Τι να πει κανείς για τον κύριο με τα ψηλά ρεβέρ και τι να αφήσει για μετά;
Από το τραγούδι “στα Κρουαζιερόπλοια”, στην πρόσφατη συναυλία σας στο Ηρώδειο. Πώς βιώσατε εσείς ο ίδιος όλη αυτή τη μουσική διαδρομή;
Από τότε μέχρι σήμερα η όρεξη για παιχνίδι δεν μου έχει φύγει, γιατί απλώς για 'μενα η έννοια μουσική και τραγούδι είναι χαρά. Ένα παιχνίδι που περιέχει γέλιο, δάκρυ, νοσταλγία, μελαγχολία, πείσμα, προσμονή, ανέβασμα-κατέβασμα επιπέδου, όνειρο, σκέψη και ελπίδα για το μέλλον!Εμείς ρωτάμε και ο Λάκης Παπαδόπουλος απαντάει. Απλά και τραγουδιστά πράγματα!
Από το τραγούδι “στα Κρουαζιερόπλοια”, στην πρόσφατη συναυλία σας στο Ηρώδειο. Πώς βιώσατε εσείς ο ίδιος όλη αυτή τη μουσική διαδρομή;
Ποιο είναι το απόφθεγμα της ζωής σας;
Να ζεις με αφέλεια! Εννοώ με την έννοια που την έλεγε ο Χριστός. “Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι”. Προτιμώ τον άνθρωπο ο οποίος είναι ευτυχισμένος με την οικογένειά του, ζει απλά και η χαρά του είναι να πάει στο διπλανό χωριό. Εν πρώτοις να χαίρεται με τα λίγα, τα βασικά και αν είναι τυχερός, που το εύχομαι, να έρθουν τα πιο μεγάλα να μην τρελαθεί και χαλάσει την πνευματική διαύγεια του και την ισορροπία του. Δεν θέλω να πω με τίποτα ότι με το που βγαίνουμε στη ζωή είναι υποχρεωτικό να είμαστε ριγμένοι αλλά αν συμβεί και αυτό να έχουμε διαύγεια πνεύματος να το αντιμετωπίσουμε.Είχατε δηλώσει σε μία συνέντευξή σας ότι "ο κόσμος έμαθε να βλέπει τη μουσική και όχι να την ακούει." Είναι απαραίτητα κακό;
Αυτό είναι πασίγνωστο. Πολλά τραγούδια από αυτά που έχω γράψει και έχουν κάνει μεγάλη επιτυχία, δεν έχουν γίνει βίντεοκλίπ, όπως το “Για να σε εκδικηθώ”, ενώ αντίθετα κάποια που έχουν οπτικοποιηθεί δεν έκαναν τόση επιτυχία. Περπάτησαν μέχρι εκεί που ήταν η μοίρα τους. Χαίρομαι ιδιαίτερα που τα τραγούδια του τελευταίου δίσκου όπως “τα Ξημερώματα” που το λέει ο Πασχαλίδης ή τα “Μικρά μπαλκόνια” του Σαββόπουλου ή το “Γατόνι” που το τραγουδάω εγώ, τα αγάπησε ο κόσμος μόνο μέσα από το ραδιόφωνο. Τα τραγούδια είναι για το ραδιόφωνο εν πρώτοις και μετά ακολουθούν και τα υπόλοιπα.
Δείχνετε να είστε πάντα δίπλα σε νέους καλλιτέχνες με διάφορους τρόπους (είτε δισκογραφικά, είτε στη σκηνή). Τι βλέπετε σε αυτή τη νέα γενιά καλλιτεχνών;
Η νέα γενιά καλλιτεχνών κρύβει πολλά ταλέντα ευτυχώς. Μεταξύ των οποίων - ο,τι μου έρχεται πρόχειρα - σας λέω κάποιους: Δεληβοριά, Μουζουράκη, Ζουγανέλη, Μαραβέγια, Μποφίλιου, τον Θοδωρή και τους Ονειράμα και άλλους πολλούς. Έχουν τη δική τους φωνή στα καινούργια δρώμενα.
Σας θυμίζουν το δικό σας ξεκίνημα ή υπάρχει το λεγόμενο χάσμα; Ποιούς από αυτούς ξεχωρίζετε που δεν ξέρουμε και θα θέλατε να μάθουμε;
Χάσμα εποχής θα έλεγα υπάρχει. Τότε ήμασταν λίγοι, καταραμένοι από τους δικούς μας, φτιάξαμε ο καθένας το σπιτάκι του με τα χέρια του. Αυτό είχε το αντίκρυσμα, όταν έφτασε η ώρα της αποδοχής, να είχε μερίδιο και ο τελευταίος από μας, επειδή ακριβώς ήμασταν λίγοι. Τα πράγματα σήμερα είναι εντελώς αντίθετα. Οι πηγές για να σε κάνουν γνωστό είναι πάρα πολλές, ο συναγωνισμός παράλληλα είναι τεράστιος και το ενδιαφέρον μοιρασμένο. Και στις δύο περιπτώσεις είναι αναγκαίο να έχεις την οικονομική βοήθεια των γονιών σου. Και μιλάω για τους 50.000 καλλιτέχνες που θέλουν να βγουν από την ανωνυμία και να διαπρέψουν. Αυτοί δυστυχώς δεν τα καταφέρνουν. Πάντα όμως υπάρχει το star system που θέλει να ζήσει, να πλουτίσει και να μας επιβάλλει τα καινούργια ινδάλματα.
Από τη μια τραγούδια όπως "τα ήσυχα βράδια" και "το παλιό μου παλτό" και από την άλλη τραγούδια όπως το "έλα γοριλάκι". Με αυτόν τον τρόπο μήπως κλείνετε το μάτι στον ακροατή, στη σοβαροφάνεια και στην ταμπέλα του έντεχνου;
Σας κυκλώνω για να μην μπορείτε να αναπνεύσετε! (γέλια) Αυτό που περιγράφεις συμβαίνει για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι γιατί θέλω να δω αν μου κολλάει το πάντρεμα μιας λαϊκής φωνής μιας μπαλάντας και ο δεύτερος για να αποδείξω αυτό που έλεγα πάντα. Ότι δηλαδή η μουσική δεν έχει σύνορα. Σαν άρρωστος ακροατής τρελαίνομαι να κάνω πειράματα και να παντρεύω όλα τα είδη της μουσικής που με έχουν επηρεάσει.
Σε συνεντεύξεις σας έχετε αυτοχαρακτηριστεί ως απολιτίκ. Σε μια εποχή όμως που η κοινωνία ζητά επιτακτικά όραμα και λύσεις ο καλλιτέχνης δεν θα έπρεπε να έχει πιο ενεργό ρόλο;
Και παράλληλα ευθαρσώς συμπληρώνω ότι δεν έχω ζητήσει το παραμικρό από κόμματα και αρμόδια Υπουργεία. Η εποχή επιβάλλει από μας να βγούμε μπροστά αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι ο καθένας μας είναι καθόλα έτοιμος να κάνει την επανάσταση του όποτε του ζητηθεί. Η δουλειά μας έγκειται στην πνευματική τροφή. (Να ακούτε τα τραγουδάκια μας, να γίνεται καλύτερη η μέρα σας και εσείς καλύτεροι άνθρωποι).
Για ένα παιδί που τώρα τελειώνει το πτυχίο του, αν σας ρώταγε να μείνει ή να φύγει από τη χώρα μας, τι θα του προτείνατε να κάνει;
Ξέρω ανθρώπους που έφυγαν από την Ελλάδα και πήγαν στην Ευρώπη και τα έχουν καταφέρει πολύ καλά. Αυτοί που θέλουν γιατί είναι άξιοι και θέλουν να δουλέψουν και να προοδεύσουν νομίζω πρέπει να φύγουν. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτό το οικόπεδο εδώ δεν πρόκειται να το ξαναβρούν, για αυτό και αργά ή γρήγορα όλοι σχεδόν γυρίζουν και εκτιμούν τον ιδιαίτερο αυτόν χώρο που γεννήθηκαν, Θα ήθελα αλλά δεν μπορώ να προτείνω τίποτα άλλο, τη στιγμή που η ανεργία χτυπάει κόκκινο και χωρίς επιστροφή, που το απεύχομαι βέβαια.
Τι χρώμα έχει ο φόβος;
Μαύρος και σκοτεινός είναι ο φόβος. Είναι και άσπρος, ο οποίος σε οδηγεί σε όλα αυτά τα ψυχρά και κρύα τούνελ του θανάτου μέχρι τον Άγιο Πέτρο στην κορυφή της Πεντέλης.
Τι να περιμένουμε από το Λάκη το χειμώνα;
Θα είμαστε στο Levare από τις 12 Δεκεμβρίου με τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Δημήτρη Μπάση, τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση και άλλους εκλεκτούς καλλιτέχνες.Υ.Γ.
Επίσης ο Λάκης μου ανέφερε ότι θα εκδόσει ένα ακόμα δίσκο αγάπης και τρέλας με τίτλο “Κρουαζιερόπλοιο”. Θα έχει τραγούδια από χώρες που έχει επισκεφθεί, αγάπησε και θα αγαπάει για πάντα. Στο “κρουαζιερόπλοιο” μαζί με τον Λάκη ενώνουν τη φωνή τους κορυφαίοι Έλληνες τραγουδιστές μεταξύ των οποίων Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χρήστος Δάντης, Φοίβος Δεληβοριάς, Τζώρτζια από τους Μπλε, Θοδωρής Μαραντίνης από τους Ονειράμα, Νίκος Ζιώγαλας από την Βέροια. Συμμετέχει και ο τενόρος Δώρος Δημοσθένους. Τον περιμένουμε με αγάπη και ενδιαφέρον. Ο Λάκης μας έχει εκπλήξει με τις δύο πανομοιότητες περσινές δισκογραφικές του δουλειές, το “Ραντεβού” και τα “Ευγενικά τραγούδια”, οι οποίες περιέχουν τραγούδια δεκαετιών '50-'60 στα γαλλικά και στα ελληνικά. Συνοδοιπόροι του οι πολύ καλές τραγουδίστριες Μαρία Τσαρούχα και Αντιγόνη Κατσούρη.