Δύο Δημήτρηδες του Mix Grill, ο Δημήτρης Καμπούρης και ο Δημήτρης Όρλης, εκφράζουν δύο διαφορετικές απόψεις για το νέο δίσκο των Alt-J.
[Του Δημήτρη Καμπούρη]
1.Τι θα ακούσεις;
Indie folk-pop
2.Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Left Hand Free, Hunger of the pine, Every Other Fenckle, Choice Kingdom, Warm Foothills
3. Βαθμολογία;
6/10
Οι Alt-J κυκλοφόρησαν πριν από 2 χρόνια το debut album τους με τίτλο "An Awesome Wave" κι έκαναν θραύση. Ένα album που για το γράφοντα αποτέλεσε την καλύτερη κυκλοφορία του 2012, αλλά και πιθανότατα μία από τις καλύτερες για την τρέχουσα 10ετία, ακόμη κι αν είναι νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα.
Είναι σίγουρο όμως πως η 2η δουλειά του συγκροτήματος, δεν στέκεται στο ύψος του προκατόχου του, ούτε καν το πλησιάζει. Θα μπορούσε να τοποθετηθεί και στις απογοητεύσεις της χρονιάς. Κι αυτό γιατί ενώ περιέχει όλα εκείνα που αγαπήσαμε στο debut, υπέροχα φωνητικά, παύσεις κι εκρήξεις, συνεχείς εναλλαγές, ιδιαίτερους στίχους, αυτή τη φορά λείπουν τα πραγματικά καλά τραγούδια κι οι μελωδίες.
Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, είναι πως όλα τα θετικά στοιχεία που κάνουν χαρακτηριστικό τον ήχο του συγκροτήματος, βυθίζονται σε πελάγη μονοτονίας. Αρκετές φορές μάλιστα, οι συνθέσεις ακούγονται ανολοκλήρωτες κι ανέμπνευστες, πλατειάζοντας αναίτια. Κι αν στο "An Awesome Wave" χρειαζόσουν χρόνο για να ανακαλύψεις τις αρετές του, στο "This is all yours", δεν αποκαλύπτονται ποτέ, αφού πιθανότατα δεν υφίστανται. Σημεία και μέρη να σταθείς υπάρχουν, αλλά ουσιαστικά δε θα βρεις ούτε μία στιγμή σε αυτό το album που να σε συγκλονίσει, ούτε μία που να σε κάνει να γυρίσεις ξανά σε αυτήν.
Θα πρέπει όμως να αναγνωριστεί στους τρεις εναπομείναντες Alt-J (αφού ο Gwil Sainsbury αποχώρησε νωρίτερα στη χρονιά), η προσπάθεια πειραματισμού κι ένταξης νέων στοιχείων στη μουσική τους, όπως η πιο pop από ποτέ ματιά τους, που μάλιστα γνωρίζει και σημαντική επιτυχία στη χώρα μας, "Left Hand Free", ή το sample από Miley Cyrus στο "Hynger of the pine". Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει στα "Choice Kingdom" & "Warm Foothills", τραγούδια που δείχνουν έμπρακτα του τι μπορεί να προσφέρουν μελωδικά οι Alt-J.
Ξεπερνούν άραγε οι Alt-J τη δυσκολία του 2ου album; Όχι με ευκολία.
[Του Δημήτρη Όρλη]
Κυκλοφόρησε:
22 Σεπτεμβρίου 2014, Infectious Records
Τι θα ακούσεις:
«Experimental alternative» rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Every Other Freckle, Left Hand Free, The Gospel Of John Hurt
Βαθμολογία:
8/10
Όταν το πρώτο άλμπουμ ενός συγκροτήματος κερδίζει το Mercury Prize, τότε το δεύτερο είναι σίγουρα πολυαναμενόμενο και έχει αρκετές απαιτήσεις να εκπληρώσει. Όταν όμως το συγκρότημα αυτό καταφέρνει να ανταπεξέλθει, έστω και στο ελάχιστο, στις προσδοκίες του κοινού που τόσο ραγδαία απέκτησαν, τότε το μέλλον προβλέπεται ευχάριστο. Το βρετανικό αυτό βραβείο τα τελευταία χρόνια έχει μια κλίση προς έναν όχι και τόσο συνηθισμένο ήχο, όπως αυτός του ‘An Awesome Wave’ του 2012, και με δεδομένο πως η μουσική προσέγγιση στο ‘This Is All Yours’ δεν απέχει καθόλου απ’ τον προκάτοχό του, δεν αποκλείεται το άλμπουμ αυτό να είναι υποψήφιο για το βραβείο το 2015.
Οι Alt-J, όνομα που πηγάζει απ’ τη συντόμευση για το ελληνικό ‘Δ’ στα Mac, έχουν δημιουργήσει ένα άλμπουμ στο ύφος που τους μάθαμε και, αναπόφευκτα, ηχούν πιο ώριμοι, ίσως γνωρίζοντας καλύτερα τι ακριβώς θέλουν να κάνουν και πώς θέλουν να ακούγονται. Σε πολλά σημεία του ‘This Is All Yours’ έρχονται στο μυαλό στιγμές του πρώτου τους δίσκου, αλλά αυτό δεν είναι για κακό. Βέβαια, από τα δεκατρία τραγούδια που περιέχονται λείπει αυτό που θα γίνει λίγο μεγαλύτερη επιτυχία, τόσο ως single όσο και σε μια μελλοντική συναυλία. Ωστόσο, το σύνολο που παρουσιάζεται δε θα στεναχωρήσει τους ήδη οπαδούς τους, αλλά απ’ την άλλη το πρώτο τους άλμπουμ μάλλον είναι ακόμα ο καλύτερος τρόπος να τους γνωρίσει κανείς.
Φυσικά υπάρχουν κάποια τραγούδια που ξεχωρίζουν, αλλά δύσκολα θα φτάσουν, για παράδειγμα, την επιτυχία του ‘Breezeblocks’. Ένα απ’ αυτά είναι το ‘Every Other Freckle’, που είναι ένα από τα single που έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Μυστήρια κρουστά, ωραίος θόρυβος χαμηλά στο βάθος, εναλλαγές στα φωνητικά, ένα πιασάρικο μικρό ριφάκι απ’ τον Gus Unger-Hamilton στα πλήκτρα και ξαφνικά κάτι που μοιάζει με φλάουτο – ή, πιθανότερο, μια έκδοση «πνευστών» απ’ τον προαναφερθέντα κύριο και πάλι. Τώρα που έγραψα για τα πνευστά, αυτό το «ευχάριστο διάλειμμα» με τίτλο ‘Garden Of England’, είναι τόσο απόμακρο απ’ το γενικότερο σύνολο όσο αντιπροσωπευτικός είναι ο τίτλος για τη μουσική που ακούγεται. Το ‘Left Hand Free’ που χωρίζει τα δύο παραπάνω μάλλον είναι το τραγούδι του δίσκου που θα αγαπηθεί περισσότερο στις συναυλίες τους, που στην Ευρώπη ξεκινάνε το Φεβρουάριο του 2015.
Ένα ακόμα single που έχει κυκλοφορήσει είναι το, ελαφρώς υποτονικότερο, αλλά με ωραία ατμόσφαιρα, ‘Hunger Of The Pine’, στο οποίο ακούγεται η φράση “I’m a female rebel”, απ’ το τραγούδι ‘4x4’ της Miley Cyrus, η οποία έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το συγκρότημα τα τελευταία χρόνια. Το ‘Warm Foothills’ είναι ένα τραγουδάκι με έντονα folk στοιχεία, ενώ ο ηλεκτρονικός ήχος επανέρχεται δριμύτερος στο ‘Gospel Of John Hurt’ αμέσως μετά, γραμμένο για εκείνη την ανατριχιαστική σκηνή στην ταινία Alien (1979) που ένας εξωγήινος βγαίνει απ’ το στήθος του ηθοποιού John Hurt.
Το ‘Nara’ μαζί με την άφιξη και την αναχώρηση από «εκεί», με αναφορά και στο λιοντάρι της Νάρνια, φαίνονται να αγκαλιάζουν το δίσκο, που θέλει χρόνο για να εκτιμηθεί. Οι Alt-J δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους εδώ, αλλά δε δείχνουν καν να προσπάθησαν κάτι τέτοιο. Είναι απλά οι Alt-J, όπως τους γνωρίσαμε. Αυτό το εγχείρημα φαίνεται να λειτουργεί και είναι αποδεκτοί από την πλειοψηφία διαφόρων κριτικών και κυρίως απ’ τους οπαδούς τους. Το αν αυτό θα συνεχίσει να ισχύει και με το τρίτο τους άλμπουμ είναι ένα στοίχημα που οι ίδιοι θα κληθούν να παίξουν, ελπίζουμε σύντομα.
1. Intro
2. Arrival In Nara
3. Nara
4. Every Other Freckle
5. Left Hand Free
6. Garden Of England
7. Choice Kingdom
8. Hunger Of The Pine
9. Warm Foothills
10. The Gospel Of John Hurt
11. Pusher
12. Bloodflood pt. II
13. Leaving Nara
[Του Δημήτρη Καμπούρη]
1.Τι θα ακούσεις;
Indie folk-pop
2.Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Left Hand Free, Hunger of the pine, Every Other Fenckle, Choice Kingdom, Warm Foothills
3. Βαθμολογία;
6/10
Οι Alt-J κυκλοφόρησαν πριν από 2 χρόνια το debut album τους με τίτλο "An Awesome Wave" κι έκαναν θραύση. Ένα album που για το γράφοντα αποτέλεσε την καλύτερη κυκλοφορία του 2012, αλλά και πιθανότατα μία από τις καλύτερες για την τρέχουσα 10ετία, ακόμη κι αν είναι νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα.
Είναι σίγουρο όμως πως η 2η δουλειά του συγκροτήματος, δεν στέκεται στο ύψος του προκατόχου του, ούτε καν το πλησιάζει. Θα μπορούσε να τοποθετηθεί και στις απογοητεύσεις της χρονιάς. Κι αυτό γιατί ενώ περιέχει όλα εκείνα που αγαπήσαμε στο debut, υπέροχα φωνητικά, παύσεις κι εκρήξεις, συνεχείς εναλλαγές, ιδιαίτερους στίχους, αυτή τη φορά λείπουν τα πραγματικά καλά τραγούδια κι οι μελωδίες.
Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, είναι πως όλα τα θετικά στοιχεία που κάνουν χαρακτηριστικό τον ήχο του συγκροτήματος, βυθίζονται σε πελάγη μονοτονίας. Αρκετές φορές μάλιστα, οι συνθέσεις ακούγονται ανολοκλήρωτες κι ανέμπνευστες, πλατειάζοντας αναίτια. Κι αν στο "An Awesome Wave" χρειαζόσουν χρόνο για να ανακαλύψεις τις αρετές του, στο "This is all yours", δεν αποκαλύπτονται ποτέ, αφού πιθανότατα δεν υφίστανται. Σημεία και μέρη να σταθείς υπάρχουν, αλλά ουσιαστικά δε θα βρεις ούτε μία στιγμή σε αυτό το album που να σε συγκλονίσει, ούτε μία που να σε κάνει να γυρίσεις ξανά σε αυτήν.
Θα πρέπει όμως να αναγνωριστεί στους τρεις εναπομείναντες Alt-J (αφού ο Gwil Sainsbury αποχώρησε νωρίτερα στη χρονιά), η προσπάθεια πειραματισμού κι ένταξης νέων στοιχείων στη μουσική τους, όπως η πιο pop από ποτέ ματιά τους, που μάλιστα γνωρίζει και σημαντική επιτυχία στη χώρα μας, "Left Hand Free", ή το sample από Miley Cyrus στο "Hynger of the pine". Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει στα "Choice Kingdom" & "Warm Foothills", τραγούδια που δείχνουν έμπρακτα του τι μπορεί να προσφέρουν μελωδικά οι Alt-J.
Ξεπερνούν άραγε οι Alt-J τη δυσκολία του 2ου album; Όχι με ευκολία.
[Του Δημήτρη Όρλη]
Κυκλοφόρησε:
22 Σεπτεμβρίου 2014, Infectious Records
Τι θα ακούσεις:
«Experimental alternative» rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Every Other Freckle, Left Hand Free, The Gospel Of John Hurt
Βαθμολογία:
8/10
Όταν το πρώτο άλμπουμ ενός συγκροτήματος κερδίζει το Mercury Prize, τότε το δεύτερο είναι σίγουρα πολυαναμενόμενο και έχει αρκετές απαιτήσεις να εκπληρώσει. Όταν όμως το συγκρότημα αυτό καταφέρνει να ανταπεξέλθει, έστω και στο ελάχιστο, στις προσδοκίες του κοινού που τόσο ραγδαία απέκτησαν, τότε το μέλλον προβλέπεται ευχάριστο. Το βρετανικό αυτό βραβείο τα τελευταία χρόνια έχει μια κλίση προς έναν όχι και τόσο συνηθισμένο ήχο, όπως αυτός του ‘An Awesome Wave’ του 2012, και με δεδομένο πως η μουσική προσέγγιση στο ‘This Is All Yours’ δεν απέχει καθόλου απ’ τον προκάτοχό του, δεν αποκλείεται το άλμπουμ αυτό να είναι υποψήφιο για το βραβείο το 2015.
Οι Alt-J, όνομα που πηγάζει απ’ τη συντόμευση για το ελληνικό ‘Δ’ στα Mac, έχουν δημιουργήσει ένα άλμπουμ στο ύφος που τους μάθαμε και, αναπόφευκτα, ηχούν πιο ώριμοι, ίσως γνωρίζοντας καλύτερα τι ακριβώς θέλουν να κάνουν και πώς θέλουν να ακούγονται. Σε πολλά σημεία του ‘This Is All Yours’ έρχονται στο μυαλό στιγμές του πρώτου τους δίσκου, αλλά αυτό δεν είναι για κακό. Βέβαια, από τα δεκατρία τραγούδια που περιέχονται λείπει αυτό που θα γίνει λίγο μεγαλύτερη επιτυχία, τόσο ως single όσο και σε μια μελλοντική συναυλία. Ωστόσο, το σύνολο που παρουσιάζεται δε θα στεναχωρήσει τους ήδη οπαδούς τους, αλλά απ’ την άλλη το πρώτο τους άλμπουμ μάλλον είναι ακόμα ο καλύτερος τρόπος να τους γνωρίσει κανείς.
Φυσικά υπάρχουν κάποια τραγούδια που ξεχωρίζουν, αλλά δύσκολα θα φτάσουν, για παράδειγμα, την επιτυχία του ‘Breezeblocks’. Ένα απ’ αυτά είναι το ‘Every Other Freckle’, που είναι ένα από τα single που έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Μυστήρια κρουστά, ωραίος θόρυβος χαμηλά στο βάθος, εναλλαγές στα φωνητικά, ένα πιασάρικο μικρό ριφάκι απ’ τον Gus Unger-Hamilton στα πλήκτρα και ξαφνικά κάτι που μοιάζει με φλάουτο – ή, πιθανότερο, μια έκδοση «πνευστών» απ’ τον προαναφερθέντα κύριο και πάλι. Τώρα που έγραψα για τα πνευστά, αυτό το «ευχάριστο διάλειμμα» με τίτλο ‘Garden Of England’, είναι τόσο απόμακρο απ’ το γενικότερο σύνολο όσο αντιπροσωπευτικός είναι ο τίτλος για τη μουσική που ακούγεται. Το ‘Left Hand Free’ που χωρίζει τα δύο παραπάνω μάλλον είναι το τραγούδι του δίσκου που θα αγαπηθεί περισσότερο στις συναυλίες τους, που στην Ευρώπη ξεκινάνε το Φεβρουάριο του 2015.
Ένα ακόμα single που έχει κυκλοφορήσει είναι το, ελαφρώς υποτονικότερο, αλλά με ωραία ατμόσφαιρα, ‘Hunger Of The Pine’, στο οποίο ακούγεται η φράση “I’m a female rebel”, απ’ το τραγούδι ‘4x4’ της Miley Cyrus, η οποία έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το συγκρότημα τα τελευταία χρόνια. Το ‘Warm Foothills’ είναι ένα τραγουδάκι με έντονα folk στοιχεία, ενώ ο ηλεκτρονικός ήχος επανέρχεται δριμύτερος στο ‘Gospel Of John Hurt’ αμέσως μετά, γραμμένο για εκείνη την ανατριχιαστική σκηνή στην ταινία Alien (1979) που ένας εξωγήινος βγαίνει απ’ το στήθος του ηθοποιού John Hurt.
Το ‘Nara’ μαζί με την άφιξη και την αναχώρηση από «εκεί», με αναφορά και στο λιοντάρι της Νάρνια, φαίνονται να αγκαλιάζουν το δίσκο, που θέλει χρόνο για να εκτιμηθεί. Οι Alt-J δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους εδώ, αλλά δε δείχνουν καν να προσπάθησαν κάτι τέτοιο. Είναι απλά οι Alt-J, όπως τους γνωρίσαμε. Αυτό το εγχείρημα φαίνεται να λειτουργεί και είναι αποδεκτοί από την πλειοψηφία διαφόρων κριτικών και κυρίως απ’ τους οπαδούς τους. Το αν αυτό θα συνεχίσει να ισχύει και με το τρίτο τους άλμπουμ είναι ένα στοίχημα που οι ίδιοι θα κληθούν να παίξουν, ελπίζουμε σύντομα.
1. Intro
2. Arrival In Nara
3. Nara
4. Every Other Freckle
5. Left Hand Free
6. Garden Of England
7. Choice Kingdom
8. Hunger Of The Pine
9. Warm Foothills
10. The Gospel Of John Hurt
11. Pusher
12. Bloodflood pt. II
13. Leaving Nara