Αν τυχόν υποθέσουμε ότι δεν είχα παρευρεθεί στην συναυλία των Unida στο Eighbtall Livestage και έβλεπα σε βίντεο το τι συνέβη, θα έλεγα ότι έκανα ένα από τα μεγαλύτερα συναυλιακά μου λάθη με την μη παρουσία μου. Ευτυχώς, όμως, κάτι τέτοιο δεν συνέβη και έτσι είχα τη χαρά και την τύχη, μαζί με πολλούς ακόμα φίλους των Unida, να παρευρεθούμε σε ένα live που πραγματικά σε έκανε να νιώσεις την ουσία και τη σημασία του γιατί αγαπάς την εν λόγω μουσική και να ανανεώνεις την αιώνια πίστη σου σε αυτή.
Οι καλοί οιωνοί του rock 'n roll ότι θα έχουμε μια πραγματικά εκρηκτική συναυλία φάνηκαν με την παρουσία του support σχήματος των ντόπιων Paranoid Reverb, που εκτός από την έτσι και αλλιώς σημαντικά ποιοτική παρουσία των τραγουδιών τους, μας επιφύλασσαν μια πολύ μεγάλη έκπληξη με την αλλαγή του τραγουδιστή τους και την παρουσία πια πίσω από το μικρόφωνο της περσόνας του Mάνου Γκότση, γνωστού και μη εξαιρετέου με συμμετοχή σε ουκ ολίγες μπάντες όπως οι This is Nowhere, οι Five o One (ένα live tribute σχήμα των The Doors) και σε αλλά επίσης σχήματα.
H παρουσία του νέου τους τραγουδιστή, παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη χρονικά, δεν εμπόδισε ούτε τον ίδιο ούτε τους υπόλοιπους Paranoid Reverb να βάλουν με το καλησπέρα φωτιά στο live, σε μια εμφάνιση που έδειξε ότι όταν πλέον ενσωματωθεί για τα καλά ως μόνιμος τραγουδιστής τους, θα πρέπει να αναμένουμε πολύ καλά πράγματα από αυτούς τόσο συναυλιακά όσο και στο πεδίο των ηχογραφήσεων. Με μια μεστή παρουσία, στηριζόμενοι στις πολύ καλές συνθέσεις τους και πλέον με το extra boost που δίνει η απόλυτα rock 'n roll παρουσία του Μάνου επί σκηνής, νομίζω ότι συμπλήρωσαν ένα σημαντικό κομμάτι του μουσικού τους παζλ που πιθανότατα έχρηζε ανανέωσης και βρήκαν ό,τι πιο κατάλληλο για να υπάρξει πλέον μια ολοκληρωμένη παρουσία από αυτούς.
Θα παρακολουθούμε από κοντά πλέον την πορεία τους με μεγάλη αγωνία για το τι θα δημιουργήσουν τόσο πάνω όσο και κάτω από την σκηνή.
Η συνέχεια και η κορύφωση της μοναδικής αυτής συναυλιακής βραδιάς έγινε, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, με την πραγματικά εμπρηστική εμφάνιση των Unida από το Indio της Καλιφόρνια. Χωρίς περιττές εισαγωγές και μπαίνοντας κατευθείαν στο κυρίως θέμα, ξεκίνησαν την καταιγιστική τους εμφάνιση με το "Wet Pussycat" από το split EP τους με τους Σουηδούς Dozer. Και μετά από αυτό δεν υπήρχε γυρισμός.
Η συνέχεια με το "Thorn" από τον μέχρι στιγμής έναν και μοναδικό «κανονικό» τους δίσκο, το σπουδαίο "Coping With The Urban Coyote". Με την προσθήκη πλέον στα φωνητικά του Mark Sunshine, που δείχνει ότι μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια στα παπούτσια του προκατόχου του John Garcia (και με τον προσήκοντα σεβασμό, φαντάζομαι, στο ιερό αυτό τοτέμ της σκηνής), με μια παρουσία τόσο ως performer όσο και φωνητικά, μου έδωσε την εντύπωση ότι πρέπει να είναι μεγάλος fan της δεκαετίας του 1970 και κυρίως από μπάντες όπως οι Led Zeppelin και παρεμφερή ηχητικά συγκροτήματα εκείνης της εποχής.
Εκτός, βέβαια, του κυρίου Sunshine, τα μάτια όλων ήταν στραμμένα και στον Arthur Seay, τον κιθαρίστα και από τα παλιά και ιστορικά μελή των Unida, που με την Gibson του έδινε όλον αυτόν τον υπέροχο όγκο και με τα καταπληκτικά του riff έσπερνε τον πανικό στο κοινό. Φυσικά, δεν μπορεί να αγνοηθεί και η σημαντική και ουσιώδης παρουσία των άλλων δυο επίσης ιστορικών μελών του συγκροτήματος, που είναι και η ραχοκοκαλιά και η εκκίνηση της όλης γκρούβας που βγάζει η υπέροχη αυτή μπάντα επί σκηνής. Ο λόγος για τους κυρίους Collyn McCoy στο μπάσο και της πολύ αφασίας περσονας του Miguel Cancino (να ξέρετε, προτιμάει το "Mike"...) πίσω από το drum kit.
Πολλοί φίλοι ίσως να θυμόσαστε ότι ο Arthur Seay και κατά πάσα πιθανότητα και οι άλλοι δυο συνοδοιπόροι του έχουν ξαναβρεθεί στο stage του Eightball με το άλλο τους πολύ κάλο σχήμα, τους House Of Broken Promises. Αυτό για όσους ίσως αναρωτιόσασταν τι δουλειά είχαν στο ομολογούμενος πολύ πλούσιο merchandise τους οι εν λόγω δίσκοι.
Το υπόλοιπο set τους κάλυψε ολόκληρο το split EP τους και φυσικά τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές τους από το "Coping With The Urban Coyote". Βέβαια, όλοι μας περιμέναμε να ακούσουμε τα τραγούδια από αυτήν την «στοιχειωμένη» πια επερχόμενη κυκλοφορία τους. Σύμφωνα με ό,τι ακούσαμε ως αυτήκοι μάρτυρες, όταν με το καλό κυκλοφορήσει, θα έχουμε να μιλάμε για μια σπουδαία, απόλυτα rock 'n roll δουλειά και όχι μόνο «περιοριστικά» stoner rock. Και έτσι ίσως επιτέλους έρθει και η τρόπον τινά δικαίωση για όλα τα δεινά που περάσαν τα μέλη των Unida μέσα στα χρόνια. Ας ελπίσουμε να ισχύσει, όπως έχουν δηλώσει κατά καιρούς, ότι η εν λόγω κυκλοφορία δεν θα αργήσει πολύ και μακάρι να τους οδηγήσει στην καταξίωση.
Στην όλη αυτή συναυλιακή μέθεξη οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι συνέβαλε και το κέρασμα από σκηνής, σε όσους στάθηκαν τυχεροί και πρόλαβαν, ικανής ποσότητας Jack Daniel's. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν μια ευγενική χορηγία του κυρίου Χρήστου Παπαναντσίδη, που μακάρι να είναι σε θέση να μας φέρνει στην πόλη μας ανάλογα γκρουπ.
Εν κατακλείδει, οι παρόντες είχαμε τη χαρά να δούμε μια καταπληκτική perfomance από ένα από τα πιο ιστορικά και ουσιώδη συγκροτήματα του χώρου, που επαναλαμβάνω, νομίζω ότι είναι πολύ περιοριστικό να τους χαρακτηρίζουμε ως μια stoner band. Οι υπόλοιποι που δεν τιμήσατε με την παρουσία σας αυτήν τη βραδιά, ας είστε πιο προσεκτικοί την επόμενη φορά και για τώρα αρκεστείτε στις φωτογραφίες και τα βίντεο!
Η όλη βραδιά έλαβε τέλος με τους Unida να είναι απολυτά φιλικοί με όλο τον κόσμο και να μην αρνούνται σε κανέναν φωτογραφίες και αυτόγραφα. Έτσι, λοιπόν, καταγράφηκε ως μια από τις καλύτερες συναυλιακές βραδιές που γνώρισε αυτή εδώ η πόλη και που πολύ δύσκολα θα ξεθωριάσει από το μυαλό μας.
Setlist - Unida
1. Wet Pussycat
2. Thorn
3. Summer
4. Stray (διασκευή των Leaf Hound)
5. Trouble
6. Delta Alba Plex
7. Flower Girl
8. Vince Fontaine
9. Hangman's Daughter
10. Red
11. Unbound
12. If Only Two
13. Human Tornado
14. Black Woman
15. M. F. N. O.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Άκη Καλλόπουλο και στο mixgrill.gr.