Βαθμολογία:
7,5
Τι θα ακούσετε:
darkwave, synth rock
Το "Songs Of A Lost World" είναι το πρώτο άλμπουμ των Cure από το 2008. Όλο αυτό το διάστημα, το συγκρότημα και ο Robert Smith ειδικότερα άφηναν νύξεις για τον διάδοχο του "4:13 Dream", με το "Songs Of A Lost World" να είναι επιτέλους έτοιμο, βάζοντας οριστικό τέλος στη μακροχρόνια αναμονή. Από το "Wish" του 1992 είχαν να ακουστούν τόσο σίγουροι οι Cure για το υλικό τους, που περιέχει πολλά από τα στοιχεία που αγαπούν οι θαυμαστές τους και ιδιαίτερα όσοι αρέσκονται στην πιο σκοτεινή πλευρά τους.
Ο Smith πάντα περιέγραφε τον εαυτό του και το συγκρότημα ως κάτι πολύ παραπάνω από gothic rock. Mερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του συγκροτήματος, όπως το "In Between Days" και το "Just Like Heaven" είναι λαμπερά pop τραγούδια. Στο "Songs of a Lost World", ωστόσο, το συγκρότημα τυλίγεται μουσικά με το μανδύα της σκοτεινής, ατμοσφαιρικής μουσικής, από το ξεκίνημα ακόμα και το "Alone".
Το "Alone" ξεκινά με μια εισαγωγή σχεδόν τριάμισι λεπτών που φέρει την σφραγίδα των Cure. Κιθάρες σαν κύματα που σκάνε στα βράχια, του Smith και του Reeves Gabrels, η χαρακτηριστική μπασογραμμή του Simon Gallup και τα αιθέρια synths του Roger O'Donnell. Μόλις εμφανιστούν τελικά οι στίχοι "Τhis is the end of every song that we sing", η φωνή του Smith ακούγεται σαν να μην έχει γεράσει μια μέρα από το "4:13 Dream" και φέρνει στο νου το πώς τραγούδαγε στο "Wish" πριν από 30 χρόνια. Το "Alone" είναι απολύτως λειτουργικό τόσο ως εισαγωγικό τραγούδι σε ένα άλμπουμ Cure όσο και ως το πρώτο single.
Το "And Nothing is Forever" είναι ένα όμορφο τραγούδι, φαινομενικά για τη μούσα και σύζυγο του Smith, Mary Poole. Το "A Fragile Thing" θυμίζει το "Maybe Someday", από το εξίσου ζοφερό "Bloodflowers" του 2000. Είναι το μόνο τραγούδι εδώ που έχει μια παραδοσιακή δομή στίχου-ρεφρέν-στίχου, και η απλότητα του αλληλοσυμπληρώνεται με τα πιο σύνθετα κομμάτια του άλμπουμ. Το "I Can Never Say Goodbye" πραγματεύεται το θάνατο του αδερφού του Smith, σε μια πραγματικά φορτισμένη συγκινησιακά ερμηνεία. Στο "Drone:Nodrone", το συγκρότημα δημιουργεί ηλεκτρονικά ηχοτοπία που έχουν άμεση σύνδεση με το χορευτικό ροκ του Manchester στις αρχές της δεκαετίας του '90, αλλά με πιο σκληρό περίβλημα, σαν αυτό που υπάρχει στο "Never Enough" μέσα από το Disintegration.
Σε όλο το άλμπουμ ακούμε τα στοιχεία του ήχου των Cure που επηρέασαν δεκάδες μεταγενέστερους καλλιτέχνες και είδη. Ο θόρυβος της κιθάρας που επηρέασε το shoegaze, οι ενδοσκοπικοί σκοτεινοί στίχοι που γιγάντωσαν το emo και το post-hardcore, το στιβαρό drumming που έφερε το industrial rock. Όλα αυτά συνυπάρχουν στο δεκάλεπτο, επικό "Warsong", που κλείνει το άλμπουμ και λειτουργεί σαν ανακεφαλαίωση των τελευταίων 45 χρόνων των Cure.
Υπήρξαν πολλές οι φορές στην ιστορία των Cure όπου ο Robert Smith άφησε να εννοηθεί ή να δηλώσει ευθέως ότι το τελευταίο τους άλμπουμ θα ήταν το τελευταίο τους. Αυτό δεν συμβαίνει με το "Songs Of A Lost World". Όπως ο ίδιος δήλωσε, υπάρχουν τουλάχιστον δύο ακόμη δίσκοι μέσα του και το συγκρότημα θα ολοκληρώσει την πορεία του το 2028, 50 ακριβώς χρόνια από το ξεκίνημά τους. Εάν όμως το "Songs Of A Lost World" καταλήξει να είναι το τελευταίο άλμπουμ των Cure, η αυλαία θα έχει πέσει με απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο.