Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, μερικές χιλιάδες άνθρωποι προσπάθησαν να κρατήσουν το καλοκαίρι για λίγο παραπάνω μέσα τους —είτε καιρικά είτε… υπαρξιακά— με επίκεντρο τη Μονή Λαζαριστών. Είχε ανακοινωθεί εδώ και μερικές εβδομάδες η άφιξη του Manu Chao στη Θεσσαλονίκη αλλά και στα Γιάννενα, σε μία σπάνια συναυλιακή αποκλειστικότητα της βόρειας Ελλάδας.
Πολλά και διαφορετικά ήταν τα «καλοκαίρια» που αναζητούσε το ετερόκλητο κοινό της Μονής. Σαραντάρηδες που μεγάλωσαν με τα τραγούδια του και τα πολιτικά τους μηνύματα σε CD και στο ραδιόφωνο, πολύ πριν τον πολιτικοκοινωνικό οδοστρωτήρα που ακολούθησε από τα τέλη των ‘00s και μετά. Τριαντάρηδες που θέλαν να αναβιώσουν τη συναυλία-γεγονός στο λιμάνι τον Ιούνιο του 2014, τότε που σαν εικοσάρηδες «πρόδιδαν» την εξεταστική για λίγο παρτάρισμα. Αλλά και σημερινοί εικοσάρηδες, που κρατάνε επαφή με το γνωστό καλλιτέχνη μέσα από τα streams και τα social media, σε έναν κόσμο όλο και πιο αβέβαιο για τους ίδιους.
Ο εξηντάρης μουσικός επιβεβαίωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό όσα περίμενε το κοινό του, χαρίζοντας ένα χορταστικό, σχεδόν δίωρο live βασισμένο σε ακουστικές εκδοχές των πιο γνωστών του κομματιών, παρέα με τους Lucky Salvadori (κιθάρα και μπότα-bass drum) και Miguel Rumbao Serrano (bongos).
Την αρχή έκανε το ντουέτο των Pausis, με την αρχαιοελληνική λύρα του Θόδωρου Κουμαρτζή και τα ιδιαίτερα φωνητικά της Eljona Eleni Sinjari να μας εισάγουν σε έναν μουσικό κόσμο λιτό αλλά μυσταγωγικό. Σε ένα set πολύ μικρής διάρκειας, κατάφεραν να μας δώσουν το στίγμα τους, με κομμάτια από τον προσωπικό τους δίσκο αλλά και μια διασκευή του «Απάνω Στην Τριανταφυλλιά». Εξάλλου, και η Eljona ήθελε να τιμήσει τον ήρωα των εφηβικών της χρόνων, όπως μας αποκάλυψε.
Στις 21:20, λοιπόν, αυτός ο ήρωας ανέβηκε στη σκηνή, με ένα χαμόγελο που δεν έφυγε στιγμή από το πρόσωπό του. Το ίδιο και από τα πρόσωπα των δύο μουσικών που τον συνόδευαν. Η αρχή έγινε με το “Vecinos En El Mar”, ένα τραγούδι με προσφυγική θεματική που έγραψε πέρσι ο Chao, αλλά και το επίσης πρόσφατο “Todo Llegará”.
Και μετά ξεκίνησαν οι αναδρομές στο παρελθόν. Τα «ραδιοφωνικά» κομμάτια ήταν εκεί, όπως τα “Me Llaman Calle” “La Vida Tombola”, Bongo Bong/Je Ne T'Aime Plus”, “Clandestino”, “Mala Vida”. Όλα αυτά ανάμεσα σε ενθουσιώδεις κραυγές στα ισπανικά, άπειρες ευχαριστίες προς το κοινό και ηχητικά εφέ σειρήνας, που μας θύμιζαν ότι οι παρίες, οι κατατρεγμένοι και οι άνθρωποι του δρόμου αποτελούν βασικό μοτίβο στη μουσική του Chao, με τον ίδιο να παίρνει ξεκάθαρη θέση: “No one is illegal!” θα μας θύμιζε από σκηνής κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
Όμως, στο setlist βρήκαν τη θέση τους και πολλές από τις διασκευές του Γαλλοϊσπανού μουσικού: “Me Quedo Contigo” των Los Chunguitos, “Huelga De Amores” των Divididos, “Cómo Que No” του Gustavo José Pena Casanova. Επιπλέον, επί σκηνής βρήκαν τη θέση τους ο Mpelafon και η Κλέλια Ρένεση, για ένα medley του “Je Ne T’Aime Plus” με το “TI.PO.TA.”
Παρόλο που ο acoustic χαρακτήρας της συναυλίας έριξε κάπως τα ντεσιμπέλ και το τέμπο (κάτι που φάνηκε ειδικά στο “Mala Vida”), ο Chao και οι μουσικοί του έδειξαν ότι το καλό παίξιμο, το πάθος και η προσωπική αλήθεια στη μουσική είναι που μετράνε για μία αξέχαστη βραδιά. Βοήθησε, βέβαια, και το κοινό, που στο μεγαλύτερο μέρος του αντέδρασε «όπως έπρεπε», με έντονα sing alongs, mosh pits και συνθήματα.
Αυτό που ίσως μπέρδευε κάπως το ρυθμό της συναυλίας ήταν η συρραφή των κομματιών σε ένα σχεδόν συνεχές σύνολο, ενωμένων με το “Pinocchio”, σε διασκευή του Fiorenzo Carpi, σαν acoustic punk μουσικό χαλί. Πάνω που το σώμα χαλάρωνε από την ένταση του προηγούμενου κομματιού, οι κιθάρες και οι ιαχές του “Pinocchio” το ξυπνούσαν ακαριαία, και μετά ξαναχαλάρωνε για ελάχιστα δευτερόλεπτα, μέχρι να μπει το riff του επόμενου κομματιού. Αυτή η έντονη εναλλαγή σχεδόν σε κάθε τραγούδι ίσως κούρασε από ένα σημείο και μετά, πάντως κατάφερε να μας κρατήσει σε αναμμένα κάρβουνα όλο το βράδυ.
Για το κλείσιμο η βραδιά επεφύλασσε δύο encore, πριν από τα οποία οι τρεις καλλιτέχνες έκαναν ολόκληρο τελετουργικό με χορούς και ευχαριστίες, για να επιστρέψουν ξανά στη σκηνή ένα λεπτό αργότερα.
Κλείσιμο με μια εκτεταμένη εκδοχή του “Me Gustas Tú”, που όλοι περιμέναμε μέχρι τέλους. Αυτή ήταν η τελευταία μας ευκαιρία να θαυμάσουμε την εξαιρετική πλαισίωση του Manu Chao που πρόσφεραν ο Lucky Salvadori και ο Miguel Rumbao Serrano. Μόνο με ένα ένα γιουκαλίλι και ένα πεντάλ ο ένας, με ένα σετ bongos ο άλλος, κρατήσαν επάξια τη διάθεση και το ρυθμό στα κατάλληλα επίπεδα, και αλληλεπιδρούσαν συνεχώς με τον κόσμο και τον Manu Chao χωρίς να χάνουν σε απόδοση. Και πώς αλλιώς, αφού όλο τους το σώμα έδειχνε ότι η παρουσία τους στη σκηνή ήταν ακριβώς αυτό που ήθελαν να ζουν εκείνη τη στιγμή;
Το ίδιο φαίνεται πως ίσχυσε και για εμάς. Μέχρι που οι καλλιτέχνες αποχαιρέτησαν, τα φώτα σβήσαν και ο δρόμος μάς υποδέχτηκε και εμάς, φουριόζους προς τα σπίτια μας. Η επόμενη μέρα ήταν εργάσιμη.
Manu Chao - Setlist
Vecinos En El Mar
Todo Llegará
Tantas Tierras
Me Llaman Calle
Me Quedo Contigo (Los Chunguitos cover)
La Vida Tómbola
Huelga De Amores (Divididos cover)
Eu Beije o sol
Libertad
El Tren Se Fue
Malegría
Mala Vida
Yo No Podía Vivir Sin Ti
Mi Vida
Mentira
Mr Bobby
King Of Bongo
Je Ne T'Aime Plus
TI.PO.TA
Clandestino
Bienvenida A Tijuana
King Kong Five / El Viento
Romerito Verde
Desaparecido
Lágrimas De Oro
Cómo Que No (Gustavo José Pena Casanova cover)
La Primavera
Me Gustas Tú
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Κωστή Κοτσώνη και στο mixgrill.gr.