Συνεχίζουμε την ανασκόπηση των καλύτερων δίσκων της χρονιάς και σήμερα σας παρουσιάζουμε τους δίσκους στις θέσεις 25-32.
25. Dirty Beaches - Badlands
O Alex Zhang Hungtai είναι ο άνθρωπος πίσω από το όνομα Dirty Beaches. Γεννημένος στην Ταιβάν και με βάση τον Καναδά εμπνέεται από τα ταξίδια μεταξύ των δύο χωρών, τη μακροχρόνια αγάπη του για τη hip-hop και τις ταινίες του Wong Kar-wai . Το Badlands κυκλοφόρησε τον Μάρτιο για να μας γυρίσει σε μια άλλη εποχή. Η ρετρό αίσθηση του δίσκου οφείλεται στα samples παλιότερων τραγουδιών και σε ήχους που σου θυμίζουν αμερικάνους σέρφερ.
Ακούστε τα: True Blue, Sweet 17 και Lord Knows Best.
26. M83 - Hurry up, We're Dreaming
22 τραγούδια (οκ… μερικά είναι εισαγωγικά), χωρισμένο σε 2 μέρη, όπου, όπως ο ίδιος ο Gonzales είπε, το ένα συμπληρώνει το άλλο, το 1ο περισσότερο uptempo, το 2ο πιο εσωτρεφές, με τα synths να έχουν κι αυτή τη φορά πρωταγωνιστικό ρόλο και μια ατμόσφαιρα τόσο 80ς, που είναι σα μόλις να προσγειώθηκες από τη μηχανή του χρόνου. Όλα όμως φτιαγμένα με μαεστρία κι υψηλή αισθητική, κι αυτό το τελευταίο είναι που κάνει τόσο ξεχωριστούς τους M83. Πολλά έχουν ακουστεί και γραφτεί μέχρι τώρα για αυτή τη δουλειά, κάποιοι «παλιοί» ξενέρωσαν, οι «νεότεροι» μάλλον το έχουν πάρει καλύτερα. Θεωρώ πάντως, αντικειμενικά προσπαθώ να το θέσω, ότι όλοι πρέπει να ακούσουν το Hurry Up, We ‘re Dreaming, γιατί η σχέση ποιότητας και ποσότητας, αξίζει τα λεφτά της στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αγαπημένα τραγούδια: New Map, Midnight City, Raconte-Moi Une Histoire, Year One, One UFO, Wait - pepe
27. Tom Waits- Bad As Me
Απόηχοι από Nick Cave, σταθερές επιρροές από Screaming Jay Hawkins και Captain Beefheart, αναφορές στο Satisfaction των Stones, αβανταδόρικες συμμετοχές από τον ίδιο τον Keith, τον Flea, τον Dave Hidalgo (των Los Lobos) και τον Marc Ribot. Το “Bad As Me” εντούτοις, είναι ένα album που φέρει ατόφια τη σφραγίδα του δημιουργού του. Φαντάζει δε, ως το απόσταγμα μιας σπουδαίας όσο και ιδιοσυγκρασιακής, δημιουργικής πορείας σαράντα χρόνων, εμποτισμένο σε δεκατρία ολοκαίνουρια τραγούδια (συν τρία στην Deluxe έκδοση). Κατακερματισμένα και ενίοτε θορυβώδη blues, πειραγμένα ροκαμπίλια και μπαλάντες βουτηγμένες σε έναν μποέμ ρομαντισμό, μπλέκονται με πλήθος βιωματικών αφηγηματικών φωνών, από αυτές που μόνο ο μεγάλος Tom Waits επινοεί με τέτοια επιτυχία. Οι στίχοι διατρέχουν μιαν «άλλη» Αμερική, αυτή που βρίσκεται στη σκιά του «ονείρου» και μοιάζει απείρως πιο ρεαλιστική και ανθρώπινη. Το μεστό, τελικό αποτέλεσμα φλερτάρει με τη διαχρονικότητα. Υποδηλώνει επίσης, πώς ο κορυφαίος καλλιτέχνης, διανύει μιαν ακόμη γόνιμη, γεμάτη ωριμότητα και αυτοπεποίθηση περίοδο. – dimkats
Ακούστε τα: Bad As Me, Back In The Crowd
28. Fleet Foxes - Helplessness Blues
Όσο πιο πετυχημένος - είτε καλλιτεχνικά είτε εμπορικά - είναι ο πρώτος δίσκος ενός συγκροτήματος τόσο πιο δύσκολο γίνεται το έργο της ηχογράφησης του δεύτερου. Με τον πρώτο ομώνυμο δίσκο των Fleet Foxes να γνωρίζει σχεδόν καθολική αποδοχή από κριτικούς και κοινό ο πήχης ανέβηκε πολύ ψηλά για το γκρουπ από το Σηάτλ. Τρία χρόνια μετά, με μία πρώτη φουρνιά τραγουδιών να θεωρείται μη ικανοποιητική το 2009 και δύο ακόμα χρόνια γραψίματος και ηχογραφήσεων, οι Fleet Foxes επέστρεψαν φέτος με το "Helplessness Blues" για να αποδείξουν ότι αποτελούν σταθερή αξία. Παραμένοντας πιστοί στις folk επιρροές τους ο Robin Pecknold και η παρέα του εμπλούτισαν τον ήχο τους με blues, jazz, ακόμα και ψυχεδελικές πινελιές και μας χάρισαν 12 ιδιαίτερα τραγούδια με δυνατές, πλούσιες μελωδίες και βέβαια τα μοναδικά αρμονικά φωνητικά τους. Ακούστε τα Helplessness Blues, Grown Ocean, Montezuma - Felicia
-. Still Corners - Creatures Of An Hour
Η Dream Pop είχε χρόνια να ακουστεί τόσο σέξι και ρετρό ταυτόχρονα. Το πιο σκοτεινό και τριπαριστό άλμπουμ της χρονιάς. Ήδη κάποιοι μιλάνε για τους καινούριους Portishead...time will show kids,time will show.. – Spir Frelini
Ακούστε τα: Cuckoo, The White Season, The Twilight Hour
30. Washed Out - Within & Without
Ο Washed Out, κατά κόσμον Ernest Greene ηχογράφησε το δίσκο Within and Without με τον Ben Allen, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για επιτυχίες όπως το Merriweather Post Pavillion των Animal Collective, το St. Elsewhere του Gnarls Barkley και το Halcyon Digest των Deerhunter. Αλλά το namedropping δεν είναι ο λόγος που αυτός ο δίσκος βρίσκεται στη λίστα των 40 καλύτερων της χρονιάς. Ο Greene υποστηρίζει με το δίσκο του, το μουσικό ρεύμα της chillwave και έτσι στον δίσκο αυτό δεν θα βρείτε δυνατές κιθάρες, κρουστά και δυσκολοχώνευτα τραγούδια. Χαλαρή, «εύκολη» και αισιόδοξη μουσική χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι εμπνευσμένη και ποιοτική. Ακούστε τα: Amor Fati, Eyes Be Closed και Echoes - LNE
31. Charles Bradley - No Time For Dreaming
Εδώ έχουμε ένα album ατόφιας και ειλικρινούς soul, εμπνευσμένης από τα «ζόρια» του αγώνα για την επιβίωση. Ο Bradley δεν είναι ούτε πυρηνικός επιστήμονας, ούτε φυσικά και ανερχόμενος star που θα γεμίσει τα εξώφυλλα του αδηφάγου (μουσικού ή μη) τύπου. Είναι ένας λαϊκός άνθρωπος που χρησιμοποιεί τις ίδιες του τις εμπειρίες ως πρώτη ύλη και μέσω του ταλέντου του (που περισσεύει), τις μετουσιώνει σε τέχνη. Θα πρέπει πάντως να νιώθει τυχερός που στο πλάι του έχει συνοδοιπόρους, τους μουσικούς της εξαιρετικής Menahan Street Band, που απαρτίζεται ως επί το πλείστον από σεσημασμένους «παίκτες» της Daptone – dimkats
Ακούστε τα: No Time for Dreaming, The World (Is Going up in Flames), I Believe In Your Love
32. The Haunted – Unseen
Το Unseen είναι το έβδομο album του Σουηδικού death metal συγκροτήματος The Haunted. Η διαδικασία σύνθεσης του δίσκου ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2009, ένα χρόνο μετά το Versus και 40 κομμάτια γράφτηκαν μέχρι τον Απρίλιο του 2010 σύμφωνα με τον τραγουδιστή Peter Dolving. Με 15 χρόνια μουσικής εμπειρίας οι Haunted περιγράφουν αυτόν το δίσκο ως «Epic. Danceable. Groovy. And very very arty farty metal. With this next record we are going to be taking a piss in the general direction of all the crappy 99.9 percent of generic contemporary Mr. Goatse jerks out there»!
Ακούστε τα: No Ghost, Disappear, Unseen
Δείτε εδώ τις θέσεις 33-40.
Αύριο ανεβαίνουμε στις θέσεις 17-24.
25. Dirty Beaches - Badlands
O Alex Zhang Hungtai είναι ο άνθρωπος πίσω από το όνομα Dirty Beaches. Γεννημένος στην Ταιβάν και με βάση τον Καναδά εμπνέεται από τα ταξίδια μεταξύ των δύο χωρών, τη μακροχρόνια αγάπη του για τη hip-hop και τις ταινίες του Wong Kar-wai . Το Badlands κυκλοφόρησε τον Μάρτιο για να μας γυρίσει σε μια άλλη εποχή. Η ρετρό αίσθηση του δίσκου οφείλεται στα samples παλιότερων τραγουδιών και σε ήχους που σου θυμίζουν αμερικάνους σέρφερ.
Ακούστε τα: True Blue, Sweet 17 και Lord Knows Best.
26. M83 - Hurry up, We're Dreaming
22 τραγούδια (οκ… μερικά είναι εισαγωγικά), χωρισμένο σε 2 μέρη, όπου, όπως ο ίδιος ο Gonzales είπε, το ένα συμπληρώνει το άλλο, το 1ο περισσότερο uptempo, το 2ο πιο εσωτρεφές, με τα synths να έχουν κι αυτή τη φορά πρωταγωνιστικό ρόλο και μια ατμόσφαιρα τόσο 80ς, που είναι σα μόλις να προσγειώθηκες από τη μηχανή του χρόνου. Όλα όμως φτιαγμένα με μαεστρία κι υψηλή αισθητική, κι αυτό το τελευταίο είναι που κάνει τόσο ξεχωριστούς τους M83. Πολλά έχουν ακουστεί και γραφτεί μέχρι τώρα για αυτή τη δουλειά, κάποιοι «παλιοί» ξενέρωσαν, οι «νεότεροι» μάλλον το έχουν πάρει καλύτερα. Θεωρώ πάντως, αντικειμενικά προσπαθώ να το θέσω, ότι όλοι πρέπει να ακούσουν το Hurry Up, We ‘re Dreaming, γιατί η σχέση ποιότητας και ποσότητας, αξίζει τα λεφτά της στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αγαπημένα τραγούδια: New Map, Midnight City, Raconte-Moi Une Histoire, Year One, One UFO, Wait - pepe
27. Tom Waits- Bad As MeΑπόηχοι από Nick Cave, σταθερές επιρροές από Screaming Jay Hawkins και Captain Beefheart, αναφορές στο Satisfaction των Stones, αβανταδόρικες συμμετοχές από τον ίδιο τον Keith, τον Flea, τον Dave Hidalgo (των Los Lobos) και τον Marc Ribot. Το “Bad As Me” εντούτοις, είναι ένα album που φέρει ατόφια τη σφραγίδα του δημιουργού του. Φαντάζει δε, ως το απόσταγμα μιας σπουδαίας όσο και ιδιοσυγκρασιακής, δημιουργικής πορείας σαράντα χρόνων, εμποτισμένο σε δεκατρία ολοκαίνουρια τραγούδια (συν τρία στην Deluxe έκδοση). Κατακερματισμένα και ενίοτε θορυβώδη blues, πειραγμένα ροκαμπίλια και μπαλάντες βουτηγμένες σε έναν μποέμ ρομαντισμό, μπλέκονται με πλήθος βιωματικών αφηγηματικών φωνών, από αυτές που μόνο ο μεγάλος Tom Waits επινοεί με τέτοια επιτυχία. Οι στίχοι διατρέχουν μιαν «άλλη» Αμερική, αυτή που βρίσκεται στη σκιά του «ονείρου» και μοιάζει απείρως πιο ρεαλιστική και ανθρώπινη. Το μεστό, τελικό αποτέλεσμα φλερτάρει με τη διαχρονικότητα. Υποδηλώνει επίσης, πώς ο κορυφαίος καλλιτέχνης, διανύει μιαν ακόμη γόνιμη, γεμάτη ωριμότητα και αυτοπεποίθηση περίοδο. – dimkats
Ακούστε τα: Bad As Me, Back In The Crowd
28. Fleet Foxes - Helplessness Blues
Όσο πιο πετυχημένος - είτε καλλιτεχνικά είτε εμπορικά - είναι ο πρώτος δίσκος ενός συγκροτήματος τόσο πιο δύσκολο γίνεται το έργο της ηχογράφησης του δεύτερου. Με τον πρώτο ομώνυμο δίσκο των Fleet Foxes να γνωρίζει σχεδόν καθολική αποδοχή από κριτικούς και κοινό ο πήχης ανέβηκε πολύ ψηλά για το γκρουπ από το Σηάτλ. Τρία χρόνια μετά, με μία πρώτη φουρνιά τραγουδιών να θεωρείται μη ικανοποιητική το 2009 και δύο ακόμα χρόνια γραψίματος και ηχογραφήσεων, οι Fleet Foxes επέστρεψαν φέτος με το "Helplessness Blues" για να αποδείξουν ότι αποτελούν σταθερή αξία. Παραμένοντας πιστοί στις folk επιρροές τους ο Robin Pecknold και η παρέα του εμπλούτισαν τον ήχο τους με blues, jazz, ακόμα και ψυχεδελικές πινελιές και μας χάρισαν 12 ιδιαίτερα τραγούδια με δυνατές, πλούσιες μελωδίες και βέβαια τα μοναδικά αρμονικά φωνητικά τους. Ακούστε τα Helplessness Blues, Grown Ocean, Montezuma - Felicia
-. Still Corners - Creatures Of An Hour
Η Dream Pop είχε χρόνια να ακουστεί τόσο σέξι και ρετρό ταυτόχρονα. Το πιο σκοτεινό και τριπαριστό άλμπουμ της χρονιάς. Ήδη κάποιοι μιλάνε για τους καινούριους Portishead...time will show kids,time will show.. – Spir Frelini
Ακούστε τα: Cuckoo, The White Season, The Twilight Hour
30. Washed Out - Within & Without
Ο Washed Out, κατά κόσμον Ernest Greene ηχογράφησε το δίσκο Within and Without με τον Ben Allen, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για επιτυχίες όπως το Merriweather Post Pavillion των Animal Collective, το St. Elsewhere του Gnarls Barkley και το Halcyon Digest των Deerhunter. Αλλά το namedropping δεν είναι ο λόγος που αυτός ο δίσκος βρίσκεται στη λίστα των 40 καλύτερων της χρονιάς. Ο Greene υποστηρίζει με το δίσκο του, το μουσικό ρεύμα της chillwave και έτσι στον δίσκο αυτό δεν θα βρείτε δυνατές κιθάρες, κρουστά και δυσκολοχώνευτα τραγούδια. Χαλαρή, «εύκολη» και αισιόδοξη μουσική χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι εμπνευσμένη και ποιοτική. Ακούστε τα: Amor Fati, Eyes Be Closed και Echoes - LNE
31. Charles Bradley - No Time For Dreaming Εδώ έχουμε ένα album ατόφιας και ειλικρινούς soul, εμπνευσμένης από τα «ζόρια» του αγώνα για την επιβίωση. Ο Bradley δεν είναι ούτε πυρηνικός επιστήμονας, ούτε φυσικά και ανερχόμενος star που θα γεμίσει τα εξώφυλλα του αδηφάγου (μουσικού ή μη) τύπου. Είναι ένας λαϊκός άνθρωπος που χρησιμοποιεί τις ίδιες του τις εμπειρίες ως πρώτη ύλη και μέσω του ταλέντου του (που περισσεύει), τις μετουσιώνει σε τέχνη. Θα πρέπει πάντως να νιώθει τυχερός που στο πλάι του έχει συνοδοιπόρους, τους μουσικούς της εξαιρετικής Menahan Street Band, που απαρτίζεται ως επί το πλείστον από σεσημασμένους «παίκτες» της Daptone – dimkats
Ακούστε τα: No Time for Dreaming, The World (Is Going up in Flames), I Believe In Your Love
32. The Haunted – Unseen
Το Unseen είναι το έβδομο album του Σουηδικού death metal συγκροτήματος The Haunted. Η διαδικασία σύνθεσης του δίσκου ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2009, ένα χρόνο μετά το Versus και 40 κομμάτια γράφτηκαν μέχρι τον Απρίλιο του 2010 σύμφωνα με τον τραγουδιστή Peter Dolving. Με 15 χρόνια μουσικής εμπειρίας οι Haunted περιγράφουν αυτόν το δίσκο ως «Epic. Danceable. Groovy. And very very arty farty metal. With this next record we are going to be taking a piss in the general direction of all the crappy 99.9 percent of generic contemporary Mr. Goatse jerks out there»!
Ακούστε τα: No Ghost, Disappear, Unseen
Δείτε εδώ τις θέσεις 33-40.
Αύριο ανεβαίνουμε στις θέσεις 17-24.