Τι θα ακούσετε:
pop, synth-pop, new wave, electronic Duran Duran
Βαθμολογία:
7,5
Είχε φανεί από την αρχή, από το πρώτο τραγούδι που ακούσαμε με τίτλο "Invisible", πως κάτι καλό πρόκειται να συμβεί με αυτήν την κυκλοφορία. Μα το “Future Past” ξεπερνάει κάθε προσδοκία, αφού δεν αποτελεί απλώς μια ρετροσπεκτίβα με ενέσεις μοντέρνου ήχου, αλλά ένα άλμπουμ που στέκεται περήφανα το 2021 και θα μπορούσε/πρέπει να βρεθεί στις υψηλές θέσεις στις ανασκοπήσεις για τη χρονιά. Πρόκειται σίγουρα για το καλύτερο άλμπουμ των Duran Duran, εδώ και πολύ καιρό, έχω την αίσθηση όμως, ότι είναι από τα καλύτερα άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Αν μάλιστα προτιμήσεις τη deluxe έκδοση, με την προσθήκη του “Laughing Boy” (είναι να αναρωτιέται κανείς, γιατί δεν μπήκε στη βασική έκδοση αυτό το τραγούδι), αλλά και του “Invocation”, τότε η επιστροφή τους το 2021, 40 χρόνια από το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 1981, αποτελεί έναν πραγματικό θρίαμβο.
Οι Duran Duran συνεργάζονται κατά βάση στην παραγωγή με τον Erol Alkan κι είναι αυτή η επιλογή που κάνει τη διαφορά, πέρα από τις φοβερές συνθέσεις βεβαίως. Αν προσθέσεις τον Giorgio Moroder σε δύο τραγούδια, τη συμβολή του Graham Coxon ως βασικός κιθαρίστας αλλά και των Mark Ronson και Mike Garson, τότε συζητάμε για μια υπερομάδα, που μαζί με τις συμμετοχές στα φωνητικά των Tove Lo, Chai & Ivorian Doll, αποδίδει τα μέγιστα και μεγαλουργεί.
Το “Future Past” δεν έχει «γεμίσματα» ή τραγούδι κάτω του μετρίου. Οι Duran Duran βρέθηκαν σε μεγάλη φόρμα κι έχουν καταφέρει να συνδέσουν όλα εκείνα τα κομμάτια που τους έκαναν αγαπητούς εδώ και τέσσερις δεκαετίες και με τη βοήθεια των συνεργατών τους να τα «φέρουν» σε αυτό το άλμπουμ. Μπορούν να είναι new wave-synth pop, όπως στα πρώτα βήματα της πορείας τους, μπορούν να είναι funk κι ηλεκτρονικοί όπως στο "Notorious" ή στο "Big Thing", να είναι πιο alternative pop-rock ή πιο κοντά στο hip hop όπως στα "Pop Trash" ή "Red Carpet Massacre" ή πιο pop από ποτέ όπως στο "Paper Gods". Μπορούν επίσης να προσφέρουν εκείνες τις υπέροχες μπαλάντες τους, όπως τα "Save A Prayer", "Ordinary World" και "Do You Believe In Shame" ή ένα «James-Bondικό» θέμα, για μία φορά ακόμη (άκου τα "Wing" και "Falling"). Μπορούν να θυμίζουν Pet Shop Boys, Depeche Mode και New Order, χωρίς να χάνουν ίχνος από τη μοναδικότητά τους, ή δείχνοντάς τους «πώς γίνεται» το 2021.
Το επίπεδο της παραγωγής του Erol Alkan δίνει χώρο κι αξία σε όλους τους μουσικούς κι όργανα, οι στίχοι του Simon Lebon είναι όπως συνήθως ξεχωριστοί κι ιδιαίτεροι, η φωνή του στα καλύτερα της κι οι συνθέσεις όπως προανάφερα είναι από τις καλύτερες συνολικά που έχουν γράψει σε ένα άλμπουμ οι Duran Duran. Αν θα έπρεπε να διαλέξω τραγούδια, τότε αυτά θα ήταν το electronic-disco “Give it All Up”, το δυναμικό “All Of You”, τα ιδιαίτερα “Nothing Less” και “Hammerhead” και φυσικά το “Laughing Boy” (ό,τι πιο κοντά στο ένδοξο παρελθόν κι ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου).
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως τα μέλη της μπάντας έδιναν αυτή την αίσθηση της ικανοποίησης κι «επιτυχίας», σε όσες συνεντεύξεις ή βίντεο έχουν κυκλοφορήσει για την προώθηση του άλμπουμ. Είναι παλιές καραβάνες και γνωρίζουν πολύ καλά το παιχνίδι. Το έβλεπες στα μάτια τους, το ακούς στα αυτιά σου. Κι αν μη τι άλλο, θα πρέπει να τους βγάλουμε το καπέλο, αφού θα μπορούσαν να επαναπαυθούν στις δάφνες τους κι απλά να ποντάρουν στα κεκτημένα, μίας τεράστιας καριέρας 40 χρόνων, και κανείς δε θα μπορούσε να τους κατηγορήσει για αυτό.