Είτε από όσους θέλαμε να παρατείνουμε το εορταστικό κλίμα είτε και από εκείνους που δεν το βίωσαν πραγματικά, το Vox, αν και Τετάρτη βράδυ, ήταν γεμάτο από θαμώνες, έτοιμους να αφεθούν στη μουσική καθοδήγηση της Δήμητρας Γαλάνη και της Παυλίνας Βουλγαράκη.
Το πρόγραμμα άνοιξε η αστείρευτη Δήμητρα Γαλάνη με την επιτυχία της «Ζω», με το κοινό αυτομάτως να συντονίζεται στο συναίσθημά της, ενώ συνέχισε με μερικές επιτυχίες της μέχρι να υποδεχτεί την Παυλίνα Βουλγαράκη επί σκηνής.
Το κοινό φάνηκε να συμμετέχει ενθουσιωδώς καθόλο το πρόγραμμα και να αλληλεπιδρά με τις δύο τραγουδίστριες, οι οποίες ήταν σε εξαιρετική φόρμα φωνητικά και έδιναν το 100% τους σε όλη τη βραδιά. Από προσωπικές τους επιτυχίες αλλά και σε επιτυχημένες διασκευές, κάποιες αναμενόμενες και άλλες εντελώς απρόσμενες, οι δύο ερμηνεύτριες με την αδιαμφισβήτητη χημεία τους μας κράτησαν συντροφιά σε ένα σχεδόν τρίωρο μουσικό ταξίδι.
Αξίζει να αναφερθεί η άκρως συγκινητική και αξιέπαινη η στάση της σπουδαίας και βαθιά γενναιόδωρης Δήμητρας Γαλάνη, που εδώ και πάρα πολλά χρόνια αποτελεί πραγματικό αρωγό στη νεότερη γενιά καλλιτεχνών. Είναι δυστυχώς από τους πολύ λίγους συναδέλφους του βεληνεκούς της που φέρουν τέτοιο σεβασμό και εμπιστοσύνη σε νέους καλλιτέχνες αδιάλειπτα, ενώ δεν παύουν να εμπνέονται από αυτούς, κατορθώνοντας έτσι μια γερή «ένεση» φρεσκάδας στη διαχρονικότητά τους. Οι Τετάρτες αυτές στο Vox αποτελούν ακόμη μια απόδειξη της στάσης της αυτής, ενώ παράλληλα η αξιοπρεπέστατη Παυλίνα Βουλγαράκη έδειχνε να αντιλαμβάνεται την τιμή της συνεργασίας αυτής, γεγονός που μαρτυρούταν από το έντονο τρακ της στα μέρη του προγράμματος που μοιραζόταν με τη Δήμητρα Γαλάνη (που προσωπικά θεωρώ πως ήταν ένα μικρό μέρος του προγράμματος).
Από το πρόγραμμα δεν έλειψαν και τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη «Είσοδος Κινδύνου», που αποτελεί ακόμη ένα πόνημα νέου δημιουργού, του Σεραφείμ Γιαννακόπουλου. Η πραγματική, όμως, έκπληξη της βραδιάς ήταν η διασκευή της Παυλίνας στο ανεβαστικό «This Is Love» της PJ Harvey, που πραγματικά παρουσίασε μια διαφορετική αλλά εξίσου λαμπερή πτυχή της.
Μετά το τέλος του προγράμματος και αφού οι δύο ερμηνεύτριες μάς αποχαιρέτησαν με ένα «encore»-αστραπή, το μόνο αρνητικό συναίσθημα από την κατά τα άλλα άψογη βραδιά ήταν το πόσο σύντομο ήταν το πρόγραμμα, που αποτυπώθηκε από τις μάταιες εκκλήσεις των θεατών για περισσότερο «encore».
Αν και σίγουρα η νέα, πιο εξυγιασμένη τάξη πραγμάτων στη βιομηχανία της ζωντανής διασκέδασης επιτάσσει δικαίως πιο ανθρώπινους όρους εργασίας για τους καλλιτέχνες, το συνολικό ρεπερτόριο που έχουν να εξυπηρετήσουν οι δύο καλλιτέχνες είναι τεράστιο και σίγουρα τρεις ώρες δεν αρκούν.
Σε κάθε περίπτωση, οι δύο εξαιρετικές τραγουδοποιοί μοιάζει να έχουν κερδίσει το στοίχημα της φετινής αθηναϊκής σεζόν, με τον κόσμο να τις επιβραβεύει.