της Αλγερίας, της Αιγύπτου (κ.ά.), συνόδευσε και τη Μυρτώ Ναούμ σε επιλογές από Αλεξίου, Θ.Παπακωνσταντίνου, Αρβανιτάκη και κυρίως, με κέφι αστείρευτο και διαρκή διάθεση, μας χάρισε πολλά εξαιρετικά ορχηστρικά όπου τα περάσματα από το διονυσιασμό της Ανατολής στην jazzy Δύση, αλλά και από τα αραβικά στα ελληνικά, γίνονταν με τρόπο που κρατούσε το ενδιαφέρον μας αμείωτο.
Η Ελένη Βιτάλη στάθηκε με τρόπο εξαιρετικό σε ένα πρόγραμμα που περιελάμβανε τα περισσότερα από τα δημοφιλή τραγούδια της δισκογραφίας της. Ο κόσμος την αποθέωνε ακόμα και κατά τη διάρκεια των τραγουδιών και όχι άδικα μιας και μιλάμε για μια από τις σημαντικότερες εν ενεργεία ερμηνεύτριες της χώρας. Φωνή ανατριχιαστική που μπορεί να συγκινήσει όσο λίγες αλλά και να σε ξεσηκώσει πριν το καταλάβεις. Κάτι τέτοιο έγινε, από τη μέση και μετά, αφού τραγούδια όπως τα Μια γυναίκα μπορεί, Ταχεία, Γλέντα τη ζωή, πλάι στα παραδοσιακά που ήταν διαρκώς παρόντα, έφεραν χορό και ξεφάντωμα ανάμεσα στα τραπέζια. Το (άνω των 40 κατά μέσο όρο, είναι η αλήθεια) κοινό επιδόθηκε σε ένα απενοχοποιημένο γλέντι, κάτι που έκανε την Ελένη Βιτάλη να εξομολογηθεί πως σκέφτεται την επόμενη χρονιά να προστεθεί πίστα για χορό.
Η μουσική παράσταση της Ελένης Βιτάλη καταφέρνει κάτι πολύ δύσκολο: να ισορροπήσει ανάμεσα σε world/ethnic αυτοσχεδιαστικές στιγμές του Ηaig Yazdjian και της καταπληκτικής μπάντας (κανονάκι, κλαρίνο, φλογέρα, πλήκτρα, κρουστά) και σε ένα λαϊκό ξεφάντωμα με έντονο ελληνικό χρώμα, χωρίς να ξεφεύγει σε κανένα από τα δύο κομμάτια, ενώ ταυτόχρονα δεν παραλείπει και τραγούδια σύγχρονων τραγουδοποιών. Αν δεν ανήκετε στην κατηγορία όσων στραβομουτσουνιάζουν όταν βλέπουν δίπλα τους τσιφτετέλια και χασαποσέρβικα, πρέπει νομίζω να προλάβετε την Βιτάλη σε αυτό το όμορφο πρόγραμμα.
info:
Ελένη Βιτάλη - Haig Yazdjian στο Κύτταρο Live
Μαζί τους η Μυρτώ Ναούμ & το θέατρο σκιών του Άθω Δανέλλη
Κάθε Παρασκευή-Σάββατο (οι εμφανίσεις συνεχίζονται και τον Μάρτη)
www.kyttarolive.gr
Setlist:
Ορχηστρικό
Και μπήκαμε στα χρόνια
Νυχτώνει
Ο κήπος
Κι αν σε θέλω
Για πού το ’βαλες καρδιά μου
Το τραγούδι του χελιδονιού
Η ξενιτιά
Πιο πολύ για μένα
Επτά
Φυσική ιστορία
Αρκούδα
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια
Κιβωτός
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
Άσε με να λέω
Φτάνει-Φτάνει
Εθνικό έλειμμα
Μιλώ για σένα
Έρημα κορμιά
Παραδοσιακά (H.Yazdjian & Ορχήστρα)
Καράβια αραγμένα
Μια γυναίκα μπορεί
Χαμοπούλια
Εγώ στον ήλιο ορκίστηκα
Αμάραντος
Σιγά αμαξά την άμαξα
Σάλα σάλα
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
Ταχεία
Εγώ τραγούδαγα
Γλέντα τη ζωή
Ο καραγκιόζης
Είχα ακούσει από εξιστορήσεις του πατέρα μου για τις παραστάσεις του Σαββόπουλου στο Κύτταρο επί χούντας, όταν το πράγμα δεν περιοριζόταν στη μουσική, αλλά περιελάμβανε και το θέατρο σκιών του αείμνηστου Σπαθάρη ή τα show εποχής του Τζίμη του Τίγρη. Και πού να ξερα ότι στον ίδιο χώρο, τόσα χρόνια μετά, θα έβλεπα Καραγκιόζη, δια χειρός Άθω Δανέλλη, που γέμισε ευχάριστα το συνήθως βαρετό 20λεπτο του διαλείμματος. Δεν ήταν όμως μόνο μια επιτυχής επιλογή για τη συμπλήρωση του μουσικού και τραγουδιστικού μέρους. Ήταν και κάτι απόλυτα ταιριαστό με το γενικότερο ύφος της παράστασης που είναι... αφιερωμένη στην Ανατολή.
Το πήραμε απ’τη μέση το πράγμα όμως. Τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε; Ένα πρόγραμμα που στο μεγαλύτερο μέρος του φροντίζει να θυμίσει ότι η Ελλάδα θα έχει πάντα το μυαλό στη Δύση και την καρδιά στην Ανατολή. Από τον Καραγκιόζη και το χαλί που ήταν στρωμένο στο κέντρο της σκηνής μέχρι την ορχήστρα και την επιλογή των κομματιών, όλα μύριζαν Ανατολή. Ο δεξιοτέχνης Haig Yazdjian στο ούτι και προφανώς στο γενικό πρόσταγμα ενορχηστρωτικά, τράβηξε το περισσότερο κουπί όντας σχεδόν ασταμάτητα επί σκηνής. Συνόδευσε μουσικά και ερμηνευτικά την Ελένη Βιτάλη, τραγούδησε παραδοσιακά της Αλγερίας, της Αιγύπτου (κ.ά.), συνόδευσε και τη Μυρτώ Ναούμ σε επιλογές από Αλεξίου, Θ.Παπακωνσταντίνου, Αρβανιτάκη και κυρίως, με κέφι αστείρευτο και διαρκή διάθεση, μας χάρισε πολλά εξαιρετικά ορχηστρικά όπου τα περάσματα από το διονυσιασμό της Ανατολής στην jazzy Δύση, αλλά και από τα αραβικά στα ελληνικά, γίνονταν με τρόπο που κρατούσε το ενδιαφέρον μας αμείωτο.
Η Ελένη Βιτάλη στάθηκε με τρόπο εξαιρετικό σε ένα πρόγραμμα που περιελάμβανε τα περισσότερα από τα δημοφιλή τραγούδια της δισκογραφίας της. Ο κόσμος την αποθέωνε ακόμα και κατά τη διάρκεια των τραγουδιών και όχι άδικα μιας και μιλάμε για μια από τις σημαντικότερες εν ενεργεία ερμηνεύτριες της χώρας. Φωνή ανατριχιαστική που μπορεί να συγκινήσει όσο λίγες αλλά και να σε ξεσηκώσει πριν το καταλάβεις. Κάτι τέτοιο έγινε, από τη μέση και μετά, αφού τραγούδια όπως τα Μια γυναίκα μπορεί, Ταχεία, Γλέντα τη ζωή, πλάι στα παραδοσιακά που ήταν διαρκώς παρόντα, έφεραν χορό και ξεφάντωμα ανάμεσα στα τραπέζια. Το (άνω των 40 κατά μέσο όρο, είναι η αλήθεια) κοινό επιδόθηκε σε ένα απενοχοποιημένο γλέντι, κάτι που έκανε την Ελένη Βιτάλη να εξομολογηθεί πως σκέφτεται την επόμενη χρονιά να προστεθεί πίστα για χορό.
Η μουσική παράσταση της Ελένης Βιτάλη καταφέρνει κάτι πολύ δύσκολο: να ισορροπήσει ανάμεσα σε world/ethnic αυτοσχεδιαστικές στιγμές του Ηaig Yazdjian και της καταπληκτικής μπάντας (κανονάκι, κλαρίνο, φλογέρα, πλήκτρα, κρουστά) και σε ένα λαϊκό ξεφάντωμα με έντονο ελληνικό χρώμα, χωρίς να ξεφεύγει σε κανένα από τα δύο κομμάτια, ενώ ταυτόχρονα δεν παραλείπει και τραγούδια σύγχρονων τραγουδοποιών. Αν δεν ανήκετε στην κατηγορία όσων στραβομουτσουνιάζουν όταν βλέπουν δίπλα τους τσιφτετέλια και χασαποσέρβικα, πρέπει νομίζω να προλάβετε την Βιτάλη σε αυτό το όμορφο πρόγραμμα.
info:
Ελένη Βιτάλη - Haig Yazdjian στο Κύτταρο Live
Μαζί τους η Μυρτώ Ναούμ & το θέατρο σκιών του Άθω Δανέλλη
Κάθε Παρασκευή-Σάββατο (οι εμφανίσεις συνεχίζονται και τον Μάρτη)
www.kyttarolive.gr
Setlist:
ΟρχηστρικόΚαι μπήκαμε στα χρόνια
Νυχτώνει
Ο κήπος
Κι αν σε θέλω
Για πού το ’βαλες καρδιά μου
Το τραγούδι του χελιδονιού
Η ξενιτιά
Πιο πολύ για μένα
Επτά
Φυσική ιστορία
Αρκούδα
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια
Κιβωτός
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
Άσε με να λέω
Φτάνει-Φτάνει
Εθνικό έλειμμα
Μιλώ για σένα
Έρημα κορμιά
Παραδοσιακά (H.Yazdjian & Ορχήστρα)
Καράβια αραγμένα
Μια γυναίκα μπορεί
Χαμοπούλια
Εγώ στον ήλιο ορκίστηκα
Αμάραντος
Σιγά αμαξά την άμαξα
Σάλα σάλα
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
Ταχεία
Εγώ τραγούδαγα
Γλέντα τη ζωή
Ο καραγκιόζης