1. Τι θα ακούσεις;
Pop-soul-trip hop-dubstep-electronica
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Night light, Running, Wildest Moments, 110%
3. Βαθμολογία;
7/10
Το Devotion έσκασε με μεγάλο στόμφο το καλοκαίρι στη μουσική γειτονιά. Έχει ανάγκη η γειτονιά τα νέα γεγονότα, έτσι διατηρεί χρόνια τώρα τη φρεσκάδα της και τη δυναμική της. Νέα ονόματα, νέα ηχοχρώματα, νέες φωνές και δημιουργοί, νέες τάσεις και μόδες.
Η Jessie Ware με το Devotion, δε φέρνει τίποτε καινούριο βέβαια. Αλλά είναι τόσο καλογυαλισμένο το πακέτο, που σε κάποιες ακροάσεις ίσως υποκλιθείς. Όλα τα τραγούδια, από το άνοιγμα του ομώνυμου “Devotion” μέχρι το κλείσιμο του “Something Inside”, τα διαπνέει η ίδια pop-soul-trip hop-dubstep-electronica αισθητική, που από τη μία χαϊδεύει τα αυτιά και τις αισθήσεις σου, από την άλλη θα μπορούσε εύλογα να χαρακτηριστεί ανιαρή, από ένα σημείο και μετά. Βέβαια, όποιο τραγούδι κι αν απομονώσεις από το άλμπουμ, αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα του ύφους που υπηρετεί, με αιθέρια φωνητικά, απλούς στίχους, ενταγμένους όμως στο συνολικό αποτέλεσμα (αφού μιλάμε για ένα «ερωτικό» άλμπουμ) και smooth παραγωγή.
Μπορεί η Jessie Ware να παρουσιάζεται ως το επόμενο μεγάλο πράγμα (next big thing), αλλά νομίζω ότι διαφέρει αρκετά από αυτήν την κατηγορία. Κι αυτό το αναφέρω μόνο ως θετικό, γιατί ενώ στο Devotion θα μπορούσε να είχε επιλεχτεί μια πιο «εμπορική» κατεύθυνση, τελικά η ομάδα των παραγωγών κι η Jessie Ware, έδειξε μια Αφοσίωση σε αυτό που ήθελε να παρουσιάσει, ρισκάροντας την εμπορική πορεία του όλου εγχειρήματος, αν κρίνουμε κι από τα αποτελέσματα (#5 στα άλμπουμ στην Αγγλία και σχετικά χαμηλές πτήσεις για τα singles μέχρι τώρα).
Υπάρχουν στιγμές που ξεχωρίζουν (τα singles είναι όλα πολύ καλές επιλογές και δίνουν το στίγμα της Jessie Ware), αλλά ουσιαστικά το Devotion ακούγεται ολόκληρο, κυρίως τις «υγρές» ώρες. Νομίζω πως στο επόμενο βήμα της η Jessie Ware, μπορεί να μας δείξει περισσότερα πράγματα κι ίσως τότε να ικανοποιήσει τις προσδοκίες όλων, κι εκείνων που την «προορίζουν» για κάτι μεγαλύτερο, κι εκείνων που ακολουθούν το όραμα της.
* Στα + επίσης, η φιλία της με το Jack Penate, που ο δίσκος του Everything is new του 2009, αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα pop των τελευταίων 10 ετών.
Pop-soul-trip hop-dubstep-electronica
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Night light, Running, Wildest Moments, 110%
3. Βαθμολογία;
7/10
Το Devotion έσκασε με μεγάλο στόμφο το καλοκαίρι στη μουσική γειτονιά. Έχει ανάγκη η γειτονιά τα νέα γεγονότα, έτσι διατηρεί χρόνια τώρα τη φρεσκάδα της και τη δυναμική της. Νέα ονόματα, νέα ηχοχρώματα, νέες φωνές και δημιουργοί, νέες τάσεις και μόδες.
Η Jessie Ware με το Devotion, δε φέρνει τίποτε καινούριο βέβαια. Αλλά είναι τόσο καλογυαλισμένο το πακέτο, που σε κάποιες ακροάσεις ίσως υποκλιθείς. Όλα τα τραγούδια, από το άνοιγμα του ομώνυμου “Devotion” μέχρι το κλείσιμο του “Something Inside”, τα διαπνέει η ίδια pop-soul-trip hop-dubstep-electronica αισθητική, που από τη μία χαϊδεύει τα αυτιά και τις αισθήσεις σου, από την άλλη θα μπορούσε εύλογα να χαρακτηριστεί ανιαρή, από ένα σημείο και μετά. Βέβαια, όποιο τραγούδι κι αν απομονώσεις από το άλμπουμ, αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα του ύφους που υπηρετεί, με αιθέρια φωνητικά, απλούς στίχους, ενταγμένους όμως στο συνολικό αποτέλεσμα (αφού μιλάμε για ένα «ερωτικό» άλμπουμ) και smooth παραγωγή.
Μπορεί η Jessie Ware να παρουσιάζεται ως το επόμενο μεγάλο πράγμα (next big thing), αλλά νομίζω ότι διαφέρει αρκετά από αυτήν την κατηγορία. Κι αυτό το αναφέρω μόνο ως θετικό, γιατί ενώ στο Devotion θα μπορούσε να είχε επιλεχτεί μια πιο «εμπορική» κατεύθυνση, τελικά η ομάδα των παραγωγών κι η Jessie Ware, έδειξε μια Αφοσίωση σε αυτό που ήθελε να παρουσιάσει, ρισκάροντας την εμπορική πορεία του όλου εγχειρήματος, αν κρίνουμε κι από τα αποτελέσματα (#5 στα άλμπουμ στην Αγγλία και σχετικά χαμηλές πτήσεις για τα singles μέχρι τώρα).
Υπάρχουν στιγμές που ξεχωρίζουν (τα singles είναι όλα πολύ καλές επιλογές και δίνουν το στίγμα της Jessie Ware), αλλά ουσιαστικά το Devotion ακούγεται ολόκληρο, κυρίως τις «υγρές» ώρες. Νομίζω πως στο επόμενο βήμα της η Jessie Ware, μπορεί να μας δείξει περισσότερα πράγματα κι ίσως τότε να ικανοποιήσει τις προσδοκίες όλων, κι εκείνων που την «προορίζουν» για κάτι μεγαλύτερο, κι εκείνων που ακολουθούν το όραμα της.
* Στα + επίσης, η φιλία της με το Jack Penate, που ο δίσκος του Everything is new του 2009, αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα pop των τελευταίων 10 ετών.