Θυμάμαι πριν δύο χρόνια όταν τελείωσε εκείνο το καταπληκτικό από όλες τις πλευρές live του Sivert Hoyem στο Fuzz είχα κάνει την εξής σκέψη: "Φοβερή βραδιά, τώρα θα πρέπει κάποια στιγμή να μας επισκεφτεί και για μία Solo εμφάνιση".
Πέμπτη βράδυ λοιπόν η επιθυμία μου παίρνει σάρκα και οστά σε έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο, στο Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσού, όπου «τα πνεύματα των μεγάλων ποιητών περίμεναν το καταραμένο τροβαδούρο» όπως έλεγε και το δελτίο τύπου.
Λίγο μετά τις 9:30 εμφανίζεται στη σκηνή ο Sivert με μόνη παρέα τις κιθάρες του. Εμείς ως πιστό κοινό τον υποδεχόμαστε με τον πιο θερμό τρόπο και το live ξεκινά με το Prisoner Of The Road. Μαγική στιγμή, ένιωθες τη σθεναρή φωνή του να σε διαπερνά και να σου προκαλεί μια γλυκιά μελαγχολία. Πιστεύω ήταν το πιο κατάλληλο τραγούδι για το ξεκίνημα. Είχε δημιουργηθεί μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα με τον καλλιτέχνη να προλογίζει σχεδόν όλα του τα κομμάτια και γενικά να είναι τόσο ομιλητικός που κάποια στιγμή είπε γελώντας «νομίζω ότι μιλάω πολύ, αλλά είμαστε εδώ για να τραγουδήσω».
Η επιλογή των τραγουδιών ιδιαίτερη και με αρκετές εκπλήξεις. Ο Sivert είχε φέρει μαζί του το πρόσφατο single με το πολύ όμορφο Where is my Moon και πολλά κομμάτια από την εποχή των Madrugada. Μάλιστα ορισμένα, όπως το Riverbed, ανέφερε ότι έχει αρκετά χρόνια να τα παρουσιάσει live. Παρατήρησα ότι παραμέλησε λίγο το Lοng Slow Distance, αλλά ευτυχώς είπε το προσωπικά αγαπημένο μου Blown Αway. Όσον αφορά τη σειρά παρουσίασης των κομματιών ήταν πολύ ικανοποιητική γιατί υπήρχαν διακυμάνσεις. Περνάγαμε από τα πολύ μελωδικά στα λίγο πιο δυναμικά και πάλι πίσω.
Βέβαια ο καθένας μας ίσως να έχει 1-2 κομμάτια που θα ήθελε να ακούσει και δεν συμπεριλαμβάνονταν στη λίστα αλλά αν το σκεφτούμε καλύτερα τότε θα έπρεπε το live να ξεκινά το μεσημέρι και να τελειώνει το βράδυ. Γενικά μου άφησε την αίσθηση πως είχε επιλέξει τραγούδια που αγαπά και ο ίδιος αρκετά για τους δικούς του λόγους.
Σχετικά με την αίθουσα που πραγματοποιήθηκε η συναυλία η αλήθεια είναι ότι ακούστηκαν λίγα παράπονα ως προς τη χωρητικότητα κυρίως. Φάνηκε εκ των υστέρων ότι θα έπρεπε να είχε προταθεί ένας χώρος λίγο μεγαλύτερος, μιας και αρκετά άτομα δε πρόλαβαν να πάρουν εισιτήριο. Όπως είχαμε ανακοινώσει και σε σχετικό άρθρο η συναυλία ήταν ήδη sold out μια εβδομάδα νωρίτερα. Επίσης το γεγονός ότι ήμασταν καθήμενοι μας ξένισε λίγο αρχικά, αλλά στη συνέχεια εγκλιματιστήκαμε χωρίς πρόβλημα.
Θα τολμήσω να πω ότι νόμιζες πως έμπαινες σε εκκλησία μιας και εκτός από το κάπνισμα δεν επιτρέπονταν ούτε τα ποτά. Μέχρι και ο Sivert σχολίασε χαρακτηριστικά «I see that you don't drink… this is not Greece!». Βέβαια η γενικότερη αισθητική του χώρου για solo εμφάνιση ήταν πολύ ωραία και ο ήχος ήταν αρκετά καλός και καθαρός.
Η σειρά του των τραγουδιών στο setlist είναι τυχαία.
Prisoner Of The Road
1st Day of Sommersault
Where Is My Moon
Blown Away
Cornelis
Running out of Time
So-Lo
Majesty
Sail Away
Jan 3rd
Riverbed
Valley Of Deception
Strange Color Blue
Been Meaning to Sing you
Honey Bee
Holocaust
Kids are on high Street
Ορίστε και το οπτικο-ακουστικό υλικό:)
Πέμπτη βράδυ λοιπόν η επιθυμία μου παίρνει σάρκα και οστά σε έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο, στο Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσού, όπου «τα πνεύματα των μεγάλων ποιητών περίμεναν το καταραμένο τροβαδούρο» όπως έλεγε και το δελτίο τύπου.
Λίγο μετά τις 9:30 εμφανίζεται στη σκηνή ο Sivert με μόνη παρέα τις κιθάρες του. Εμείς ως πιστό κοινό τον υποδεχόμαστε με τον πιο θερμό τρόπο και το live ξεκινά με το Prisoner Of The Road. Μαγική στιγμή, ένιωθες τη σθεναρή φωνή του να σε διαπερνά και να σου προκαλεί μια γλυκιά μελαγχολία. Πιστεύω ήταν το πιο κατάλληλο τραγούδι για το ξεκίνημα. Είχε δημιουργηθεί μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα με τον καλλιτέχνη να προλογίζει σχεδόν όλα του τα κομμάτια και γενικά να είναι τόσο ομιλητικός που κάποια στιγμή είπε γελώντας «νομίζω ότι μιλάω πολύ, αλλά είμαστε εδώ για να τραγουδήσω».
Βέβαια ο καθένας μας ίσως να έχει 1-2 κομμάτια που θα ήθελε να ακούσει και δεν συμπεριλαμβάνονταν στη λίστα αλλά αν το σκεφτούμε καλύτερα τότε θα έπρεπε το live να ξεκινά το μεσημέρι και να τελειώνει το βράδυ. Γενικά μου άφησε την αίσθηση πως είχε επιλέξει τραγούδια που αγαπά και ο ίδιος αρκετά για τους δικούς του λόγους.
Σχετικά με την αίθουσα που πραγματοποιήθηκε η συναυλία η αλήθεια είναι ότι ακούστηκαν λίγα παράπονα ως προς τη χωρητικότητα κυρίως. Φάνηκε εκ των υστέρων ότι θα έπρεπε να είχε προταθεί ένας χώρος λίγο μεγαλύτερος, μιας και αρκετά άτομα δε πρόλαβαν να πάρουν εισιτήριο. Όπως είχαμε ανακοινώσει και σε σχετικό άρθρο η συναυλία ήταν ήδη sold out μια εβδομάδα νωρίτερα. Επίσης το γεγονός ότι ήμασταν καθήμενοι μας ξένισε λίγο αρχικά, αλλά στη συνέχεια εγκλιματιστήκαμε χωρίς πρόβλημα.
Θα τολμήσω να πω ότι νόμιζες πως έμπαινες σε εκκλησία μιας και εκτός από το κάπνισμα δεν επιτρέπονταν ούτε τα ποτά. Μέχρι και ο Sivert σχολίασε χαρακτηριστικά «I see that you don't drink… this is not Greece!». Βέβαια η γενικότερη αισθητική του χώρου για solo εμφάνιση ήταν πολύ ωραία και ο ήχος ήταν αρκετά καλός και καθαρός.
Η σειρά του των τραγουδιών στο setlist είναι τυχαία.
Prisoner Of The Road
1st Day of Sommersault
Where Is My Moon
Blown Away
Cornelis
Running out of Time
So-Lo
Majesty
Sail Away
Jan 3rd
Riverbed
Valley Of Deception
Strange Color Blue
Been Meaning to Sing you
Honey Bee
Holocaust
Kids are on high Street
Ορίστε και το οπτικο-ακουστικό υλικό:)