Το δεύτερο solo album του Jarvis Cocker, πρώην frontman του συγκροτήματος που έχει γράψει μερικα από τα σημαντικότερα pop singles όλων των δεκαετιών, κυκλοφορεί επίσημα από την Rough Trade στις 18 Μαΐου. Η παραγωγή ανήκει στον Steve Albini, γνωστό από τις δουλειές του για τους Pixies, Nirvana, Sonic Youth, Big Black κ.α. Είναι λογικό λοιπόν ο δίσκος να είναι περισσότερο rock, λιγότερο pop και να διαφέρει αρκετά από τον προηγούμενο, “Jarvis”. Η γνωριμία – αφετηρία της συνεργασίας με τον Steve Albini έγινε πέρυσι όταν, κατά τη διάρκεια του Pitchfork Music Festival στο Σικάγο, o Jarvis και η μπάντα του ήθελαν να «δουλέψουν» μερικά νέα κομμάτια. Ο Jarvis ωστόσο υποστηρίζει ότι η αλλαγή στον ήχο του οφείλεται στο ότι δόθηκε η ευκαιρία στα μέλη του συγκροτήματος να συμμετάσχουν στη σύνθεση τραγουδιών. Κατά τ’ άλλα, το παρουσιαστικό του 45άρη πλέον Jarvis με τα κοκάλινα γυαλιά του που συνεχώς μεγαλώνουν μας ξυπνάει ευχάριστες αναμνήσεις. Άλλωστε ανυπομονούμε να τον ξαναδούμε στο φετινό Ejekt, μετά την εξαιρετική εκείνη εμφάνιση των Pulp το καλοκαίρι του 1998 στη Φρεαττύδα.
Το Further Complications, που ανοίγει τον ομώνυμο δίσκο και είναι πιθανό δεύτερο single, όπως και το Angela, αφιερωμένο σε μία 23χρονη που για 4,15 £ προσφέρει ακατονόμαστες υπηρεσίες, που έχει ήδη κυκλοφορήσει ως πρώτο single, μας προετοιμάζουν για την στροφή από τον ήχο που τον έχουμε συνηθίσει. Το Pilchard είναι instrumental και ο Jarvis συμμετέχει με μικρές ιαχές μόνο. Το Leftovers, όπως και το I never said I was deep για το οποίο ο Jarvis αναφέρει ότι είναι η φράση που θα ήθελε να γράφεται στον τάφο του, θα μπορούσαν να είναι τραγούδια από κάποιο album των Pulp. Ακούγοντας την μεγάλη εισαγωγή του Homewrecker! με το σαξόφωνο του Steve Mackay θα περίμενε ίσως κανείς να μπει η φωνή του Mick Jagger και το τραγούδι μοιάζει να βγήκε από το Exile on Main st. Το Hold still είναι η μοναδική ίσως αδύναμη στιγμή του δίσκου.
Στα Fuckingsong και Caucasian Blues - στο συγκεκριμένο οι στίχοι περιγράφουν τον πόνο κάποιου που η Honda Goldwing του έμεινε από καύσιμα - ο Steve Albini μάλλον έχει βάλει παραπάνω το χέρι του και τα πράγματα αγριεύουν αρκετά, με τον Jarvis να ακούγεται ιδιαίτερα οργισμένος σαν άλλος Johnny Rotten. Το Further Complications κλείνει με τα δύο καλύτερα τραγούδια της προσωπικής του καριέρας: το Slush, που γράφτηκε εν πλω κάπου στη δυτική ακτή του Greenland και το σχεδόν εννιάλεπτο You’re in my eyes (Discosong) στο οποίο ο Jarvis άλλοτε φανερώνει την αγάπη του στον Isaac Hayes και άλλοτε παραπέμπει στο F.E.E.L.I.N.G. C.A.L.L.E.D. L.O.V.E. από το Different Class.
Συμπερασματικά, το Further Complications είναι το album που θα ευχαριστηθούν οι ορκισμένοι fans των Pulp - αν μπορούσαν ας έκαναν αλλιώς - και θα το δουν με ιδιαίτερη συμπάθεια όσοι είναι φίλα προσκείμενοι στον πιο σκληρό Αμερικάνικο ήχο! Για τους υπόλοιπους, ούτε λόγος…
7,5/10
