Τι φεύγει, τι έρχεται, τι επιστρέφει και τι ήταν από πάντα εδώ, είναι άγνωστο. Σημασία έχει πάντα το σήμερα.
''Moby gave an interview in the NME a few years ago where he stated being a confirmed bachelor, so the next question asked what would a woman have to be for you to consider marrying her. An he replied ''Script Of The Bridge'' would have to be her favourite album of all time....''
Το συγκεκριμένο άλμπουμ, υπήρξε καθοριστικά σημαντικό για μπάντες όπως οι Editors & οι Killers επίσης..
Κυκλοφόρησε το 1983 στην Static, και ήταν πάντα στα πιο αγαπημένα μου, άνετα στα 20 (ever) δηλαδή. Τόσο αγαπημένο, που το είχα σε τρεις (!) διαφορετικές εκδόσεις (σε βινύλιο) πίσω στην εποχή εκείνη.
Η πιο αγαπημένη όμως, η πρώτη, αυτή της Static, εκεί που το ανακάλυψα. Το 2000. Σε μια μια (απαραίτητη) ''στροφή'' (μου) το συγκεκριμένο άλμπουμ ''φεύγει'' για ένα δισκοπωλείο της Αθήνας (μαζί με αρκετά άλλα... για παρέα...) και για μια σχεδόν δεκαετία, 1-2 φορές τον χρόνο, όταν βολτάριζα εκεί, έψαχνα πάντα το ράφι ''Chameleons'', έτσι, δίχως λόγο αληθινά, αλλά η συγκεκριμένη πρώτη έκδοση είναι και δυσεύρετη και δύσκολη. Έχει ανάγλυφο εξώφυλλο, ένθετο κτλ.
Δε συναντηθήκαμε ποτέ με την συγκεκριμένη έκδοση, για σχεδόν δέκα χρόνια...
Μια δεκαετία μετά, περιμένω τον Mark Burgess στην εκπομπή μου, την ψυχή (φωνή) των Chameleons, έχουμε ήδη κάνει μια τηλεφωνική συνέντευξη πριν μήνες, αλλά είναι διπλή χαρά η συγκεκριμένη στιγμή, η παρουσία του στο στούντιο.
Μια μέρα πριν, βολτάρω στο δισκοπωλείο που ανέφερα πριν, και βέβαια το μάτι μου παίζει στο ραφάκι ''Chameleons''. ''Script Of The Bridge''. Είναι εκεί! Όχι όποιο - όποιο, μα το δικό μου! Oh yeah!
Το δικό μου που είχε παρκάρει στο υπόγειο, στην αποθήκη, ξεχασμένο για σχεδόν μια δεκαετία (...), ανέβηκε τα σκαλιά και μπήκε στο ράφι ΜΙΑ μέρα πριν την συνάντηση μας...
Το πήρα, χαμογέλασα κι έφυγα χαρούμενος.
Ναι. Το είχα και στην εκπομπή την άλλη μέρα μαζί μου.
Τα λέμε σε ένα μήνα.
Είπαμε.
Τι φεύγει, τι έρχεται, τι επιστρέφει, και τι ήταν από πάντα εδώ, είναι άγνωστο.
Ευτυχώς...
''Moby gave an interview in the NME a few years ago where he stated being a confirmed bachelor, so the next question asked what would a woman have to be for you to consider marrying her. An he replied ''Script Of The Bridge'' would have to be her favourite album of all time....''
Το συγκεκριμένο άλμπουμ, υπήρξε καθοριστικά σημαντικό για μπάντες όπως οι Editors & οι Killers επίσης..
Κυκλοφόρησε το 1983 στην Static, και ήταν πάντα στα πιο αγαπημένα μου, άνετα στα 20 (ever) δηλαδή. Τόσο αγαπημένο, που το είχα σε τρεις (!) διαφορετικές εκδόσεις (σε βινύλιο) πίσω στην εποχή εκείνη.
Η πιο αγαπημένη όμως, η πρώτη, αυτή της Static, εκεί που το ανακάλυψα. Το 2000. Σε μια μια (απαραίτητη) ''στροφή'' (μου) το συγκεκριμένο άλμπουμ ''φεύγει'' για ένα δισκοπωλείο της Αθήνας (μαζί με αρκετά άλλα... για παρέα...) και για μια σχεδόν δεκαετία, 1-2 φορές τον χρόνο, όταν βολτάριζα εκεί, έψαχνα πάντα το ράφι ''Chameleons'', έτσι, δίχως λόγο αληθινά, αλλά η συγκεκριμένη πρώτη έκδοση είναι και δυσεύρετη και δύσκολη. Έχει ανάγλυφο εξώφυλλο, ένθετο κτλ.
Δε συναντηθήκαμε ποτέ με την συγκεκριμένη έκδοση, για σχεδόν δέκα χρόνια...
Μια δεκαετία μετά, περιμένω τον Mark Burgess στην εκπομπή μου, την ψυχή (φωνή) των Chameleons, έχουμε ήδη κάνει μια τηλεφωνική συνέντευξη πριν μήνες, αλλά είναι διπλή χαρά η συγκεκριμένη στιγμή, η παρουσία του στο στούντιο.
Μια μέρα πριν, βολτάρω στο δισκοπωλείο που ανέφερα πριν, και βέβαια το μάτι μου παίζει στο ραφάκι ''Chameleons''. ''Script Of The Bridge''. Είναι εκεί! Όχι όποιο - όποιο, μα το δικό μου! Oh yeah!
Το δικό μου που είχε παρκάρει στο υπόγειο, στην αποθήκη, ξεχασμένο για σχεδόν μια δεκαετία (...), ανέβηκε τα σκαλιά και μπήκε στο ράφι ΜΙΑ μέρα πριν την συνάντηση μας...
Το πήρα, χαμογέλασα κι έφυγα χαρούμενος.
Ναι. Το είχα και στην εκπομπή την άλλη μέρα μαζί μου.
Τα λέμε σε ένα μήνα.
Είπαμε.
Τι φεύγει, τι έρχεται, τι επιστρέφει, και τι ήταν από πάντα εδώ, είναι άγνωστο.
Ευτυχώς...