Η "Βαβέλ 2 - Summer Edition", αφού ταξίδεψε σχεδόν παντού στην Ελλάδα και την Κύπρο για έναν ολόκληρο χρόνο, έκλεισε τον κύκλο της στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων με δύο εορταστικές τελευταίες βραδιές στις 4 και 5 Σεπτεμβρίου 2017. Παρακολουθώντας τη δεύτερη σε σειρά βραδιά, έχουμε να σχολιάσουμε πολλά πράγματα σε ό,τι αφορά την καλλιτεχνική πορεία της Νατάσσας Μποφίλιου, τη σκηνική της παρουσία και την αλλαγή στο ύφος των τραγουδιών της. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, όπως ακριβώς τα ζήσαμε.
Ώρα 9 και ο χώρος της Τεχνόπολης ήταν ασφυκτικά γεμάτος. Ύστερα από αναμονή 30 λεπτών, η Νατάσσα Μποφίλιου εμφανίζεται στη σκηνή, με τους μουσικούς της να την πλαισιώνουν και το κοινό της να δίνει το πιο ζεστό του χειροκρότημα. Με τη συνοδεία κομφετί, "Ο Λύκος", έδωσε το σύνθημα για την έναρξη της βραδιάς. Και από 'δω και πέρα...
Μια άλλη Μποφίλιου!
Ντυμένη στα κόκκινα, με χαμόγελο και διάθεση για χιούμορ, τσαλάκωσε την εικόνα της, τραγουδώντας όχι μόνο με τη φωνή αλλά και με το κορμί της. Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω με 5 λέξεις τη Νατάσσα Μποφίλιου των προηγούμενων χρόνων, αυτές θα ήταν: ερμηνεύτρια, θεατρικότητα, εσωστρέφεια, λυρικότητα, έκταση φωνής. Όμως μετά την παρουσίαση της Βαβέλ 2 οι χαρακτηρισμόι θα ήταν ως εξής: ερμηνεύτρια μεν αλλά με αστείρευτη ενέργεια, εξωστρέφεια, ανανέωση, φρεσκάδα.
Ως προς το μουσικό κομμάτι της παράστασης
Η "Βαβέλ 2" ήταν όντως μία αστραφτερή παράσταση υψηλής αισθητικής, που τα είχε όλα. Συνυπεύθυνοι σε αυτό, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος (επιμέλεια προγράμματος) και ο Θέμης Καραμουρατίδης (ενορχηστρώσεις), που μαζί με την ερμηνεύτρια αποτελούν την αχώριστη τριάδα του ελληνικού τραγουδιού για πάνω από μια δεκαετία. Με ενδιάμεσα περάσματα από το σήμερα στο κοντινό και μακρινό παρελθόν και με τις συνεχείς εναλλαγές αυτών, η Βαβέλ διατήρησε το γιορτινό της κλίμα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τα παρακάτω τραγούδια: "Τα δικά μου τραγούδια", "Άνθρωπος του κόσμου", "Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει", "Πάμε ξανά", "Το μέτρημα", "Δεμένη", "Τα επόμενα φιλιά", "Η γιορτή των ζειμπέκηδων", "Ανταλλάγματα", "Το ραντεβού", "Να 'ταν η χαρά οικόπεδο", "Βαβέλ", "Δάκρυ". Στο τέλος της συναυλίας, μετά από παρότρυνση του κοινού ακούστηκαν επίσης ως encore τα εξής: "Βαβέλ", "Ασπιρίνη", "Κοίτα εγώ", "Εν λευκώ".
H Νατάσσα Μποφίλιου από την αρχή μέχρι το τέλος διατήρησε αυτό το ανανεωμένο προφίλ και με αρκετή δόση χιούμορ επικοινωνούσε συχνά με τον κόσμο, διακόπτωντας τη ροή του τραγουδιού (όπως στο "Εφτά τραγούδια θα σου πω"), ώστε να μας δώσει ερμηνευτικές οδηγίες: «να το τραγουδήσετε σα να είναι κάτι που δε σας αρέσει και το πετάτε» . Έπειτα με αφορμή την ανάμνηση της πρώτης της μεγάλης συναυλίας το 2009 και συγκεκριμένα με αφορμή έναν φίλο της, που της έδειξε το εισιτήριο του με τον αριθμό 001 (ήταν το πρώτο που κόπηκε), μας ευχαρίστησε που την στηρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια.
Η πιο σημαντική στιγμή της ερμηνεύτριας - κατ' εμέ - ήρθε λίγο αργότερα μέσα από το τραγούδι "Επιζώντες": «αυτό το τραγούδι, του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, με βρήκε άξαφνα στο αυτοκίνητο, ενώ βιαζόμουν. Όταν το άκουσα ήμουν ευάλωτη, ήταν τότε με το προσφυγικό, που άκουγες απαίσια πράγματα γι’ αυτούς και αυτό το τραγούδι μου θύμισε πράγματα σπουδαία, που μας καλούν να αγωνιστούμε για τους επιζώντες».
Ως προς την ενορχήστρωση
Εδώ ο Θέμης Καραμουρατίδης έκανε εξαιρετική δουλειά. Από την πρώτη κιόλας στιγμή ήταν εμφανής η διαφορά στον ήχο και στο ύφος των τραγουδιών. Κυρίαρχο ρόλο στην αλλαγή αυτή είχαν τα πνευστά και η λάφτα του Νίκου Μέρμηγκα. Χαρακτηριστικά το "Σ' έχω βρει και σε χάνω" ενώ ξεκίνησε γνώριμα, κατέληξε να έχει ένα ανατολίτικο ηχόχρωμα, όπως και το "Fragile" του Sting. Η τρομπέτα του Βαγγέλη Κατσαρέλη άλλαξε εντελώς "Τα καράβια μου καίω", ενώ εδώ είχαμε και ένα έξοχο medley από το τραγούδι του Νίκου Πορτοκάλογλου στις "Μέρες του φωτός". Ο κόσμος σ' αυτό το σημείο φάνηκε να γνωρίζει την εναλλαγή, κάτι που δείχνει τη στήριξη και την επιτυχία της παράστασης. Τέλος μας τραγούδησε και ο Θέμης Καραμουρατίδης τη "Συνήθεια" γνωστή από την Ελευθερία Αρβανιτάκη και το "Δίκιο μου", που φέρει την υπογραφή του ιδίου.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να πω κάποια τελευταία λόγια. Η "Βαβέλ 2"αποτελεί -κατά τη γνώμη μου- ένα μεταβατικό στάδιο αυτής της αχώριστης τριάδας και δείχνει μια διάθεση ανανέωσης του υπάρχοντος υλικού. Θεωρώ τουλάχιστον αξιοσέβαστο από ένα δημιουργό - τραγουδιστή κλπ., να πειραματίζεται πάνω στην ίδια τη δουλειά του και να την φρεσκάρει πειράζοντας κάποιες λεπτομέρειες, όταν το επιβάλλουν και οι καιροί. Ειδικά αν αυτό γίνεται τη σωστή στιγμή. Ας περιμένουμε κάτι καινούριο απ' αυτούς τους τρεις. Αυτή είναι η αίσθησή μου.
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή, τη Δήμητρα Κανάκη και το ΜixGrill.
Ώρα 9 και ο χώρος της Τεχνόπολης ήταν ασφυκτικά γεμάτος. Ύστερα από αναμονή 30 λεπτών, η Νατάσσα Μποφίλιου εμφανίζεται στη σκηνή, με τους μουσικούς της να την πλαισιώνουν και το κοινό της να δίνει το πιο ζεστό του χειροκρότημα. Με τη συνοδεία κομφετί, "Ο Λύκος", έδωσε το σύνθημα για την έναρξη της βραδιάς. Και από 'δω και πέρα...
Μια άλλη Μποφίλιου!
Ντυμένη στα κόκκινα, με χαμόγελο και διάθεση για χιούμορ, τσαλάκωσε την εικόνα της, τραγουδώντας όχι μόνο με τη φωνή αλλά και με το κορμί της. Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω με 5 λέξεις τη Νατάσσα Μποφίλιου των προηγούμενων χρόνων, αυτές θα ήταν: ερμηνεύτρια, θεατρικότητα, εσωστρέφεια, λυρικότητα, έκταση φωνής. Όμως μετά την παρουσίαση της Βαβέλ 2 οι χαρακτηρισμόι θα ήταν ως εξής: ερμηνεύτρια μεν αλλά με αστείρευτη ενέργεια, εξωστρέφεια, ανανέωση, φρεσκάδα.
Ως προς το μουσικό κομμάτι της παράστασης
Η "Βαβέλ 2" ήταν όντως μία αστραφτερή παράσταση υψηλής αισθητικής, που τα είχε όλα. Συνυπεύθυνοι σε αυτό, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος (επιμέλεια προγράμματος) και ο Θέμης Καραμουρατίδης (ενορχηστρώσεις), που μαζί με την ερμηνεύτρια αποτελούν την αχώριστη τριάδα του ελληνικού τραγουδιού για πάνω από μια δεκαετία. Με ενδιάμεσα περάσματα από το σήμερα στο κοντινό και μακρινό παρελθόν και με τις συνεχείς εναλλαγές αυτών, η Βαβέλ διατήρησε το γιορτινό της κλίμα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τα παρακάτω τραγούδια: "Τα δικά μου τραγούδια", "Άνθρωπος του κόσμου", "Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει", "Πάμε ξανά", "Το μέτρημα", "Δεμένη", "Τα επόμενα φιλιά", "Η γιορτή των ζειμπέκηδων", "Ανταλλάγματα", "Το ραντεβού", "Να 'ταν η χαρά οικόπεδο", "Βαβέλ", "Δάκρυ". Στο τέλος της συναυλίας, μετά από παρότρυνση του κοινού ακούστηκαν επίσης ως encore τα εξής: "Βαβέλ", "Ασπιρίνη", "Κοίτα εγώ", "Εν λευκώ".
H Νατάσσα Μποφίλιου από την αρχή μέχρι το τέλος διατήρησε αυτό το ανανεωμένο προφίλ και με αρκετή δόση χιούμορ επικοινωνούσε συχνά με τον κόσμο, διακόπτωντας τη ροή του τραγουδιού (όπως στο "Εφτά τραγούδια θα σου πω"), ώστε να μας δώσει ερμηνευτικές οδηγίες: «να το τραγουδήσετε σα να είναι κάτι που δε σας αρέσει και το πετάτε» . Έπειτα με αφορμή την ανάμνηση της πρώτης της μεγάλης συναυλίας το 2009 και συγκεκριμένα με αφορμή έναν φίλο της, που της έδειξε το εισιτήριο του με τον αριθμό 001 (ήταν το πρώτο που κόπηκε), μας ευχαρίστησε που την στηρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια.
Η πιο σημαντική στιγμή της ερμηνεύτριας - κατ' εμέ - ήρθε λίγο αργότερα μέσα από το τραγούδι "Επιζώντες": «αυτό το τραγούδι, του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, με βρήκε άξαφνα στο αυτοκίνητο, ενώ βιαζόμουν. Όταν το άκουσα ήμουν ευάλωτη, ήταν τότε με το προσφυγικό, που άκουγες απαίσια πράγματα γι’ αυτούς και αυτό το τραγούδι μου θύμισε πράγματα σπουδαία, που μας καλούν να αγωνιστούμε για τους επιζώντες».
Ως προς την ενορχήστρωση
Εδώ ο Θέμης Καραμουρατίδης έκανε εξαιρετική δουλειά. Από την πρώτη κιόλας στιγμή ήταν εμφανής η διαφορά στον ήχο και στο ύφος των τραγουδιών. Κυρίαρχο ρόλο στην αλλαγή αυτή είχαν τα πνευστά και η λάφτα του Νίκου Μέρμηγκα. Χαρακτηριστικά το "Σ' έχω βρει και σε χάνω" ενώ ξεκίνησε γνώριμα, κατέληξε να έχει ένα ανατολίτικο ηχόχρωμα, όπως και το "Fragile" του Sting. Η τρομπέτα του Βαγγέλη Κατσαρέλη άλλαξε εντελώς "Τα καράβια μου καίω", ενώ εδώ είχαμε και ένα έξοχο medley από το τραγούδι του Νίκου Πορτοκάλογλου στις "Μέρες του φωτός". Ο κόσμος σ' αυτό το σημείο φάνηκε να γνωρίζει την εναλλαγή, κάτι που δείχνει τη στήριξη και την επιτυχία της παράστασης. Τέλος μας τραγούδησε και ο Θέμης Καραμουρατίδης τη "Συνήθεια" γνωστή από την Ελευθερία Αρβανιτάκη και το "Δίκιο μου", που φέρει την υπογραφή του ιδίου.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να πω κάποια τελευταία λόγια. Η "Βαβέλ 2"αποτελεί -κατά τη γνώμη μου- ένα μεταβατικό στάδιο αυτής της αχώριστης τριάδας και δείχνει μια διάθεση ανανέωσης του υπάρχοντος υλικού. Θεωρώ τουλάχιστον αξιοσέβαστο από ένα δημιουργό - τραγουδιστή κλπ., να πειραματίζεται πάνω στην ίδια τη δουλειά του και να την φρεσκάρει πειράζοντας κάποιες λεπτομέρειες, όταν το επιβάλλουν και οι καιροί. Ειδικά αν αυτό γίνεται τη σωστή στιγμή. Ας περιμένουμε κάτι καινούριο απ' αυτούς τους τρεις. Αυτή είναι η αίσθησή μου.
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή, τη Δήμητρα Κανάκη και το ΜixGrill.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μουσικοί:
Θέμης Καραμουρατίδης (πιάνο, ενορχηστρώσεις)
Άρης Ζέρβας (τσέλο, βοηθός ενορχηστρωτή)
Γιάννης Δημητριάδης (πλήκτρα)
Γιώργος Μπουλντής (μπάσο ηλεκτρικό και κοντραμπάσο)
Μανώλης Γιαννίκιος (τύμπανα)
Βαγγέλης Κατσαρέλης (τρομπέτα)
Γιώργος Κάστανος (κλαρινέτο-σαξόφωνο)
Nίκος Μέρμηγκας (λαούτο, λάφτα, μπουζούκι,
μαντολίνο)
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΕΙΣ: Θέμης Καραμουρατίδης