Τι και αν έχουν αλλάξει στυλ από το Judgement και μετά; Τι και αν δίνουν live στην Αθήνα 30 Αυγούστου, όταν αρκετοί είτε βρίσκονται ήδη σε διακοπές είτε τις ξεκινούν; Οι Anathema μάς παρουσίασαν το ολόφρεσκο Distant Satellites με την απαιτούμενη μεγαλοπρέπεια σε ένα γεμάτο Stage Volume 1.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι πόρτες του συμπαθέστατου χώρου άνοιξαν νωρίς σε σχέση με την έναρξη της συναυλίας (στις 20:00, ενώ το live θα ξεκινούσε στις 21:00). Λίγο μετά τις 20:30 όταν και βρεθήκαμε στο χώρο, τα δείγματα ήταν άκρως ενθαρρυντικά από άποψη προσέλευσης κόσμου. Η συναυλία θα είχε επιτυχία. Και έτσι και έγινε.
Ήταν 21:30 και το Stage ήταν σχεδόν γεμάτο. Αν όχι sold out, τουλάχιστον οριακά. Η σκηνή απλή, με διπλό σετ drums. Ούτε πανό με το λογότυπο της μπάντας και το εξώφυλλο προώθησης του δίσκου, ούτε τίποτα. Κατά τις δέκα πάρα τέταρτο τα φωτά έσβησαν. Ήρθε η μεγάλη ώρα: οι Anathema ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξίδι με δορυφόρους μπροστά σε ένα παθιασμένο ελληνικό κοινό.
Και είναι μεγάλη αλήθεια ότι το κοινό τούς υποδέχτηκε με μεγάλη θέρμη. Και αυτοί όμως το ανταπέδωσαν. Τα αδελφάκια Cavanagh το έκαναν το θαύμα τους. Ο ένας (Vincent) γνήσιος frontman, κιθαρωδός και rock star ξεσήκωσε κυρίως τον γυναικείο πληθυσμό.
Ο άλλος αδελφός (Daniel), μια καλοκουρδισμένη μηχανή, άνθρωπος – ορχήστρα. Κιθάρα, πιάνο, σόλο, φωνητικά, τα πάντα όλα. Η κυρία Douglas που συνόδευσε σε αρκετά τραγούδια τους αδελφούς Cavanagh ήταν και αυτή σε καλή φόρμα. Για να μην τα πολυλογούμε όμως, όλοι ήταν σε εξαιρετική φόρμα.
Τα κομμάτια που ακουστήκαν, όπως ήταν φυσικό, προέρχονταν από το πρόσφατο Distant Satellites, αλλά και προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές τους, της μετά Judgement εποχής, με εξαίρεση το Fragile Dreams, όπως φαίνεται παρακάτω:
Δεκαοκτώ κομμάτια και περίπου δυο ώρες επί σκηνής χωρίς encore. Μπράβο τους! Αν και δεν είμαι από τους φανατικότερους οπαδούς τους (καλώς ή κακώς είμαι της εποχής Serenades/Silent Enigma) ήταν άρτιοι. Μαζί με τον αρκετά κάλο ήχο, θεωρώ ότι το live είχε απόλυτη επιτυχία. Τα καλύτερα σημεία αυτής της βραδιάς ουκ ολίγα:
Φοβερές εκτελέσεις στο Anathema, και από το Closer μέχρι το τέλος. Μάλλον από το Closer και μετά η μηχανή είχε ζεσταθεί για τα καλά και η απόδοση της έφτανε σε πάρα πολύ υψηλά επίπεδα. Και το κοινό, δεν έχανε στίχο, ενθουσιάζοντας έτσι τους Anathema, αφού πάρα πολλές φόρες ο Daniel αλλά και η κυρία Douglas έστρεψαν τα μικρόφωνα στον κόσμο.
Κάπου προς το τέλος του Are You There (αν κάνω λάθος, διορθώστε με) ο Daniel είπε ότι την προηγούμενη μέρα ο Vincent είχε τα γενέθλια του. Ο κόσμος, φυσικά, ανταποκρίθηκε ξεκινώντας στα αγγλικά το γνωστό γενέθλιο τραγουδάκι. Ο Vincent τούς διέκοψε λέγοντας «το αγγλικό το γνωρίζω , το θέλω στα ελληνικά». Μπορείτε να καταλάβετε τι έγινε.
Τελείωμα με Fragile Dreams με μίνι εισαγωγή από το Shine On You Crazy Diamond.
Και επειδή στον κόσμο τίποτα δεν είναι αγγελικά πλασμένο (αλλιώς όλα θα ήταν βαρετά και ανούσια) πρέπει να αναφέρω και κάποια ακόμα πραγματάκια:
- Οι επιγραφές, προφανώς κατ’εντολή των Anathema, για το κάπνισμα:
Τα σχόλια δικά σας.
- Ο παραγκωνισμός κομματιών από Serenades και Silent Enigma, αλλά και από το Alternative 4. Πολλά σχήματα έχουν αλλάξει πορεία στον ήχο τους και έχουν προσεγγίσει αλλού είδους κοινό, αλλά στα live δεν ξεχνούν το παρελθόν τους. Πιο πρόσφατο παράδειγμα (προσωπικής εμπειρίας) ήταν το τελευταίο live των Amorphis όπου έπαιξαν το Vulgar Necrolatry, death-ιά μεγατόνων από τον πρώτο δίσκο τους, ενώ τώρα παίζουν και γραφούν κομμάτια όπως το Silver Bride.
Επίλογος: Τα αδέρφια από το Liverpool με την παρέα τους έδωσαν μια ζωντανή μουσική παράσταση, ευχαρίστησαν τον κόσμο, ευχαριστήθηκαν και οι ίδιοι! Απλά και όμορφα. Π-Anathema τους, ήταν καλοί.
ΥΓ: Επειδή η συναυλία τελείωσε νωρίς για Σαββατόβραδο διασκεδάσαμε λίγο ακόμα σε γνωστό μεταλλάδικο της Αθήνας, όπου είδα αρκετά άτομα που είχαν παρακολουθήσει νωρίτερα τους Anathema. Αν σας λέει κάτι αυτό!
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι πόρτες του συμπαθέστατου χώρου άνοιξαν νωρίς σε σχέση με την έναρξη της συναυλίας (στις 20:00, ενώ το live θα ξεκινούσε στις 21:00). Λίγο μετά τις 20:30 όταν και βρεθήκαμε στο χώρο, τα δείγματα ήταν άκρως ενθαρρυντικά από άποψη προσέλευσης κόσμου. Η συναυλία θα είχε επιτυχία. Και έτσι και έγινε.
Ήταν 21:30 και το Stage ήταν σχεδόν γεμάτο. Αν όχι sold out, τουλάχιστον οριακά. Η σκηνή απλή, με διπλό σετ drums. Ούτε πανό με το λογότυπο της μπάντας και το εξώφυλλο προώθησης του δίσκου, ούτε τίποτα. Κατά τις δέκα πάρα τέταρτο τα φωτά έσβησαν. Ήρθε η μεγάλη ώρα: οι Anathema ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξίδι με δορυφόρους μπροστά σε ένα παθιασμένο ελληνικό κοινό.
Και είναι μεγάλη αλήθεια ότι το κοινό τούς υποδέχτηκε με μεγάλη θέρμη. Και αυτοί όμως το ανταπέδωσαν. Τα αδελφάκια Cavanagh το έκαναν το θαύμα τους. Ο ένας (Vincent) γνήσιος frontman, κιθαρωδός και rock star ξεσήκωσε κυρίως τον γυναικείο πληθυσμό.
Ο άλλος αδελφός (Daniel), μια καλοκουρδισμένη μηχανή, άνθρωπος – ορχήστρα. Κιθάρα, πιάνο, σόλο, φωνητικά, τα πάντα όλα. Η κυρία Douglas που συνόδευσε σε αρκετά τραγούδια τους αδελφούς Cavanagh ήταν και αυτή σε καλή φόρμα. Για να μην τα πολυλογούμε όμως, όλοι ήταν σε εξαιρετική φόρμα.
Τα κομμάτια που ακουστήκαν, όπως ήταν φυσικό, προέρχονταν από το πρόσφατο Distant Satellites, αλλά και προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές τους, της μετά Judgement εποχής, με εξαίρεση το Fragile Dreams, όπως φαίνεται παρακάτω:
Δεκαοκτώ κομμάτια και περίπου δυο ώρες επί σκηνής χωρίς encore. Μπράβο τους! Αν και δεν είμαι από τους φανατικότερους οπαδούς τους (καλώς ή κακώς είμαι της εποχής Serenades/Silent Enigma) ήταν άρτιοι. Μαζί με τον αρκετά κάλο ήχο, θεωρώ ότι το live είχε απόλυτη επιτυχία. Τα καλύτερα σημεία αυτής της βραδιάς ουκ ολίγα:
Φοβερές εκτελέσεις στο Anathema, και από το Closer μέχρι το τέλος. Μάλλον από το Closer και μετά η μηχανή είχε ζεσταθεί για τα καλά και η απόδοση της έφτανε σε πάρα πολύ υψηλά επίπεδα. Και το κοινό, δεν έχανε στίχο, ενθουσιάζοντας έτσι τους Anathema, αφού πάρα πολλές φόρες ο Daniel αλλά και η κυρία Douglas έστρεψαν τα μικρόφωνα στον κόσμο.
Κάπου προς το τέλος του Are You There (αν κάνω λάθος, διορθώστε με) ο Daniel είπε ότι την προηγούμενη μέρα ο Vincent είχε τα γενέθλια του. Ο κόσμος, φυσικά, ανταποκρίθηκε ξεκινώντας στα αγγλικά το γνωστό γενέθλιο τραγουδάκι. Ο Vincent τούς διέκοψε λέγοντας «το αγγλικό το γνωρίζω , το θέλω στα ελληνικά». Μπορείτε να καταλάβετε τι έγινε.
Τελείωμα με Fragile Dreams με μίνι εισαγωγή από το Shine On You Crazy Diamond.
Και επειδή στον κόσμο τίποτα δεν είναι αγγελικά πλασμένο (αλλιώς όλα θα ήταν βαρετά και ανούσια) πρέπει να αναφέρω και κάποια ακόμα πραγματάκια:
- Οι επιγραφές, προφανώς κατ’εντολή των Anathema, για το κάπνισμα:
Τα σχόλια δικά σας.
- Ο παραγκωνισμός κομματιών από Serenades και Silent Enigma, αλλά και από το Alternative 4. Πολλά σχήματα έχουν αλλάξει πορεία στον ήχο τους και έχουν προσεγγίσει αλλού είδους κοινό, αλλά στα live δεν ξεχνούν το παρελθόν τους. Πιο πρόσφατο παράδειγμα (προσωπικής εμπειρίας) ήταν το τελευταίο live των Amorphis όπου έπαιξαν το Vulgar Necrolatry, death-ιά μεγατόνων από τον πρώτο δίσκο τους, ενώ τώρα παίζουν και γραφούν κομμάτια όπως το Silver Bride.
Επίλογος: Τα αδέρφια από το Liverpool με την παρέα τους έδωσαν μια ζωντανή μουσική παράσταση, ευχαρίστησαν τον κόσμο, ευχαριστήθηκαν και οι ίδιοι! Απλά και όμορφα. Π-Anathema τους, ήταν καλοί.
ΥΓ: Επειδή η συναυλία τελείωσε νωρίς για Σαββατόβραδο διασκεδάσαμε λίγο ακόμα σε γνωστό μεταλλάδικο της Αθήνας, όπου είδα αρκετά άτομα που είχαν παρακολουθήσει νωρίτερα τους Anathema. Αν σας λέει κάτι αυτό!
Σχετικό θέμα