Τα δύσκολα στην ανασκόπηση τώρα ξεκινάνε. Να χωρέσεις διαφορετικές γνώμες σε λίγες γραμμές, να συμπυκνώσεις μια χρονιά μουσικής σε ένα άρθρο, να θέσεις σε αξιολογική σειρά δίσκους που, έστω κι αν δεν είχαν την ποσότητα προηγούμενων ετών, προσπάθησαν να περισώσουν την αξιοπρέπεια της ελληνικής μουσικής σκηνής και να θέσουν κάποιες βάσεις για το μέλλον.
Αντιφατικά σχόλια είχαμε διαβάσει και στην ανασκόπηση του πρώτου εξαμήνου (διαβάστε εδώ). Τι άλλαξε από τότε; Στην ουσία ελάχιστα πράγματα! Προστέθηκαν οι πραγματικά προσεγμένες και ολοκληρωμένες μουσικές προτάσεις των Baby Guru, Nalyssa Green, Monsieur Minimal και Cayetano και πέραν αυτού ουδέν νεώτερο. Η χρονιά αποδεικνύεται φτωχή σε παραγωγή, ωστόσο κατά τη γνώμη μου το άκρως ανησυχητικό είναι η έλλειψη έμπνευσης.
Για να είμαστε όμως πιο δίκαιοι, ας κάνουμε το διαχωρισμό που περιμένατε εξαρχής. Όχι έντεχνο-ελαφρολαϊκό (σικ!). Το ουσιαστικότερο δίλημμα που τίθεται εδώ και χρόνια στην ελληνική μουσική αφορά τον στίχο. Δε θα επιχειρήσω να πάρω θέση με το παρόν κείμενο, ούτε θα επιχειρηματολογήσω υπέρ ή κατά. Είναι προφανές ότι οι νέοι ως επί το πλείστον δημιουργοί που αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν αγγλικό στίχο μπορούν ευκολότερα - όχι τόσο να κάνουν διεθνή καριέρα - αλλά να μεταφέρουν τις επιρροές τους από το εξωτερικό. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, η παγκοσμιοποίηση έχει χτυπήσει, αν όχι γκρεμίσει, την πόρτα και της μουσικής βιομηχανίας. Άλλωστε ειδικά η ποπ ηχεί πολύ οικεία στα αγγλικά, ακόμα κι αν δεν είναι οξφορδιανής προφοράς. 
Από την “άλλη μεριά” βρίσκονται όσοι επιμένουν στον ελληνικό στίχο και οι νεώτεροι τραγουδιστές που παίρνουν αυτό το ρίσκο - γιατί ως τέτοιο εξελίσσεται. Στη λίστα που θα δείτε παρακάτω έχουμε τη Μποφίλιου, το Χαρούλη, το Μαραβέγια με τους Illegal, τον Ανεστόπουλο. Δύσκολα θα μπορούσαμε καν να φανταστούμε μια στροφή τους στο ξενόγλωσσο (αν και αρκετοί φαίνεται ότι το έχουν στις συναυλίες τους). Η δεκάδα μας δίνει σκορ 6-4 για τους αγγλόφωνους και το ποσοστό σχεδόν ισοκατανέμεται για το σύνολο των 33 δίσκων της λίστας με την πολύτιμη συνεισφορά καταξιωμένων δημιουργών και τραγουδιστών από την “ελληνική” μεριά.
Μετράμε τους δίσκους και επανερχόμαστε με ένα σύντομο σχολιασμό.
1. MARIETTA FAFOUTI - Homemade Joy
2. MY WET CALVIN - Happened before
3. ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ - Οι μέρες του φωτός
4. CAYETANO - Once sometime (γράφει ο Pe Pe)
5. MARAVEYAS ILLEGAL - Λόλα
-. BABY GURU - Pieces (γράφει ο dimkats)
-. ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ - Μαγγανείες
-. BOKOMOLECH - Mass Vulture
9. ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ - Ως Το Τέλος (γράφει ο gbal)
10. NALYSSA GREEN - The Seed (γράφει ο Pe Pe)
11. MONSIEUR MINIMAL - Minimal to Maximal (γράφει ο Pe Pe)
12. ΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ - Beat Poetry (γράφoυν ο gbal και ένας φίλος)
13. ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ - Ξένοι σ' ένα τόπο που αλλάζει
14. ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΑΝΤΣΙΑΣ - Ημερολόγιο Ονείρων
15. TRANSISTOR - Resting In The Shade Of The Family Tree (γράφει ο Pe Pe)
16. POP EYE - Almost dead still alive (γράφουν η Maria και ο orestis)
-. MATISSE - Paper Door
-. ΜΑΤΟΥΛΑ ΖΑΜΑΝΗ - Varligali
-. ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ - Ίσως
-. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ - Ας ρίχνει και χαλάζι
21. ΜΠΑΜΠΗΣ ΣΤΟΚΑΣ - Στην αυλή των τρελλών
-. ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ - Σε τόπους που δεν ξέρω (γράφει ο Emmanuel)
23. ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ - Για πού τραβάς ελπίδα
-. VICTORY COLLAPSE - Convenience has poisoned our souls
-. ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ- Η Φάβα
-. Κ. ΒΗΤΑ - Χρυσαλλίδα (γράφει ο Pe Pe)
27. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΡΑΣ, SKULL & DOWN, ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ - Θνητάριο (συνέντευξη στο micha.gia)
-. ΟΡΕΣΤΗΣ ΝΤΑΝΤΟΣ - Τελευταία Ανατολή
-. STRANGE ZERO - In the center of being (γράφει ο Pe Pe)
30. SEPTEMBER CODE - Remembering Mirrors
-. UNIVERSAL TRILOGY - Pop Crisis
-. SUNDAYMAN - Retronome
-. OLGA KOUKLAKI - I u need
Ποιο είναι ίσως το σημαντικότερο που μπορούμε να σημειώσουμε για την τελική μας λίστα; Ότι αποκαταστάθηκε η τάξη σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο. Ο δίσκος που αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση έλαβε θετικές ψήφους από τους περισσότερους συντάκτες μας, ξεπέρασε τη μανία με το Κουκουμπάντι (εδώ την έχω την κακία, αλλά θα την καταπιώ) και ναι, για το Mixgrill το Homemade Joy είναι ο δίσκος της χρονιάς! (Χειροκροτήματα, χαρτοπόλεμος και τα συμπαρομαρτούντα …) Συγχρόνως, η ίδια η Μαριέττα Φαφούτη εξελίσσεται σε πολυσχιδής προσωπικότητα με επιρροή. Οι συνεργασίες της στους δίσκους του Monsieur Minimal και των Minor Project απέσπασαν πολλά θετικά σχόλια προσθέτοντας έναν επιπλέον “τίτλο” στην πρωτιά αυτή.
Οι My Wet Calvin ακολουθούν σε απόσταση με επίσης εντυπωσιακή άνοδο για το Happened before που έρχεται δυο χρόνια μετά το επίσημο ντεμπούτο τους. Η Νατάσσα Μποφίλιου από κοντά να ισορροπεί κάπως και να δίνει τον ελληνικό τόνο της κορυφής (για τη Νατάσσα θα τα πούμε αναλυτικότερα). Ο Cayetano κέρδισε την αποδοχή πολλών εξ ημών και φαίνεται να χτίζει σε σταθερές βάσεις τη διεθνή του καριέρα. Οι Maraveyas Illegal (είναι hype και αρέσουν), οι Baby Guru (σταθεροποιούνται ψηλά), ο Χαρούλης (επιτέλους βγήκε!) και οι Bokomolech (από τις ευχάριστες επανεμφανίσεις) 
συνυπάρχουν ιδιόμορφα στην πέμπτη θέση με τους Παράνομους να κερδίζουν στο νήμα λόγω των ψήφων περισσοτέρων συντακτών. Στην ένατη θέση ο Ανεστόπουλος προσπαθεί μετά το διόλου βελούδινο διαζύγιο να στήσει ό,τι απέμεινε από τα Διάφανα Κρίνα (για την ακρίβεια όλοι πέραν της φωνής των Κρίνων συνεχίζουν ως Goodbye blue sky) και η Nalyssa Green κερδίζει με την αξία της τη δέκατη θέση (στοιχηματίζω ότι θα ήταν ψηλότερα αν ο δίσκος της είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα από το Νοέμβριο).
Η εικοσάδα εξελίσσεται επίσης εξισορροπιστικά. Για κάθε Κατσιμίχα και Πασχαλίδη έχουμε ένα Monsieur Minimal και μία από Transistor. Στους δίσκους που κέρδισαν τους περισσότερους συντάκτες μας συγκαταλέγονται επίσης οι Pop Eye με το δεύτερό τους εξαιρετικό αν και κάπως “παραγνωρισμένο” Almost dead still alive, o Κ. Βήτα με τη Χρυσαλλίδα του που πολλοί θα θέλαμε να είναι πιο ουσιαστική και ο Μιχάλης Τσαντίλας με τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο Σκιά στο μυαλό.
Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο (αποτυχημένο χιούμορ!), τα EPs των Electric Litany, Playground Noise και Last Drive. Τα ακούσαμε, μας άρεσαν, τα αφήσαμε, τα ξανακούσαμε, μας ξανάρεσαν και περιμένουμε με ανυπομονησία τους ολοκληρωμένους δίσκους τους (τον δεύτερο για τα δύο νεαρά συγκροτήματα, την επιστροφή για ένα από τα σημαντικότερα και μακροβιότερα πλέον ελληνικά ροκ συγκροτήματα). ). Κρυφοκοιτάζοντας στη λίστα με τα ελληνικά τραγούδια της χρονιάς που θα δημοσιευτεί σε λίγες μέρες, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι θα τους συναντήσουμε εκεί...
Ο σχολιασμός των ελληνόφωνων κυκλοφοριών από τον Emmanuel
Αναμφισβήτητα η χρονιά που σε λίγες μέρες μας εγκαταλείπει ήταν πολύ γεμάτη για την Ελληνική δισκογραφία. Παρά την οικονομική κρίση, αρκετές νέες δουλειές κυκλοφόρησαν και μάλιστα κάποιες από αυτές αρκετά αξιόλογες.
Η χρονιά που μας πέρασε χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση νέων και πολύ ταλαντούχων δημιουργών, από την επανεμφάνιση δισκογραφικά των Κατσιμιχαίων, από την συνεχιζόμενη άνοδο της Μποφίλιου, από τις νέες δουλειές των μεγάλων Νταλάρα, Αλεξίου, Πρωτοψάλτη και Παπακωνσταντίνου, από τις σημαντικές απώλειες του Δημήτρη Μητροπάνου και πρόσφατα του Άλκη Αλκαίου και από τις αμέτρητες επανακυκλοφορίες παλιότερων δίσκων και συλλογών από τα σύγχρονα δισκάδικα, τις εφημερίδες και τα περιοδικά.
Η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς ήταν ο πρωτοεμφανιζόμενος δημιουργός Γρηγόρης Πολύζος, που με την αμέριστη συμπαράσταση του πολύ σημαντικού Νίκου Ζούδιαρη, κυκλοφόρησε τη δουλειά του με τίτλο Σε τόπους που δεν ξέρω. Άρτιος ηχτικά δίσκος, εξαιρετικά τα τραγούδια, που τα λόγια τους υπογράφουν νέοι στιχουργοί και πολύ καλές ερμηνείες, απο την Φωτεινή Δάρρα τον Λάκη Χαλκιά, τον Απόστολο Ρίζο, την πρωτοεμφανιζόμενη Μαρία Κρασοπούλου και το Νίκο Ζούδιαρη.
Στις εκπλήξεις της χρονιάς και η Αφετηρία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου. Ο αιώνια έφηβος και πολυαγαπημένος Βασίλης, δίνει χώρο και ευκαιρίες σε νέους δημιουργούς, επιλέγοντας 7 τραγούδια, μετά από ακρόαση 1000 και πλέον τραγουδιών που υπέβαλλαν οι ενδιαφερόμενοι μέσω της ιστοσελίδας του.
Η πληθωρική και αγαπημένη των μέσων Νατάσσα Μποφίλιου, στηριζόμενη στην εξαιρετική δυάδα των Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου, παραμένει στη κορυφή της προτίμησης του κοινού, ερμηνεύοντας μοναδικά τα τραγούδια στο άλμπουμ με τίτλο Οι μέρες του φωτός.
Ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας επιστρέφουν στη δισκογραφία με το πολύ ιδιαίτερο Beat Poetry και οι πρώην συνοδοιπόροι στους Πυξ Λαξ, Φίλιππος Πλιάτσικας και Μπάμπης Στόκας κυκλοφορούν δύο αρκετά καλά άλμπουμς. Προσοχή στο κενό για τον Πλιάτσικα που επιμένει στο γνωστό ύφος και στυλ έχοντας τον πήχυ αρκετά ψηλά και την Αυλή των τρελών του Στόκα που ντύνει μουσικά, με αρκετή επιτυχία, τους εξαιρετικούς στίχους του Αλκαίου.
Η Ευανθία Ρεμπούτσικα μεταφέρει σε δίσκο τα αρώματα της μουσικής της, με τραγούδια που ερμηνεύει με τον δίκο της υπέροχο τρόπο η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και ο Γιάννης Κότσιρας με την βοήθεια της Εστουδιαντίνας μας ταξιδεύει με τη φωνή του, στη Σμύρνη, τους ήχους και τα τραγούδια της, σε ένα ιδιαίτερα προσεγμένο δίσκο.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου και Γιάννης Χαρούλης μας πρότειναν τις Μαγγανείες, ένα δίσκο πολυαναμενόμενο που επιτέλους κυκλοφόρησε το 2012. Πολύ όμορφα τα τραγούδια του Παπακωνσταντίνου, μας έχει συνηθίσει σε αυτά σε κάθε του δουλειά και έξοχος ο Γιάννης Χαρούλης.
Ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης εμπιστεύεται τον λόγο του Οδυσσέα Ιωαάνου και οι Ξένοι σ' ένα τόπο που αλλάζει κυκλοφορούν στις αρχές της χρονιάς. Ενας εξαιρετικά ισορροπημένος δίσκος που αναδεικνύει το ταλέντο και την ιδιαίτερη φωνή του Πασχαλίδη και φυσικά τον πολύ εύστοχο λόγο του Ιωάννου.
Ένα πολύ επιτυχημένο άλμπουμ κυκλοφόρησε και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας συγκεντρώνοντας μια πλειάδα καλλιτεχνών, από τον Salvatore Adamo και τον Christophe μέχρι τη Χαρούλα Αλεξίου, με τον τίτλο Οι άγγελλοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο.
Ενας από τους καλύτερους, κατά την γνώμη μου, δίσκους της χρονιάς κυκλοφόρησε ο Σταύρος Λάντσιας. Ο σπουδαίος μουσικός μας ταξιδεύει με τις μελωδίες του στο Ημερολόγιο των Ονείρων. Συνεπέστατος με το δύσκολο είδος που υπηρετεί, πλαισιωμένος από καταπληκτικούς μουσικούς μας δίνει μια από τις καλύτερες δουλειές του.
Ο Μίνως Μάτσας μετά το τηλεοπτικό Νησί, όπου η μουσική και τα τραγούδια του γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία, επιστρέφει στη δικογραφία με το soundtrack της ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή, Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι. Ατμοσφαιρική η μουσική του Μάτσα δένει απόλυτα με τις εικόνες της ταινίας. Μια πολύ προσεγμένη δουλειά που αξίζει της προσοχής μας.
Ο Γιώργος Νταλάρας και η Χαρούλα Αλεξίου κλείνουν τη χρονιά με δύο δίσκους που μάλλον θα μας απασχολήσουν και την επόμενη. Ο Νταλάρας σε τραγούδια του Νίκου Αντύπα και η Αλεξίου σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη.
Οι συντάκτες του Mixgrill κονταροχτυπήθηκαν και ανέδειξαν τον πρωτοεμφανιζόμενο και τον υπερτιμημένο καλλιτέχνη της χρονιάς για την ελληνική μουσική. Διαβάστε σχετικά το προσεχές Σαββατοκύριακο.
Αντιφατικά σχόλια είχαμε διαβάσει και στην ανασκόπηση του πρώτου εξαμήνου (διαβάστε εδώ). Τι άλλαξε από τότε; Στην ουσία ελάχιστα πράγματα! Προστέθηκαν οι πραγματικά προσεγμένες και ολοκληρωμένες μουσικές προτάσεις των Baby Guru, Nalyssa Green, Monsieur Minimal και Cayetano και πέραν αυτού ουδέν νεώτερο. Η χρονιά αποδεικνύεται φτωχή σε παραγωγή, ωστόσο κατά τη γνώμη μου το άκρως ανησυχητικό είναι η έλλειψη έμπνευσης.
Για να είμαστε όμως πιο δίκαιοι, ας κάνουμε το διαχωρισμό που περιμένατε εξαρχής. Όχι έντεχνο-ελαφρολαϊκό (σικ!). Το ουσιαστικότερο δίλημμα που τίθεται εδώ και χρόνια στην ελληνική μουσική αφορά τον στίχο. Δε θα επιχειρήσω να πάρω θέση με το παρόν κείμενο, ούτε θα επιχειρηματολογήσω υπέρ ή κατά. Είναι προφανές ότι οι νέοι ως επί το πλείστον δημιουργοί που αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν αγγλικό στίχο μπορούν ευκολότερα - όχι τόσο να κάνουν διεθνή καριέρα - αλλά να μεταφέρουν τις επιρροές τους από το εξωτερικό. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, η παγκοσμιοποίηση έχει χτυπήσει, αν όχι γκρεμίσει, την πόρτα και της μουσικής βιομηχανίας. Άλλωστε ειδικά η ποπ ηχεί πολύ οικεία στα αγγλικά, ακόμα κι αν δεν είναι οξφορδιανής προφοράς. Από την “άλλη μεριά” βρίσκονται όσοι επιμένουν στον ελληνικό στίχο και οι νεώτεροι τραγουδιστές που παίρνουν αυτό το ρίσκο - γιατί ως τέτοιο εξελίσσεται. Στη λίστα που θα δείτε παρακάτω έχουμε τη Μποφίλιου, το Χαρούλη, το Μαραβέγια με τους Illegal, τον Ανεστόπουλο. Δύσκολα θα μπορούσαμε καν να φανταστούμε μια στροφή τους στο ξενόγλωσσο (αν και αρκετοί φαίνεται ότι το έχουν στις συναυλίες τους). Η δεκάδα μας δίνει σκορ 6-4 για τους αγγλόφωνους και το ποσοστό σχεδόν ισοκατανέμεται για το σύνολο των 33 δίσκων της λίστας με την πολύτιμη συνεισφορά καταξιωμένων δημιουργών και τραγουδιστών από την “ελληνική” μεριά.Μετράμε τους δίσκους και επανερχόμαστε με ένα σύντομο σχολιασμό.
1. MARIETTA FAFOUTI - Homemade Joy
2. MY WET CALVIN - Happened before
3. ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ - Οι μέρες του φωτός
4. CAYETANO - Once sometime (γράφει ο Pe Pe)
5. MARAVEYAS ILLEGAL - Λόλα
-. BABY GURU - Pieces (γράφει ο dimkats)
-. ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ - Μαγγανείες
-. BOKOMOLECH - Mass Vulture
9. ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ - Ως Το Τέλος (γράφει ο gbal)
10. NALYSSA GREEN - The Seed (γράφει ο Pe Pe)
11. MONSIEUR MINIMAL - Minimal to Maximal (γράφει ο Pe Pe)
12. ΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ - Beat Poetry (γράφoυν ο gbal και ένας φίλος)
13. ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ - Ξένοι σ' ένα τόπο που αλλάζει
14. ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΑΝΤΣΙΑΣ - Ημερολόγιο Ονείρων
15. TRANSISTOR - Resting In The Shade Of The Family Tree (γράφει ο Pe Pe)
16. POP EYE - Almost dead still alive (γράφουν η Maria και ο orestis)
-. MATISSE - Paper Door
-. ΜΑΤΟΥΛΑ ΖΑΜΑΝΗ - Varligali
-. ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ - Ίσως
-. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ - Ας ρίχνει και χαλάζι
21. ΜΠΑΜΠΗΣ ΣΤΟΚΑΣ - Στην αυλή των τρελλών
-. ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ - Σε τόπους που δεν ξέρω (γράφει ο Emmanuel)
23. ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ - Για πού τραβάς ελπίδα
-. VICTORY COLLAPSE - Convenience has poisoned our souls
-. ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ- Η Φάβα
-. Κ. ΒΗΤΑ - Χρυσαλλίδα (γράφει ο Pe Pe)
27. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΡΑΣ, SKULL & DOWN, ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ - Θνητάριο (συνέντευξη στο micha.gia)
-. ΟΡΕΣΤΗΣ ΝΤΑΝΤΟΣ - Τελευταία Ανατολή
-. STRANGE ZERO - In the center of being (γράφει ο Pe Pe)
30. SEPTEMBER CODE - Remembering Mirrors
-. UNIVERSAL TRILOGY - Pop Crisis
-. SUNDAYMAN - Retronome
-. OLGA KOUKLAKI - I u need
Ποιο είναι ίσως το σημαντικότερο που μπορούμε να σημειώσουμε για την τελική μας λίστα; Ότι αποκαταστάθηκε η τάξη σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο. Ο δίσκος που αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση έλαβε θετικές ψήφους από τους περισσότερους συντάκτες μας, ξεπέρασε τη μανία με το Κουκουμπάντι (εδώ την έχω την κακία, αλλά θα την καταπιώ) και ναι, για το Mixgrill το Homemade Joy είναι ο δίσκος της χρονιάς! (Χειροκροτήματα, χαρτοπόλεμος και τα συμπαρομαρτούντα …) Συγχρόνως, η ίδια η Μαριέττα Φαφούτη εξελίσσεται σε πολυσχιδής προσωπικότητα με επιρροή. Οι συνεργασίες της στους δίσκους του Monsieur Minimal και των Minor Project απέσπασαν πολλά θετικά σχόλια προσθέτοντας έναν επιπλέον “τίτλο” στην πρωτιά αυτή.
Οι My Wet Calvin ακολουθούν σε απόσταση με επίσης εντυπωσιακή άνοδο για το Happened before που έρχεται δυο χρόνια μετά το επίσημο ντεμπούτο τους. Η Νατάσσα Μποφίλιου από κοντά να ισορροπεί κάπως και να δίνει τον ελληνικό τόνο της κορυφής (για τη Νατάσσα θα τα πούμε αναλυτικότερα). Ο Cayetano κέρδισε την αποδοχή πολλών εξ ημών και φαίνεται να χτίζει σε σταθερές βάσεις τη διεθνή του καριέρα. Οι Maraveyas Illegal (είναι hype και αρέσουν), οι Baby Guru (σταθεροποιούνται ψηλά), ο Χαρούλης (επιτέλους βγήκε!) και οι Bokomolech (από τις ευχάριστες επανεμφανίσεις) συνυπάρχουν ιδιόμορφα στην πέμπτη θέση με τους Παράνομους να κερδίζουν στο νήμα λόγω των ψήφων περισσοτέρων συντακτών. Στην ένατη θέση ο Ανεστόπουλος προσπαθεί μετά το διόλου βελούδινο διαζύγιο να στήσει ό,τι απέμεινε από τα Διάφανα Κρίνα (για την ακρίβεια όλοι πέραν της φωνής των Κρίνων συνεχίζουν ως Goodbye blue sky) και η Nalyssa Green κερδίζει με την αξία της τη δέκατη θέση (στοιχηματίζω ότι θα ήταν ψηλότερα αν ο δίσκος της είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα από το Νοέμβριο).Η εικοσάδα εξελίσσεται επίσης εξισορροπιστικά. Για κάθε Κατσιμίχα και Πασχαλίδη έχουμε ένα Monsieur Minimal και μία από Transistor. Στους δίσκους που κέρδισαν τους περισσότερους συντάκτες μας συγκαταλέγονται επίσης οι Pop Eye με το δεύτερό τους εξαιρετικό αν και κάπως “παραγνωρισμένο” Almost dead still alive, o Κ. Βήτα με τη Χρυσαλλίδα του που πολλοί θα θέλαμε να είναι πιο ουσιαστική και ο Μιχάλης Τσαντίλας με τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο Σκιά στο μυαλό.
Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο (αποτυχημένο χιούμορ!), τα EPs των Electric Litany, Playground Noise και Last Drive. Τα ακούσαμε, μας άρεσαν, τα αφήσαμε, τα ξανακούσαμε, μας ξανάρεσαν και περιμένουμε με ανυπομονησία τους ολοκληρωμένους δίσκους τους (τον δεύτερο για τα δύο νεαρά συγκροτήματα, την επιστροφή για ένα από τα σημαντικότερα και μακροβιότερα πλέον ελληνικά ροκ συγκροτήματα). ). Κρυφοκοιτάζοντας στη λίστα με τα ελληνικά τραγούδια της χρονιάς που θα δημοσιευτεί σε λίγες μέρες, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι θα τους συναντήσουμε εκεί...
Ο σχολιασμός των ελληνόφωνων κυκλοφοριών από τον Emmanuel
Αναμφισβήτητα η χρονιά που σε λίγες μέρες μας εγκαταλείπει ήταν πολύ γεμάτη για την Ελληνική δισκογραφία. Παρά την οικονομική κρίση, αρκετές νέες δουλειές κυκλοφόρησαν και μάλιστα κάποιες από αυτές αρκετά αξιόλογες.
Η χρονιά που μας πέρασε χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση νέων και πολύ ταλαντούχων δημιουργών, από την επανεμφάνιση δισκογραφικά των Κατσιμιχαίων, από την συνεχιζόμενη άνοδο της Μποφίλιου, από τις νέες δουλειές των μεγάλων Νταλάρα, Αλεξίου, Πρωτοψάλτη και Παπακωνσταντίνου, από τις σημαντικές απώλειες του Δημήτρη Μητροπάνου και πρόσφατα του Άλκη Αλκαίου και από τις αμέτρητες επανακυκλοφορίες παλιότερων δίσκων και συλλογών από τα σύγχρονα δισκάδικα, τις εφημερίδες και τα περιοδικά.
Η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς ήταν ο πρωτοεμφανιζόμενος δημιουργός Γρηγόρης Πολύζος, που με την αμέριστη συμπαράσταση του πολύ σημαντικού Νίκου Ζούδιαρη, κυκλοφόρησε τη δουλειά του με τίτλο Σε τόπους που δεν ξέρω. Άρτιος ηχτικά δίσκος, εξαιρετικά τα τραγούδια, που τα λόγια τους υπογράφουν νέοι στιχουργοί και πολύ καλές ερμηνείες, απο την Φωτεινή Δάρρα τον Λάκη Χαλκιά, τον Απόστολο Ρίζο, την πρωτοεμφανιζόμενη Μαρία Κρασοπούλου και το Νίκο Ζούδιαρη.Στις εκπλήξεις της χρονιάς και η Αφετηρία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου. Ο αιώνια έφηβος και πολυαγαπημένος Βασίλης, δίνει χώρο και ευκαιρίες σε νέους δημιουργούς, επιλέγοντας 7 τραγούδια, μετά από ακρόαση 1000 και πλέον τραγουδιών που υπέβαλλαν οι ενδιαφερόμενοι μέσω της ιστοσελίδας του.
Η πληθωρική και αγαπημένη των μέσων Νατάσσα Μποφίλιου, στηριζόμενη στην εξαιρετική δυάδα των Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου, παραμένει στη κορυφή της προτίμησης του κοινού, ερμηνεύοντας μοναδικά τα τραγούδια στο άλμπουμ με τίτλο Οι μέρες του φωτός.
Ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας επιστρέφουν στη δισκογραφία με το πολύ ιδιαίτερο Beat Poetry και οι πρώην συνοδοιπόροι στους Πυξ Λαξ, Φίλιππος Πλιάτσικας και Μπάμπης Στόκας κυκλοφορούν δύο αρκετά καλά άλμπουμς. Προσοχή στο κενό για τον Πλιάτσικα που επιμένει στο γνωστό ύφος και στυλ έχοντας τον πήχυ αρκετά ψηλά και την Αυλή των τρελών του Στόκα που ντύνει μουσικά, με αρκετή επιτυχία, τους εξαιρετικούς στίχους του Αλκαίου.
Η Ευανθία Ρεμπούτσικα μεταφέρει σε δίσκο τα αρώματα της μουσικής της, με τραγούδια που ερμηνεύει με τον δίκο της υπέροχο τρόπο η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και ο Γιάννης Κότσιρας με την βοήθεια της Εστουδιαντίνας μας ταξιδεύει με τη φωνή του, στη Σμύρνη, τους ήχους και τα τραγούδια της, σε ένα ιδιαίτερα προσεγμένο δίσκο.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου και Γιάννης Χαρούλης μας πρότειναν τις Μαγγανείες, ένα δίσκο πολυαναμενόμενο που επιτέλους κυκλοφόρησε το 2012. Πολύ όμορφα τα τραγούδια του Παπακωνσταντίνου, μας έχει συνηθίσει σε αυτά σε κάθε του δουλειά και έξοχος ο Γιάννης Χαρούλης.
Ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης εμπιστεύεται τον λόγο του Οδυσσέα Ιωαάνου και οι Ξένοι σ' ένα τόπο που αλλάζει κυκλοφορούν στις αρχές της χρονιάς. Ενας εξαιρετικά ισορροπημένος δίσκος που αναδεικνύει το ταλέντο και την ιδιαίτερη φωνή του Πασχαλίδη και φυσικά τον πολύ εύστοχο λόγο του Ιωάννου.
Ένα πολύ επιτυχημένο άλμπουμ κυκλοφόρησε και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας συγκεντρώνοντας μια πλειάδα καλλιτεχνών, από τον Salvatore Adamo και τον Christophe μέχρι τη Χαρούλα Αλεξίου, με τον τίτλο Οι άγγελλοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο.
Ενας από τους καλύτερους, κατά την γνώμη μου, δίσκους της χρονιάς κυκλοφόρησε ο Σταύρος Λάντσιας. Ο σπουδαίος μουσικός μας ταξιδεύει με τις μελωδίες του στο Ημερολόγιο των Ονείρων. Συνεπέστατος με το δύσκολο είδος που υπηρετεί, πλαισιωμένος από καταπληκτικούς μουσικούς μας δίνει μια από τις καλύτερες δουλειές του.Ο Μίνως Μάτσας μετά το τηλεοπτικό Νησί, όπου η μουσική και τα τραγούδια του γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία, επιστρέφει στη δικογραφία με το soundtrack της ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή, Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι. Ατμοσφαιρική η μουσική του Μάτσα δένει απόλυτα με τις εικόνες της ταινίας. Μια πολύ προσεγμένη δουλειά που αξίζει της προσοχής μας.
Ο Γιώργος Νταλάρας και η Χαρούλα Αλεξίου κλείνουν τη χρονιά με δύο δίσκους που μάλλον θα μας απασχολήσουν και την επόμενη. Ο Νταλάρας σε τραγούδια του Νίκου Αντύπα και η Αλεξίου σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη.
Οι συντάκτες του Mixgrill κονταροχτυπήθηκαν και ανέδειξαν τον πρωτοεμφανιζόμενο και τον υπερτιμημένο καλλιτέχνη της χρονιάς για την ελληνική μουσική. Διαβάστε σχετικά το προσεχές Σαββατοκύριακο.