David Eugene Edwards - Gagarin 205

Ο David Eugene Edwards, από το ξεκίνημα της μουσικής του πορείας, με τους Denver Gentlemen, τους 16 Horsepower, αλλά και τους Wovenhand, όρισε σε μεγάλο βαθμό την αποκαλούμενη dark americana, τη μουσική δηλαδή που μετουσιώνει τα γραπτά συγγραφέων του αποκαλούμενου southern gothic (Flanery 'O Connor, Carson McCallers, William Faulkner) σε μουσικές ιστορίες για την Αμερική της μισαλλοδοξίας, της καχυποψίας, της θρησκευτικής εμμονής και της αυτοτιμωρίας των «ασεβών» Χριστιανών. Ζωές ξοδεμένες, αχαρτογράφητες, ποτισμένες με τα λάθη και το μετάνιωμα του παρελθόντος.

Και αν στην δεύτερη (και παρεξηγημένη) σαιζόν του "True Detective" η Lera Lynn είχε το διττό ρόλο να ερμηνεύει αφενός τα θλιμμένα country τραγούδια της και αφετέρου το ρόλο της ως ηθοποιού, μπορούμε πολύ εύκολα να φανταστούμε και τον Edwards σε έναν από τους μελλοντικούς κύκλους της σειράς να πράττει κάτι αντίστοιχο, βγάζοντας τα vibes ιεροκήρυκα με τα οποία ανέκαθεν μπόλιαζε τη μουσική του. Για καλή μας τύχη, δεν χρειάζεται να περιμένουμε ένα τέτοιο σενάριο να γίνει πραγματικότητα, αφού μπορούμε να βλέπουμε και κυριότερα να ακούμε τον David Eugene Edwards κάθε φορά που μας επισκέπτεται.

Το Σάββατο 20 Απριλίου είχαμε ραντεβού μαζί του στον γνώριμο και για αυτόν χώρο του Gagarin, μιας και είχε παίξει με τους Wovenhand το καλοκαίρι του 2012, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής περιοδείας του για την παρουσίαση του τελευταίου solo δίσκου του "Hyacinth". Απογυμνωμένες εκτελέσεις χωρίς την συνοδεία μπάντας, στα όρια του ακουστικού σετ είναι το μοτίβο του σε όλες αυτές τις εμφανίσεις, με τη φωνή του να βγαίνει ακόμα πιο πολύ μπροστά.

Τη συναυλία άνοιξαν οι δικοί μας Mani Deum, αποτελώντας ένα απολύτως ταιριαστό opening act, αφού ταιριάζουν αισθητικά και μουσικά με τον Edwards και το καλλιτεχνικό του όραμα (δεν είναι τυχαίο πως έχουν διασκευάσει το Dirty Blue των Wovenhand). Ανενεργοί για οχτώ χρόνια οι Mani Deum, χαροποίησαν τους φίλους τους με την επανεμφάνιση τους, με τη γνωστή δυναμική στην ερμηνεία, τη μίξη ακουστικών μερών με κατά τόπους ambient ήχους και τις χαρακτηριστικές φωνές των Περικλή (a.k.a Peri Ayan) και του Μάνου (a.k.a. Manos K., ιθύνων νους των The Man & His Failures) να διηγούνται τις σκοτεινές τους ιστορίες, σε ένα μικρότερο από το προγραμματισμένο set.

Στις 22:00 ακριβώς και αφού οι παρευρισκόμενοι είχαν καλύψει το μεγαλύτερο μέρος της πλατείας του Gagarin, o David Eugene Edwards εμφανίστηκε στην σκηνή, συνοδευόμενος από έναν ακόμα μουσικό που θα χειριζόταν τα κρουστά μέρη των συνθέσεων του. Με καουμπόικο Stetson καπέλο και ντυμένος στα μαύρα, ο Edwards υπήρξε καθηλωτικός από την πρώτη νότα που έπαιξε. Τα νοήματα προς τον ηχολήπτη για να ξεπεραστούν κάποιοι μικροφωνισμοί έλυσαν το μοναδικό μικρό πρόβλημα σε έναν κατά τα άλλα καθαρό ήχο, και ο «σαμάνος» μάς παρέσυρε εύκολα στα τραγούδια του "Hyacinth" με τα "Celeste", "Apparition", "Howling Flower", "Bright Boy" να αποτελούν κάποιες από τις καλύτερες ερμηνείες της βραδιάς.

Και όταν λοξοδρομούσε προς το μουσικό παρελθόν του, είτε με τους Wovenhand και τους 16 Horsepower ("The Speaking Hands", "Outlaw Song", "Whistling Girl"), η συναισθηματική ένταση όλων ήταν έκδηλη. 

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην χρήση των εξαιρετικών visuals που προβάλλονταν κατά τη διάρκεια της εμφάνισής του. Καλειδοσκοπικές, ψυχεδελικές εικόνες που συμπλήρωναν ιδανικά όσα ερμήνευε/απήγγειλε ο Edwards. Στα τραγούδια που ερμήνευσε με το ιδιαίτερο και σπάνιο mandolin banjo που χρησιμοποιεί μας μετέφερε ακόμα πιο έντονα σε κάποιο γουέστερν του μυαλού του να περιμένουμε ανήμποροι την τελική κρίση του Δημιουργού. 

Μια ένταση που διατηρήθηκε και στα εκατό λεπτά που βρέθηκε πάνω στην σκηνή, επικοινωνώντας ουσιαστικά με όλους και όλες χωρίς να προφέρει ούτε έναν τυπικό χαιρετισμό, νιώθοντας πραγματικά την αγάπη μας  για αυτόν.

Setlist - David Eugene Edwards