Έχω μεγάλο δέσιμο με τον μήνα που ξεκινάει σήμερα. Δεν ξέρω πώς ακριβώς να στο περιγράψω, φίλε καλοκαιρινέ αναγνώστη. Και σε ευχαριστώ που μπαίνεις μαζί μου στην «περιπέτεια» αυτού του κειμένου, που ακόμα δεν γνωρίζω πού θα με (μας) βγάλει. Τι σου είναι ο Αύγουστος, θα μου πεις; Θα σου πω.
Αύγουστος, πρώτα από όλα, είναι το τραγούδι του Νικόλα του Παπάζογλου – το κορυφαίο ερωτικό τραγούδι που γράφτηκε ποτέ στη χώρα (άκου εκεί: αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται – σε στίχο τραγουδιού). Πώς μας «πετσόκοψες» έτσι, ρε Νικόλα; Και πώς μας «έστειλες» επανειλημμένως σε όλους (ανεξαιρέτως) τους έρωτές μας: να πάμε κι ας μας βγει και σε κακό.
Αύγουστο είχε (κι έχει) γενέθλια και ο πρώτος δικός μου μεγάλος έρωτας (και παντοτινή μου φίλη, πια), η Ειρήνη.
Αύγουστος είναι και η πλειοψηφία των καλοκαιρινών μας διακοπών – τέλη Αυγούστου καθώς περνούν τα χρόνια, αρχές όσο πάμε προς τα πίσω. Μύκονο και Πάρο, τότε. Σέριφο και Καρδαμύλη, τώρα.
Αύγουστο κυκλοφορούμε περισσότερο ξυπόλητοι και «γειωμένοι» από οποιονδήποτε άλλο μήνα του χρόνου. Είμαστε, επίσης, μαυρισμένοι, πιο ξανθοί, πιο «στεγνοί» και πιο χαρούμενοι. Ξενυχτάμε και τις καθημερινές.
Αύγουστο έχει και την πιο όμορφη πανσέληνο του χρόνου.
Αμέτρητα και τα τραγούδια που τον εντάσσουν στους στίχους τους, άλλοτε από έρωτα, άλλοτε από παράπονο, άλλοτε από νοσταλγία.
Αύγουστο γίνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αύγουστος ήταν και τότε, το 2004, που η Αθήνα έβαλε τα «δανεικά» καλά της (αλλά καλά της) κάνοντάς μας να πιστέψουμε (εις μάτην) ότι μπορεί να αλλάξει.
Αύγουστο έχει τα πιο γλυκά καρπούζια και πεπόνια (και δεν σου χρειάζεται καμία άλλη τροφή «για να τη βγάλεις»). «με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι… λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι».
Αύγουστος και το βαμβακερό μακρυμάνικο για το σούρουπο στην παραλία, στην ταβέρνα ή και στη βόλτα.
Αύγουστος, ο μήνας των αποφάσεων: όταν γυρίσουμε θα μπει πρόγραμμα (κι ας μη μπει τελικά).
Και ο στίχος του σπουδαίου «φευγάτου» Ηλία Κατσούλη: «Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα, αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα, του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία, να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία…»
Καλόν Αύγουστο, αδέρφια.
Γλυκό, αλατισμένο και ανεπανάληπτο.