Σε μια ιδιαίτερη, λόγω τελικού μπάσκετ, βραδιά και μια δύσκολη, λόγω της περιρρέουσας κατάστασης, εποχή, η θέα ενός γεμάτου Gagarin την Κυριακή, αποτέλεσε μιαν απρόσμενα ευχάριστη έκπληξη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…
Γύρω στις 9.30, ο παραγωγός Kill Emil, βρισκόταν ήδη στο πόστο του, με στόχο να ζεστάνει την ατμόσφαιρα και να στρώσει το κατάλληλο χαλί για αυτά που θα ακολουθούσαν. Η αποστολή εξετελέσθη με απόλυτη επιτυχία. Άνετος και αεικίνητος, ο γεννημένος στη Βραζιλία, αλλά μεγαλωμένος στην Αθήνα 28χρονος, μας τροφοδότησε με ένα εύστοχο πλέγμα εκλεκτικών hip hop beats και μελωδικών samples Λατινοαμερικάνικης (κυρίως) προέλευσης. Στη διεύθυνση killemil.bandcamp.com έχετε τη δυνατότητα να τσεκάρετε τις δουλειές του, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και το πρόσφατο του ep, με τίτλο “One Night In Bogota”.
Ακολούθως, ήταν η σειρά των Soul Mates να συνεισφέρουν στο θετικό πρόσημο της συναυλίας. Πολύ καλή μπάντα, σφιχτοδεμένο σύνολο, με τρεις δροσερές κοπέλες μπροστά από τα μικρόφωνα, να κλέβουν την παράσταση. Ωραία φωνητικά και σκηνική παρουσία γεμάτη φρεσκάδα. Στο πλάι τους, τέσσερις ικανότατοι μουσικοί (κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, ντραμς) που απολαμβάνουν να κινούνται εντός ενός up tempo soul – funk πλαισίου και να φλερτάρουν με κάποιες σποραδικές rock εκρήξεις. Το υψηλών στροφών single τους με τίτλο “Roof Off”, κυκλοφορεί μέσω i-tunes και αξίζει τον κόπο να το αναζητήσετε.
Λίγο μετά τις 11, είχε έρθει η ώρα για το κύριο μενού. Ο Will Holland και οι πέντε μουσικοί που απαρτίζουν το Combo Barbaro πήραν τη θέση τους στη σκηνή. Ξεκίνησαν με το instrumental “Una Tarde En Mariquita” και αμέσως μετά, έσπευσαν να υποδεχθούν τη σπουδαία Alice Russell. Στα 100 σχεδόν λεπτά που διήρκησε η εμφάνιση, κατάφεραν ουκ ολίγες φορές να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να τον κάνουν να χορέψει με την ψυχή του. Το, κάτι παραπάνω από θερμό, χειροκρότημα που εισέπραξαν, ήρθε δικαιωματικά και ως ένδειξη αναγνώρισης, τόσο για το ηχητικό περιεχόμενο της βραδιάς, όσο και για το ανεξάντλητο, πηγαίο κέφι που απλόχερα μετέδωσαν.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το σετ επικεντρώθηκε, ως επί το πλείστον στα κομμάτια του εξαιρετικού, φετινού “Look Around The Corner”, του album συνεργασίας δηλαδή, μεταξύ Quantic, Combo Barbaro και Alice Russell. Εκτεταμένες εντυπώσεις για αυτό, μπορείτε να διαβάσετε και στο τελευταίο Record Shuffle. Έχω την αίσθηση ότι από τα καινούρια, το τραγούδι που έτυχε πιο θερμής υποδοχής, ήταν το “Su Suzy”. Χωρίς ωστόσο, αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Απεναντίας…στις δυνατές στιγμές συγκαταλέγονται τα πιο soul (και λιγότερο latin) “I’ll Keep A Light In My Window”, “Look Around The Corner”, όσο και το ρομαντικό “I’d Cry”. Από εκεί και πέρα…ακούσαμε μια αναπάντεχη και ευπρόσδεκτη διασκευή στο “Golden Brown” των Stranglers, κάναμε μια μικρή στάση στις solo απόπειρες της Russell (“Living The Life Of A Dreamer”) και θυμηθήκαμε groovy διαμαντάκια της Quantic Soul Orchestra. Ειδικότερα, η δεκάλεπτη, καταπληκτική εκτέλεση του “Pushing On”, συγκαταλέγεται στις κορυφαίες, για εμένα, συναυλιακές στιγμές των τελευταίων χρόνων. Από τις περιπτώσεις, που εύχεσαι οι «κολασμένες» funky κιθάρες να μην σιγήσουν ποτέ…
Γενικότερα, ένα από τα επιπρόσθετα στοιχεία που εκτιμά κανείς, στην παρουσία του σχήματος, είναι η διάθεση των μουσικών να «τραβήξουν» τις συνθέσεις, οδηγώντας τις στα όρια τους. Είτε, για να βρουν άπλετο χώρο οργανικής ανάπτυξης και αυτοσχεδιασμού, είτε (σε άλλες περιπτώσεις), για να παρασύρουν το ακροατήριο σε ξέφρενο χορό. Ο Freddy Colorado στα κρουστά, αποτέλεσε πραγματική αποκάλυψη, μια αδιάκοπη πηγή ενέργειας. Δεν παρέλειψε μάλιστα, να αφήσει το πόστο του, προκειμένου να αναμειχθεί με τους θεατές και, εν μέσω πανηγυρικής ατμόσφαιρας, να παρασύρει δεκάδες εξ’ αυτών, σε ένα απολαυστικό, χορευτικό «τρενάκι». Η rhythm section (μπάσο, τύμπανα) παρέμεινε στιβαρή, ενδίδοντας φυσικά σε περιστασιακές groovy εξάρσεις. Θα ήθελα να σταθώ επίσης, στον εύσωμο Mike Simmons, που εκτός από το να παίζει βιολί, έκανε δεύτερα φωνητικά, συμπληρώνοντας υποδειγματικά την, ούτως ή άλλως, καταπληκτική - αψεγάδιαστη φωνάρα της Alice Russell. Θαυμάσια μελωδικά περάσματα μας πρόσφερε ο πιανίστας Alfredito Linares. Από την πλευρά του, ο ίδιος ο Quantic, πότε κρατώντας την κιθάρα (ηλεκτρική, ακουστική), πότε το ακορντεόν, συντόνιζε την κατάσταση, δείχνοντας εμφανώς ικανοποιημένος…
Να πούμε εις το επανιδείν;
Link
o Quantic & Alice Russell with the Combo Barbaro – Su Suzy (live in Paris)
Γύρω στις 9.30, ο παραγωγός Kill Emil, βρισκόταν ήδη στο πόστο του, με στόχο να ζεστάνει την ατμόσφαιρα και να στρώσει το κατάλληλο χαλί για αυτά που θα ακολουθούσαν. Η αποστολή εξετελέσθη με απόλυτη επιτυχία. Άνετος και αεικίνητος, ο γεννημένος στη Βραζιλία, αλλά μεγαλωμένος στην Αθήνα 28χρονος, μας τροφοδότησε με ένα εύστοχο πλέγμα εκλεκτικών hip hop beats και μελωδικών samples Λατινοαμερικάνικης (κυρίως) προέλευσης. Στη διεύθυνση killemil.bandcamp.com έχετε τη δυνατότητα να τσεκάρετε τις δουλειές του, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και το πρόσφατο του ep, με τίτλο “One Night In Bogota”.
Ακολούθως, ήταν η σειρά των Soul Mates να συνεισφέρουν στο θετικό πρόσημο της συναυλίας. Πολύ καλή μπάντα, σφιχτοδεμένο σύνολο, με τρεις δροσερές κοπέλες μπροστά από τα μικρόφωνα, να κλέβουν την παράσταση. Ωραία φωνητικά και σκηνική παρουσία γεμάτη φρεσκάδα. Στο πλάι τους, τέσσερις ικανότατοι μουσικοί (κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, ντραμς) που απολαμβάνουν να κινούνται εντός ενός up tempo soul – funk πλαισίου και να φλερτάρουν με κάποιες σποραδικές rock εκρήξεις. Το υψηλών στροφών single τους με τίτλο “Roof Off”, κυκλοφορεί μέσω i-tunes και αξίζει τον κόπο να το αναζητήσετε.
Λίγο μετά τις 11, είχε έρθει η ώρα για το κύριο μενού. Ο Will Holland και οι πέντε μουσικοί που απαρτίζουν το Combo Barbaro πήραν τη θέση τους στη σκηνή. Ξεκίνησαν με το instrumental “Una Tarde En Mariquita” και αμέσως μετά, έσπευσαν να υποδεχθούν τη σπουδαία Alice Russell. Στα 100 σχεδόν λεπτά που διήρκησε η εμφάνιση, κατάφεραν ουκ ολίγες φορές να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να τον κάνουν να χορέψει με την ψυχή του. Το, κάτι παραπάνω από θερμό, χειροκρότημα που εισέπραξαν, ήρθε δικαιωματικά και ως ένδειξη αναγνώρισης, τόσο για το ηχητικό περιεχόμενο της βραδιάς, όσο και για το ανεξάντλητο, πηγαίο κέφι που απλόχερα μετέδωσαν.Όπως ήταν αναμενόμενο, το σετ επικεντρώθηκε, ως επί το πλείστον στα κομμάτια του εξαιρετικού, φετινού “Look Around The Corner”, του album συνεργασίας δηλαδή, μεταξύ Quantic, Combo Barbaro και Alice Russell. Εκτεταμένες εντυπώσεις για αυτό, μπορείτε να διαβάσετε και στο τελευταίο Record Shuffle. Έχω την αίσθηση ότι από τα καινούρια, το τραγούδι που έτυχε πιο θερμής υποδοχής, ήταν το “Su Suzy”. Χωρίς ωστόσο, αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Απεναντίας…στις δυνατές στιγμές συγκαταλέγονται τα πιο soul (και λιγότερο latin) “I’ll Keep A Light In My Window”, “Look Around The Corner”, όσο και το ρομαντικό “I’d Cry”. Από εκεί και πέρα…ακούσαμε μια αναπάντεχη και ευπρόσδεκτη διασκευή στο “Golden Brown” των Stranglers, κάναμε μια μικρή στάση στις solo απόπειρες της Russell (“Living The Life Of A Dreamer”) και θυμηθήκαμε groovy διαμαντάκια της Quantic Soul Orchestra. Ειδικότερα, η δεκάλεπτη, καταπληκτική εκτέλεση του “Pushing On”, συγκαταλέγεται στις κορυφαίες, για εμένα, συναυλιακές στιγμές των τελευταίων χρόνων. Από τις περιπτώσεις, που εύχεσαι οι «κολασμένες» funky κιθάρες να μην σιγήσουν ποτέ…
Γενικότερα, ένα από τα επιπρόσθετα στοιχεία που εκτιμά κανείς, στην παρουσία του σχήματος, είναι η διάθεση των μουσικών να «τραβήξουν» τις συνθέσεις, οδηγώντας τις στα όρια τους. Είτε, για να βρουν άπλετο χώρο οργανικής ανάπτυξης και αυτοσχεδιασμού, είτε (σε άλλες περιπτώσεις), για να παρασύρουν το ακροατήριο σε ξέφρενο χορό. Ο Freddy Colorado στα κρουστά, αποτέλεσε πραγματική αποκάλυψη, μια αδιάκοπη πηγή ενέργειας. Δεν παρέλειψε μάλιστα, να αφήσει το πόστο του, προκειμένου να αναμειχθεί με τους θεατές και, εν μέσω πανηγυρικής ατμόσφαιρας, να παρασύρει δεκάδες εξ’ αυτών, σε ένα απολαυστικό, χορευτικό «τρενάκι». Η rhythm section (μπάσο, τύμπανα) παρέμεινε στιβαρή, ενδίδοντας φυσικά σε περιστασιακές groovy εξάρσεις. Θα ήθελα να σταθώ επίσης, στον εύσωμο Mike Simmons, που εκτός από το να παίζει βιολί, έκανε δεύτερα φωνητικά, συμπληρώνοντας υποδειγματικά την, ούτως ή άλλως, καταπληκτική - αψεγάδιαστη φωνάρα της Alice Russell. Θαυμάσια μελωδικά περάσματα μας πρόσφερε ο πιανίστας Alfredito Linares. Από την πλευρά του, ο ίδιος ο Quantic, πότε κρατώντας την κιθάρα (ηλεκτρική, ακουστική), πότε το ακορντεόν, συντόνιζε την κατάσταση, δείχνοντας εμφανώς ικανοποιημένος…
Να πούμε εις το επανιδείν;
Link
o Quantic & Alice Russell with the Combo Barbaro – Su Suzy (live in Paris)