Κυκλοφόρησε:
3 Οκτωβρίου 2014, Melissa Music
Τι θα ακούσεις:
Rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
90 Μοίρες, Ηχώ, Φαντασία 2000
Βαθμολογία:
9/10
Θυμάμαι πριν περίπου πέντε χρόνια να κάνω βόλτες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ανάμεσα στις γνώριμες φάτσες της πόλης να είναι και «αυτά τα παιδιά με τον πορτοκαλομάλλη τραγουδιστή» που έβλεπα αρκετά συχνά να παίζουν στο δρόμο, άλλοτε στην Τσιμισκή, άλλοτε εκεί στη Ναυαρίνου ή όπου αλλού διάλεγαν. Λίγο καιρό μετά έμαθα πως πήγαιναν ακόμα στο σχολείο, έπειτα ήρθε το πρώτο άλμπουμ (‘Litmus’, 2011) και περισσότερες συναυλίες και πλέον είχαν γίνει – στο μυαλό μου – «οι Chinese Basement, ένα απ’ τα καλύτερα νέα συγκροτήματα της πόλης».
Η ‘Διαδικασία Ημέρευσης’ είναι το δεύτερο άλμπουμ τους και είναι η δουλειά με την οποία φαίνεται να διώχνουν την εφηβεία από πάνω τους. Το ύφος και ο ήχος του μοιάζει αρκετά με το ‘Litmus’, αλλά σα σύνολο είναι πιο καλοδουλεμένο, πιο μεστό. Σ’ αυτό έχει βοηθήσει αρκετά και το γεγονός πως την παραγωγή έχει αναλάβει ο πολύπειρος Γιώργος Πεντζίκης, στο στούντιο του οποίου έγιναν οι ηχογραφήσεις. Οι στίχοι, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα του Βασίλη (φωνή, κιθάρα), είναι και πάλι ελαφρώς αόριστοι, αλλά όχι αδιάφοροι, και σίγουρα κάποιος θα μπορούσε να τους περιγράψει ως «περίεργους», χωρίς αυτό να έχει την αρνητική σημασία που συχνά υπονοείται. Τραγουδούν στα ελληνικά και όσο παίζει ο δίσκος μπορεί κανείς να φέρνει ωραίες εικόνες στο μυαλό του (“Χιονισμένα βουνά εξατμίζονται”) ή να αναρωτιέται μπερδεμένος, ίσως και λίγο φρικαρισμένος, «τι λέει!;» (“Ηλεκτροοργανική μου ρυπογόνη κόρη”).
Οι λίγες διαφοροποιήσεις στον ήχο ξεκινάνε ακριβώς με την αρχή του δίσκου καθώς το πρώτο όργανο που ακούγεται είναι το μπουζούκι, που πρώτη φορά χρησιμοποιούνε. Το ’90 Μοίρες’ είναι ένα απ’ τα καλύτερα τραγούδια στη ‘Διαδικασία Ημέρευσης’, που μπορεί να μην είναι το πιο γρήγορο και ζωντανό από τα δέκα, αλλά το μπουζούκι δένει όμορφα στη rock ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Η ταχύτητα ανεβαίνει σταδιακά με το, επίσης πολύ καλά, ‘Ηχώ’ και ‘Κατάθλιψη Του Τουρπάν’, αλλά μόνο σε ελάχιστα άλλα σημεία του δίσκου το μπουζούκι ακούγεται τόσο έντονα όσο στο πρώτο τραγούδι. Το αποτέλεσμα στο ’90 Μοίρες’ είναι παραπάνω από ικανοποιητικό και θα είχε ενδιαφέρον η περαιτέρω χρήση μπουζουκιού (ή άλλων οργάνων) σε περισσότερα τραγούδια.
Η κιθάρα σε κάποια σημεία μου φέρνει στο μυαλό λίγο από Hendrix, ενώ αλλού τον Jack White, όπως σ’ αυτό το εκπληκτικό ‘Φαντασία 2000’ με τους στίχους “…αυτιστικές βόλτες στην πόλη που αγαπώ” να ακολουθούν τον τίτλο στο πρώτο ρεφρέν και έναν ήχο σαν κόρνα να επαναλαμβάνεται, όπως και στο ‘Ο Κήπος Με Τις Γάτες’. Το τελευταίο είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου, περίπου δύο λεπτά μικρότερο απ’ το ‘Πολυεστέρας’, ένα απ’ τα πιο γνωστά τους μέσα απ’ το ‘Litmus’. Οι περίεργοι και ωραίοι ήχοι συνεχίζονται και στο ‘Τα Νοσήματα Της Αφροδίτης’ που ο ρυθμός στα ντραμς μαζί με την ερμηνεία το κάνουν να ακούγεται απειλητικό, ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό.
Όπως και στο πρώτο άλμπουμ με την ‘Ξερή Τροφή Για Ιγκουάνα’, έτσι κι εδώ υπάρχει το ‘Ρυπογόνη Αντιγόνη’ που αποτελείται από δύο μέρη, αυτή τη φορά διαδοχικά. Ο δίσκος κλείνει με το ‘Η Περιοχή Του Πράσινου Σπιτιού’, ένα απ’ τα λίγο πιο αργά τραγούδια μαζί με το ‘Βελούδο’ που συμβάλλουν ελαφρώς στην ποικιλία του δίσκου.
Οι Chinese Basement στάθηκαν αντάξιοι των απαιτήσεων που δημιουργήθηκαν με τα χρόνια συναυλιών σε δρόμους, πάρκα και φεστιβάλ και η ‘Διαδικασία Ημέρευσης’ είναι μάλλον καλύτερο άλμπουμ απ’ το ‘Litmus’, το οποίο βέβαια έχει αξιόλογα τραγούδια που τους σημάδεψαν. Σύγκριση χωρίς σπουδαίο νόημα, αυτό που έχει σημασία είναι πως η ελληνόφωνη νεανική μουσική σκηνή και δισκογραφία της Θεσσαλονίκης και κατ’ επέκταση της Ελλάδας είναι λίγο πλουσιότερη με την προσθήκη του ωραίου και ιδιαίτερου αυτού δίσκου της «παρέας με τον πορτοκαλομάλλη τραγουδιστή».
1. 90 Μοίρες
2. Ηχώ
3. Κατάθλιψη Του Τουρπάν
4. Βελούδο
5. Φαντασία 2000
6. Ο Κήπος Με Τις Γάτες
7. Τα Νοσήματα Της Αφροδίτης
8. Ρυπογόνη Αντιγόνη (Μέρος 1ο)
9. Ρυπογόνη Αντιγόνη (Μέρος 2ο)
10. Η Περιοχή Του Πράσινου Σπιτιού
3 Οκτωβρίου 2014, Melissa Music
Τι θα ακούσεις:
Rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
90 Μοίρες, Ηχώ, Φαντασία 2000
Βαθμολογία:
9/10
Θυμάμαι πριν περίπου πέντε χρόνια να κάνω βόλτες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ανάμεσα στις γνώριμες φάτσες της πόλης να είναι και «αυτά τα παιδιά με τον πορτοκαλομάλλη τραγουδιστή» που έβλεπα αρκετά συχνά να παίζουν στο δρόμο, άλλοτε στην Τσιμισκή, άλλοτε εκεί στη Ναυαρίνου ή όπου αλλού διάλεγαν. Λίγο καιρό μετά έμαθα πως πήγαιναν ακόμα στο σχολείο, έπειτα ήρθε το πρώτο άλμπουμ (‘Litmus’, 2011) και περισσότερες συναυλίες και πλέον είχαν γίνει – στο μυαλό μου – «οι Chinese Basement, ένα απ’ τα καλύτερα νέα συγκροτήματα της πόλης».
Η ‘Διαδικασία Ημέρευσης’ είναι το δεύτερο άλμπουμ τους και είναι η δουλειά με την οποία φαίνεται να διώχνουν την εφηβεία από πάνω τους. Το ύφος και ο ήχος του μοιάζει αρκετά με το ‘Litmus’, αλλά σα σύνολο είναι πιο καλοδουλεμένο, πιο μεστό. Σ’ αυτό έχει βοηθήσει αρκετά και το γεγονός πως την παραγωγή έχει αναλάβει ο πολύπειρος Γιώργος Πεντζίκης, στο στούντιο του οποίου έγιναν οι ηχογραφήσεις. Οι στίχοι, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα του Βασίλη (φωνή, κιθάρα), είναι και πάλι ελαφρώς αόριστοι, αλλά όχι αδιάφοροι, και σίγουρα κάποιος θα μπορούσε να τους περιγράψει ως «περίεργους», χωρίς αυτό να έχει την αρνητική σημασία που συχνά υπονοείται. Τραγουδούν στα ελληνικά και όσο παίζει ο δίσκος μπορεί κανείς να φέρνει ωραίες εικόνες στο μυαλό του (“Χιονισμένα βουνά εξατμίζονται”) ή να αναρωτιέται μπερδεμένος, ίσως και λίγο φρικαρισμένος, «τι λέει!;» (“Ηλεκτροοργανική μου ρυπογόνη κόρη”).
Οι λίγες διαφοροποιήσεις στον ήχο ξεκινάνε ακριβώς με την αρχή του δίσκου καθώς το πρώτο όργανο που ακούγεται είναι το μπουζούκι, που πρώτη φορά χρησιμοποιούνε. Το ’90 Μοίρες’ είναι ένα απ’ τα καλύτερα τραγούδια στη ‘Διαδικασία Ημέρευσης’, που μπορεί να μην είναι το πιο γρήγορο και ζωντανό από τα δέκα, αλλά το μπουζούκι δένει όμορφα στη rock ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Η ταχύτητα ανεβαίνει σταδιακά με το, επίσης πολύ καλά, ‘Ηχώ’ και ‘Κατάθλιψη Του Τουρπάν’, αλλά μόνο σε ελάχιστα άλλα σημεία του δίσκου το μπουζούκι ακούγεται τόσο έντονα όσο στο πρώτο τραγούδι. Το αποτέλεσμα στο ’90 Μοίρες’ είναι παραπάνω από ικανοποιητικό και θα είχε ενδιαφέρον η περαιτέρω χρήση μπουζουκιού (ή άλλων οργάνων) σε περισσότερα τραγούδια.Η κιθάρα σε κάποια σημεία μου φέρνει στο μυαλό λίγο από Hendrix, ενώ αλλού τον Jack White, όπως σ’ αυτό το εκπληκτικό ‘Φαντασία 2000’ με τους στίχους “…αυτιστικές βόλτες στην πόλη που αγαπώ” να ακολουθούν τον τίτλο στο πρώτο ρεφρέν και έναν ήχο σαν κόρνα να επαναλαμβάνεται, όπως και στο ‘Ο Κήπος Με Τις Γάτες’. Το τελευταίο είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου, περίπου δύο λεπτά μικρότερο απ’ το ‘Πολυεστέρας’, ένα απ’ τα πιο γνωστά τους μέσα απ’ το ‘Litmus’. Οι περίεργοι και ωραίοι ήχοι συνεχίζονται και στο ‘Τα Νοσήματα Της Αφροδίτης’ που ο ρυθμός στα ντραμς μαζί με την ερμηνεία το κάνουν να ακούγεται απειλητικό, ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό.
Όπως και στο πρώτο άλμπουμ με την ‘Ξερή Τροφή Για Ιγκουάνα’, έτσι κι εδώ υπάρχει το ‘Ρυπογόνη Αντιγόνη’ που αποτελείται από δύο μέρη, αυτή τη φορά διαδοχικά. Ο δίσκος κλείνει με το ‘Η Περιοχή Του Πράσινου Σπιτιού’, ένα απ’ τα λίγο πιο αργά τραγούδια μαζί με το ‘Βελούδο’ που συμβάλλουν ελαφρώς στην ποικιλία του δίσκου.
Οι Chinese Basement στάθηκαν αντάξιοι των απαιτήσεων που δημιουργήθηκαν με τα χρόνια συναυλιών σε δρόμους, πάρκα και φεστιβάλ και η ‘Διαδικασία Ημέρευσης’ είναι μάλλον καλύτερο άλμπουμ απ’ το ‘Litmus’, το οποίο βέβαια έχει αξιόλογα τραγούδια που τους σημάδεψαν. Σύγκριση χωρίς σπουδαίο νόημα, αυτό που έχει σημασία είναι πως η ελληνόφωνη νεανική μουσική σκηνή και δισκογραφία της Θεσσαλονίκης και κατ’ επέκταση της Ελλάδας είναι λίγο πλουσιότερη με την προσθήκη του ωραίου και ιδιαίτερου αυτού δίσκου της «παρέας με τον πορτοκαλομάλλη τραγουδιστή».
1. 90 Μοίρες
2. Ηχώ
3. Κατάθλιψη Του Τουρπάν
4. Βελούδο
5. Φαντασία 2000
6. Ο Κήπος Με Τις Γάτες
7. Τα Νοσήματα Της Αφροδίτης
8. Ρυπογόνη Αντιγόνη (Μέρος 1ο)
9. Ρυπογόνη Αντιγόνη (Μέρος 2ο)
10. Η Περιοχή Του Πράσινου Σπιτιού