Όταν ο Bob Dylan λέει (σχετικά με το νέο του άλμπουμ 'Shadows In The Night'): "ήθελα καιρό να το κάνω, άλλα φοβόμουν να το πλησιάσω", ξέρει πολύ καλά τι λέει. Για αυτό και είναι και ο Dylan. Τα τραγούδια δεν είναι αρκετά. Για να σταθεί κάποιος εκεί έξω και να περπατήσει τους δρόμους που περπάτησε αυτός ο παράξενος τύπος, χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο. Κοινωνική μόρφωση, σε συνδυασμό με το βαθύ ένστικτο μέσα σου πως είσαι (στην ουσία) σε μια αποστολή, ή κάτι σχετικό, με τον ίδιο σου τον εαυτό ανάμεσα σε σένα και τα γεγονότα, σε αυτή την ιστορία που λέγεται μουσική. Αυτή είναι η διαδρομή του, πίσω από τις γραφικές και εντελώς άστοχες μεσσιανικές αναζητήσεις άλλων στο πρόσωπο του, σαν τον εκπρόσωπο μιας γενιάς, ή μιας εποχής. Το βασικό και μάλλον μοναδικό αίτημα του Dylan είναι (και πάντα ήταν) ο έρωτας. Ο μόνος επαναστάτης. Το μόνο στοιχείο που γεννάει την εξέλιξη και καθορίζει τα πρόσωπα σαν μοναδικότητες.
Ο Dylan έχει αγάπη για τον Frank Sinatra. Αυτό έχει φανεί ήδη. Έχει και κάτι άλλο όμως. Την εσωτερική γνώση, αυτό τον μυστικό παλμό που κάνει τα πράγματα να αποκαλύπτονται συνεχώς με πολλές μορφές, αλλά με την ίδια πάντα ισχυρή ταυτότητα μαζί. Είμαι απόλυτα βέβαιος πως ο Sinatra του κλείνει το μάτι απο εκεί που βρίσκεται, γιατί γνωρίζει ήδη το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας που όλοι εμείς θα μάθουμε με τη νέα χρονιά πια. Το γνωρίζει γιατί κανένας δεν υποστήριξε καλύτερα μια ιστορία μέσα σε ένα τραγούδι απο τον ίδιο τον Frank και κανένας δεν θα μπορούσε να το βολτάρει τόσο αυθεντικά όσο ο Dylan, τόσες δεκαετίες μετά, στα λημέρια του Frankie.
'Ίσως,να είναι ο μόνος που ξέρει και μπορεί να καταλάβει, γιατί ήξερε από πάντα. Ήξερε αυτά που δεν χωράνε σε λέξεις. Αν υπάρχει μια αξία στα τραγούδια, δεν είναι οι λέξεις, ούτε η μουσική. Είναι αυτά τα δύο μαζί όταν αποκτούν ένα νόημα που δεν περιγράφεται. Όταν το αποτέλεσμα γίνεται το ίδιο βίωμα. Δεν ήταν - είναι (....) ερμηνευτής 'η φωνή', ούτε ο Dylan ήταν - είναι storyteller. Αυτά είναι απλά φόρμες. Ήταν και πάντα θα είναι, δυο μικρά παιδιά που πιστεύουν στα θαύματα και τα κάνουν πραγματικότητα, γιατί η πίστη τους δεν γυρεύει τίποτα. Όπως και κάθε αληθινή πίστη άλλωστε. Όπως η πίστη των ερωτευμένων. Έχει τα πάντα. Τι άλλο να ζητήσει;
Τα υπόλοιπα με τη νέα χρονιά.
Το ότι ο Bob Dylan διασκευάζει το 'I am a fool to want you', κάνει ήδη στον ουρανό την Ava Gardner να ανάβει ένα από τα αγαπημένα της τσιγάρα. Κι ο Bob, είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα της ανάψει το τσιγάρο ο ίδιος, με την ερμηνεία του.Αυτά τα πράγματα,δεν πλησιάζονται επιπόλαια,ούτε σπουδαία,πλησιάζονται μόνο όταν τα ίδια έρθουν κοντά σου.Αυτό συνέβη στον Dylan.Ας απολαύσουμε τη στιγμή λοιπόν,με τη νέα χρονιά.Υπάρχουν πράγματα για τα οποία αξίζει να περιμένει κάποιος.Ένα από αυτά είναι η (συγκεκριμένη) επιστροφή του Bob Dylan το 2015.
Ο Dylan έχει αγάπη για τον Frank Sinatra. Αυτό έχει φανεί ήδη. Έχει και κάτι άλλο όμως. Την εσωτερική γνώση, αυτό τον μυστικό παλμό που κάνει τα πράγματα να αποκαλύπτονται συνεχώς με πολλές μορφές, αλλά με την ίδια πάντα ισχυρή ταυτότητα μαζί. Είμαι απόλυτα βέβαιος πως ο Sinatra του κλείνει το μάτι απο εκεί που βρίσκεται, γιατί γνωρίζει ήδη το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας που όλοι εμείς θα μάθουμε με τη νέα χρονιά πια. Το γνωρίζει γιατί κανένας δεν υποστήριξε καλύτερα μια ιστορία μέσα σε ένα τραγούδι απο τον ίδιο τον Frank και κανένας δεν θα μπορούσε να το βολτάρει τόσο αυθεντικά όσο ο Dylan, τόσες δεκαετίες μετά, στα λημέρια του Frankie.
'Ίσως,να είναι ο μόνος που ξέρει και μπορεί να καταλάβει, γιατί ήξερε από πάντα. Ήξερε αυτά που δεν χωράνε σε λέξεις. Αν υπάρχει μια αξία στα τραγούδια, δεν είναι οι λέξεις, ούτε η μουσική. Είναι αυτά τα δύο μαζί όταν αποκτούν ένα νόημα που δεν περιγράφεται. Όταν το αποτέλεσμα γίνεται το ίδιο βίωμα. Δεν ήταν - είναι (....) ερμηνευτής 'η φωνή', ούτε ο Dylan ήταν - είναι storyteller. Αυτά είναι απλά φόρμες. Ήταν και πάντα θα είναι, δυο μικρά παιδιά που πιστεύουν στα θαύματα και τα κάνουν πραγματικότητα, γιατί η πίστη τους δεν γυρεύει τίποτα. Όπως και κάθε αληθινή πίστη άλλωστε. Όπως η πίστη των ερωτευμένων. Έχει τα πάντα. Τι άλλο να ζητήσει;Τα υπόλοιπα με τη νέα χρονιά.
Το ότι ο Bob Dylan διασκευάζει το 'I am a fool to want you', κάνει ήδη στον ουρανό την Ava Gardner να ανάβει ένα από τα αγαπημένα της τσιγάρα. Κι ο Bob, είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα της ανάψει το τσιγάρο ο ίδιος, με την ερμηνεία του.Αυτά τα πράγματα,δεν πλησιάζονται επιπόλαια,ούτε σπουδαία,πλησιάζονται μόνο όταν τα ίδια έρθουν κοντά σου.Αυτό συνέβη στον Dylan.Ας απολαύσουμε τη στιγμή λοιπόν,με τη νέα χρονιά.Υπάρχουν πράγματα για τα οποία αξίζει να περιμένει κάποιος.Ένα από αυτά είναι η (συγκεκριμένη) επιστροφή του Bob Dylan το 2015.