Όταν οι Tindersticks κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους άλμπουμ το 1993, έμοιαζαν εντελώς διαφορετικοί από το τότε μουσικό περιβάλλον. Στην Αμερική το grunge κυριαρχούσε στο ραδιόφωνο για πολύ περισσότερο από έναν χρόνο, με την επιτυχία των Nirvana και Pearl Jam να σκεπάζει τα πάντα. Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν τυλιγμένο στην πρώιμη μανία της Britpop, με μπροστάρηδες τους Oasis και τους Blur, έχοντας ξεκινήσει έναν μουσικό πόλεμο μέσω των ταμπλόιντ της εποχής.
Η επιτυχία του άλμπουμ ήρθε χρόνια μετά την αρχική συνάντηση των έξι μελών. Ο τραγουδιστής Stuart Staples, ο κιμπορντίστας David Boulter, ο κιθαρίστας Neil Fraser, ο βιολονίστας Dickon Hinchcliffe και ο ντράμερ Alistair Macaulay είχαν περάσει τέσσερα χρόνια καλλιεργώντας τον ήχο τους ως Asphalt Ribbons, στρατολογώντας τον μπασίστα Mark Colwill το 1991. Έκαναν μια νέα αρχή με μια αλλαγή ονόματος, επιλέγοντας ο Staples το Tindersticks, αφού είδe τη λέξη σε ένα κουτί με σπίρτα σε μια παραλία στην Κέρκυρα —έτσι λέει η ιστορία— και το αποτέλεσμα ήταν σαν να πατούσες το reset. Xωρίς προσδοκίες για το καινούργιο μουσικό project τους, οι Tindersticks είχαν τελικά αντίκτυπο πολύ μεγαλύτερο από ό,τι θα έδειχναν οι σιωπηλοί τόνοι των τραγουδιών τους.
Η μουσική των Tindersticks είναι όμορφη, σκοτεινή, ρομαντική, μια μουσική που δεν κραυγάζει, αλλά παρουσιάζεται στους ακροατές σταδιακά. Οι συγχορδίες, τα σπηλαιώδη φωνητικά του Stuart Staples και το υπέροχο βιολί δίνουν την αίσθηση ενός συγκροτήματος ντυμένου αριστοκρατικά, να παίζει σε σκηνές με κόκκινες κουρτίνες. Όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ, τα σημεία αναφοράς τους ήταν ποιητικοί τροβαδούροι όπως ο Scott Walker και ο Leonard Cohen ή γοτθικοί ομοϊδεάτες σαν τον Nick Cave. Το συγκρότημα από το Nottingham κατέλαβε τον δικό του μοναδικό στιλιστικό χώρο. Ένα από τα ωραιότερα τραγούδια τους, το "City Sickness", μίλησε για μια αποσύνδεση που, με πολλούς τρόπους, καθόρισε τους Tindersticks: «Το κέντρο των πραγμάτων από όπου πηγάζουν τα πάντα δεν είναι εκεί που ανήκω».
Οι Tindersticks παρουσιάζουν συχνά μη γοητευτικά πράγματα σε μια λαμπερή συσκευασία. Είναι όμορφα τραγούδια, αλλά είναι πασπαλισμένα με κάθε είδους υγρές ουσίες: "Whisky & Water", "Raindrops", "Tea Stain", "Blood", "Nectar" και, ναι, "Jism". Στίχοι με γοτθικό υπόβαθρο, που μιλάνε για καταδικασμένο ρομαντισμό, μοιραίες συναντήσεις και την αναντιστοιχία ονείρου και πραγματικότητας χαρακτήρισαν το δεύτερο άλμπουμ τους και πολύ περισσότερο το "Curtains" (1997). Με τις επόμενες κυκλοφορίες τους (και την αποχώρηση του Dickon Hinchcliffe), oι Tindersticks ενσωμάτωσαν αρκετά soul στοιχεία στη μουσική τους με όχι πάντα επιτυχή τρόπο. Τα τελευταία χρόνια μοιάζουν ανανεωμένοι, κάτι που αντανακλάται στον καινούργιο τους δίσκο "Soft Tissue".
Αν και κάποτε οι Tindersticks φαίνονταν εκτός χρόνου, τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν μπροστά από την εποχή τους. Η επιρροή τους έχει εξαπλωθεί σε όλη την underground μουσική τα τελευταία 30 χρόνια, με ένα ανεξάντλητο πνεύμα δημιουργικότητας να τους οδηγεί, προσφέροντάς μας πάνω από όλα κομψή μουσική.
Μια κομψή μουσική που θα έχουμε την χαρά να ακούσουμε ξανά το Σάββατο 2 Νοεμβρίου στο City Theater, σε μια διοργάνωση της Doledrums Music Events, σε μια μουσική βραδιά που σίγουρα θα θυμόμαστε για καιρό.
Οι Tindersticks θα εμφανιστούν το Σάββατο 2 Νοεμβρίου στο Christmas Theater (Λεωφόρος Βεΐκου 139, Γαλάτσι). Περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια εδώ.