Σάββατο βράδύ και στη φιλόξενη σκηνή του Temple είχαμε ραντεβού με το κουιντέτο των Empty Frame για τη ζωντανή παρουσίαση του νέου, τέταρτου δίσκου τους "Underdogs". Με μια μεγάλη ομολογουμένως απουσία από τα εγχώρια μουσικά δρώμενα, το γκρουπ με την κυκλοφορία αυτή επιστρέφει εμφανώς ανανεωμένο, με μια καινούργια δυναμική, έτοιμο να κοινωνήσει τα νέα του τραγούδια. Τραγούδια τα οποία, ακούγοντάς τα πριν τη συναυλία, μου αποκάλυψαν μια σαφή μετατόπιση των Empty Frame προς βαρύτερες μουσικές φόρμες. Αν στις παλαιότερες κυκλοφορίες τους υπήρχε πιο έντονο το στοιχείο του λυρισμού, φέρνοντας στο νου τόσο τους The Walkabouts όσο και τους Tindersticks, στο "Underdogs" συναντάμε αρκετά πιο βαριές κιθάρες και περισσότερο ροκ φωνητικά.
Ακριβώς στις 22:00 και αφού το Temple είχε γεμίσει κατά το ήμισυ, οι πέντε μουσικοί πήραν τις θέσεις τους πάνω στη σκηνή. O Παναγιώτης Φέτσης (μπάσο, φωνητικά), ο Χρήστος Καλλιμάνης (κιθάρα), ο Μπάμπης Βασιλειάδης (τύμπανα, με μπλούζα Herbie Hancock, ενισχύοντας τη θεωρία πως κάθε ροκ ντράμερ θα ήθελε να παίζει jazz), o Νίκος Σολωμός (βιολί) και η Καίτη Πάντζαρη (τσέλο, φωνητικά) ξεκινούν να παίζουν τον καινούργιο δίσκο στην ολότητα του, κάνοντας τις προθέσεις τους εμφανείς από το ξεκίνημα.
Οι Empty Frame του "Underdogs" αγκαλιάζουν πιο heavy ήχους, φτάνοντας μέχρι τις παρυφές ενός post-metal πλαισίου (στα πρότυπα των Cult Of Luna σε σημεία, επιρροή τους κατά την ηχογράφηση του δίσκου, όπως δήλωσαν σε συνεντεύξεις τους). Παραμένει, βέβαια, και ο πιο ταξιδιάρικος/ψυχεδελικός χαρακτήρας τους σε αρκετά περάσματα των συνθέσεων τους, διατηρώντας τους έτσι σε επαφή με το πρότερο μουσικό τους ύφος.
Τραγούδια σαν το "Darker Than Blue", "The Rider", "Ghost Town" και το "Traveler" αποκτούν μια άλλη διάσταση παιγμένα ζωντανά, καταφέρνοντας να μεταδώσουν στο κοινό κάποιες από τις θεματικές του "Underdogs": την κοινωνική εξαθλίωση, τη συστημική διαφθορά, την καθημερνή αδικία που βιώνουμε, αλλά τελικά και την πίστη για ένα καλύτερο αύριο. Η Πάντζαρη με το τσέλο και τα φωνητικά σε πολλά από τα κομμάτια προσθέτει πόντους στην μουσική των Empty Frame και προσδίδει μια κέλτικη αύρα στην μουσική, με το μυαλό να ταξιδεύει και σε μπάντες όπως οι Apocalyptica ή οι Skyclad, με τις folk metal πινελιές τους. Η απόδοση όλων συνολικά είναι πολύ καλή και το κυριότερο μοιάζουν να το ευχαριστιούνται πραγματικά, κάτι που ισχύει και για το κοινό από κάτω.
Μετά και την τελευταία νότα του "Underdogs" σειρά έχουν μερικά παλιότερα τραγούδια του γκρουπ που ταιριάζουν με το concept της βραδιάς, με το "A Velvet Dream" να μας επιστρέφει στο κοντινό μουσικό παρελθόν των Empty Frame, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε μια γενικά καλή εμφάνιση.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Ευδοξία Μπινοπούλου και στο mixgrill.gr.