Υπάρχουν συγκροτήματα που έχουν απίστευτη δισκογραφία και δεν μπορoύν να αποδώσουν ζωντανά αυτά που συνθέτουν στο στούντιο. Υπάρχουν όμως και κάποια συγκροτήματα που είναι γεννημένα για ζωντανές εμφανίσεις. Μάλιστα δε, όσα χρόνια και αν περάσουν δεν φαίνεται να τους καταβάλει ο χρόνος. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι Saxon.
Στα χρόνια που παρακολουθώ αυτή τη μουσική σκηνή, είναι ένα από τα group που ποτέ δεν ήμουν μεγάλος οπαδός της δισκογραφίας τους. Από την πρώτη στιγμή που τους είδα ζωντανά το 1996 στο Rock Of Gods στη Δραπετσώνα, συνέχισα να κυνηγώ να τους παρακολουθώ όποτε έβγαζαν πρόγραμμα για Ελλάδα. Aυτή η περιοδεία είναι για τα 35 χρονια τους στην δισκογραφία, με ένα ειδικό set list βασισμένο στη ιερή τριάδα των δίσκων Wheels Of Steel – Strong Arm Of The Law – Denim And Leather. Άκρως δελεαστικό και για τον πιο δύσπιστο να παρακολουθήσει αυτό το live.
Το άνοιγμα της συναυλίας είχαν αναλάβει οι δικοί μας InnerWish. Παρόλο που τους γνωρίζω και δισκογραφικά δεν είχε τύχει να τους δω ζωντανά . Με μπόλικη ενέργεια (βασικό για να προθερμάνεις ένα κοινό που ήρθε - κακά τα ψέματα - για τους Saxon), για σαράντα πέντε λεπτά παρουσίασαν διάφορα τραγούδια της δισκογραφίας τους, όπως τα The Silent Faces, Burning Desires, Inner Strength και άλλα.
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάζομαι ιδιαίτερα από τις συνθέσεις των InnerWish, αλλά επί σκηνής πετυχαίνουν το σκοπό τους. Και μάλιστα υπάρχει κοινό, που όπως φαίνεται τους ακολουθεί και τους στηρίζει και έτσι πρέπει. Γενικά ήταν πολύ αξιοπρεπείς ανοίγοντας μια επετειακή συναυλία τόσο μεγάλου ονόματος. Αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο!
Το Gagarin από πριν τις 21:00 είχε αρκετό κόσμο και όσο ήταν οι InnerWish στη σκηνή γέμιζε συνεχώς. Τελικά μέχρι να βγουν οι Saxon, η συναυλία έγινε sold out.
Οι Σάξονες βγήκαν με σχετικά μικρή καθυστέρηση από την προγραμματισμένη ώρα (περίπου 22:25 από τις 22:15 ). Η σκηνή λιτή με ένα μεγάλο πανό με το όνομα τους να δεσπόζει στο πίσω μέρος. Με το που εμφανίστηκαν με το Motorcycle Man από το Wheels Of Steel, έγινε το έλα να δεις...
Από την αρχή έδειξαν ότι είναι σε πάρα πολύ κατάσταση και οι τρεις μπαρμπάδες (Byford/Quinn/Glocker). Και συνέχισαν ακάθεκτοι με το Sacrifice από την πιο πρόσφατη (2013) ομώνυμη δισκογραφική δουλειά τους.
Μετά το τέλος του Sacrifice, δεν ακούστηκε ούτε ένα κομμάτι μετά το 1988. Όλα ήταν της περιόδου 1980-1988. Και φυσικά τήρησαν πλήρως το πρόγραμμα που έλεγε τραγούδια από την ιερή τριάδα, όπως είπαμε και παραπανω.
Πιο αναλυτικά στο πρώτο μέρος εμφάνισης τους, ακουστήκαν ακόμη τα : Power And The Glory, And The Bands Played On, 20.000ft, Heavy Metal Thunder, The Eagle Has Landed, Rock ‘n‘ Roll Gypsy, Crusader, Broken Heroes, Dallas 1p.m., Ride Like The Wind (Christopher Cross cover), 747 Strangers In The Night και κλείσιμο με Princess Of The Night. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Τα λαρύγγια μάτωσαν, χύθηκαν πολλά κιλά ιδρώτα ειδικά στην frontline (εμείς γεράσαμε, κάτσαμε πιο πίσω ) και γενικά το κλίμα ήταν άκρως πανηγυρικό.
Λίγες ανάσες για το encore και πάλι έξω για το μεγάλο φινάλε. Wheels Of Steel – Never Surrender – Denim And Leather. Στα Wheels Of Steel και Denim And Leather, o Byford έπαιξε μαζί μας για να τραγουδήσουμε ρεφρέν και να ταρακουνήσουμε το Gagarin. Και πως μπορείς να του αρνηθείς. Και να σε πωρώνει όλο και περισσότερο υπενθυμίζοντας σε όλους ότι η Αθήνα είναι η έναρξη της περιοδείας τους για τα 35 τους χρονια. Άλλο ένα συγκρότημα που μας τιμά με έναρξη εμφανίσεων.
Ο Byford μας ευχαρίστησε ουκ ολίγες φορές, και αποθεώθηκε όπως του άξιζε, καθώς και όλοι οι υπόλοιποι εισέπραξαν την αγάπη μας και το θερμότερο χειροκρότημα.
Πέρα από τα πολύ ωραία και όμορφα που είπαμε ως τώρα θα ήθελα να επισημάνω κάτι για τον ήχο. Αρκετές φορές μου φάνηκε ότι ήταν σχετικά χαμηλά και προς το τέλος έπαιξε και μια αυξομείωση έντασης. Θα παρακαλούσα πολύ αν κάποιος διαβάζει αυτές τις γραμμές και βρισκόταν το Σάββατο να μας δώσει τα φωτά του. Βρισκόμουν κάτω σε κεντρικό σημείο, σχεδόν κάτω από τον ηχολήπτη.
Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια γιατί όλο το σετ ήταν βγαλμένο από παραμύθι. Η ανταπόκριση του κόσμου τραγουδώντας σχεδόν σε όλα το ρεφρέν, αλλά και σε ολόκληρα τα τραγουδια δεν αφήνει περιθώρια στο να πει κάποιος ότι δεν πέρασε τουλάχιστον πολύ καλά. Το πιο αξιοσημείωτο, όμως, έγινε στο προτελευταίο κομμάτι. Για να προλογίσει το Never Surrender στην ουσία το αφιέρωσε και το έδωσε σαν συμβουλή για όλες τις νέες μπάντες.
Συμφωνώ απολυτά με τον πολύπειρο στο χώρο, Byford. Ναι, να μην εγκαταλείπουν την προσπάθεια οι νέες μπάντες. Αλλά έχω να πω και κάτι άλλο. Να μην εγκαταλείπουν την προσπάθεια, να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και να αντέχουν να παίζουν ζωντανά με την ίδια ενέργεια και στην ηλικία των Saxon (και κάθε Saxon) δυο ώρες και βαλε.
Μέχρι την επόμενη συναυλία Stay Heavy!
Στα χρόνια που παρακολουθώ αυτή τη μουσική σκηνή, είναι ένα από τα group που ποτέ δεν ήμουν μεγάλος οπαδός της δισκογραφίας τους. Από την πρώτη στιγμή που τους είδα ζωντανά το 1996 στο Rock Of Gods στη Δραπετσώνα, συνέχισα να κυνηγώ να τους παρακολουθώ όποτε έβγαζαν πρόγραμμα για Ελλάδα. Aυτή η περιοδεία είναι για τα 35 χρονια τους στην δισκογραφία, με ένα ειδικό set list βασισμένο στη ιερή τριάδα των δίσκων Wheels Of Steel – Strong Arm Of The Law – Denim And Leather. Άκρως δελεαστικό και για τον πιο δύσπιστο να παρακολουθήσει αυτό το live.
Το άνοιγμα της συναυλίας είχαν αναλάβει οι δικοί μας InnerWish. Παρόλο που τους γνωρίζω και δισκογραφικά δεν είχε τύχει να τους δω ζωντανά . Με μπόλικη ενέργεια (βασικό για να προθερμάνεις ένα κοινό που ήρθε - κακά τα ψέματα - για τους Saxon), για σαράντα πέντε λεπτά παρουσίασαν διάφορα τραγούδια της δισκογραφίας τους, όπως τα The Silent Faces, Burning Desires, Inner Strength και άλλα.
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάζομαι ιδιαίτερα από τις συνθέσεις των InnerWish, αλλά επί σκηνής πετυχαίνουν το σκοπό τους. Και μάλιστα υπάρχει κοινό, που όπως φαίνεται τους ακολουθεί και τους στηρίζει και έτσι πρέπει. Γενικά ήταν πολύ αξιοπρεπείς ανοίγοντας μια επετειακή συναυλία τόσο μεγάλου ονόματος. Αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο!
Το Gagarin από πριν τις 21:00 είχε αρκετό κόσμο και όσο ήταν οι InnerWish στη σκηνή γέμιζε συνεχώς. Τελικά μέχρι να βγουν οι Saxon, η συναυλία έγινε sold out.
Οι Σάξονες βγήκαν με σχετικά μικρή καθυστέρηση από την προγραμματισμένη ώρα (περίπου 22:25 από τις 22:15 ). Η σκηνή λιτή με ένα μεγάλο πανό με το όνομα τους να δεσπόζει στο πίσω μέρος. Με το που εμφανίστηκαν με το Motorcycle Man από το Wheels Of Steel, έγινε το έλα να δεις...
Από την αρχή έδειξαν ότι είναι σε πάρα πολύ κατάσταση και οι τρεις μπαρμπάδες (Byford/Quinn/Glocker). Και συνέχισαν ακάθεκτοι με το Sacrifice από την πιο πρόσφατη (2013) ομώνυμη δισκογραφική δουλειά τους.
Μετά το τέλος του Sacrifice, δεν ακούστηκε ούτε ένα κομμάτι μετά το 1988. Όλα ήταν της περιόδου 1980-1988. Και φυσικά τήρησαν πλήρως το πρόγραμμα που έλεγε τραγούδια από την ιερή τριάδα, όπως είπαμε και παραπανω.
Πιο αναλυτικά στο πρώτο μέρος εμφάνισης τους, ακουστήκαν ακόμη τα : Power And The Glory, And The Bands Played On, 20.000ft, Heavy Metal Thunder, The Eagle Has Landed, Rock ‘n‘ Roll Gypsy, Crusader, Broken Heroes, Dallas 1p.m., Ride Like The Wind (Christopher Cross cover), 747 Strangers In The Night και κλείσιμο με Princess Of The Night. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Τα λαρύγγια μάτωσαν, χύθηκαν πολλά κιλά ιδρώτα ειδικά στην frontline (εμείς γεράσαμε, κάτσαμε πιο πίσω ) και γενικά το κλίμα ήταν άκρως πανηγυρικό.
Λίγες ανάσες για το encore και πάλι έξω για το μεγάλο φινάλε. Wheels Of Steel – Never Surrender – Denim And Leather. Στα Wheels Of Steel και Denim And Leather, o Byford έπαιξε μαζί μας για να τραγουδήσουμε ρεφρέν και να ταρακουνήσουμε το Gagarin. Και πως μπορείς να του αρνηθείς. Και να σε πωρώνει όλο και περισσότερο υπενθυμίζοντας σε όλους ότι η Αθήνα είναι η έναρξη της περιοδείας τους για τα 35 τους χρονια. Άλλο ένα συγκρότημα που μας τιμά με έναρξη εμφανίσεων.
Ο Byford μας ευχαρίστησε ουκ ολίγες φορές, και αποθεώθηκε όπως του άξιζε, καθώς και όλοι οι υπόλοιποι εισέπραξαν την αγάπη μας και το θερμότερο χειροκρότημα.
Πέρα από τα πολύ ωραία και όμορφα που είπαμε ως τώρα θα ήθελα να επισημάνω κάτι για τον ήχο. Αρκετές φορές μου φάνηκε ότι ήταν σχετικά χαμηλά και προς το τέλος έπαιξε και μια αυξομείωση έντασης. Θα παρακαλούσα πολύ αν κάποιος διαβάζει αυτές τις γραμμές και βρισκόταν το Σάββατο να μας δώσει τα φωτά του. Βρισκόμουν κάτω σε κεντρικό σημείο, σχεδόν κάτω από τον ηχολήπτη.
Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια γιατί όλο το σετ ήταν βγαλμένο από παραμύθι. Η ανταπόκριση του κόσμου τραγουδώντας σχεδόν σε όλα το ρεφρέν, αλλά και σε ολόκληρα τα τραγουδια δεν αφήνει περιθώρια στο να πει κάποιος ότι δεν πέρασε τουλάχιστον πολύ καλά. Το πιο αξιοσημείωτο, όμως, έγινε στο προτελευταίο κομμάτι. Για να προλογίσει το Never Surrender στην ουσία το αφιέρωσε και το έδωσε σαν συμβουλή για όλες τις νέες μπάντες.
Συμφωνώ απολυτά με τον πολύπειρο στο χώρο, Byford. Ναι, να μην εγκαταλείπουν την προσπάθεια οι νέες μπάντες. Αλλά έχω να πω και κάτι άλλο. Να μην εγκαταλείπουν την προσπάθεια, να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και να αντέχουν να παίζουν ζωντανά με την ίδια ενέργεια και στην ηλικία των Saxon (και κάθε Saxon) δυο ώρες και βαλε.
Μέχρι την επόμενη συναυλία Stay Heavy!