Η φράση Cool Britannia άρχισε να χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο στις αρχές της δεκαετίας του '90. Τότε που ο (λανθασμένος) Τρίτος Δρόμος φάνταζε σαν η κινητήριος δύναμη που θα άλλαζε το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό της Μεγάλης Βρετανίας. Και στη μουσική, όμως, συγκροτήματα όπως οι Oasis, οι Blur και οι Pulp έστρεψαν τα φώτα της δημοσιότητας στο νησί. Κέντρο της νέας μουσικής πραγματικότητας αναμφίβολα ήταν το Μάντσεστερ, οι μπάντες του, το Hacienda Club και φυσικά οι Inspiral Carpets.
Σχετικά υποτιμημένοι στη χώρα τους σε σχέση με γκρουπ σαν τους Stone Roses και τους Happy Mondays, οι Carpets αποδείχθηκαν οι πιο ανθεκτικοί μακροπρόθεσμα, με την επιρροή τους να απλώνεται μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν την έκρηξη της britpop αλλά και της λεγόμενης baggy σκηνής. Όντας πολύ δημοφιλείς σε όσους αρέσκονται να θυμούνται τα χρόνια μιας πιο ανέμελης και διασκεδαστικής pop, εξακολουθούν να αγαπιούνται με πάθος από μια μεγάλη μερίδα του κοινού, κάτι που αποδείχθηκε πανηγυρικά στις δυο εμφανίσεις τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Στην Αθήνα, η βραδιά ξεκίνησε λίγο μετά τις 21:00 όταν οι Αθηναίοι Notowns πήραν θέση στη σκήνη του ήδη γεμάτου Gagarin (που έγινε sold out λίγο πριν την εμφάνιση των headliners, αλλά χωρίς την αίσθηση της έλλειψης χώρου, με τον σωστό εξαερισμό και την τήρηση μη καπνίσματος να βοηθούν σε αυτό), έτοιμοι να ζεστάνουν το κοινό που ανυπομονούσε για την εμφάνιση των Inspiral Carpets. Με το ντεμπούτο άλμπουμ τους "Joyride", κιθάρα, drum machine, synths και τραγούδια για την αστική αποξένωση, το γκρίζο των πόλεων που δεν είναι καν αληθινές -no towns- αλλά και την ανάγκη για διασκέδαση και επικοινωνία, το ροκ τρίο μάς κράτησε καλή παρέα για περίπου μισή ώρα, με τα κομμάτια "Joyride" και "Heatwave" να ξεχωρίζουν.
Ένα τέταρτο μετά τις 22:00 και η στιγμή για να υποδεχθούμε τους Inspiral Carpets έχει φτάσει. «Ας χορέψουμε λες και είμαστε στα '90s» μου λέει η Ευδοξία, συνεργάτιδα του MixGrill, αφού έχει τελειώσει με τις φωτογραφίες. «Ας γίνουμε και εμείς μέρος των καραβανιών των Ελλήνων φοιτητών που κατέκλυζαν την Αγγλία για σπουδές, με αποσκευές γεμάτες τάπερ ελληνικών φαγητών στο πήγαινε και CD britpop συγκροτημάτων στο έλα. Να διαλέξουμε πλευρά, Oasis ή Blur», με τη δική της απάντηση να είναι κατηγορηματικά Inspiral Carpets. Το κατάμεστο Gagarin με τα γκριζαρισμένα κεφάλια και τα σαράντα και κάτι χρόνια μέσο όρο ηλικίας του κοινού συμφωνεί με τα λεγόμενά της.
Μπροστά μας ο ηγέτης της μπάντας Clint Boon, με τον χαρακτηριστικό farfisa ήχο, η μορφή Martin Walsh στο μπάσο, ο «πιτσιρικάς» Kev Clark στα ντραμς, ο πιο ροκ Graham Lambert στην κιθάρα και φυσικά ο Stephen Holt, o αρχικός frontman του γκρουπ (για το πρώτο τους EP, "Dung EP", προτού αντικατασταθεί και επανέλθει). Όλα τα τραγούδια που θέλουμε να ακούσουμε παίζονται αυτό το βράδυ. "She Comes In the Fall", "This Is How It Feels", "Beast Inside", "Two Worlds Collide", αλλά και "I Want You" με ηχογραφημένη τη φωνή του Mark E. Smith των The Fall, «νονού» όλης της Μάντσεστερ σκηνής, μαζί με δυο καινούργιες συνθέσεις που έπαιξαν για πρώτη φορά ("Wolf At The Door", "Sacrifice").
Και όταν έφτασε η ώρα για το encore, περίπου στις έντεκα και μισή, τα παλλόμενα σώματά μας θύμιζαν την ιστορική συναυλία στο Mad Club, με αγνή, ατόφια ενέργεια να διαχέεται ολόγυρα με τις πρώτες νότες του κλασσικού πια "Saturn 5", ελεύθερα από την βαρύτητα της καθημερινότητας, νιώθοντας τους παλμούς του Σαββατόβραδου, ακούγοντας τραγούδια της νιότης μας από ένα συγκρότημα που ξεκάθαρα νιώθει και είναι ακόμα ζωντανό.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Ευδοξία Μπινοπούλου και το mixgrill.gr.