Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Θοδωρή Μάρκου.
Περιμέναμε με ανυπομονησία το Ejekt Festival και παρόλο που τα σχέδια άλλαξαν λίγο προς το τέλος, δε μας απογοήτευσε καθόλου!
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
To EJEKT Festival θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πιο mainstream από τα τρία μεγάλα φεστιβάλ μουσικής που γίνονται στην Αθήνα κάθε χρόνο. Αυτό το δηλώνει το line up, αλλά και ο κόσμος που προσελκύει. Η παραγωγή μας έχει συνηθίσει στο να το διοργανώνει στην πλατεία Νερού στο Φάληρο κάθε χρόνο αλλά φέτος και ενώ ήταν να διεξαχθεί εκεί κανονικά, λόγω της κατάστασης στη χώρα αναγκάστηκαν να μεταφέρουν την τοποθεσία στο Κλειστό Γήπεδο του Tae Kwon Do. Η διοργάνωση συνολικά ήταν επιτυχημένη και όλα κύλησαν μια χαρά σε όλη τη διάρκεια του event.
Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να βρω είναι ότι διοργανώθηκε το φεστιβάλ σε κλειστό χώρο μόνο και μόνο για το γεγονός ότι είναι λίγο οξύμωρο να διεξάγεται καλοκαιρινό φεστιβάλ σε κλειστό χώρο και όχι σε ανοιχτό. Αυτό όμως δεν επηρέασε επ' ουδενί το πόσο επιτυχημένο ήταν. Και δροσιά είχαμε, και στην κάπνα δεν πνιγήκαμε, και χώρο είχες αν δεν ήθελες να στριμωχτείς αλλά και να παρακολουθήσεις το φεστιβάλ από το πάνω διάζωμα αν ήθελες μπορούσες. Χρόνο με τον χρόνο, όλες οι εταιρίες που διοργανώνουν τέτοιου είδους event φαίνεται ότι αποκτούν τεχνογνωσία και παρά τους καιρούς κρίσης που διανύουμε προσφέρουν ένα αρκετά ελκυστικό προϊόν στους Έλληνες μουσικόφιλους.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Οι πόρτες άνοιξαν στις 1630, πολλοί επέλεξαν τη δροσιά μέσα στο Κλειστό κι άλλοι απολάμβαναν τον ήλιο και το αεράκι πίνοντας μπύρες αλλά και Fanta βύσσινο και coca cola που μας κέρναγαν ασταμάτητα σε διάφορα σημεία του Γηπέδου μέχρι το τέλος του Φεστιβάλ. Το πρόγραμμα είχε ως εξής:
17.20 Night Knight
18.15 Moon Duo
19.15 Glasvegas
20.45 Kadebostany
22.05 Parov Stelar
00.20 Ace2Ace
01.15 Steve Aoki
Υπήρξαν μικρές καθυστερήσεις των 15' που δημιουργήθηκαν κάπου στην πορεία αλλά δεν επηρέασαν καθόλου την ομαλότητα του προγράμματος και τα διαλείμματα μεταξύ των εμφανίσεων μας έδιναν την ευκαιρία να πάρουμε μια ανάσα και γιατί όχι, μια ακόμη μπύρα. Μπορεί να ήμασταν σε κλειστό χώρο αλλά είχε και τα καλά του, είχαμε δροσιά κυρίως και τα συγκροτήματα δεν έπαθαν ηλίαση ενώ ο φωτισμός της σκηνής δεν περιοριζόταν από την ώρα εμφάνισης. Ανοιχτός χώρος και πάλι του χρόνου δεν πειράζει.
NIGHT KNIGHT
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Όταν φτάσαμε είχαν ανεβεί οι Night Knight στη σκηνή, η προσωπική μπάντα του ντράμερ των Planet of Zeus, Σεραφείμ Γιαννακόπουλου. Αν και μπροστά σε μικρό κοινό έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και ήταν ιδιαίτερα κεφάτοι κι επικοινωνιακοί. Συνήθως στα πρώτα συγκροτήματα ο κόσμος είναι λιγοστός και κάπως μουδιασμένος αλλά ο Σεραφείμ δε σταμάτησε να μας ευχαριστεί που ήμασταν εκεί σπάζοντας την αμηχανία της έναρξης. Μας έπαιξαν κυρίως κομμάτια από το ντεμπούτο του συγκροτήματος "God Is A MotherFucker" σε ευχάριστους classic/ soft rock τόνους.
Τραγούδια που ακούσαμε μεταξύ άλλων: Born again / Τurned back blues / Between my legs / Us / God is a motherfucker / Turn back time
MOON DUO
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Οι Μοοn Duo επέστρεψαν στην Ελλάδα σε λίγότερο από χρόνο (μετά το τελευταίο live τους στο An Club το Σεπτέμβρη) για χάρη του Ejekt. Δυστυχώς ήταν καταδικασμένοι να παίξουν μπροστά σε πολύ λίγο κόσμο λόγω της ώρας της εμφάνισής τους με ακόμη λιγότερους από τους παρευρισκόμενους να είναι εξοικειωμένοι με τη μουσική τους ή να θέλουν να τους δώσουν μια "ευκαιρία".
Όλα αυτά δεν τους πτόησαν όμως από το να δώσουν μια εκρηκτική εμφάνιση. Μας οδήγησαν σε ψυχεδελικά μονοπάτια για περίπου μια ώρα, εκπέμποντας μια περίεργη ενέργεια που σε έκανε να θέλεις να τους βλέπεις κάτω από τον καυτό ήλιο και όχι μέσα στο κλειστό του Tae Kwon Do. Μετρημένοι πάνω στη σκηνή, χωρίς ιδιαίτερη σκηνική παρουσία, απέδωσαν πιστά τις συνθέσεις τους, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν το ευχαριστιούνταν οι ίδιοι ή ότι αποτελούσε τροχοπέδη για όποιον ήθελε να αφεθεί στη μουσική τους. Πολύ καλή εμφάνιση αν και αταίριαστη με το υπόλοιπο line up του φεστιβάλ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Ευχάριστη έκπληξη για μένα οι Μoon Duo αν και δεν είμαι και πολύ της ψυχεδέλειας (στη μουσική). Τα εφέ στη σκηνή και η μουσική τους δημιουργούσαν πραγματικά μια διεγερτική ατμόσφαιρα στο χώρο. Ο ήχος τους αρκετά σκοτεινός, καθόλου κουραστικός ή μονότονος, σε μαγνήτιζε με τις έντονες κιθάρες και στοιχεία proto-punk που τον έκαναν πιο "ανθρώπινο" από άλλα είδη ψυχεδελικής μουσικής. Ο κόσμος ήταν μουδιασμένος αλλά τους παρακολουθούσε με ενδιαφέρον κι εκείνοι προσηλωμένοι στο καθήκον, μπορεί να μη μας μίλησαν πολύ, αλλά τα έδωσαν όλα για να μας ευχαριστήσουν.
Τραγούδια που ακούσαμε μεταξύ άλλων: Wilding/ Circles/ In the Sun/ Goners / Set it on Fire
GLASVEGAS
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Τη σκυτάλη πήραν οι Glasvegas οι οποίοι έπαιξαν μπροστά σε λίγο περισσότερο κόσμο, πολύ πιο εξοικειωμένο με τη μουσική τους όμως. Χώρεσαν όλη τους τη δισκογραφία σε μια ώρα και κάτι που τους αντιστοιχούσε και κατάφεραν επιτυχώς να μεταφέρουν τη μουντάδα της Γλασκώβης στην ηλιόλουστη Αθήνα. Σε μεγάλα κέφια οι Σκωτσέζοι με πολύ καλή σκηνική παρουσία, με τον James Allan να βγάζει σιγά σιγά μπουφάν και πουκάμισο για να μείνει με ένα φανελάκι, τον αδερφό του, Rab, να είναι αεικίνητος πάνω στη σκηνή και τη Jonna Lofgren να παίζει όρθια και να επιδίδεται σε headbanging σε κάθε ευκαιρία. Πολύ ωραίος ήχος, πιστές στα album ενορχηστρώσεις, με την χαρακτηριστική προφορά του James Allan να προσδίδει το κάτι παραπάνω στις συνθέσεις. Έκλεισαν με το Daddy's Gone και έναν μικρό χαμό από κάτω.
Τραγούδια που ακούσαμε (μεταξύ άλλων): Please come back home/ You are my Sunshine (cover) / Geraldine / Ice Cream Van / Glasshouse / Lots Sometimes/ Daddy's gone
KADEBOSTANY
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Λίγο πριν εμφανιστούν οι Kadebostany το κλειστό του Tae Kwon Do είχε σχεδόν γεμίσει. Οι Kadebostany φαίνεται να έχουν πιστό κοινό στη χώρα μας και σίγουρα απολαμβάνουν και οι ίδιοι την κάθε τους εμφάνιση εδώ. Ο επαγγελματισμός τους είναι μεγάλος αφού προσέχουν κάθε λεπτομέρεια στα live τους, είτε λέγεται ήχος, είτε λέγεται φώτα, ή λέγεται σκηνική παρουσία και σκηνοθεσία, ή λέγεται visuals, ή λέγεται κοστούμια. Πολύ ορεξάτοι όπως πολύ ορεξάτο ήταν και το κοινό. Ανταποκρινόταν σε κάθε νεύμα του Kadebostan, ο οποίος ουκ ολίγες φορές αναφέρθηκε στη χώρα μας προσπαθώντας να ξεσηκώσει τον κόσμο. Το σετ αποτέλεσαν τα κομμάτια του πρώτου τους δίσκου συν τη διασκευή του Heroes του David Bowie. Απόλυτα εξοικειωμένος με τα κομμάτια ο κόσμος δε σταματούσε να τραγουδά και να χορεύει μέσα σε μια μαγευτική ατμόσφαιρα από τα φώτα και τους ήχους των Kadebostany.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Αντίθετα με τον περισσότερο κόσμο στο Φεστιβάλ, το συγκρότημα που ανυπομονούσα να δω ήταν οι Kadebostany. Όχι απλά δε με απογοήτευσαν αλλά μ' ενθουσίασαν περισσότερο. Επικοινωνιακοί, με απίστευτη ενέργεια, όρεξη, κέφι, θεατρικότητα στη σκηνή και μια αμεσότητα που δε μπορείς παρά ν' αγαπήσεις. Ο Kadebostan ξεσήκωνε με κάθε δυνατό τρόπο είτε αυτό ήταν οι κινήσεις του με τις μπαγκέτες στα χέρια είτε φωνάζοντας "Ελλάς" απ' το μικρόφωνο. Η ζωντανή απόδοση των κομματιών δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα τον ήχο του cd. Η Amina έχει φωνάρα και εξαιρετική σκηνική παρουσία αλλά αυτό που σε ξεσηκώνει είναι η παρουσία των Kadebostany ως σύνολο. Όλοι είναι πρωταγωνιστές στη σκηνή και το παιχνίδι που βλέπεις μεταξύ τους δε σταματάει ποτέ. Μας είπαν πολλές φορές πόσο αγαπούν την Ελλάδα, μας αφιέρωσαν το Heroes και φυσικά ο κόσμος τους αποθέωσε. Και λίγα λέω.
Τραγούδια που ακούσαμε (μεταξύ άλλων): Invinsible man / The Legend of the Tattooed Face Woman / Walking with a Ghost / Heroes (David Bowie cover) / Jolan / Crazy right now / Castle in the Snow
PAROV STELAR
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Και φτάνουμε στο κυρίως πιάτο του φεστιβάλ, τους headliners δηλαδή. Φυσικά και αναφερόμαστε στον Parov Stelar και τη μπάντα του! Είναι γνωστό ότι ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης έχει πιστό κοινό εδώ στην Ελλάδα και ήταν όλοι εκεί για να τον απολαύσουν και χθες. Με χαρακτηριστική ευκολία μετέφερε το "party" κλίμα που επικρατούσε στη σκηνή και κάτω στον κόσμο. Συνολικά δέκα μουσικοί πάνω στη σκηνή δημιουργούσαν ένα κλίμα ευφορίας σε jazzy, swing, house ρυθμούς. Άλλο που δεν ήθελε ο κόσμος από κάτω βέβαια μιας και κανείς δεν σταμάτησε στιγμή στις κάτι λιγότερο από δύο ώρες που μας κράτησαν παρέα να χορεύει. Πολύ ωραίος ήχος και εξαιρετικό light show αν και τολμώ να πω πως λίγη σημασία έχουν αυτά μιας και όλοι ήταν εκεί κυρίως για να χορέψουν και όχι για να ακούσουν. Το set μοιράστηκε ανάμεσα σε παλαιότερες επιτυχίες του και στο τελευταίο του album του "The Demon Diaries". Υπέροχη εμφάνιση από τον Parov Stelar και τη μπάντα του και αυτό κρίνεται κυρίως από το ότι μόλις άναψαν τα φώτα δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην ήταν χαμογελαστός και ιδρωμένος από το χορό (όχι ότι υστέρησαν κάπου).
Τραγούδια που ακούσαμε (μεταξύ άλλων): Booty Swing / I need love / Clap Your Hands / Catgroove / Jimmy's Gang / The Mojo Radio Gang / All Night
ACE2ACE
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Το διάστημα της αναμονής για τον Steve Aoki ανέλαβαν να γεμίσουν οι δικοί μας Ace2Ace με πολύ μεγάλη επιτυχία. Μπήκαν δυνατά με το Hey Boy, Hey Girl των Chemical Brothers δείχνοντας μας τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Techno, minimal, house, progressive house ηχούσαν από τα ηχεία του κλειστού του Tae Kwon Do για περίπου μια ώρα με ενέσεις από remix γνωστών κομματιών από Prodigy, Depeche Mode, Coldplay κ.ά. μετατρέποντάς το σε καλοκαιρινό παραλιακό club. Άλλο που δεν ήθελε βέβαια ο κόσμος που είχε μείνει (περίπου ο μισός). Όλοι ήθελαν να συνεχίσουν το party που ξεκίνησε ο Parov Stelar και φυσικά ο χορός ήταν ασταμάτητος απ' όλους! Στα πολύ συν (πέραν της playlist) και ο MC Steve ο οποίος δεν άφηνε τον κόσμο σε ησυχία ανεβάζοντάς τον σε κάθε ευκαιρία!
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Έπειτα από τον Parov Stellar και τη μαραθώνια electroswing μάχη επι σκηνής το σκηνικό άλλαξε για το dance κλείσιμο του Φεστιβάλ και την υποδοχή των Ace2Ace κι έπειτα του Steve Aoki. Το σκηνικό άλλαξε, όχι και η διάθεση του κόσμου. Μπορεί να έφυγαν σχεδόν οι μισοί και να έμειναν περίπου 5.500 στο χώρο αλλά ήταν αποφασισμένοι να φύγουν με φουσκάλες στα πόδια. Ο κόσμος πραγματικά ήρθε στο Ejekt για να χορέψει πέρα και πάνω απ' όλα. Οι Ace2Ace, το DJ δίδυμο του Johnny Gerontakis και MC Steve, γνωστοί από τα πάρτυ τους "Show Me Love" δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν τον Steve Aoki, ως εκ τούτου δε θα τους αποκαλούσα "DJ αναμονής", το κάθε άλλο. Ο κόσμος τους ήξερε και δε σταμάτησε να σχηματίζει καρδιές με τα χέρια για να τους δείχνει την αγάπη του. Δεν έλειψαν οι παροτρύνσεις Make some noise! αλλά και οι κανόνες.. "Rule No.1:Everybody Dance!". Και φυσικά τα πυροτεχνήματα, οι φλόγες να ξεπηδούν απ'τη σκηνή και τα ακροβατικά..
STEVE AOKI
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Και όλα αυτά για να βγει λίγο μετά τη μια και μισή το βράδυ ο Steve Aoki. Τρελό κέφι από τον αμερικανό DJ και πανζουρλισμός από κάτω. Δε μπορούσες να μην παρασυρθείς στους ρυθμούς και τα breaks του. Όλοι έδιναν ότι αποθέματα ενέργειάς τους είχαν μείνει και χόρευαν ξέφρενα μέχρι τελικής πτώσεως. Πολύ προσεγμένος ήχος και visuals, ενώ το show είχε κομφετί, φωτιές, μπλούζες, κύπελα, selfie και μια υπέροχη τρέλα πάνω και κάτω από τη σκηνή. Μετά από ένα σετ λίγο παραπάνω από μιάμιση ώρα μας αποχαιρέτησε βάζοντας τέλος στο φετινό Ejekt.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Να προσθέσω στα παραπάνω που πολύ σωστά περιγράφει ο Δημήτρης και μερικά στιγμιότυπα. Στον Steve είδαμε και καπνογόνα ν' ανάβουν αλλά και πολλά Tshirts κι επιγραφές που έλεγαν "Cake Me now". Αυτό ήταν το παρασύνθημα για τον Aoki, που είχαμε να δούμε 6 χρόνια στην Ελλάδα. Στο τραγούδι Cake Face ενώ στο πάνελ βλέπαμε τούρτες να προσγειώνονται πάνω σε κεφάλια, ο Steve κατέβηκε από το "θρόνο" των Djs και πέταγε T-shirts αλλά κι ένα κύπελλο που πραγματικά ελπίζω να το έπιασαν χέρια.. Δε δίστασε ν' ανεβάσει 6 κοπέλες στη σκηνή ενω ο ίδιος, γυμνός από τη μέση και πάνω φόρεσε την ελληνική σημαία και δε σταμάτησε να μας λέει πόσο του λείψαμε. Το show έκλεισε με ένα μεγάλο THANK YOU GREECE στην οθόνη, τον ίδιο ξανά να φοράει με την ελληνική σημαία, κομφετί και μπουγελώματα μπροστά στη σκηνή κατα τις 3 τα ξημερώματα.
Εν ολίγοις, χθες διεξήχθη ένα ακόμα επιτυχημένο EJEKT Festival με πολύ κόσμο, πολύ κέφι, πολύ χορό και πολλή μουσική φυσικά! Στην αναμονή για το επόμενο σε ένα χρόνο!
Διαβάστε τη "Λεπτό-προς-Λεπτό" ανταπόκριση μας από το EJEKT Festival 2015 με όλες τις λεπτομέρειες!
Περιμέναμε με ανυπομονησία το Ejekt Festival και παρόλο που τα σχέδια άλλαξαν λίγο προς το τέλος, δε μας απογοήτευσε καθόλου!
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
To EJEKT Festival θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πιο mainstream από τα τρία μεγάλα φεστιβάλ μουσικής που γίνονται στην Αθήνα κάθε χρόνο. Αυτό το δηλώνει το line up, αλλά και ο κόσμος που προσελκύει. Η παραγωγή μας έχει συνηθίσει στο να το διοργανώνει στην πλατεία Νερού στο Φάληρο κάθε χρόνο αλλά φέτος και ενώ ήταν να διεξαχθεί εκεί κανονικά, λόγω της κατάστασης στη χώρα αναγκάστηκαν να μεταφέρουν την τοποθεσία στο Κλειστό Γήπεδο του Tae Kwon Do. Η διοργάνωση συνολικά ήταν επιτυχημένη και όλα κύλησαν μια χαρά σε όλη τη διάρκεια του event.
Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να βρω είναι ότι διοργανώθηκε το φεστιβάλ σε κλειστό χώρο μόνο και μόνο για το γεγονός ότι είναι λίγο οξύμωρο να διεξάγεται καλοκαιρινό φεστιβάλ σε κλειστό χώρο και όχι σε ανοιχτό. Αυτό όμως δεν επηρέασε επ' ουδενί το πόσο επιτυχημένο ήταν. Και δροσιά είχαμε, και στην κάπνα δεν πνιγήκαμε, και χώρο είχες αν δεν ήθελες να στριμωχτείς αλλά και να παρακολουθήσεις το φεστιβάλ από το πάνω διάζωμα αν ήθελες μπορούσες. Χρόνο με τον χρόνο, όλες οι εταιρίες που διοργανώνουν τέτοιου είδους event φαίνεται ότι αποκτούν τεχνογνωσία και παρά τους καιρούς κρίσης που διανύουμε προσφέρουν ένα αρκετά ελκυστικό προϊόν στους Έλληνες μουσικόφιλους.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Οι πόρτες άνοιξαν στις 1630, πολλοί επέλεξαν τη δροσιά μέσα στο Κλειστό κι άλλοι απολάμβαναν τον ήλιο και το αεράκι πίνοντας μπύρες αλλά και Fanta βύσσινο και coca cola που μας κέρναγαν ασταμάτητα σε διάφορα σημεία του Γηπέδου μέχρι το τέλος του Φεστιβάλ. Το πρόγραμμα είχε ως εξής:
17.20 Night Knight
18.15 Moon Duo
19.15 Glasvegas
20.45 Kadebostany
22.05 Parov Stelar
00.20 Ace2Ace
01.15 Steve Aoki
Υπήρξαν μικρές καθυστερήσεις των 15' που δημιουργήθηκαν κάπου στην πορεία αλλά δεν επηρέασαν καθόλου την ομαλότητα του προγράμματος και τα διαλείμματα μεταξύ των εμφανίσεων μας έδιναν την ευκαιρία να πάρουμε μια ανάσα και γιατί όχι, μια ακόμη μπύρα. Μπορεί να ήμασταν σε κλειστό χώρο αλλά είχε και τα καλά του, είχαμε δροσιά κυρίως και τα συγκροτήματα δεν έπαθαν ηλίαση ενώ ο φωτισμός της σκηνής δεν περιοριζόταν από την ώρα εμφάνισης. Ανοιχτός χώρος και πάλι του χρόνου δεν πειράζει.
NIGHT KNIGHT
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Όταν φτάσαμε είχαν ανεβεί οι Night Knight στη σκηνή, η προσωπική μπάντα του ντράμερ των Planet of Zeus, Σεραφείμ Γιαννακόπουλου. Αν και μπροστά σε μικρό κοινό έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και ήταν ιδιαίτερα κεφάτοι κι επικοινωνιακοί. Συνήθως στα πρώτα συγκροτήματα ο κόσμος είναι λιγοστός και κάπως μουδιασμένος αλλά ο Σεραφείμ δε σταμάτησε να μας ευχαριστεί που ήμασταν εκεί σπάζοντας την αμηχανία της έναρξης. Μας έπαιξαν κυρίως κομμάτια από το ντεμπούτο του συγκροτήματος "God Is A MotherFucker" σε ευχάριστους classic/ soft rock τόνους.
Τραγούδια που ακούσαμε μεταξύ άλλων: Born again / Τurned back blues / Between my legs / Us / God is a motherfucker / Turn back time
MOON DUO
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Οι Μοοn Duo επέστρεψαν στην Ελλάδα σε λίγότερο από χρόνο (μετά το τελευταίο live τους στο An Club το Σεπτέμβρη) για χάρη του Ejekt. Δυστυχώς ήταν καταδικασμένοι να παίξουν μπροστά σε πολύ λίγο κόσμο λόγω της ώρας της εμφάνισής τους με ακόμη λιγότερους από τους παρευρισκόμενους να είναι εξοικειωμένοι με τη μουσική τους ή να θέλουν να τους δώσουν μια "ευκαιρία".
Όλα αυτά δεν τους πτόησαν όμως από το να δώσουν μια εκρηκτική εμφάνιση. Μας οδήγησαν σε ψυχεδελικά μονοπάτια για περίπου μια ώρα, εκπέμποντας μια περίεργη ενέργεια που σε έκανε να θέλεις να τους βλέπεις κάτω από τον καυτό ήλιο και όχι μέσα στο κλειστό του Tae Kwon Do. Μετρημένοι πάνω στη σκηνή, χωρίς ιδιαίτερη σκηνική παρουσία, απέδωσαν πιστά τις συνθέσεις τους, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν το ευχαριστιούνταν οι ίδιοι ή ότι αποτελούσε τροχοπέδη για όποιον ήθελε να αφεθεί στη μουσική τους. Πολύ καλή εμφάνιση αν και αταίριαστη με το υπόλοιπο line up του φεστιβάλ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Ευχάριστη έκπληξη για μένα οι Μoon Duo αν και δεν είμαι και πολύ της ψυχεδέλειας (στη μουσική). Τα εφέ στη σκηνή και η μουσική τους δημιουργούσαν πραγματικά μια διεγερτική ατμόσφαιρα στο χώρο. Ο ήχος τους αρκετά σκοτεινός, καθόλου κουραστικός ή μονότονος, σε μαγνήτιζε με τις έντονες κιθάρες και στοιχεία proto-punk που τον έκαναν πιο "ανθρώπινο" από άλλα είδη ψυχεδελικής μουσικής. Ο κόσμος ήταν μουδιασμένος αλλά τους παρακολουθούσε με ενδιαφέρον κι εκείνοι προσηλωμένοι στο καθήκον, μπορεί να μη μας μίλησαν πολύ, αλλά τα έδωσαν όλα για να μας ευχαριστήσουν.
Τραγούδια που ακούσαμε μεταξύ άλλων: Wilding/ Circles/ In the Sun/ Goners / Set it on Fire
GLASVEGAS
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Τη σκυτάλη πήραν οι Glasvegas οι οποίοι έπαιξαν μπροστά σε λίγο περισσότερο κόσμο, πολύ πιο εξοικειωμένο με τη μουσική τους όμως. Χώρεσαν όλη τους τη δισκογραφία σε μια ώρα και κάτι που τους αντιστοιχούσε και κατάφεραν επιτυχώς να μεταφέρουν τη μουντάδα της Γλασκώβης στην ηλιόλουστη Αθήνα. Σε μεγάλα κέφια οι Σκωτσέζοι με πολύ καλή σκηνική παρουσία, με τον James Allan να βγάζει σιγά σιγά μπουφάν και πουκάμισο για να μείνει με ένα φανελάκι, τον αδερφό του, Rab, να είναι αεικίνητος πάνω στη σκηνή και τη Jonna Lofgren να παίζει όρθια και να επιδίδεται σε headbanging σε κάθε ευκαιρία. Πολύ ωραίος ήχος, πιστές στα album ενορχηστρώσεις, με την χαρακτηριστική προφορά του James Allan να προσδίδει το κάτι παραπάνω στις συνθέσεις. Έκλεισαν με το Daddy's Gone και έναν μικρό χαμό από κάτω.
Τραγούδια που ακούσαμε (μεταξύ άλλων): Please come back home/ You are my Sunshine (cover) / Geraldine / Ice Cream Van / Glasshouse / Lots Sometimes/ Daddy's gone
KADEBOSTANY
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Λίγο πριν εμφανιστούν οι Kadebostany το κλειστό του Tae Kwon Do είχε σχεδόν γεμίσει. Οι Kadebostany φαίνεται να έχουν πιστό κοινό στη χώρα μας και σίγουρα απολαμβάνουν και οι ίδιοι την κάθε τους εμφάνιση εδώ. Ο επαγγελματισμός τους είναι μεγάλος αφού προσέχουν κάθε λεπτομέρεια στα live τους, είτε λέγεται ήχος, είτε λέγεται φώτα, ή λέγεται σκηνική παρουσία και σκηνοθεσία, ή λέγεται visuals, ή λέγεται κοστούμια. Πολύ ορεξάτοι όπως πολύ ορεξάτο ήταν και το κοινό. Ανταποκρινόταν σε κάθε νεύμα του Kadebostan, ο οποίος ουκ ολίγες φορές αναφέρθηκε στη χώρα μας προσπαθώντας να ξεσηκώσει τον κόσμο. Το σετ αποτέλεσαν τα κομμάτια του πρώτου τους δίσκου συν τη διασκευή του Heroes του David Bowie. Απόλυτα εξοικειωμένος με τα κομμάτια ο κόσμος δε σταματούσε να τραγουδά και να χορεύει μέσα σε μια μαγευτική ατμόσφαιρα από τα φώτα και τους ήχους των Kadebostany.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Αντίθετα με τον περισσότερο κόσμο στο Φεστιβάλ, το συγκρότημα που ανυπομονούσα να δω ήταν οι Kadebostany. Όχι απλά δε με απογοήτευσαν αλλά μ' ενθουσίασαν περισσότερο. Επικοινωνιακοί, με απίστευτη ενέργεια, όρεξη, κέφι, θεατρικότητα στη σκηνή και μια αμεσότητα που δε μπορείς παρά ν' αγαπήσεις. Ο Kadebostan ξεσήκωνε με κάθε δυνατό τρόπο είτε αυτό ήταν οι κινήσεις του με τις μπαγκέτες στα χέρια είτε φωνάζοντας "Ελλάς" απ' το μικρόφωνο. Η ζωντανή απόδοση των κομματιών δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα τον ήχο του cd. Η Amina έχει φωνάρα και εξαιρετική σκηνική παρουσία αλλά αυτό που σε ξεσηκώνει είναι η παρουσία των Kadebostany ως σύνολο. Όλοι είναι πρωταγωνιστές στη σκηνή και το παιχνίδι που βλέπεις μεταξύ τους δε σταματάει ποτέ. Μας είπαν πολλές φορές πόσο αγαπούν την Ελλάδα, μας αφιέρωσαν το Heroes και φυσικά ο κόσμος τους αποθέωσε. Και λίγα λέω.
Τραγούδια που ακούσαμε (μεταξύ άλλων): Invinsible man / The Legend of the Tattooed Face Woman / Walking with a Ghost / Heroes (David Bowie cover) / Jolan / Crazy right now / Castle in the Snow
PAROV STELAR
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Και φτάνουμε στο κυρίως πιάτο του φεστιβάλ, τους headliners δηλαδή. Φυσικά και αναφερόμαστε στον Parov Stelar και τη μπάντα του! Είναι γνωστό ότι ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης έχει πιστό κοινό εδώ στην Ελλάδα και ήταν όλοι εκεί για να τον απολαύσουν και χθες. Με χαρακτηριστική ευκολία μετέφερε το "party" κλίμα που επικρατούσε στη σκηνή και κάτω στον κόσμο. Συνολικά δέκα μουσικοί πάνω στη σκηνή δημιουργούσαν ένα κλίμα ευφορίας σε jazzy, swing, house ρυθμούς. Άλλο που δεν ήθελε ο κόσμος από κάτω βέβαια μιας και κανείς δεν σταμάτησε στιγμή στις κάτι λιγότερο από δύο ώρες που μας κράτησαν παρέα να χορεύει. Πολύ ωραίος ήχος και εξαιρετικό light show αν και τολμώ να πω πως λίγη σημασία έχουν αυτά μιας και όλοι ήταν εκεί κυρίως για να χορέψουν και όχι για να ακούσουν. Το set μοιράστηκε ανάμεσα σε παλαιότερες επιτυχίες του και στο τελευταίο του album του "The Demon Diaries". Υπέροχη εμφάνιση από τον Parov Stelar και τη μπάντα του και αυτό κρίνεται κυρίως από το ότι μόλις άναψαν τα φώτα δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην ήταν χαμογελαστός και ιδρωμένος από το χορό (όχι ότι υστέρησαν κάπου).
Τραγούδια που ακούσαμε (μεταξύ άλλων): Booty Swing / I need love / Clap Your Hands / Catgroove / Jimmy's Gang / The Mojo Radio Gang / All Night
ACE2ACE
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Το διάστημα της αναμονής για τον Steve Aoki ανέλαβαν να γεμίσουν οι δικοί μας Ace2Ace με πολύ μεγάλη επιτυχία. Μπήκαν δυνατά με το Hey Boy, Hey Girl των Chemical Brothers δείχνοντας μας τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Techno, minimal, house, progressive house ηχούσαν από τα ηχεία του κλειστού του Tae Kwon Do για περίπου μια ώρα με ενέσεις από remix γνωστών κομματιών από Prodigy, Depeche Mode, Coldplay κ.ά. μετατρέποντάς το σε καλοκαιρινό παραλιακό club. Άλλο που δεν ήθελε βέβαια ο κόσμος που είχε μείνει (περίπου ο μισός). Όλοι ήθελαν να συνεχίσουν το party που ξεκίνησε ο Parov Stelar και φυσικά ο χορός ήταν ασταμάτητος απ' όλους! Στα πολύ συν (πέραν της playlist) και ο MC Steve ο οποίος δεν άφηνε τον κόσμο σε ησυχία ανεβάζοντάς τον σε κάθε ευκαιρία!
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Έπειτα από τον Parov Stellar και τη μαραθώνια electroswing μάχη επι σκηνής το σκηνικό άλλαξε για το dance κλείσιμο του Φεστιβάλ και την υποδοχή των Ace2Ace κι έπειτα του Steve Aoki. Το σκηνικό άλλαξε, όχι και η διάθεση του κόσμου. Μπορεί να έφυγαν σχεδόν οι μισοί και να έμειναν περίπου 5.500 στο χώρο αλλά ήταν αποφασισμένοι να φύγουν με φουσκάλες στα πόδια. Ο κόσμος πραγματικά ήρθε στο Ejekt για να χορέψει πέρα και πάνω απ' όλα. Οι Ace2Ace, το DJ δίδυμο του Johnny Gerontakis και MC Steve, γνωστοί από τα πάρτυ τους "Show Me Love" δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν τον Steve Aoki, ως εκ τούτου δε θα τους αποκαλούσα "DJ αναμονής", το κάθε άλλο. Ο κόσμος τους ήξερε και δε σταμάτησε να σχηματίζει καρδιές με τα χέρια για να τους δείχνει την αγάπη του. Δεν έλειψαν οι παροτρύνσεις Make some noise! αλλά και οι κανόνες.. "Rule No.1:Everybody Dance!". Και φυσικά τα πυροτεχνήματα, οι φλόγες να ξεπηδούν απ'τη σκηνή και τα ακροβατικά..
STEVE AOKI
[Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος]
Και όλα αυτά για να βγει λίγο μετά τη μια και μισή το βράδυ ο Steve Aoki. Τρελό κέφι από τον αμερικανό DJ και πανζουρλισμός από κάτω. Δε μπορούσες να μην παρασυρθείς στους ρυθμούς και τα breaks του. Όλοι έδιναν ότι αποθέματα ενέργειάς τους είχαν μείνει και χόρευαν ξέφρενα μέχρι τελικής πτώσεως. Πολύ προσεγμένος ήχος και visuals, ενώ το show είχε κομφετί, φωτιές, μπλούζες, κύπελα, selfie και μια υπέροχη τρέλα πάνω και κάτω από τη σκηνή. Μετά από ένα σετ λίγο παραπάνω από μιάμιση ώρα μας αποχαιρέτησε βάζοντας τέλος στο φετινό Ejekt.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Να προσθέσω στα παραπάνω που πολύ σωστά περιγράφει ο Δημήτρης και μερικά στιγμιότυπα. Στον Steve είδαμε και καπνογόνα ν' ανάβουν αλλά και πολλά Tshirts κι επιγραφές που έλεγαν "Cake Me now". Αυτό ήταν το παρασύνθημα για τον Aoki, που είχαμε να δούμε 6 χρόνια στην Ελλάδα. Στο τραγούδι Cake Face ενώ στο πάνελ βλέπαμε τούρτες να προσγειώνονται πάνω σε κεφάλια, ο Steve κατέβηκε από το "θρόνο" των Djs και πέταγε T-shirts αλλά κι ένα κύπελλο που πραγματικά ελπίζω να το έπιασαν χέρια.. Δε δίστασε ν' ανεβάσει 6 κοπέλες στη σκηνή ενω ο ίδιος, γυμνός από τη μέση και πάνω φόρεσε την ελληνική σημαία και δε σταμάτησε να μας λέει πόσο του λείψαμε. Το show έκλεισε με ένα μεγάλο THANK YOU GREECE στην οθόνη, τον ίδιο ξανά να φοράει με την ελληνική σημαία, κομφετί και μπουγελώματα μπροστά στη σκηνή κατα τις 3 τα ξημερώματα.
Εν ολίγοις, χθες διεξήχθη ένα ακόμα επιτυχημένο EJEKT Festival με πολύ κόσμο, πολύ κέφι, πολύ χορό και πολλή μουσική φυσικά! Στην αναμονή για το επόμενο σε ένα χρόνο!
Διαβάστε τη "Λεπτό-προς-Λεπτό" ανταπόκριση μας από το EJEKT Festival 2015 με όλες τις λεπτομέρειες!