Μυστικά, πάθη, παρανομία βρόμικο χρήμα, σεξ και ναρκωτικά πλαισιώνουν τη συνταγή του έργου κι όλα αυτά στην Αθήνα του σήμερα, με ανθρώπους μεγάλους και σημαντικούς, ανθρώπους της διπλανής πόρτας και με τα όργανα του νόμου. Κατά πόσον η κοινωνία μας, που θεωρείται πολιτισμένη, είναι έτοιμη να δεχτεί ανθρώπους μιας άλλης κοινωνίας και να τους ενσωματώσει; Κατά πόσον η υψηλή κοινωνία είναι πράγματι υψηλή και έντιμη και κατά πόσον οι άνθρωποι του περιθωρίου είναι ανέντιμοι; Ποιος ορίζει τι είναι ηθικά σωστό και κατά πόσον οι άνθρωποι δεν υποκύπτουν στα πάθη και στις ανάγκες τους όταν βρεθούν κοντά στο χρήμα; Υπάρχει ηθική στη σύγχρονη κοινωνία; Όλα αυτά διαπραγματεύεται η παράσταση. Θα καταφέρουν ο Κωνσταντίνος και η Κλαίρη να «σπρώξουν» τα ομόλογα πριν καταρρεύσει η τράπεζα; Όταν η Ρουμπίνη θα μάθει τις διασυνδέσεις του Χρόνη με τον υπόκοσμο, θα συνεχίσει να είναι μαζί του;
Αυτό που βλέπουμε σε όλη τη διάρκεια του έργου, λοιπόν, είναι το στοιχείο της αντίθεσης: πλούτος-φτώχεια, ανεντιμότητα-εντιμότητα, παρανομία-ευνομία. Η καλή κοινωνία που παρανομεί και καλύπτει τα δικά της παραπτώματα με τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, που άλλοτε υποκύπτουν στο χρήμα (ο Χρόνης) και άλλοτε προτιμούν την αξιοπρέπεια (Ρουμπίνη).
Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών μάς έκαναν να νιώσουμε τον παλμό του κειμένου και να συναισθανθούμε τις ανάγκες και τα πάθη τους, μας μετέφεραν το στοιχείο της κωμωδίας, που αυτό ήταν και ο στόχος του έργου, μιας και πρόκειται για μαύρη κωμωδία. Η μεταδοτικότητα και η παραστατικότητα, ο ενθουσιασμός και η ενέργεια, οι υποκριτικές ικανότητες και η φυσικότητα στη σκηνή που είχαν έκαναν το κοινό φεύγοντας να χαμογελάει ευχαριστημένο.