Ο όγδοος μήνας του έτους είναι «ιερός» για τους Έλληνες. Είναι η εποχή που οι υπηρεσίες αλλά και πολλές εταιρείες υπολειτουργούν. Στα μέσα του μήνα η Αθήνα είναι αγνώριστη με ελάχιστο κόσμο, μηδέν κίνηση στους δρόμους, πολλές θέσεις parking και πολλά κλειστά μαγαζιά. Πολλοί κάτοικοι της μεγαλούπολης τρέχουν να στριμωχτούν σε κάποια πολυδιαφημησμένη παραλία των Κυκλάδων, οι πιο παραδοσιακοί προτιμούν το εξοχικό ή το χωριό τους, ενώ λίγοι «ψαγμένοι» θα σου πουν ότι ανακάλυψαν έναν πιο άγνωστο καλοκαιρινό προορισμό, μέχρι να επιστρέψουν απογοητευμένοι λόγω του πολύ κόσμου που συνάντησαν εκεί.
Σε κάθε περίπτωση, αν δεν πας διακοπές τον Αύγουστο, είσαι μάλλον άτυχος, νέος στην δουλεία, όποτε πήρες "off season", άφραγκος ή απλά παράξενος άνθρωπος. Ακόμα πιο αξιοθαύμαστο είναι το γεγονός ότι πολλοί πιστεύουν πραγματικά ότι τίποτε δε δουλεύει στα μέσα Αυγούστου. Αν τους πεις για παράδειγμα ότι δουλεύεις στις 14 ή στις 16 Αυγούστου θα σε κοιτάξουν σαν εξωγήινο.
Είναι σίγουρα δύσκολο να ξεφύγουμε από την νοοτροπία «Αύγουστος = διακοπές», αφού έχει γίνει κάτι σαν θεσμός. Μη ξεχνάμε ότι μέχρι και ο Ανδρέας Παπανδρέου εναντιώθηκε στους επιτελάρχες του ΠΑΣΟΚ όταν του πρότειναν να προκηρύξει εκλογές το καλοκαίρι του 1987, αφού ήταν αδιανόητο να διακόψει τα «μπάνια του λαού».
Αλλά ναι, εν έτη 2020 δεν είναι λίγοι αυτοί που μένουν πίσω Αυγουστιάτικα. Αυτοί που η φύση της δουλείας τους δεν τους επιτρέπει διακοπές μέσα στο καλοκαίρι, αυτοί που προτιμάνε διακοπές τον πιο ζεστό Ιούλιο, αυτοί που θέλουν τις έρημες παραλίες του Σεπτέμβρη, και αυτοί που παίρνουν άδεια κάποια τελείως ανήκουστη (για τα ελληνικά δεδομένα) εποχή.
Ο Αύγουστος στην Αθήνα δεν είναι άσχημος. Ειδικά αν έχεις παρέα, είναι ό,τι καλύτερο. Το άσχημο είναι η νοοτροπία που μας βαραίνει με μιζέρια. Η στεναχώρια ότι είμαστε κλεισμένοι στην τσιμεντούπολη, όταν όλοι οι άλλοι είναι στις παραλίες. Ακατανόητο βάρος την στιγμή που θα πάμε διακοπές αργότερα ή πήγαμε νωρίτερα. Είναι άλλο ένα παράδειγμα της δύναμης του όχλου, του «αφού πήγε αυτός, πρέπει και εγώ». Ξαφνικά μας κατακλύζει ένα συναίσθημα ότι μείναμε μόνοι, χωρίς φίλους και γνωστούς, αφού όλοι κάπου παραθερίζουν. Προσωπικά, χρησιμοποιώ την φράση «έπαθα Αύγουστο» για να δηλώσει ότι δεν την παλεύω στην δουλειά, θέλω και εγώ να φύγω κτλ.
Όπως προανέφερα, όμως, η κατάσταση θέλει ψυχραιμία και δεν είναι τόσο μαύρη όσο φαίνεται. Ο Αύγουστος στην Αθήνα είναι μια καλή ευκαιρία να κάνεις ό,τι απέφευγες συστηματικά λόγω κόσμου, κίνησης και γενικά χάους. Να ανακαλύψεις ξανά την πόλη, να περπατήσεις με τις ώρες, να κάνεις ποδήλατο, να πας στο bar που ποτέ δεν έβρισκες να κάτσεις, να χαρείς τις παραλίες της Αττικής...
Και να θυμάσαι, δεν είσαι μόνος/η. Υπάρχουμε και άλλοι «παράξενοι». Η πόλη είναι ωραία κάθε εποχή και η άδεια θα έρθει αργά ή γρήγορα. Τέλος, αποδράστε όσο πιο συχνά μπορείτε. Για όσους συνηθίζουν να δουλεύουν Σάββατο, αυτό το Σαββατοκύριακο (του Δεκαπενταύγουστου) είναι μια καλή ευκαιρία για απόδραση σε παραθαλάσσια μέρη ή βουνά (εγώ θα το κάνω, πάντως).
Καλό Αύγουστο στην Αθήνα, λοιπόν. Καλό κουράγιο και υπομονή με τον ιό. Το τέλος του '20 είναι όλο και πιο κοντά.
Υ.Γ.: πάρτε και ένα καλοκαιρινό τραγουδάκι να γουστάρετε