Γνωρίζετε πολλά ελληνικά συγκροτήματα τα οποία έχουν κυκλοφορήσει 4 δίσκους, που στο είδος τους θεωρούνται από πολύ καλοί έως κορυφαίοι; Ξέρετε πολλά ελληνικά συγκροτήματα να ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν greatest hits το 2014 (αφού ήδη έχουν κυκλοφορήσει ένα album με τις super διασκευές που έχουν κάνει); Υπάρχουν άραγε ελληνικά συγκροτήματα με αξιοπρεπή καριέρα στο εξωτερικό;
Νομίζω πως μόνο ένα είναι (διορθώστε με, μακάρι να κάνω λάθος), οι Marsheaux, όπου το 2013 κυκλοφόρησαν το 4ο album τους με τίτλο “Inhale”.
Στο οποίο και δε συμβαίνουν τρομερά πράγματα, πέρα από αυτά που μας έχουν συνηθίσει η Σόφη κι η Μαριάνθη, δηλαδή 11 electro-synth-pop τραγούδια, το επίπεδο των οποίων είναι πάντοτε πάνω του μετρίου, τουλάχιστον.
Το “Inhale” αποτελεί μια συνετή συνέχεια του “Lumineaux Noir’ κι είναι αντάξιο των προκατόχων του, πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο, αφού οι Marsheaux υπηρετούν ουσιαστικά ένα είδος που ενώ πατάει στο παρελθόν, δεν απαρνιέται καθόλου το παρόν και τα όσα συμβαίνουν στη μουσική σήμερα (άρα ακούς OMD και Human League, όπως όμως και Goldfrapp και Ladytron). Αυτό που χαρακτηρίζει τις κυκλοφορίες των Marsheaux, άρα κι αυτή του “Inhale” είναι η τελειότητα. Και για να εξηγούμαστε, ακόμη κι αν δε σου αρέσει το είδος της μουσικής που πρεσβεύουν ή κάποια από τα επιμέρους στοιχεία της δουλειάς τους, οφείλεις να παραδεχτείς πως κάθε album τους είναι «τέλεια φτιαγμένο». Πολύ καλές παραγωγές, tracklist χωρίς fillers, απλοί αλλά όχι απλοϊκοί στίχοι, ταιριαστές ερμηνείες και φυσικά artwork που συνήθως βραβεύεται ως ένα από τα καλύτερα της χρονιάς.
Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν κι αποδεικνύουν τη δύναμη του
ντουέτου (αλλά και των Fotonovela που κρύβονται από πίσω), είναι τα “Secret Place”, “To the end” (ένα από τα καλύτερα που
έχουμε ακούσει από τις Marsheaux),
“Alone”, “August Day” και “Can U Stop Me?”.
7,5/10