Βαθμολογία:
7,5
Τι θα ακούσετε:
folk, baroque, classical, rock
Το 2016 και αφού είχε ολοκληρώσει την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ της "The Hope Six Demolition Project", η Polly Jean Harvey βρέθηκε να αναρωτιέται για το επόμενο μουσικό της βήμα. Το concept του δίσκου είχε να κάνει με μια λεπτομερή ματιά πάνω στο πολιτικό κλίμα της προηγούμενης δεκαετίας, με έμφαση στις συνθήκες που επικρατούσαν σε μέρη τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όπως το Αφγανιστάν, η Βοσνία και τα γκέτο του Σικάγο, εμβαθύνοντας ουσιαστικά στα τραγούδια του κλασικού πια "Let England Shake" του 2011.
Στην πρώτη της συνέντευξη λίγο πριν την κυκλοφορία του καινούργιου άλμπουμ, για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα, μοιράστηκε τις αμφιβολίες που την κατέκλυζαν τον καιρό εκείνο, λέγοντας πως για μεγάλο διάστημα δεν ήξερε πώς ήθελε να προχωρήσει. Να συνέχιζε στον δρόμο της στρατευμένης δημιουργίας, υπηρετώντας ένα είδος μουσικής δημοσιογραφίας, ή να ακολουθούσε μια καινούργια πορεία; Επέλεξε το δεύτερο, με τα επτά χρόνια που μεσολάβησαν από την προηγούμενη δισκογραφική της δουλειά να έχουν ανανεώσει τη μουσική και στιχουργική της φαντασία.
Αν θέλουμε να βρούμε την αφετηρία του "I Inside The Old Year Dying", το έναυσμα που έδωσε σχήμα σε αυτά τα 12 κομμάτια, θα πρέπει να μιλήσουμε για το "Orlam", το ποιήμα-νουβέλα που έγραψε η Harvey το 2022 στην τοπική διάλεκτο του Dorset (από όπου κατάγεται) και περιγράφει έναν χρόνο από την ζωή της εννάχρονης Ira-Abel Rawles, καθώς αφήνει πίσω της την αθωότητα της παιδικής ηλικίας και συναντά την σκοτεινιά της προεφηβείας. Κάθε ποίημα συνοδεύεται με τη μετάφραση του στα αγγλικά και με πληθώρα σημειώσεων και επεξηγήσεων.
Το εναρκτήριο τραγούδι "Prayer At The Gate" ουσιαστικά είναι το πρώτο κεφάλαιο του "Orlam", με την Harvey να τραγουδάει χαρακτηριστικά "Wyman am i worthy?/Speak your wordle to me", σε μια ντελικάτη και ευάλωτη ερμηνεία. Η παραγωγή του δίσκου από τους συνήθεις συνεργάτες της, Flood και John Parish, βοήθησε για άλλη μια φορά τη μουσική συνοχή των κομματιών και έδωσε έμφαση στα φωνητικά της PJ Harvey, που συνδυάστηκαν με ήχους από το δάσος και διάφορα field recordings.
Το ομότιτλο τραγούδι θα μπορούσε να περιέχεται σε κάποιο από τα δύο προηγούμενα άλμπουμ της και μιλάει για την διαδικασία της μεταμόρφωσης (βλ. το στίχο "Slip from my childhood skin"), ενώ το "Autumn Term" πραγματεύεται τη στασιμότητα, καλλιτεχνική και προσωπική. To "A Noiseless Noise" είναι γεμάτο τσαγανό, θυμίζοντας τις punk rock μέρες του "Rid Of Me", στα πρώτα ορμητικά της βήματα. Το "Lwonesome Tonight" αποτελεί αναμφίβολα το highlight του δίσκου, συνδέοντας τον Elvis με τον Ιησού, σε μια ευφάνταστη σύνδεση, προσθέτοντας έξτρα αμφισημία στο μουσικό όραμα της Harvey. Τα "August" και "The Nether-edge" πατάνε πάνω σε παραδοσιακές folk γραμμές, που τις παντρεύουν με trip hop ρυθμολογία.
Συνοψίζοντας, το "I Inside The Old Year Dying" αποτελεί μια αλλαγή πλεύσης για την αγαπητή "Polly". Σκάβοντας βαθύτερα πάνω στην ποίηση του "Orlam", καταφέρνει να δώσει φρεσκάδα στις καινούργιες συνθέσεις της. Μη βάζοντας σε πρώτο πλάνο τα θέλω των ακροατών, κατά κάποιο τρόπο δίνει μεγαλύτερο βάθος στα τραγούδια αλλά ταυτόχρονα διατρέχει και τον κίνδυνο μη σύνδεσης του κοινού με αυτά, όντας λιγότερο άμεσα από τα παλαιότερα της. Είναι ένα νέο άξιο μουσικό ταξίδι αυτό που μας προσφέρει, τοποθετώντας την αβίαστη τέχνη της στο υψηλότερο βάθρο.