Σεπτέμβριος 2015
Είναι μάλλον δύσκολο στις μέρες μας να βρει κάποιος έναν ιδιαίτερο τρόπο να κυκλοφορήσει τη μουσική του. Με το ‘Twelve Spells’, οι Stone Foxes δοκίμασαν έναν τέτοιο πρωτότυπο τρόπο, που ίσως να μην είναι η πρώτη φορά που γίνεται, αλλά σίγουρα είχε ενδιαφέρον. Από το Φθινόπωρο του 2014 ξεκίνησαν το «Foxes First Friday» κυκλοφορώντας ένα τραγούδι κάθε πρώτη Παρασκευή του μήνα. Ένα χρόνο αργότερα, τα δώδεκα αυτά «spells», μαζεύτηκαν σε αυτό το ωραίο σύγχρονο rock ‘n’ roll άλμπουμ. Είναι η τέταρτη δουλειά που κυκλοφορούν και ορμώμενοι από εμφανίσεις μαζί με τους Black Keys και προσθήκη νέων μελών, το ‘Twelve Spells’ είναι απ’ τις καλύτερες στιγμές στην μέχρι τώρα πορεία τους.
Τα περισσότερα από τα έξι μέλη δεν αρκούνται στο ένα όργανο και ο ήχος τους είναι αρκετά πλούσιος, με φυσαρμόνικα και πλήκτρα πάνω απ’ τις κιθάρες και τα τύμπανα που κυριαρχούν. Άλλοτε κλίνουν προς μια περισσότερο punk κατεύθυνση, όπως στο πολύ καλό ‘Locomotion’ και στο ‘Dying Star’, αλλά υπάρχουν και πιο ήρεμα τραγούδια, σαν το ‘Cold Like A Killer’. Έχουν δηλώσει πως «το rock ‘n’ roll μπορεί να κουνήσει βουνά και θα το παίζουμε μέχρι να κουνήσουμε ένα» και το κάνουν με έναν τρόπο που είναι απολαυστικός, κι ας μην κουνάει και πολλά πλέον. Βέβαια, η ατάκα αυτή αφορά και τους στίχους τους, που καταπιάνονται και με διάφορα όχι και τόσο τετριμμένα θέματα, όπως το κίνημα «Occupy» (‘She Said Riot’). Αν τους παρακολουθούσατε την τελευταία χρονιά, τότε ο δίσκος έχει περισσότερο συλλεκτικό χαρακτήρα, ειδάλλως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσετε ένα από τα σημαντικότερα «μικρά» συγκροτήματα του σύγχρονου rock ήχου.
Είναι μάλλον δύσκολο στις μέρες μας να βρει κάποιος έναν ιδιαίτερο τρόπο να κυκλοφορήσει τη μουσική του. Με το ‘Twelve Spells’, οι Stone Foxes δοκίμασαν έναν τέτοιο πρωτότυπο τρόπο, που ίσως να μην είναι η πρώτη φορά που γίνεται, αλλά σίγουρα είχε ενδιαφέρον. Από το Φθινόπωρο του 2014 ξεκίνησαν το «Foxes First Friday» κυκλοφορώντας ένα τραγούδι κάθε πρώτη Παρασκευή του μήνα. Ένα χρόνο αργότερα, τα δώδεκα αυτά «spells», μαζεύτηκαν σε αυτό το ωραίο σύγχρονο rock ‘n’ roll άλμπουμ. Είναι η τέταρτη δουλειά που κυκλοφορούν και ορμώμενοι από εμφανίσεις μαζί με τους Black Keys και προσθήκη νέων μελών, το ‘Twelve Spells’ είναι απ’ τις καλύτερες στιγμές στην μέχρι τώρα πορεία τους.
Τα περισσότερα από τα έξι μέλη δεν αρκούνται στο ένα όργανο και ο ήχος τους είναι αρκετά πλούσιος, με φυσαρμόνικα και πλήκτρα πάνω απ’ τις κιθάρες και τα τύμπανα που κυριαρχούν. Άλλοτε κλίνουν προς μια περισσότερο punk κατεύθυνση, όπως στο πολύ καλό ‘Locomotion’ και στο ‘Dying Star’, αλλά υπάρχουν και πιο ήρεμα τραγούδια, σαν το ‘Cold Like A Killer’. Έχουν δηλώσει πως «το rock ‘n’ roll μπορεί να κουνήσει βουνά και θα το παίζουμε μέχρι να κουνήσουμε ένα» και το κάνουν με έναν τρόπο που είναι απολαυστικός, κι ας μην κουνάει και πολλά πλέον. Βέβαια, η ατάκα αυτή αφορά και τους στίχους τους, που καταπιάνονται και με διάφορα όχι και τόσο τετριμμένα θέματα, όπως το κίνημα «Occupy» (‘She Said Riot’). Αν τους παρακολουθούσατε την τελευταία χρονιά, τότε ο δίσκος έχει περισσότερο συλλεκτικό χαρακτήρα, ειδάλλως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσετε ένα από τα σημαντικότερα «μικρά» συγκροτήματα του σύγχρονου rock ήχου.
Σχετικό θέμα