Έχουν γραφτεί πολλά για τους Anathema τα τελευταία χρόνια. "Ξεπουλήθηκαν." "Είναι καλύτεροι απο ποτέ." Ο καθένας διατυμπανίζει την άποψή του χώρις να ξέρει καν τι πιστεύει η ίδια η μπάντα για την εκάστοτε κίνησή της. Το ότι το δελτίο τύπου ανέφερε βέβαια πως η συγκεκριμένη συναυλία θα γινόταν στα πλαίσια προώθησης της τελευταίας τους κυκλοφορίας, του "Falling Deeper", ήταν λίγο ανησυχητικό. Κυρίως απο θέμα δυναμικής για μια ζωντανή παρουσίαση, το κατά πόσο σαν κυκλοφορία είναι αξιόλογη, δεν είναι του παρόντος άρθρου αρμοδιότητα. Επαληθεύτηκαν τελικά οι ανησυχίες για ένα σχετικά υποτονικό set από μια απ΄ τις σημαντικά αμφιλεγόμενες μπάντες των τελευταίων ετών; Ας τα πάρουμε απ΄την αρχή..
21:00 ήταν η επίσημη ώρα έναρξης της συναυλίας των Gravitysays_i. Ακριβώς στην ώρα τους οι Έλληνες πιάνουν τις θέσεις τους, καθώς ακούγεται από τα ηχεία το "hurt" του Johnny Cash. Κι ηταν πολλές αυτές οι θέσεις είναι η αλήθεια! 9 μέτρησα! 5 οι μουσικοί της μπάντας και 4 τα παιδιά που έκαναν -backing κυρίως- φωνητικά, οι "The Enormous Grey Figures". Δεν τους είχα ξαναδεί ζωντανά επομένως δεν είχα μέτρο σύγκρισης για την απόδοσή τους, όμως από αυτή την πρώτη φορά έμεινα ειλικρινά εντυπωσιασμένος. Το σαντούρι του Μάνου δημιούργησε μια τέτοια ατμόσφαιρα που υπήρξαν φορές που ανατρίχιαζα. Σημαντικά προβλήματα στον ήχο δεν είχαν. Ίσως τις στιγμές που τραγουδούσαν μαζί με τη χορωδία να κάλυπταν κάποιες ενορχηστρωτικές λεπτομέρειες, όμως γενικά η σκοτεινή τους ατμόσφαιρα, ιδωμένη από ένα παραδοσιακό ηχητικό πρίσμα, αποδόθηκε πολύ όμορφα, χαρίζοντας έτσι στον ήδη αρκετό κόσμο που είχε έρθει στο Fuzz ένα όμορφο ξεκίνημα για την βραδιά.
Μισή ώρα έπαιξαν τα παιδιά, μισή ώρα πήρε και στους τεχνικούς να ετοιμάσουν τη σκηνή. Τα φώτα σκοτεινιάζουν, γίνονται μωβ και οι Anathema εμφανίζονται! Αναγνωρίζουν φίλους ανάμεσα στο πλήθος, χαιρετούν και με το "thin air" ξεκινούν ακόμα μια εμφάνισή τους στη χώρα μας... Συνεχίζουν με κομμάτια μόνο από το "We are here because we are here", τα οποία αποκτούν μια εκπληκτική δυναμική παιγμένα ζωντανά. Κάποια στιγμή ο Vincent δανείζεται τη φωτογραφική μηχανή μιας από τους φωτογράφους για να αποτυπώσει στο φακό τη δική του οπτική. Μετά το "everything" υπόσχεται πως θα παίξουν και παλιά κομμάτια στη συνέχεια, ηρεμώντας τους δύσπιστους. Όταν πια, με το "hindsight", είχαν ολοκληρώσει και τα δέκα κομμάτια του δίσκου, ή καλύτερα τα εννιά, έλειψε μόνο το "presence", και αφού ευχαρίστησαν τον κόσμο, που δεδομένων των οικονομικοπολιτικών συγκυριών κατάφερε και ήρθε στο Fuzz, σχεδόν με απειλητικό βλέμμα ο Vincent αναγγέλει πως ήρθε η ώρα για το "old stuff"! Ξεκίνημα με "deep" ακολουθούμενο απο τη φυσική του συνέχεια, όπως στο Judgement.. Ο Les Smith δεν ήταν στα πλήκτρα, αν άκουσα καλά αντικαταστάτης του ήταν ο Daniel, ο οποίος κατά την άτυπη αυτη παρουσίασή του είχε ήδη ξεκινήσει τις πρώτες νότες του "balance".
Ο ήχος σε πολύ καλά επίπεδα, ειδικά μετά το πέρασμα στο παλιότερο υλικό, ένιωθες το vibe της σκηνής να σε παρασέρνει. Συνέχεια με ακόμη δύο τραγούδια από το A Natural Disaster για να ακολουθήσει το "hope", το αγαπημένο κομμάτι της βραδιάς για μένα! Ο John πίσω απ τα τύμπανα κι ο Jamie στο μπάσο δείχνουν να περνούν καλά, όταν φυσικά δεν έχουν θέματα με τη μίξη στα monitor τους! Μιας και είπα για τον John, αν και φαίνονται πλέον τα χρόνια που έχουν περάσει, είναι ένας απ τους πιο συμπαθείς drummers του χώρου (σαν τον Gavin Harrison ένα πράγμα!) κι αν φαινομενικά για κάποιους δεν έχει ιδιαίτερες τεχνικές απαιτήσεις, η μουσική των Anathema, είναι το groove που προσδίδει στον ήχο τους που τον κάνει αναντικατάστατο για το συγκεκριμένο σχήμα. Το "one last goodbye" που ακολούθησε απέδειξε την ούτως ή άλλως δεδομένη λατρεία του κοινού για το συγκεκριμενο κομμάτι, μιας και οι μόνοι που δεν τραγουδούσαν κάθε στίχο, ήταν ζευγάρια που είχαν έρθει λίγο πιο κοντά λόγω ατμόσφαιρας..
Στις 00:10, περισσότερο δηλαδή από δυο ώρες μετά την εμφάνιση τους στη σκηνή, κι ενώ ο ενισχυτής του Danny είχε μείνει μόνος να loop-άρει τις τελευταίες νότες του "flying", οι Anathema βρέθηκαν για δύο λεπτά μόνο εκτός σκηνής. Η επιστροφή έγινε μ' ένα γκάλοπ δια βοής και χειροκροτημάτων, στο οποίο νικητής αναδείχθηκε με διαφορά το "angelica", αφήνοντας πίσω τα "sleepless" και "a dying wish". H Lee, εξίσου συμπαθής με τον αδερφό της αποθεώθηκε κατά το "a natural disaster", όπως και όλες τις φορές που βρισκόταν στη σκηνή για να συνοδεύσει τον Vincent και η βραδιά έκλεισε με το αναπόφευκτο παραλήρημα για το "fragile dreams", 2 ώρες και 26 λεπτά μετά από εκείνα τα πρώτα μωβ φώτα...
Τα συναισθήματα που άφησε η βραδιά; Οι Anathema παίζουν για να περνάνε οι ίδιοι καλά στη σκηνή. Ίδρωσαν, χόρεψαν και τίμησαν τον κόσμο που ήρθε για να τους δει. Άκουσα απόψεις κατά την έξοδο που έλεγαν ότι "μόνο αυτό κι εκείνο μ' άρεσαν, που ήταν πριν το '95" τις οποίες θεωρώ άτοπες μετά από μια τέτοια συναυλία διάρκειας δυόμιση ωρών. Ποτέ δεν απαρνήθηκαν το παρελθόν τους κι είναι εξαιρετικά όμορφο να βλέπεις τον μουσικό να διασκεδάζει στη σκηνή. Αν ήταν μια αποστειρωμένη εμφάνιση, με τυπικές εκτελέσεις κομματιών, θα μιλούσα διαφορετικά. Η μπάντα έχει τον πρώτο λόγο για τις επιλογές πορείας που κάνει, κάποιοι θα ακολουθήσουν, κάποιοι όχι. Κάποιοι θα τους γνωρίσουν τώρα. Αν δε θέλουν να παίξουν το "Silent enigma", ας μην το παίξουν, αρκεί για όση ώρα είναι στη σκηνή, ό,τι επιλέξουν να παίξουν να το κάνουν απ' την καρδιά τους. Αυτό θα φανεί σε όσους κατάλαβαν πού είχαν πάει. Από μια συναυλία εξάλλου ζητάς πολύ διαφορετικά πράγματα απ' ότι από έναν δίσκο...
SETLIST : thin air | summer night horizon | dreaming light | everything | angels walk among us | a simple mistake | get off, get out | universal | hindsight | deep | pitiless | forgotten hopes | destiny is dead | balance | closer | are you there | hope | one last goodbye | empty | l ost control | release | flying ENCORE : angelica | a natural disaster | fragile dreams
Οι φωτογραφίες είναι από παλαιότερη εμφάνιση των Anathema στην Τεχνόπολη.
21:00 ήταν η επίσημη ώρα έναρξης της συναυλίας των Gravitysays_i. Ακριβώς στην ώρα τους οι Έλληνες πιάνουν τις θέσεις τους, καθώς ακούγεται από τα ηχεία το "hurt" του Johnny Cash. Κι ηταν πολλές αυτές οι θέσεις είναι η αλήθεια! 9 μέτρησα! 5 οι μουσικοί της μπάντας και 4 τα παιδιά που έκαναν -backing κυρίως- φωνητικά, οι "The Enormous Grey Figures". Δεν τους είχα ξαναδεί ζωντανά επομένως δεν είχα μέτρο σύγκρισης για την απόδοσή τους, όμως από αυτή την πρώτη φορά έμεινα ειλικρινά εντυπωσιασμένος. Το σαντούρι του Μάνου δημιούργησε μια τέτοια ατμόσφαιρα που υπήρξαν φορές που ανατρίχιαζα. Σημαντικά προβλήματα στον ήχο δεν είχαν. Ίσως τις στιγμές που τραγουδούσαν μαζί με τη χορωδία να κάλυπταν κάποιες ενορχηστρωτικές λεπτομέρειες, όμως γενικά η σκοτεινή τους ατμόσφαιρα, ιδωμένη από ένα παραδοσιακό ηχητικό πρίσμα, αποδόθηκε πολύ όμορφα, χαρίζοντας έτσι στον ήδη αρκετό κόσμο που είχε έρθει στο Fuzz ένα όμορφο ξεκίνημα για την βραδιά.
Μισή ώρα έπαιξαν τα παιδιά, μισή ώρα πήρε και στους τεχνικούς να ετοιμάσουν τη σκηνή. Τα φώτα σκοτεινιάζουν, γίνονται μωβ και οι Anathema εμφανίζονται! Αναγνωρίζουν φίλους ανάμεσα στο πλήθος, χαιρετούν και με το "thin air" ξεκινούν ακόμα μια εμφάνισή τους στη χώρα μας... Συνεχίζουν με κομμάτια μόνο από το "We are here because we are here", τα οποία αποκτούν μια εκπληκτική δυναμική παιγμένα ζωντανά. Κάποια στιγμή ο Vincent δανείζεται τη φωτογραφική μηχανή μιας από τους φωτογράφους για να αποτυπώσει στο φακό τη δική του οπτική. Μετά το "everything" υπόσχεται πως θα παίξουν και παλιά κομμάτια στη συνέχεια, ηρεμώντας τους δύσπιστους. Όταν πια, με το "hindsight", είχαν ολοκληρώσει και τα δέκα κομμάτια του δίσκου, ή καλύτερα τα εννιά, έλειψε μόνο το "presence", και αφού ευχαρίστησαν τον κόσμο, που δεδομένων των οικονομικοπολιτικών συγκυριών κατάφερε και ήρθε στο Fuzz, σχεδόν με απειλητικό βλέμμα ο Vincent αναγγέλει πως ήρθε η ώρα για το "old stuff"! Ξεκίνημα με "deep" ακολουθούμενο απο τη φυσική του συνέχεια, όπως στο Judgement.. Ο Les Smith δεν ήταν στα πλήκτρα, αν άκουσα καλά αντικαταστάτης του ήταν ο Daniel, ο οποίος κατά την άτυπη αυτη παρουσίασή του είχε ήδη ξεκινήσει τις πρώτες νότες του "balance".Ο ήχος σε πολύ καλά επίπεδα, ειδικά μετά το πέρασμα στο παλιότερο υλικό, ένιωθες το vibe της σκηνής να σε παρασέρνει. Συνέχεια με ακόμη δύο τραγούδια από το A Natural Disaster για να ακολουθήσει το "hope", το αγαπημένο κομμάτι της βραδιάς για μένα! Ο John πίσω απ τα τύμπανα κι ο Jamie στο μπάσο δείχνουν να περνούν καλά, όταν φυσικά δεν έχουν θέματα με τη μίξη στα monitor τους! Μιας και είπα για τον John, αν και φαίνονται πλέον τα χρόνια που έχουν περάσει, είναι ένας απ τους πιο συμπαθείς drummers του χώρου (σαν τον Gavin Harrison ένα πράγμα!) κι αν φαινομενικά για κάποιους δεν έχει ιδιαίτερες τεχνικές απαιτήσεις, η μουσική των Anathema, είναι το groove που προσδίδει στον ήχο τους που τον κάνει αναντικατάστατο για το συγκεκριμένο σχήμα. Το "one last goodbye" που ακολούθησε απέδειξε την ούτως ή άλλως δεδομένη λατρεία του κοινού για το συγκεκριμενο κομμάτι, μιας και οι μόνοι που δεν τραγουδούσαν κάθε στίχο, ήταν ζευγάρια που είχαν έρθει λίγο πιο κοντά λόγω ατμόσφαιρας..
Στις 00:10, περισσότερο δηλαδή από δυο ώρες μετά την εμφάνιση τους στη σκηνή, κι ενώ ο ενισχυτής του Danny είχε μείνει μόνος να loop-άρει τις τελευταίες νότες του "flying", οι Anathema βρέθηκαν για δύο λεπτά μόνο εκτός σκηνής. Η επιστροφή έγινε μ' ένα γκάλοπ δια βοής και χειροκροτημάτων, στο οποίο νικητής αναδείχθηκε με διαφορά το "angelica", αφήνοντας πίσω τα "sleepless" και "a dying wish". H Lee, εξίσου συμπαθής με τον αδερφό της αποθεώθηκε κατά το "a natural disaster", όπως και όλες τις φορές που βρισκόταν στη σκηνή για να συνοδεύσει τον Vincent και η βραδιά έκλεισε με το αναπόφευκτο παραλήρημα για το "fragile dreams", 2 ώρες και 26 λεπτά μετά από εκείνα τα πρώτα μωβ φώτα...Τα συναισθήματα που άφησε η βραδιά; Οι Anathema παίζουν για να περνάνε οι ίδιοι καλά στη σκηνή. Ίδρωσαν, χόρεψαν και τίμησαν τον κόσμο που ήρθε για να τους δει. Άκουσα απόψεις κατά την έξοδο που έλεγαν ότι "μόνο αυτό κι εκείνο μ' άρεσαν, που ήταν πριν το '95" τις οποίες θεωρώ άτοπες μετά από μια τέτοια συναυλία διάρκειας δυόμιση ωρών. Ποτέ δεν απαρνήθηκαν το παρελθόν τους κι είναι εξαιρετικά όμορφο να βλέπεις τον μουσικό να διασκεδάζει στη σκηνή. Αν ήταν μια αποστειρωμένη εμφάνιση, με τυπικές εκτελέσεις κομματιών, θα μιλούσα διαφορετικά. Η μπάντα έχει τον πρώτο λόγο για τις επιλογές πορείας που κάνει, κάποιοι θα ακολουθήσουν, κάποιοι όχι. Κάποιοι θα τους γνωρίσουν τώρα. Αν δε θέλουν να παίξουν το "Silent enigma", ας μην το παίξουν, αρκεί για όση ώρα είναι στη σκηνή, ό,τι επιλέξουν να παίξουν να το κάνουν απ' την καρδιά τους. Αυτό θα φανεί σε όσους κατάλαβαν πού είχαν πάει. Από μια συναυλία εξάλλου ζητάς πολύ διαφορετικά πράγματα απ' ότι από έναν δίσκο...
SETLIST : thin air | summer night horizon | dreaming light | everything | angels walk among us | a simple mistake | get off, get out | universal | hindsight | deep | pitiless | forgotten hopes | destiny is dead | balance | closer | are you there | hope | one last goodbye | empty | l ost control | release | flying ENCORE : angelica | a natural disaster | fragile dreams
Οι φωτογραφίες είναι από παλαιότερη εμφάνιση των Anathema στην Τεχνόπολη.
Σχετικό θέμα