Όσοι έχετε παρακολουθήσει μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες και σειρές, το «Έτερος Εγώ», θα έχετε αγαπήσει την περσόνα του Μασάτου. Σε μια από τις επικές ατάκες του σε συνομιλία με τον Ηλία Λογοθέτη (στην τρίτη και τελευταία σεζόν της σειράς), του λέει ότι «τσουτσούρωσαν και οι κ...τριχες» του. Κάπως έτσι αισθάνθηκα το βράδυ της Τρίτης 27 Ιουνίου 2023 στο μαγευτικό Ηρώδειο κατά τη διάρκεια της ξεχωριστής συναυλίας των Sigur Rós με την London Contemporary Orchestra. Ανατριχίλα και συγκίνηση σε αρκετά σημεία της συναυλίας, η οποία όμως κινήθηκε σε περισσότερο υποτονικό πλαίσιο από αυτό που περιμέναμε.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι του χρόνου οι Sigur Rós συμπληρώνουν 30 χρόνια ύπαρξης! Μια μπάντα από την Ισλανδία, τη χώρα του Χάαλαντ (ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο), με έκταση λίγο μικρότερη από την Ελλάδα (103.000 < 132.049 τ. χλμ.) και πληθυσμό μόλις 390.000 κατοίκων κατάφερε να γράψει οχτώ δίσκους στην ισλανδική γλώσσα, να είναι headliner σε σχεδόν όλα τα μεγάλα μουσικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, να έχει 1,5 εκατομμύριο μηνιαίους ακροατές στον Spotify λογαριασμό της και 9-10 εκατομμύρια προβολές των YouTube Videos της.
Φανταστείτε τον Αλκίνοο Ιωαννίδη να καταφέρνει όλα τα παραπάνω τραγουδώντας σε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα, όπως είναι τα ελληνικά...
Το βράδυ της Τρίτης, το Ηρώδειο ήταν ασφυκτικά γεμάτο για μια ιδιαίτερη συναυλία, μια διαφορετική βραδιά. Ο καλός φίλος και γαμπρός μου, Σταύρος, μου είπε ότι όταν η αδερφή μου του είπε να κλείσουν εισιτήρια για τους Sigur Rós, δεν ήταν ζεστός, αλλά όταν του ανέφερε το Ηρώδειο και τη Συμφωνική Ορχήστρα, τότε κινήθηκε αστραπιαία για το ηλεκτρονικό κλείσιμο των εισιτηρίων. Ο συνδυασμός, λοιπόν, ήταν μαγικός. Οι Sigur Rós έχουν τα τραγούδια και τις μελωδίες που μπορούν να απογειωθούν με τη συνοδεία μιας συμφωνικής ορχήστρας. Όμως, το εγχείρημα δεν ήταν καθόλου εύκολο. Στη σκηνή μέτρησα 41 μουσικούς, το μαέστρο και τους τρεις Sigur Rós, δηλαδή 45 άτομα! Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολη είναι η ενορχήστρωση κάθε τραγουδιου από τα 19 που ακούσαμε.
Ο ήχος ήταν βέβαια άριστος, η συμφωνική ορχήστρα αψεγάδιαστη. Έπρεπε οι Sigur Rós να κάνουν ένα λάθος σε εφέ στα πλήκτρα για να μας θύμισαν ότι ακούμε ζωντανή συναυλία κι όχι το 100% τέλειο ηχητικό αποτέλεσμα ενός studio. Ο Jonsi ακουγόταν αρκετά δυνατά και αναδείχθηκε βέβαια η φανταστική, αισθαντική και μοναδική φωνή του, αυτή που ουσιαστικά έκανε τα εκατομμύρια των φίλων του συγκροτήματος να αδιαφορήσουν για την κατανόηση των στίχων και να ταυτιστούν με τα «γιου» και «γιουχου», που ερμηνεύει ο ίδιος σε πολλά τραγούδια τους. Βέβαια, είναι γεγονός ότι λόγω του καθαρού ήχου και των ακουστικών οργάνων, οποιοδήποτε φωνητικό λάθος ακουγόταν. O Jonsi έκανε πολύ λίγα λαθάκια στις χαμηλές, σε αντίθεση με τις ψηλές, όπου ήταν σχεδόν άψογος.
Αχ γελάω με μένα, που μπαίνω στην διαδικασία να κριτικάρω τη φωνή ενός από τους καλύτερους τραγουδιστές στον κόσμο...
Σχετικό θέμα
Σε αυτήν την περιοδεία, οι Sigur Rós έκαναν μια καλλιτεχνική επιλογή. Επέλεξαν τρία-τέσσερα κομμάτια από αυτά που γνωρίζει το ευρύ κοινό και πολλά από αυτά που δεν ανέβηκαν ποτέ στον «αφρό». Επέλεξαν υποτονικά κομμάτια με όμορφες μελωδίες και δημιούργησαν ένα συγκινητικό και συνάμα καταθλιπτικό ηχοτοπίο, στο οποίο ήθελε συγκέντρωση και προσπάθεια για να μπεις. Το ευρύ συναυλιακό κοινό ζητάει πάντα να ακούει πολλά γνωστά σε αυτό τραγούδια. Δεν του είναι εύκολο να αποδεχτεί με την ίδια ευκολία μια καλλιτεχνική επιλογή που περιέχει λίγα από αυτά που έχει τραγουδήσει κι αγαπήσει στο παρελθόν.
Στις παρακάτω επιλογές λοιπόν, οι 45 μουσικοί πραγματικά απογείωσαν τα τρία τραγούδια, που ήταν λίγο πιο γρήγορα, δηλαδή το "Hoppípolla", το "Starálfur" και το "Sé Lest", το οποίο ήταν για μένα η κορυφαία στιγμή της βραδιάς με μαγικές εναλλαγές των πνευστών, των κρουστών, των βιολιών και των πλήκτρων. Παράλληλα, στις πιο αισθαντικές στιγμές, ξεχώρισα το ξεκίνημα με το νέο τους τραγούδι "Blóðberg", το "Andvari", καθώς και τα "Untitled #1 – Vaka", "Untitled #3 – Samskeyti". Γενικότερα, το δεύτερο σετ ήταν πιο «εύπεπτο» για το κοινό, γιατί απλά περιείχε κομμάτια με λίγο πιο γρήγορο tempo.
Η συναυλία των Ισλανδών ήταν άκρως συναισθηματική με πολλά αψεγάδιαστα κοψίματα των 40+ οργάνων, χρήση του δοξαριού στην κιθάρα του Jonsi κι αρκετά δευτερόλεπτα solo παιξίματος του πιάνου και των φωνητικών. Τα κρουστά χρησιμοποιήθηκαν σε μόλις τρία τραγούδια και θεωρώ ότι στο "Hoppipolla" ακούστηκαν περισσότερο δυνατά από όσο χρειαζόταν. Τα δε φωνητικά του Jonsi ταίριαξαν μαγικά στα λίγα μουσικά ξεσπάσματα.
Εν τέλει, ήταν μια μουσική εμπειρία, που θα θυμόμαστε για πολλά χρόνια, ακόμα κι αν δεν είχε πολλά αγαπημένα τραγούδια, όπως τα "Gong", "Festival', "Glósóli" και "The Rains of Castamere" (άλλωστε, η ατμόσφαιρα και ο χώρος του Ηρωδείου ήταν ό,τι πρέπει για να θυμηθούμε το Game of Thrones). Ήταν μια καλλιτεχνική επιλογή των Sigur Rós, σαν κι αυτή που είχαν κάνει πριν πολλά χρόνια, το 2016, οι Tindersticks στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, όπου έκαναν στην άκρη τα όποια γρήγορα κομμάτια τους και μας παρουσίασαν ένα σετ από τις πιο υποτονικές τους στιγμές.
Αν κάνετε στην άκρη τα θέλω σας και προσπαθήσετε να απομονώσετε το καθαρά μουσικό κομμάτι της συναυλίας, θα την αξιολογήσετε πολύ πιο θετικά από ό,τι νιώσατε μετά το τέλος της.
Set 1:
Blóðberg
Ekki múkk
All Alright
8
Von
Andvari
Starálfur
Dauðalogn
Varðeldur
Set 2
Untitled #1 – Vaka
Untitled #3 – Samskeyti
Heysátan
Ylur
Skel
Fljótavík
Untitled #5 – Álafoss
Sé lest
Hoppípolla
Avalon
Blóðberg
Ekki múkk
All Alright
8
Von
Andvari
Starálfur
Dauðalogn
Varðeldur
Set 2
Untitled #1 – Vaka
Untitled #3 – Samskeyti
Heysátan
Ylur
Skel
Fljótavík
Untitled #5 – Álafoss
Sé lest
Hoppípolla
Avalon
Οι φωτογραφίες προήλθαν από το Facebook page της Detox Events (Ejekt Festival).