Η Λευκή Συμφωνία, με τη σειρά της, μας φιλοδώρησε με ένα live που κράτησε πάνω από δυο ωρες, αποζημιώνοντας και με το παραπάνω τους φίλους της. Το ξεκίνημα εγινε με δυο τραγούδια από την ολοκαίνουρια κυκλοφορία «Ανθη Της Σιωπης», το «Φθινόπωρο» και το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου. Με αυτά τα δύο μπήκαμε για τα καλά στο κλίμα της νέας τους δισκογραφικής δουλειάς. Εδώ να σημειώσουμε ότι η σύνθεση εμπλουτίστηκε με τον κιθαρίστα Κωστα Έξαρχο, κατι που σημαίνει ότι θα προστεθεί εξτρα κιθαριστική ισχύς στον ήχο της μπάντας και θα εξελιχθεί ακόμα περισσότερο η ηχητική παλετα της.
Όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, τα νέα κομμάτια μοιαζουν σαν φυσική συνέχεια του προηγούμενου δίσκου τους, "Σαν Τον Ηλιο", και βέβαια θα χρειαστεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να βρουν την θέση που τους αξίζει διπλα στα παλαιοτερα τραγούδια. Σημαντικό ρόλο θα παίξει και η πλήρης ενσωμάτωση του νέου τους κιθαρίστα στο υφος και τη σύνθεση της μπάντας. Νομίζω ότι ο Έξαρχος δικαιούται όλο τον απαραίτητο χρόνο για να ξεπεράσει το αγχος που ολοφάνερα είχε σε αυτήν την πρώτη, αν δεν κανω λάθος, εμφάνιση μαζί με τους υπόλοιπους. Μόλις γίνει αυτό, σίγουρα θα προσφέρει και αυτος στο ηχητικο αποτέλεσμα, οδηγώντας την μπάντα σε νέες, ακόμα πιο ενδιαφέρουσες κατευθύνσεις. Ένα μικρό δείγμα αυτής της μεταβατικής κατάστασης είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε στο live της Πέμπτης.
Από εκεί και πέρα, μετα από τόσα χρονια που είχαν να εμφανιστούν στη Θεσσαλονίκη, ήταν φυσικό και αναμενόμενο να μας χαρίσουν ένα best-of setlist, γεμάτο από αγαπημένα τραγούδια που προκάλεσαν ενθουσιασμο, συγκινήσεις και ανταπόκριση, με το κοινο να τους συνοδεύει σε πολλά από αυτά.
Το μπόλιασμα τον παλαιοτέρων με τα νεα τους κομμάτια νομίζω πως γενικά ήταν επιτυχημένο, σε κάποια περισσότερο και με κάποια ίσως λιγότερο. Πάντως, τα συναισθήματα ήταν σίγουρα έντονα και ολοφάνερα, ειδικά των δυο ιδρυτικών μελών του συγκροτήματος, του τραγουδιστή Θοδωρή Δημητρίου και του μπασιστα Διογένη Χατζηστεφανιδη. Όπως είπε και ο Θοδωρής, έχουν ιδιαίτερους δεσμούς με την πολη μας, μιας και μας επισκέπτονται σταθερά εδώ και περίπου τριανταπέντε χρονια.
Έτσι, λοιπόν, αφού μας οδήγησαν τόσο σε σκοτεινά και μελαγχολικά μονοπάτια, σε «Μυστικούς Κήπους», όσο και στις πιο αισιοδοξες στιγμές τους για «Έναν Καλύτερο Κοσμο», οι Λευκή Συμφωνία ολοκλήρωσαν το δίωρο βασικό τους set. Η ολοκλήρωση ήρθε με ένα από τα καλύτερά τους νέα τραγούδια, το «Μην Ζησεις Μάταια», και με το «Θα Είμαι Εκεί», που φέτος έγινε τριάντα χρονών.
Ακολούθησε ένα encore με τρία τραγούδια και ολοκλήρωσαν τη συναυλία με το μοναδικο αγγλόφωνο τραγούδι της βραδιάς, το "Black Twilight".
Έτσι, λοιπόν, απολυτα πετυχημένα η Λευκή Συμφωνία ανανέωσε τη σχέση της με το κοινο της πολης, στο οποίο έδωσε και πηρε απλόχερα πολλή αγάπη. Και εμείς ευχόμαστε, βέβαια, να τους ξαναδούμε στα μέρη μας πολύ σύντομα!
Φθινοπωρο
Άνθη Της Σιωπής
Μαύρο Φως
Ένα Μέρος Να Κρυφτώ
Κοιτάζοντας Πίσω
Σβήνουν Τα Λόγια
Μέχρι Τον Θάνατο
Το Μέλλον Είναι Τώρα
Μυστικοί Κήποι
Τροχός Των Ονείρων
Με Μια Κραυγή
Σε Έναν Φίλο
Η Βροχή Πέφτει Δυνατά
Άστρο Σκοτεινό
Κάθε Στιγμή
Όλα Σήμερα Τελειώνουν
Σαν Τον Ήλιο
Κάθε Αποχαιρετισμός
Το Φεγγάρι Αιμοραγεί
Μη Ζήσεις Μάταια
Θα Είμαι Εκεί
-------------------
Θα Είμαι Πολύ Μακριά
Ποιος Θα Διώξει Μακριά Τη Θλίψη
Black Twilight