Είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Τόσα και τόσα τραγούδια έχουν "ντύσει" στιγμές της ζωής μου. Διαλύθηκαν πριν λίγες ώρες, σε μια καλή περίοδο για αυτούς. Φέτος κυκλοφόρησαν το αξιόλογο "Collapse into Now" και μάλιστα ούτε καν έκαναν περιοδεία για αυτό. Η τελευταία χρονιά που περιόδευσαν ήταν το 2008, όταν και ήρθαν για δεύτερη φορά στην Αθήνα στην MTV GR DAY, στο Καλλιμάρμαρο. Τι συναυλία κι αυτή!
Παρακάτω, έχουμε συγκεντρώσει τους πιο σημαντικούς "σταθμούς" της "ζωής" των Αθηναίων από την Georgia των Η.Π.Α.:
Οι R.E.M. είναι ένα συγκρότημα, το οποίο σχηματίστηκε στην Αθήνα, της Georgia των Η.Π.Α. το 1980 από τους :
Το συγκρότημα κέρδισε νωρίς την προσοχή των μουσικόφιλων, λόγω του ιδιαίτερου παιξίματος της κιθάρας του Buck και των super φωνητικών του Michael Stipe.
Το δισκάδικο μας ενώνει
Τον Ιανουάριο του 1980, o Michael Stipe συναντήθηκε με τον Peter Buck σε δισκάδικο όπου δούλευε ο δεύτερος. Οι δυο τους συνειδητοποίησαν ότι έχουν παρόμοια γούστα στη μουσική, σε κυρίως ροκ και punk καλλιτέχνες όπως η Patti Smith, οι Television, και οι Velvet Underground. Ο Stipe έχει πει για αυτό ότι : "Αποδείχτηκε ότι αγόραζα όλα τα albums, που ο Buck κράταγε για τον εαυτό του." Οι δύο τους σύντομα συναντήθηκαν με τους φοιτητές του Πανεπιστήμιο της Γεωργίας Mike Mills και Bill Berry και το όνειρο σιγά, σιγά έπαιρνε σάρκα και οστά. Το όνομα τους το διάλεξε μετά από μήνες ο Michael Stipe ψάχνοντας τυχαία λέξεις στο λεξικό.
Radio Free the ‘80s
Οι τέσσερις R.E.M. τελικά εγκατέλείψαν το Πανεπιστήμιο για να εστιάσουν τις προσπάθειές τους στο συγκρότημα. Το πρώτο single που κυκλοφόρησαν ήταν το "Radio Free Europe" το 1981, το οποίο θεωρήθηκε ως ένα από τα 10 καλύτερα singles της χρονιάς για τους New York Times. Ένα χρόνο μετά ακολούθησε το “Chronic Town” EP, ενώ το 1983, η μπάντα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της “Murmur” και έχτισε τη φήμη της μέσα στα επόμενα χρόνια μέσω κάποιων νέων κυκλοφοριών, περιοδειών και από την υποστήριξη του κολεγιακού ραδιοφώνου. Το “Murmur” περιείχε το “Radio Free Europe” και θεωρήθηκε ως ο δίσκος της χρονιάς για το περιοδικό “Rolling Stone”.
Το 1984 οι R.E.M. κυκλοφορούν το 2ο προσωπικό τους album με τίτλο “Reckoning”, από το οποίο ξεχωρίζουν τα "So. Central Rain (I'm Sorry)" και "(Don't Go Back To) Rockville".
Μέχρι και το 1988, το συγκρότημα είναι ιδιαίτερα παραγωγικό και κυκλοφορεί ένα δίσκο κάθε χρονιά. Έτσι, το ’85 έρχεται το “Fables of Reconstructions” με τα "Cant Get There From Here", “Driver 8” και “Wendell Gee” να είναι τα singles του. Το album έγινε για τη Δισκογραφική τους Εταιρεία I.R.S. ο πιο επιτυχημένος εμπορικά δίσκος της. Στιχουργικά, ο Michael Stipe άρχισε να δημιουργεί ιστορίες, επισημαίνοντας σε συνέντευξή του το 1985 ότι εμπνέεται "με την όλη ιδέα των γέρων που κάθονται γύρω από τη φωτιά, μιλώντας για ... θρύλους και παραμύθια στα εγγόνια τους".
Fall on R.E.M.
Το 4ο album τους λέγεται “Lifes Rich Pageant” και κυκλοφόρησε το ’86 με το “Fall on me “ να κάνει μεγάλη επιτυχία. Ο δίσκος είναι ο πρώτος του συγκροτήματος, που έγινε χρυσός, πουλώντας 500.000 κόπιες περίπου.
Η αύξουσα πορεία του συγκροτήματος συνεχίζεται και ένα χρόνο μετά οι R.E.M. γίνονται παγκοσμίως γνωστοί με το super hit "The One I Love". Το τραγούδι βρίσκεται στο δίσκο “Document” (1987), ο οποίος και τους έκανε γνωστούς σε όλο τον κόσμο και σε μας βέβαια (πούλησε 1.000.000 κόπιες). Από αυτό το δίσκο και ύστερα, ο Michael Stipe αρχίζει να παρουσιάζει και στίχους με πολιτικά μηνύματα σε κάποια τραγούδια τους. Το Δεκέμβριο του ’87, το Rolling Stone ανακηρύσσει τους R.E.M. ως το καλύτερο ροκ συγκρότημα της Αμερικής. Δεν είναι και λίγο πράγμα… Από εδώ και στο εξής, έχουμε πολύ καλύτερη άποψη για τους δίσκους που έπονται.
Το νέο έτος τους βρήκε σε άλλη Εταιρεία (Warner) και με καινούργια δουλειά, το “Green”, από το οποίο ξεχωρίζουν τα “Orange Crush” με τις πολιτικές προεκτάσεις του στον Πόλεμο στο Βιετνάμ και το “Stand”, το οποίο ήταν και το 1ο single του δίσκου (έκανε μεγάλη επιτυχία στις Η.Π.Α.) Το 1989 μετά το τέλος της “Green” περιοδείας τους, οι R.E.M. αποφάσισαν να κάνουν διάλειμμα ενός χρόνου.
Automatic for the success
Αν τη δεκαετία του 1980 το συγκρότημα κατάφερε να κάνει γνωστή τη δουλειά του σε όλο τον κόσμο, στα 90s απογειώθηκε και έγινε ένα super group. Έτσι, η νέα δεκαετία ξεκίνησε απίστευτα καλά για το συγκρότημα, μιας και κυκλοφόρησαν δύο από τα πιο επιτυχημένα albums τους, το “Out of Time” (1991) και το “Automatic for the People” (1992).
Τι να πεις για αυτά τα albums… Το ότι αποτελούν κομμάτι της μουσικής ιστορίας μάλλον τα λέει όλα. Θέλετε να θυμηθούμε τραγούδια από αυτά τα 2 albums;
Out of Time – Losing my Religion, Shinny Happy People, Radio Song, Low, Belong.
Automatic for the people : Everybody Hurts, Man on the Moon, Drive, Nightswimming, Find the River.
Το “Losing my Religion” είναι για πολλούς από εμάς κομμάτι της εφηβείας ή των φοιτητικών χρόνων μας. Η επιτυχία του συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, μιας και αποτελεί κομμάτι αρκετών dj-lists . Το video του κομματιού είναι ένα από τα καλύτερα, που έχουν δημιουργηθεί για τραγούδι και είχε απίστευτη επιτυχία στο MTV. Παρ’ όλα αυτά, τη χρονιά που κυκλοφόρησε έφτασε μέχρι το Νο 4 του Billboard κι όχι την κορυφή, δείγμα του γεγονότος ότι κάποια αριστουργήματα αναγνωρίζονται εκ των υστέρων.
Το “Automatic for the people” είναι και για μας και για πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική, ο καλύτερος δίσκος των R.E.M. Ήταν ο πρώτος δίσκος που έφτασε στην κορυφή του UK Chart και στο Νο 2 του Billboard. Πέρα από τα καταπληκτικά “Man on the Moon” και “Drive”, είναι δύσκολο να ξεχάσω την τελευταία σκηνή του “Philadelphia” και το “Everybody Hurts” να την «ντύνει» με τον καλύτερο τρόπο.
Και στα 2 albums, το συγκρότημα δεν τα συνδύασε με μια περιοδεία και αυτό δημιούργησε αρκετές φήμες για την υγεία του Michael Stipe και ότι πέθαινε, κάτι που βέβαια δεν ίσχυε.
Λόγω των δύο παραπάνω δίσκων, σε όλα τα επόμενα χρόνια οι R.E.M. είχαν μεγάλη εμπορική επιτυχία με τους δίσκους που ακολούθησαν, ακόμη κι αν κατά τη γνώμη μου δεν έχουν μπορέσει να τους φτάσουν σε αξία.
Τα τέρατα και οι νέες περιπέτειες
Το 1994 το “Monster” παίρνει σάρκα και οστά και αποτελεί έναν από τους πιο δυνατούς rock δίσκους του συγκροτήματος, βασισμένος στο “Out of Time” και με μεγάλες επιτυχίες τα “Strange Currencies” (από τα καλύτερα κομμάτια τους), “Bang and Blame” και “What’s the frequency Kenneth?”. Το “New Adventures in Hi-Fi” κυκλοφορεί δύο χρόνια μετά και για μένα είναι πολύ καλύτερος από το “Monster”. Σε αυτόν ξεχωρίζουν τα : “E-Bow the letter” (με τα απίστευτα φωνητικά της Patti Smith), “Leave”, “New test lepper”, “Electrolite”, “Bittersweet me”.
Το 1997 ο Bill Berry παίρνει το καπελάκι του και αποχωρεί από το συγκρότημα, λέγοντας τα εξής : "I'm just not as enthusiastic as I have been in the past about doing this anymore . . . I have the best job in the world. But I'm kind of ready to sit back and reflect and maybe not be a pop star anymore." Η αντίδραση των υπολοίπων συνοψίζεται στην εξής δήλωση του Stipe :” For me, Mike, and Peter, as R.E.M., are we still R.E.M.? I guess a three-legged dog is still a dog. It just has to learn to run differently.”
Τον Οκτώβριο του 1998, οι 3 τους δηλώνουν ακόμη “Up” κι όχι “down”, σε ένα δίσκο που ξεχώρισαν τα “Lotus”, “The Apologist” και “Daysleeper”. Δεν ξέρω αν οφείλεται στην αποχώρηση του Berry, αλλά το “Up” κινείται στη μετριότητα και οδηγεί το συγκρότημα σε μια διαρκή πτώση, η οποία φάνηκε και στα επόμενα 2 albums τους, μέχρι να φτάσουν στο 2 πιο πρόσφατα.
Η πτώση
Πιο συγκεκριμένα, κυκλοφορούν τα “Reveal” (2001) και “Around the Sun” (2004) από τα οποία μας μένουν τα εξής :
Κι έτσι σιγά, σιγά φτάσαμε στα τελευταία χρόνια. Το “Accelerate” της Πρωταπριλιάς του 2008 είναι μια από τις καλύτερες δουλειές του συγκροτήματος, η οποία επάξια μπορεί να σταθεί μαζί με τα “Automatic for the people”, “Out of Time”, “Document” & “New Adventures in Hi-Fi”, χωρίς βέβαια να μπορείς να πεις ότι είναι καλύτερος τους. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα : “Supernatural Superserious” , “Hollow Man”, “Man-Sized Wreath”, “Accelerate”, “Houston”.
Τρία χρόνια μετά, το “Collapse into Now” διαφημίστηκε όσο λίγα, ακόμη κι αν δε συνοδεύτηκε με μια περιοδεία του συγκροτήματος. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα αξιόλογο album, αντάξιο της ποιότητας και αξίας του συγκροτήματος. Βέβαια, οι κριτικές του δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές. Τα “Uberlin”, “Mine smell like honey”, “Alligator Aviator Autopilot Animatter”, “Everyday is yours to win” και το πολύ αγαπημένο μου “Blue” με την Patti Smith ξεχωρίζουν στο “Collapse into now”, το οποίο θεωρώ καλύτερο του “Accelerate” στα σημεία και ενδεικτικό της ανοδικής πορείας της μπάντας τα τελευταία χρόνια.
Ούτε το promo του δίσκου, αλλά και ούτε το γεγονός ότι δεν περιόδευσαν για το “Collapse into Now” έδειχναν ότι οι R.E.M. όδευαν προς διάλυση. Ούτε κατά διάνοια… Παρ’ όλα αυτά, οι ίδιοι ήξεραν καλύτερα τα του οίκου τους. Το προτιμώ έτσι, ακόμη κι αν είναι τόσα πολλά που έχουμε «περάσει με αυτή την μπάντα»…
Κάποια πράγματα είναι ίσως καλύτερο να τα θυμόμαστε, παρά να τα ζούμε…
Παρακάτω, έχουμε συγκεντρώσει τους πιο σημαντικούς "σταθμούς" της "ζωής" των Αθηναίων από την Georgia των Η.Π.Α.:
Οι R.E.M. είναι ένα συγκρότημα, το οποίο σχηματίστηκε στην Αθήνα, της Georgia των Η.Π.Α. το 1980 από τους :
- Michael Stipe (φωνητικά),
- Peter Buck (κιθάρα),
- Mike Mills (μπάσο - κιθάρα) και
- Bill Berry (τύμπανα και κρουστά).
Το συγκρότημα κέρδισε νωρίς την προσοχή των μουσικόφιλων, λόγω του ιδιαίτερου παιξίματος της κιθάρας του Buck και των super φωνητικών του Michael Stipe. Το δισκάδικο μας ενώνει
Τον Ιανουάριο του 1980, o Michael Stipe συναντήθηκε με τον Peter Buck σε δισκάδικο όπου δούλευε ο δεύτερος. Οι δυο τους συνειδητοποίησαν ότι έχουν παρόμοια γούστα στη μουσική, σε κυρίως ροκ και punk καλλιτέχνες όπως η Patti Smith, οι Television, και οι Velvet Underground. Ο Stipe έχει πει για αυτό ότι : "Αποδείχτηκε ότι αγόραζα όλα τα albums, που ο Buck κράταγε για τον εαυτό του." Οι δύο τους σύντομα συναντήθηκαν με τους φοιτητές του Πανεπιστήμιο της Γεωργίας Mike Mills και Bill Berry και το όνειρο σιγά, σιγά έπαιρνε σάρκα και οστά. Το όνομα τους το διάλεξε μετά από μήνες ο Michael Stipe ψάχνοντας τυχαία λέξεις στο λεξικό.
Radio Free the ‘80s
Οι τέσσερις R.E.M. τελικά εγκατέλείψαν το Πανεπιστήμιο για να εστιάσουν τις προσπάθειές τους στο συγκρότημα. Το πρώτο single που κυκλοφόρησαν ήταν το "Radio Free Europe" το 1981, το οποίο θεωρήθηκε ως ένα από τα 10 καλύτερα singles της χρονιάς για τους New York Times. Ένα χρόνο μετά ακολούθησε το “Chronic Town” EP, ενώ το 1983, η μπάντα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της “Murmur” και έχτισε τη φήμη της μέσα στα επόμενα χρόνια μέσω κάποιων νέων κυκλοφοριών, περιοδειών και από την υποστήριξη του κολεγιακού ραδιοφώνου. Το “Murmur” περιείχε το “Radio Free Europe” και θεωρήθηκε ως ο δίσκος της χρονιάς για το περιοδικό “Rolling Stone”. Το 1984 οι R.E.M. κυκλοφορούν το 2ο προσωπικό τους album με τίτλο “Reckoning”, από το οποίο ξεχωρίζουν τα "So. Central Rain (I'm Sorry)" και "(Don't Go Back To) Rockville".
Μέχρι και το 1988, το συγκρότημα είναι ιδιαίτερα παραγωγικό και κυκλοφορεί ένα δίσκο κάθε χρονιά. Έτσι, το ’85 έρχεται το “Fables of Reconstructions” με τα "Cant Get There From Here", “Driver 8” και “Wendell Gee” να είναι τα singles του. Το album έγινε για τη Δισκογραφική τους Εταιρεία I.R.S. ο πιο επιτυχημένος εμπορικά δίσκος της. Στιχουργικά, ο Michael Stipe άρχισε να δημιουργεί ιστορίες, επισημαίνοντας σε συνέντευξή του το 1985 ότι εμπνέεται "με την όλη ιδέα των γέρων που κάθονται γύρω από τη φωτιά, μιλώντας για ... θρύλους και παραμύθια στα εγγόνια τους".
Fall on R.E.M.
Το 4ο album τους λέγεται “Lifes Rich Pageant” και κυκλοφόρησε το ’86 με το “Fall on me “ να κάνει μεγάλη επιτυχία. Ο δίσκος είναι ο πρώτος του συγκροτήματος, που έγινε χρυσός, πουλώντας 500.000 κόπιες περίπου.Η αύξουσα πορεία του συγκροτήματος συνεχίζεται και ένα χρόνο μετά οι R.E.M. γίνονται παγκοσμίως γνωστοί με το super hit "The One I Love". Το τραγούδι βρίσκεται στο δίσκο “Document” (1987), ο οποίος και τους έκανε γνωστούς σε όλο τον κόσμο και σε μας βέβαια (πούλησε 1.000.000 κόπιες). Από αυτό το δίσκο και ύστερα, ο Michael Stipe αρχίζει να παρουσιάζει και στίχους με πολιτικά μηνύματα σε κάποια τραγούδια τους. Το Δεκέμβριο του ’87, το Rolling Stone ανακηρύσσει τους R.E.M. ως το καλύτερο ροκ συγκρότημα της Αμερικής. Δεν είναι και λίγο πράγμα… Από εδώ και στο εξής, έχουμε πολύ καλύτερη άποψη για τους δίσκους που έπονται.
Το νέο έτος τους βρήκε σε άλλη Εταιρεία (Warner) και με καινούργια δουλειά, το “Green”, από το οποίο ξεχωρίζουν τα “Orange Crush” με τις πολιτικές προεκτάσεις του στον Πόλεμο στο Βιετνάμ και το “Stand”, το οποίο ήταν και το 1ο single του δίσκου (έκανε μεγάλη επιτυχία στις Η.Π.Α.) Το 1989 μετά το τέλος της “Green” περιοδείας τους, οι R.E.M. αποφάσισαν να κάνουν διάλειμμα ενός χρόνου.
Automatic for the success
Αν τη δεκαετία του 1980 το συγκρότημα κατάφερε να κάνει γνωστή τη δουλειά του σε όλο τον κόσμο, στα 90s απογειώθηκε και έγινε ένα super group. Έτσι, η νέα δεκαετία ξεκίνησε απίστευτα καλά για το συγκρότημα, μιας και κυκλοφόρησαν δύο από τα πιο επιτυχημένα albums τους, το “Out of Time” (1991) και το “Automatic for the People” (1992).Τι να πεις για αυτά τα albums… Το ότι αποτελούν κομμάτι της μουσικής ιστορίας μάλλον τα λέει όλα. Θέλετε να θυμηθούμε τραγούδια από αυτά τα 2 albums;
Out of Time – Losing my Religion, Shinny Happy People, Radio Song, Low, Belong.
Automatic for the people : Everybody Hurts, Man on the Moon, Drive, Nightswimming, Find the River.
Το “Losing my Religion” είναι για πολλούς από εμάς κομμάτι της εφηβείας ή των φοιτητικών χρόνων μας. Η επιτυχία του συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, μιας και αποτελεί κομμάτι αρκετών dj-lists . Το video του κομματιού είναι ένα από τα καλύτερα, που έχουν δημιουργηθεί για τραγούδι και είχε απίστευτη επιτυχία στο MTV. Παρ’ όλα αυτά, τη χρονιά που κυκλοφόρησε έφτασε μέχρι το Νο 4 του Billboard κι όχι την κορυφή, δείγμα του γεγονότος ότι κάποια αριστουργήματα αναγνωρίζονται εκ των υστέρων.
Το “Automatic for the people” είναι και για μας και για πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική, ο καλύτερος δίσκος των R.E.M. Ήταν ο πρώτος δίσκος που έφτασε στην κορυφή του UK Chart και στο Νο 2 του Billboard. Πέρα από τα καταπληκτικά “Man on the Moon” και “Drive”, είναι δύσκολο να ξεχάσω την τελευταία σκηνή του “Philadelphia” και το “Everybody Hurts” να την «ντύνει» με τον καλύτερο τρόπο.Και στα 2 albums, το συγκρότημα δεν τα συνδύασε με μια περιοδεία και αυτό δημιούργησε αρκετές φήμες για την υγεία του Michael Stipe και ότι πέθαινε, κάτι που βέβαια δεν ίσχυε.
Λόγω των δύο παραπάνω δίσκων, σε όλα τα επόμενα χρόνια οι R.E.M. είχαν μεγάλη εμπορική επιτυχία με τους δίσκους που ακολούθησαν, ακόμη κι αν κατά τη γνώμη μου δεν έχουν μπορέσει να τους φτάσουν σε αξία.
Τα τέρατα και οι νέες περιπέτειες
Το 1994 το “Monster” παίρνει σάρκα και οστά και αποτελεί έναν από τους πιο δυνατούς rock δίσκους του συγκροτήματος, βασισμένος στο “Out of Time” και με μεγάλες επιτυχίες τα “Strange Currencies” (από τα καλύτερα κομμάτια τους), “Bang and Blame” και “What’s the frequency Kenneth?”. Το “New Adventures in Hi-Fi” κυκλοφορεί δύο χρόνια μετά και για μένα είναι πολύ καλύτερος από το “Monster”. Σε αυτόν ξεχωρίζουν τα : “E-Bow the letter” (με τα απίστευτα φωνητικά της Patti Smith), “Leave”, “New test lepper”, “Electrolite”, “Bittersweet me”.Το 1997 ο Bill Berry παίρνει το καπελάκι του και αποχωρεί από το συγκρότημα, λέγοντας τα εξής : "I'm just not as enthusiastic as I have been in the past about doing this anymore . . . I have the best job in the world. But I'm kind of ready to sit back and reflect and maybe not be a pop star anymore." Η αντίδραση των υπολοίπων συνοψίζεται στην εξής δήλωση του Stipe :” For me, Mike, and Peter, as R.E.M., are we still R.E.M.? I guess a three-legged dog is still a dog. It just has to learn to run differently.”
Τον Οκτώβριο του 1998, οι 3 τους δηλώνουν ακόμη “Up” κι όχι “down”, σε ένα δίσκο που ξεχώρισαν τα “Lotus”, “The Apologist” και “Daysleeper”. Δεν ξέρω αν οφείλεται στην αποχώρηση του Berry, αλλά το “Up” κινείται στη μετριότητα και οδηγεί το συγκρότημα σε μια διαρκή πτώση, η οποία φάνηκε και στα επόμενα 2 albums τους, μέχρι να φτάσουν στο 2 πιο πρόσφατα.
Η πτώση
Πιο συγκεκριμένα, κυκλοφορούν τα “Reveal” (2001) και “Around the Sun” (2004) από τα οποία μας μένουν τα εξής : - Η συνθετική τους μετριότητα
- Η ικανότητα του Stipe να συνεχίζει να γράφει καλούς στίχους και
- Τα εξής τραγούδια :
- “Imitation of Life”, “The Lifting” και “Disappear” από το “Reveal” και
- “Leaving New York”, “The Outsiders” και “Aftermath” από το “Around the Sun”
Κι έτσι σιγά, σιγά φτάσαμε στα τελευταία χρόνια. Το “Accelerate” της Πρωταπριλιάς του 2008 είναι μια από τις καλύτερες δουλειές του συγκροτήματος, η οποία επάξια μπορεί να σταθεί μαζί με τα “Automatic for the people”, “Out of Time”, “Document” & “New Adventures in Hi-Fi”, χωρίς βέβαια να μπορείς να πεις ότι είναι καλύτερος τους. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα : “Supernatural Superserious” , “Hollow Man”, “Man-Sized Wreath”, “Accelerate”, “Houston”.
Τρία χρόνια μετά, το “Collapse into Now” διαφημίστηκε όσο λίγα, ακόμη κι αν δε συνοδεύτηκε με μια περιοδεία του συγκροτήματος. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα αξιόλογο album, αντάξιο της ποιότητας και αξίας του συγκροτήματος. Βέβαια, οι κριτικές του δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές. Τα “Uberlin”, “Mine smell like honey”, “Alligator Aviator Autopilot Animatter”, “Everyday is yours to win” και το πολύ αγαπημένο μου “Blue” με την Patti Smith ξεχωρίζουν στο “Collapse into now”, το οποίο θεωρώ καλύτερο του “Accelerate” στα σημεία και ενδεικτικό της ανοδικής πορείας της μπάντας τα τελευταία χρόνια.Ούτε το promo του δίσκου, αλλά και ούτε το γεγονός ότι δεν περιόδευσαν για το “Collapse into Now” έδειχναν ότι οι R.E.M. όδευαν προς διάλυση. Ούτε κατά διάνοια… Παρ’ όλα αυτά, οι ίδιοι ήξεραν καλύτερα τα του οίκου τους. Το προτιμώ έτσι, ακόμη κι αν είναι τόσα πολλά που έχουμε «περάσει με αυτή την μπάντα»…
Κάποια πράγματα είναι ίσως καλύτερο να τα θυμόμαστε, παρά να τα ζούμε…